IBPP1/443-1510/08/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Komornika Sądowego Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) oraz z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu 19 grudnia 2008 r.) i z dnia 5 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji - jest prawidłowe.

W dniu 6 października 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 listopada 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 października znak IBPP1/443-1510/08/JP oraz pismem z dnia 19 grudnia 2008 r. (data wpływu 19 grudnia 2008 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 grudnia 2008 r. znak IBPP1/443-1510/08/JP i z dnia 5 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca będący Komornikiem Sądowym przy Sadzie Rejonowym w... w postępowaniu egzekucyjnym z wniosku... przeciwko dłużnikom:. (NIP...) i..., zam. ul...., sygn. akt I k.m....dokonał zajęcia nieruchomości dłużników nr KW... i... (wydział ksiąg wieczystych Sądu Rejonowego w...) położonej w..., Gmina..., składającej się z nieruchomości zabudowanej obiektami stacji paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą.

Dłużnik... w toku postępowania oświadczył, że przedmiotową nieruchomość nabył jako osoba fizyczna. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudował na tym terenie stację benzynową. Koszty budowy były obciążone podatkiem VAT, który to podatek dłużnik rozliczył w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W dniu 26 października 2006 r. w drodze licytacji publicznej nieruchomość została sprzedana... za kwotę... zł. Przysądzenie własności nieruchomości na rzecz... nastąpiło w dniu 31 stycznia 2008 r., klauzula wykonalności została nadana w dniu 5 sierpnia 2008 r.

Po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności nabywca wystąpił o wystawienie przez Komornika faktury VAT, albowiem nieruchomość nabył w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Dłużnik zaprzestał w dniu 30 czerwca 2004 r. prowadzenia działalności gospodarczej i od tego czasu nie jest płatnikiem podatku VAT. Dłużniczka nigdy nie była płatnikiem podatku VAT. Ww. informacje są potwierdzone przez Komornika w Urzędzie Skarbowym.

Ponadto Wnioskodawca odpowiadając na wezwanie tut. organu podał następujące informacje:

Dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość 30 października 1995 r. - działka... i 3 października 1995 r. - działka.... Nabycie to nie zostało udokumentowane fakturą VAT i nie przysługiwało dłużnikowi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z tym nabyciem. Dłużnik wybudował i uruchomił stację paliw w dniu 1 stycznia 2001 r. Stacja składa się z budynku (sklep i bar), wiaty nad dystrybutorami, wiaty stacji gazu propan-butan, parkingu utwardzonego kostką brukową. Obiekty te są trwale związane z gruntem.

Nieruchomość była wykorzystywana do działalności handlowej objętej opodatkowaniem VAT.

Nieruchomość składa się z dwóch odrębnych działek geodezyjnie wyodrębnionych i dwóch ksiąg wieczystych. Niemniej obie działki są zabudowane i to w taki sposób, że stanowią funkcjonalną całość.

Dłużnik nie wprowadził nieruchomości do ewidencji środków trwałych. Nieruchomość w dacie zakupu była niezabudowana. Koszt wybudowania stacji dłużnik rozliczył w ramach podatku VAT. Wydatków na ulepszenie nie ponosił. Były to nowe budynki. Po oddaniu do użytku, użytkował stację przez okres roku.

Likwidacja działalności gospodarczej w dniu 30 czerwca 2004 r. została zgłoszona przez dłużnika do właściwego Urzędu Skarbowego. Dłużnik złożył VAT-Z. Remanentu nie przeprowadzono z uwagi na sprzedaż stacji paliw w 2002 r. przez Bank bez udziału dłużnika, tj. przed likwidacją działalności.

Dłużnik po dacie 30 czerwca 2004 r. nie prowadził działalności i nie wykorzystywał nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, z uwagi na to, że bank zbył przedmiotową nieruchomość na rzecz osób trzecich w styczniu 2002 r. Od tego czasu kto inny prowadził stację paliw. Zgodnie z wiedzą organu egzekucyjnego nieruchomość po dacie 26 października 2006 r. była wykorzystywana do prowadzenia stacji paliw przez osoby, nie dłużnika, które nabyły tę stację od banku w 2002 r. W dniu 20 sierpnia 2008 r. Komornik w oparciu o prawomocne przysądzenie własności wprowadził w posiadanie podmiot, który nabył przedmiotową nieruchomość na licytacji w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego. W zakresie udziału Pani w przedmiotowym postępowaniu, dłużnik nabył przedmiotową nieruchomość w trakcie trwania małżeństwa, a mają oni z mocy ustawy wspólność majątkową. Pani nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca w piśmie z dnia 19 grudnia 2008 r. Komornik dokonał "zajęcia" nieruchomości należącej m.in. do dnia 19 grudnia 2001 r. Zajęcia dokonał zgodnie z wnioskiem wierzyciela w ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego, na podstawie art. 803 Kodeksu postępowania cywilnego - zakres egzekucji i art. 921 i następne Kodeksu postępowania cywilnego dot. egzekucji z nieruchomości.

... udzielił pełnomocnictwa notarialnego przedstawicielowi banku do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w związku z długiem jaki zaciągnięto w banku. Oświadczył, że nie wystawił żadnych dokumentów sprzedaży, złożył on u Komornika kopię aktu notarialnego - sprzedaży nieruchomości przez przedstawiciela banku na rzecz osób trzecich. Uzyskana ze sprzedaży kwota nie pokryła całego zadłużenia banku.

Przeniesienie prawa własności między przedstawicielem banku (działającym w charakterze pełnomocnika) a osobami trzecimi nastąpiło dnia 9 stycznia 2002 r. - taka data widnieje na kopii aktu notarialnego dot. przedmiotowej sprzedaży, ze wskazaniem w § 5, że wydanie przedmiotu sprzedaży nastąpi najpóźniej do 18 stycznia 2002 r. Komornik nie posiada żadnej wiedzy na temat by bank wystawił fakturę na tę sprzedaż. W kopii aktu notarialnego jako podatek VAT pojawiają się dwie pozycje - "podatek od czynności cywilnoprawnej na podstawie art. 1 i art. 7 ustawy z dnia 9 września 2000 r. oraz podatek od towarów i usług na podstawie zał. nr 2, 15, 18 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym z dnia 8 stycznia 1993 r.

Sprzedaż przez Komornika jest dokonywana na podstawie art. 925 k.p.c. i art. 930 k.p.c. "W każdym razie czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika jak i w stosunku do nabywcy" - zdanie 3 art. 930 § 1 k.p.c.

Dłużnik oświadczył, że oddał do użytku całość stacji paliw w roku 2001, jest to jeden budynek stanowiący funkcjonalną całość - pawilon stacji. Sam pawilon stoi na większej z działek, a na drugiej stoi wiata.

Pan... nie uczestniczy w postępowaniu egzekucyjnym sądowym w charakterze dłużnika, w zakresie dot. nieruchomości, której dot. zapytanie.

Ponadto jak podał Wnioskodawca w piśmie z dnia 5 stycznia 2009 r. cała przedmiotowa nieruchomość (grunty wraz z zabudowaniami stacji paliw) będące przedmiotem wniosku, została w dniu 9 stycznia 2002 r. sprzedana przez... i jego małżonkę... (w ich imieniu działał pełnomocnik) osobom trzecim (tj. p.). Nastąpiło przeniesienie prawa własności i wydanie przedmiotu sprzedaży. Informacje w tym zakresie komornik uzyskał od dłużnika..., który złożył w kancelarii komornika kopię pełnomocnictwa notarialnego udzielonego dnia 19 marca 2001 r. oraz aktu notarialnego z dnia 9 stycznia 2002 r.

Z uwagi na powyższe na dzień dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, w drodze egzekucji sądowej (licytacja miała miejsce dnia 26 października 2006 r., postanowienie o przysądzeniu własności - będące podstawą przeniesienia prawa własności - z dnia 31 stycznia 2008 r., które to postanowienie uzyskało klauzulę wykonalności 5 sierpnia 2008 r.),... (dłużnik) nie był już właścicielem tej nieruchomości. Tym samym sprzedaż dokonana w trybie egzekucji sądowej przez Komornika Sądowego dotyczyła towarów, niebędących na dzień sprzedaży własnością dłużnika.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego na Komorniku ciąży obowiązek opisany w § 24 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. i czy jest on zobowiązany obliczyć od kwoty sprzedaży nieruchomości podatek VAT i wystawić fakturę VAT. Czy na dłużnikach ciąży obowiązek odprowadzenia podatku VAT w ramach dokonania zbycia nieruchomości, skoro na dzień przysądzenia własności dłużnicy nie byli płatnikami podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy na dłużnikach nie spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów, wobec czego Komornik nie ma podstaw do wystawienia w imieniu dłużników i na ich rachunek faktury VAT, o którą wnioskuje nabywca nieruchomości.

Ze zgromadzonych w toku postępowania egzekucyjnego informacji wynika, że w dacie faktycznej sprzedaży nieruchomości, tj. przeniesienia własności nieruchomości, dłużnicy nie byli płatnikami podatku VAT.

Bez znaczenia pozostaje dla niniejszego postępowania fakt, że nabywca nieruchomości prowadzi działalność gospodarczą i jest płatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku VAT obowiązujące do dnia 30 listopada 2008 r. bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Egzekucja z nieruchomości, zgodnie z art. 921 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.), należy do komornika sądowego, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Poza wymienionymi wyżej obowiązkami komornika sądowego jako płatnika VAT, wynikającymi z art. 8 Ordynacji podatkowej, obowiązują jeszcze te wynikające z przepisów wykonawczych. Zgodnie z § 24 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Faktura dokumentująca tego typu sprzedaż, poza elementami określonymi w § 9 i § 11 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w myśl § 24 ust. 3, powinna zawierać dodatkowo nazwę i adresy organów egzekucyjnych. Ponadto jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika, przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (lub osób przez nich upoważnionych), o których mowa w ust. 1. Kopię faktury, o której mowa wyżej, zgodnie z § 24 ust. 4 cytowanego rozporządzenia, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji.

Z powyższych przepisów należy wywodzić zatem, że komornik dokonując sprzedaży w imieniu i na rzecz dłużnika będącego podatnikiem VAT jest zobowiązany do zastosowania stawki podatku VAT właściwej dla przedmiotu sprzedaży.

W kwestii natomiast opodatkowania na gruncie ustawy o VAT czynności dokonanych przez podatników tego podatku należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy co do zasady powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, Komornik Sądowy prowadził egzekucję przeciwko dłużnikom:. i... i dokonał w dniu 19 grudnia 2001 r. zajęcia nieruchomości ww. dłużników, składającej się z nieruchomości zabudowanej obiektami stacji paliw wraz z infrastrukturą towarzyszącą.... nabył przedmiotową nieruchomość (zakup gruntu i wybudowanie stacji paliw) w trakcie trwania małżeństwa z..., a mają oni z mocy ustawy wspólność majątkową.... nie wykorzystywała przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto jak wynika z opisu stanu faktycznego Pan... udzielił pełnomocnictwa notarialnego przedstawicielowi banku do sprzedaży nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku, w związku z długiem jaki zaciągnięto w banku. Cała przedmiotowa nieruchomość (grunty wraz z zabudowaniami stacji paliw) będąca przedmiotem wniosku, została w dniu 9 stycznia 2002 r. sprzedana przez... i jego małżonkę... (w ich imieniu działał pełnomocnik) osobom trzecim (tj. p.). Nastąpiło przeniesienie prawa własności i wydanie przedmiotu sprzedaży.

Nieruchomość po dacie 26 października 2006 r. była wykorzystywana do prowadzenia stacji paliw przez osoby trzecie, nie dłużnika, które nabyły tę stację w 2002 r.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego należy stwierdzić, że co do zasady sprzedaż towarów, jakimi są grunty i budynki, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, i jeśli komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne dokonuje dostawy towarów jest zobowiązany do wystawienia w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzającej dokonanie takiej sprzedaży. Jednakże fakturę taką wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany z tą sprzedażą towarów.

W przedmiotowej jednak sprawie, jeżeli dłużnik tj.... dokonał sprzedaży nieruchomości na rzecz innych osób w dniu 9 stycznia 2002 r. i wtedy też nastąpiło przeniesienie prawa własności i wydanie przedmiotu sprzedaży, to na dzień sprzedaży tej nieruchomości w drodze egzekucji sądowej dłużnik nie był już jej właścicielem jak również nie był w jej faktycznym posiadaniu, jak bowiem wynika z wniosku od dnia zakupu w 2002 r. osoby trzecie wykorzystywały tę nieruchomość do prowadzenia swojej działalności gospodarczej.

Tym samym dłużnik dokonując sprzedaży nieruchomości w 2002 r. zobowiązany był do opodatkowania i rozliczenia tej transakcji zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami w zakresie podatku od towarów i usług.

Tak więc zarówno w dniu licytacji tj. dnia 26 października 2006 r., jak i w dniu wydania postanowienia o przysądzeniu własności będącego podstawą przeniesienia prawa własności na kolejnego nabywcę, tj. dnia 31 stycznia 2008 r., jak też w dniu 5 sierpnia 2008 r., w którym ww. postanowienie uzyskało klauzulę wykonalności, dłużnik nie był już właścicielem tej nieruchomości. Zatem sprzedaż dokonana w trybie egzekucji sądowej przez komornika sądowego dotyczyła towarów niebędących już na dzień tej sprzedaży własnością dłużnika. Ponadto dłużnik zaprzestał w dniu 30 czerwca 2004 r. prowadzenia działalności gospodarczej i od tego czasu nie jest podatnikiem podatku VAT. Likwidacja ta została zgłoszona przez dłużnika do właściwego urzędu skarbowego i złożono zgłoszenie VAT-Z.

W świetle powyższego art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług a tym samym i § 24 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług nie znajdują w przedmiotowej sprawie zastosowania. Tak więc brak jest podstaw prawnych do opodatkowania przedmiotowej sprzedaży podatkiem od towarów i usług i wystawienia w imieniu dłużników... i... i na ich rachunek faktury VAT w trybie ww. przepisów.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, iż Komornik nie ma podstaw do wystawienia w imieniu dłużników i na ich rachunek faktury VAT, za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja nie dotyczy ewentualnych obowiązków podatkowych (w tym związanych z wystawianiem faktur) ciążących na osobach będących faktycznymi właścicielami przedmiotowej nieruchomości na dzień sprzedaży tej nieruchomości w drodze egzekucji sądowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.