IBPP1/443-155a/07/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2007 r. (data wpływu 10 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działek z majątku prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 10 września 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży czterech działek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W roku 1990 otrzymał od rodziców na podstawie umowy darowizny gospodarstwo rolne składające się z: roli, pastwiska, drogi, lasu, ogrodu i podwórza wraz z budynkiem mieszkalnym o łącznej powierzchni 2,2204 ha. Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem uzyskującym dochody z hodowli trzody lub uprawy płodów rolnych na posiadanej ziemi. Także nigdy nie wynajmował ziemi ani jej nie dzierżawiła. Nigdy nie otrzymywał żadnych dotacji wynikających z odrębnych przepisów prawa z tytułu posiadania ziemi uprawnej. Swoje dochody uzyskuje jedynie z tytułu umowy o pracę.

W trakcie podziału połowy ziemi na mniejsze działki (od 7a-12a) wraz z dojazdem w 2006 r., Wnioskodawca został poinformowany w Urzędzie Miasta, że działki te w wyniku zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostały przekształcone na działki budowlane i przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe.

W związku z powyższym Wnioskodawca sprzedał w 2006 r. trzy działki budowlane wraz z dojazdem, a w 2007 r. jeszcze jedną.

Ponadto w ciągu kilku najbliższych lat Wnioskodawca zamierza sprzedać pozostałe działki znajdujące się na drugiej połowie ziemi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedane przez Wnioskodawcę 4 działki budowlane powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy sprzedaż ww. działek stanowiących majątek osobisty należy uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych działek nie powinna być uznana za prowadzenie działalności gospodarczej, a także ich sprzedaż nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Wnioskodawca wywodzi z faktu, iż sprzedaż działek dokonywana jest z majątku osobistego, który nigdy nie był zakupiony z zamiarem prowadzenia na nim działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazał na treść art. 15 ust. 2 i art. 113 ust. 13 lit. d) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz powołał się na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1994 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2- obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w roku 1990 otrzymał od rodziców na podstawie umowy darowizny gospodarstwo rolne składające się z: roli, pastwiska, drogi, lasu, ogrodu i podwórza wraz z budynkiem mieszkalnym o łącznej powierzchni 2,2204 ha. Wnioskodawca nigdy nie był rolnikiem uzyskującym dochody z hodowli trzody lub uprawy płodów rolnych na posiadanej ziemi. Zatem nieruchomość ta nie była wykorzystywana ani w działalności rolniczej ani pozarolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, lecz służyła zaspokajaniu potrzeb osobistych. Nieruchomość podzielona została na odrębne działki. Cztery z nich sprzedano w 2006 r.

Zgodnie z aktualnie obowiązującą ustawą o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać jednak za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży 4 działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku rodziców i przekazany został w drodze darowizny.

Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W związku z powyższym jeśli przedmiotowe grunty nigdy nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług), a Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, należy uznać, że ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.