IBPP1/443-1529/08/AL - Wystawienie faktury VAT dokumentującej sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu – licytacji przez komornika sądowego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 7 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1529/08/AL Wystawienie faktury VAT dokumentującej sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu – licytacji przez komornika sądowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2008 r. (data wpływu 9 października 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.) oraz z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia przez komornika sądowego faktury VAT dokumentującej sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu - licytacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2008 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia przez komornika sądowego faktury VAT dokumentującej sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu - licytacji.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu 22 grudnia 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1529/08/AL z dnia 9 grudnia 2008 r., oraz pismem z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu 5 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Nieruchomość (magazyny) została sprzedana w drodze przetargu - licytacji przez Komornika Sądowego w P. Po sprzedaniu tej nieruchomości Komornik wystawił Sądowi propozycje podziału sumy uzyskanej z licytacji wskazując wszystkich wierzycieli. W planie propozycji podziału wykazał również podatek VAT, a następnie wystawił fakturę VAT i podatek odprowadził do Urzędu Skarbowego. Zdaniem Wnioskodawcy Komornik nie miał takiego prawa, ponieważ to Sąd dokonywał czynności egzekucyjnych, a nie Komornik i Komornik nie miał obowiązku wystawienia faktury VAT, gdyż płatnikiem podatku może być ten organ, który dokonuje czynności, lecz nie dotyczy to nieruchomości.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w niniejszej sprawie występuje, jako sprzedawca nieruchomości i jako dłużnik.

W momencie sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest nim nadal.

Jako dłużnik Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7 za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży i wykazał sprzedaż tej nieruchomości i podatek należny z tego tytułu.

Sprzedawana w drodze licytacji nieruchomość to nieruchomość zabudowana, jedna działka, na której stoi cały szereg budynków magazynowych.

Licytowany majątek należał do firmy dłużnika, był wykorzystywany do działalności hurtowej opodatkowanej.

Do sprzedaży doszło przez ogłoszenie przetargu przez Sąd Rejonowy, w związku z zajęciem majątku przez Komornika.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż gdyby dokonywał sprzedaży nieruchomości z pominięciem licytacji, byłby zobowiązany do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem VAT ze stawką 22%.

Wnioskodawca podał, iż przy nabyciu tej nieruchomości przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynki były budowane w latach 60-tych, natomiast od nabycia minęło 13 lat. Na ulepszenie Wnioskodawca poniósł nakłady przekraczające 30% wartości początkowej. Od wydatków na ulepszenie Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia podatku. Budynek ten Wnioskodawca użytkował przez okres 10 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytanie (pytanie ostateczne sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r.):

Czy Komornik miał prawo wystawić fakturę VAT od nieruchomości, która została sprzedana w drodze przetargu - licytacji.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostateczne sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r.), Komornik nie powinien wystawić faktury VAT na sprzedaną w drodze licytacji nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 30 listopada 2008 r., gdyż Wnioskodawca wskazał we wniosku z dnia 5 października 2008 r., że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Powyższe dotyczy zarówno przypadku, gdy przedmiotem dostawy są rzeczy ruchome, jak też nieruchomości.

Należy bowiem wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami w rozumieniu tej ustawy są rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nieruchomościami natomiast, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 48 cyt. wyżej ustawy Kodeks cywilny, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z treści wskazanego wyżej przepisu ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołującego skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Z art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Zgodnie z art. 921 § 1 ww. ustawy - Kodeks postępowania cywilnego egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż na określony rodzaj egzekucji (np. egzekucji z nieruchomości) składa się szereg czynności egzekucyjnych, z których tylko nieliczne wykonywane są przez sąd. Wykonywanie przez sąd niektórych czynności, takich jak przybicie, wezwanie do złożenia do depozytu sądowego oraz przysądzenie, nie oznacza przejęcia przez sąd egzekucji, a fakt że decydujący dla przeniesienia własności nieruchomości jest moment uprawomocnienia się postanowienia sądu nie jest tożsamy z przyjęciem, iż to sąd dokonuje dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w przypadku egzekucji z nieruchomości komornik nie wykonuje żadnych czynności egzekucyjnych.

Literalne brzmienie art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji, ilekroć podejmuje on czynności egzekucyjne. Przy czym w tym przepisie brak jest jednoznacznego wymogu, aby komornik jako przyszły płatnik, dokonywał - w trakcie prowadzenia określonego rodzaju egzekucji - czynności, której bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie prawa własności określonego towaru.

Tak, więc, warunek z art. 18 ww. ustawy do uznania komornika za płatnika podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji zostanie spełniony również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych, tak jak to ma miejsce w przypadku egzekucji z nieruchomości.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie, z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur przez komorników sądowych.

Zgodnie z § 24 ust. 1, 2 i 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968, z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów. Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 9 i § 11 ust. 1, jak również zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust. 1; jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawiania faktur uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa w ust. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, jak już wcześniej wskazano, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ww. ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle art. 15 ust. 2 - działalnością gospodarczą jest wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Aby dostawa towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług. Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została ona wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Komornik Sądowy dokonał sprzedaży w drodze przetargu - licytacji nieruchomości gruntowej, na której znajdowały się budynki magazynowe. Po sprzedaniu tej nieruchomości Komornik wystawił Sądowi propozycje podziału sumy uzyskanej z licytacji wskazując wszystkich wierzycieli. W planie propozycji podziału wykazał również podatek VAT, a następnie wystawił fakturę VAT i podatek odprowadził do Urzędu Skarbowego.

W momencie sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca był czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest nim nadal.

Jako dłużnik Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7 za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży i wykazał sprzedaż tej nieruchomości i podatek należny z tego tytułu.

Licytowany majątek należał do firmy dłużnika, był wykorzystywany do działalności hurtowej opodatkowanej.

Do sprzedaży doszło przez ogłoszenie przetargu przez Sąd Rejonowy w związku z zajęciem majątku przez Komornika.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż gdyby dokonywał sprzedaży nieruchomości z pominięciem licytacji, byłby zobowiązany do opodatkowania tej sprzedaży podatkiem VAT ze stawką 22%.

Wnioskodawca podał ponadto, że przy nabyciu nieruchomości przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynki były budowane w latach 60-tych, natomiast od nabycia przez Wnioskodawcę minęło 13 lat. Na ulepszenie Wnioskodawca poniósł nakłady przekraczające 30% wartości początkowej. Od wydatków na ulepszenie Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia podatku. Budynek ten Wnioskodawca użytkował przez okres 10 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22% podstawy opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Co do zasady dostawa gruntów zabudowanych wykorzystywanych do działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu stawką w wysokości 22%.

W niektórych jednak przypadkach ustawodawca przewidział dla takich transakcji zwolnienie z opodatkowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane rozumie się:

1.

budynki i budowle lub ich części - jeżeli do końca r., w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło 5 lat,

2.

pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego dostawy wyniósł, co najmniej pół roku.

Oznacza to, że jeżeli nieruchomości (budynki i budowle) spełniają oba te warunki łącznie, to ich dostawa korzysta ze zwolnienia przedmiotowego.

Stosowanie zwolnienia, o którym mowa wyżej, ustawodawca ograniczył jednak przepisem art. 43 ust. 6 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1.

miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;

2.

użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie z podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że gdyby sam dokonywał sprzedaży tej nieruchomości to byłby zobowiązany do opodatkowania tej transakcji stawką 22%. Ponadto Wnioskodawca w momencie sprzedaży był czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i jest nim nadal, a za miesiąc, w którym dokonano sprzedaży złożył deklarację VAT-7 i wykazał w niej przedmiotową sprzedaż oraz podatek należny z tytułu tej transakcji.

Zatem w odniesieniu do przedmiotowych budynków magazynowych przeznaczonych na działalność gospodarczą należy stwierdzić, iż dostawa ta nie mogła korzystać ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i winna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt poniesienia wydatków na ulepszenie, przekraczający 30% wartości początkowej, bowiem nie został spełniony podstawowy warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z kolei kwestię dostawy gruntu, na którym położone są budynki trwale z gruntem związane rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczne zasady jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynku podlega opodatkowaniu, również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony podlega opodatkowaniu.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że jeżeli przedmiotem dostawy były budynki magazynowe trwale z gruntem związane wraz z gruntem, na którym są posadowione, i dostawa budynków podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 22%, to również grunt objęty jest tą samą stawką w oparciu o art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Zatem jeżeli komornik sądowy, wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, dokonał w trybie egzekucji dostawy towarów będących własnością dłużnika a dostawa przedmiotowej nieruchomości podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to był on zobowiązany do wystawienia faktury dokumentującej tę dostawę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w sprawie dotyczącej zwrotu niesłusznie zapłaconego podatku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl