IBPP1/443-1538/11/LSz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 października 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1538/11/LSz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 5/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 26 lipca 2011 r.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu 7 czerwca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania klientom wyrobów i towarów w ramach działań promocyjno - reklamowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2010 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania klientom wyrobów i towarów w ramach działań promocyjno - reklamowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 lipca 2010 r. (data wpływu 2 sierpnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-524/10/LSz z dnia 22 lipca 2010 r.

W dniu 9 września 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-524/10/LSz uznając, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę towarów i wyrobów podczas spotkań biznesowych, targów handlowych i imprez fachowych stanowi dostawę i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu stanu faktycznego wynikało bowiem, że przekazanie przez Wnioskodawcę swoim klientom (obecnym i potencjalnym) produktów i towarów na cele reprezentacyjne i reklamowe miało związek z prowadzoną działalnością produkcyjną, handlową, albowiem celem tego przekazania było rozszerzenie potencjalnego kręgu odbiorców produktów kojarzonych z marką, upowszechnienie wizerunku firmy, rozpowszechnienie wiedzy o firmie, w efekcie w sposób oczywisty przekładało się na zwiększenie przez Wnioskodawcę sprzedaży i umocnienie jej pozycji na rynku. Przekazania produktów i towarów swoim klientom następowało podczas spotkań biznesowych, targów handlowych i imprez fachowych, Jednocześnie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem produktów i towarów swoim klientom w całości i Wnioskodawca z tego prawa skorzystał.

Na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 9 września 2010 r. znak: IBPP1/443-524/10/LSz Wnioskodawca złożył skargę z dnia 24 listopada 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), w której wniósł o uchylenie ww. interpretacji indywidualnej i przyjęcie stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku, zgodnie z którym czynność nieodpłatnego przekazania przez firmę produktów i towarów na rzecz obecnych i potencjalnych klientów nie podlega opodatkowaniu VAT z uwagi na fakt, iż czynność ta jest ściśle i bezpośrednio związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 15 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 5/11 uwzględnił skargę Wnioskodawcy i uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 9 września 2010 r. znak: IBPP1/443-524/ 10/LSz (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu w dniu 26 lipca 2011 r.).

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie stwierdził, że "...W rozpoznanej sprawie spór koncentruje się wokół interpretacji art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o VAT w przedmiocie opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania obecnym i przyszłym klientom strony skarżącej - na cele reprezentacyjne i reklamowe - jej produktów i towarów (naczynia emaliowane, patelnie teflonowe, wirówki, pralki typu "Frania")".

Dalej w uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł, że "...Kwestia nieodpłatnego przekazania towarów została uregulowana w art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT, który jest wynikiem implementacji do systemu prawa krajowego regulacji zawartej uprzednio w art. 5 ust. 6 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r., w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG - Dz. U.UE z dnia 13 czerwca 1977 r. L 145 s.1 z późn. zm.), a od 1 stycznia 2007 r. w art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. L 347 s. 1 z późn. zm.)".

Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w przedmiotowym wyroku wskazał, iż "Dokonując literalnej wykładni art. 7 ust. 2 zd. 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega jedynie takie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, które nie służy celom prowadzonego przedsiębiorstwa. Sąd nie podziela zatem interpretacji zaprezentowanej przez organ podatkowy, że art. 7 ust. 2 ustawy o VAT dotyczy również przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem (...). Gdyby przychylić się do stanowiska organu wówczas zbędne byłoby wskazywanie celu przekazania, gdyż wystarczyłoby ograniczenie się do samej czynności przekazania".

Uzasadniając powyższe stanowisko WSA, stwierdził, iż "Zmiana przepisu art. 7 ust. 3 wprowadzona ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756) usunęła zapisy będące źródłem rozbieżnych interpretacji i największych kontrowersji związanych z zakresem stosowania art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Przed zmianą zapis art. 7 ust. 3 był niespójny z ust. 2, do którego się odnosił. W poprzednim brzmieniu wyłączał on bowiem z opodatkowania przekazanie prezentów o małej wartości oraz próbek, które związane było bezpośrednio z działalnością gospodarczą podatnika. Obecnie art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wyłącza stosowanie ust. 2 tego artykułu do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek. Porównanie brzmienia przedmiotowego przepisu w wersji poprzedniej i obowiązującej wskazuje, że wykreślony został warunek przekazania towarów bezpośrednio na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Wynika z tego, że przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek nie stanowi obecnie podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów niezależnie od tego czy ich przekazanie było związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, czy też nie. Taka wykładnia powyższych przepisów powoduje, że tworzą one spójną i logiczną całość. A zatem sięganie po inne metody wykładni należy uznać za niedopuszczalne".

W związku z powyższym WSA stwierdził, że nie może zostać wzięta poda uwagę argumentacja organu podatkowego odwołująca się do brzmienia art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. (art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.), ponieważ "Analiza porównawcza tych przepisów z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT prowadzi do wniosku, że przepisy polskiej ustawy są bardziej liberalne, ponieważ nie traktują nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem jako opodatkowanej dostawy. Gdy tymczasem sięgając wprost do dyrektywy, czynność taką należałoby opodatkować. Jednak w sytuacji konfliktu pomiędzy podatnikiem i polskim organem prawo do odwołania się do postanowień dyrektywy ma wyłącznie podatnik, a nie państwo. Państwo bowiem jest zobowiązane do zapewnienia wykonania zobowiązań wynikających z regulacji wspólnotowych, a jeżeli zrobiło to nieprecyzyjnie, nie może obciążać negatywnymi konsekwencjami podatnika".

Jednocześnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w przedmiotowym wyroku wskazał, iż "Stanowisko wyżej przedstawione znajduje potwierdzenie w wyroku siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 marca 2009 r., sygn. akt I FPS 6/08, gdzie stwierdzono, że "Przekazanie po dniu 1 czerwca 2005 r. przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z przedsiębiorstwem nie stanowi dostawy towarów w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał także, a Sąd orzekający w niniejszych sprawach w pełni stanowisko to podziela, że "prowspólnotowa wykładnia prawa powinna mieć miejsce wyłącznie wówczas, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do odpowiedzi w przedmiocie treści przepisów prawa krajowego. Wykładnia prowspólnotowa nie powinna mieć miejsca, gdy będzie prowadziła do rezultatów sprzecznych z efektami wykładni językowej, mogłoby to bowiem doprowadzić do niedopuszczalnej wykładni contra legem (...). Oznaczałoby to bowiem przyzwolenie na to, aby bez właściwej transpozycji przez państwo określonego przepisu dyrektywy do prawa krajowego, sąd krajowy mógł - poprzez stosowaną wykładnię - nakładać na obywatela obowiązek wynikający z tej dyrektywy wbrew unormowaniu krajowemu (...). Zatem w sytuacji, gdy porównanie treści transponowanego przepisu dyrektywy i unormowania krajowego wskazuje, że nadanie regulacji krajowej znaczenia wynikającego z bezwarunkowej i precyzyjnej normy unijnej prowadziłoby do sprzeczności z brzmieniem gramatycznym przepisu krajowego, sąd - w przypadku gdy podatnik domaga się zastosowania tej normy w sposób określony w dyrektywie - powinien odmówić zastosowania normy prawa krajowego i umożliwić obywatelowi skorzystanie z unormowania wspólnotowego. Jeżeli jednak podatnik stosuje się do dyspozycji wadliwie transponowanej normy krajowej, uznając, że jest ona dla niego korzystniejsza, brak jest podstaw do dokonywania wykładni prowspólnotowej tej normy, prowadzącej do wykładni contra legem i nakładania na obywatela obowiązków wynikających tylko z samej dyrektywy. Należy także zwrócić uwagę, że transpozycja dyrektywy do prawa krajowego powinna być dokonana w sposób zgodny z przepisami Konstytucji, w wypadku obowiązków podatkowych w szczególności z art. 217. Nie może bowiem być stosowana taka wykładnia prawa krajowego, która będzie prowadziła do nakładania na podatnika obowiązków niewyrażonych wprost w prawie krajowym (...)".

W związku z powyższym WSA stwierdził, że "Brzmienie literalne art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT obowiązujące od 1 czerwca 2005 r. nie uprawnia do wnioskowania, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. Skoro skarżąca Spółka taką wykładnie akceptuje, uznając ją za korzystniejszą, czemu dała wyraz w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie, brak jest podstaw do dokonywania prowspólnotowej wykładni tego przepisu i nakładania na nią obowiązków wynikających z samej dyrektywy, do czego dąży organ wydający interpretację. Sąd nie neguje przy tym, że mamy tutaj do czynienia z pewną wadliwością w zakresie implementacji zapisów dyrektywy. Jak to już jednak zostało wcześniej wspomniane, negatywne konsekwencje takiego stanu rzeczy nie mogą obciążać podatnika".

Reasumując, Sąd w wyroku orzekł, że "Ponownie wydając interpretację organ zastosuje się do zaprezentowanej przez Sąd wykładni spornych przepisów, i co należy podkreślić, powszechnie akceptowanej w orzecznictwie sądów administracyjnych".

Wskutek powyższego wniosek Spółki wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się produkcją artykułów gospodarstwa domowego (naczynia emaliowane, pralki, wirówki).

Wnioskodawca dokonuje przekazania swoim klientom (obecnym i potencjalnym) produktów i towarów na cele reprezentacyjne i reklamowe. Przekazania takie mają związek z prowadzoną działalnością produkcyjną, handlową i występują podczas spotkań biznesowych, targów handlowych i imprez fachowych. Powyższe działanie ma na celu rozszerzenie potencjalnego kręgu odbiorców produktów kojarzonych z marką, upowszechnienie wizerunku firmy, rozpowszechnienie wiedzy o firmie, w efekcie w sposób oczywisty przekłada się na zwiększenie przez Wnioskodawcę sprzedaży i umocnienie jej pozycji na rynku. Nieodpłatne przekazanie wyrobów i towarów Wnioskodawca dokumentuje fakturą wewnętrzną i rozlicza na ogólnych zasadach.

Wnioskodawca podał także, że przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem produktów i towarów swoim klientom w całości i Wnioskodawca z tego prawa skorzystał.

W świetle przepisu art. 7 ust. 3-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przekazywane nieodpłatnie przez Wnioskodawcę produkty i towary nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek.

Nieodpłatne przekazywanie produktów i towarów klientom związane jest tylko z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Przekazane nieodpłatnie wyroby i towary przez Wnioskodawcę to: naczynia emaliowane, patelnie teflonowe, pralki oraz wirówki.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy czynności nieodpłatnego przekazania przez firmę wyrobów i towarów w ramach działań promocyjno-reklamowych na rzecz klientów podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, przy założeniu, że firma dokonuje odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i materiałów wykorzystywanych do produkcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność nieodpłatnego przekazania przez firmę produktów i towarów na rzecz obecnych i potencjalnych klientów nie podlega opodatkowaniu VAT z uwagi na fakt, iż czynność ta jest ściśle i bezpośrednio związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Polski.

Jednocześnie stosownie do art. 7 ust. 2 Ustawy VAT, dla potrzeb opodatkowania VAT, za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT, uważa się "przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części".

Tym samym, aby przekazanie było opodatkowane podatkiem VAT spełnione muszą być łącznie następujące warunki:

* brak związku między celem nieodpłatnego przekazania a prowadzonym przedsiębiorstwem,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów lub usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem czy nieodpłatną usługą.

W analizowanej sytuacji spełniony został jedynie jeden z warunków - prawo firmy do odliczenia podatku naliczonego w momencie nabycia towaru lub usługi. Firma "Emalia Olkusz" nie powinna zatem dokonywać opodatkowania przekazanych produktów i towarów z uwagi na fakt, iż produkty i towary te zostały przekazane na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy są następujące wyroki:

* NSA I FSK 922/08 z dnia 24 września 2008 r.

* NSA I FSK 600/07 z dnia 13 maja 2008 r.

* WSA w Warszawie - sygn. akt III SA/Wa 571/09 z dnia 30 września 2009 r.

* WSA w Krakowie - sygn. akt I SA/Kr 1127/09 z dnia 24 września 2009 r.

* WSA w Gliwicach - sygn. akt III SA/Gl 618/09 z dnia 11 września 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na stanie prawnym obowiązującym w dniu złożenia wniosku, tj. 26 maja 2010 r., gdyż interpretacja stanowi ponowne rozstrzygniecie wniosku strony dotyczącego zaistniałego stanu faktycznego, w wyniku orzeczenia sądowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie "towarów" zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Należy przez nie rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przepisu ust. 2 tego artykułu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Zauważyć jednocześnie należy, iż stosownie do przepisu art. 7 ust. 4 ustawy o VAT, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1.

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,

2.

których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega zatem przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z kolei przez próbkę, na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje przekazania swoim klientom (obecnym i potencjalnym) produktów i towarów na cele reprezentacyjne i reklamowe. Przekazania takie mają związek z prowadzoną działalnością produkcyjną, handlową i występują podczas spotkań biznesowych, targów handlowych i imprez fachowych. Powyższe działanie ma na celu rozszerzenie potencjalnego kręgu odbiorców produktów kojarzonych z marką, upowszechnienie wizerunku firmy, rozpowszechnienie wiedzy o firmie, w efekcie w sposób oczywisty przekłada się na zwiększenie przez Wnioskodawcę sprzedaży i umocnienie jej pozycji na rynku. Nieodpłatne przekazanie wyrobów i towarów Wnioskodawca dokumentuje fakturą wewnętrzną i rozlicza na ogólnych zasadach.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika ponadto, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z nieodpłatnym przekazaniem produktów i towarów swoim klientom w całości i Wnioskodawca z tego prawa skorzystał.

Przekazane nieodpłatnie wyroby i towary przez Wnioskodawcę to: naczynia emaliowane, patelnie teflonowe, pralki oraz wirówki. Produkty te i towary nie stanowią prezentów o małej wartości i próbek.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne przekazywanie produktów i towarów klientom związane jest tylko z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Odnosząc zatem przedstawiony stan faktyczny do wskazanych wyżej przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że przekazanie przez Wnioskodawcę swoim klientom wyrobów i towarów w ramach działań promocyjno - reklamowych Spółki ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą - prowadzeniem przedsiębiorstwa, gdyż ma na celu rozszerzenie potencjalnego kręgu odbiorców produktów kojarzonych z marką, upowszechnienie wizerunku firmy, rozpowszechnienie wiedzy o firmie.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, przytoczone wyżej przepisy oraz rozstrzygnięcia zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 5/11 stwierdzić należy, że przekazywane przez Wnioskodawcę bez wynagrodzenia towary i wyroby należące do jego przedsiębiorstwa na cele związane z jego przedsiębiorstwem (w ramach promocji i reklamy Spółki), w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów a w konsekwencji czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT przekazywanych przez Wnioskodawcę wyrobów i towarów w ramach działań promocyjno-reklamowych na rzecz swoich klientów należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl