IBPP1/443-155b/07/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu 10 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w przyszłości działek budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży w przyszłości działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W 1990 r. otrzymał od rodziców na podstawie umowy darowizny gospodarstwo rolne składające się z: roli, pastwiska, drogi, lasu, ogrodu i podwórza wraz z budynkiem mieszkalnym o łącznej powierzchni 2,2204ha. Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem uzyskującym dochody z uprawy płodów rolnych na posiadanej ziemi lub hodowli trzody. Także nigdy nie wynajmował ziemi ani nie dzierżawił. Nigdy nie otrzymywał żadnych dotacji wynikających z odrębnych przepisów prawa z tytułu posiadania ziemi uprawnej. Swoje dochody uzyskuje jedynie z tytułu umowy o pracę.

W trakcie podziału połowy ziemi na mniejsze działki (od 7a-12a) wraz z dojazdem w 2006 r., Wnioskodawca został poinformowany w Urzędzie Miasta, że działki te w wyniku zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały przekształcone w działki budowlane i przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe.

W związku z powyższym Wnioskodawca sprzedał w 2006 r. trzy działki budowlane wraz z dojazdem, a w 2007 r. jeszcze jedną.

Ponadto w ciągu kilku najbliższych lat Wnioskodawca zamierza sprzedać pozostałe działki znajdujące się na drugiej połowie ziemi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w przyszłości kolejnych działek, stanowiących majątek osobisty będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy sprzedaż tych działek stanowiących majątek osobisty będzie uznane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna być uznana za prowadzenie działalności gospodarczej, a co za tym idzie nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zarówno w zakresie już sprzedanych działek, jak również w części przeznaczonej w przyszłości do sprzedaży. Powyższe stanowisko Wnioskodawca wywodzi z faktu, iż sprzedaż działek dokonywana jest z majątku osobistego, który nigdy nie był zakupiony z zamiarem prowadzenia na nim działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał na treść art. 15 ust. 2 i art. 113 ust. 13 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz powołał się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1994 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ustępie 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) wynika, iż dokonał już dostawy czterech nieruchomości i zamierza dokonać dostawy kolejnych nieruchomości gruntowych, należących do majątku prywatnego, otrzymanych wcześniej w formie darowizny.

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, jednak w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy.

Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży gruntu Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunty w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzą one z majątku prywatnego, otrzymanego w formie darowizny. Wnioskodawca sprzedając grunty w przyszłości korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynności te nie oznaczają wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem jeśli przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej), a Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, należy uznać, że sprzedaż gruntów w przyszłości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tutejszy organ w odrębnym rozstrzygnięciu stwierdził, iż sprzedaż czterech działek budowlanych wraz z dojazdem nie zostały uznane za prowadzenie działalności gospodarczej i tym samym nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.