IBPP1/443-1482/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2011 r. (data wpływu 22 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy zgorzeliny walcowniczej (zendry) i komponentu żelazonośnego " A." oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 września 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy zgorzeliny walcowniczej (zendry) i komponentu żelazonośnego " A." oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2011 r. (data wpływu 9 grudnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 listopada 2011 r. znak: IBPP1/443-1482/11/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się przerobem złomu. Swoją działalność głównie opiera na skupie złomu kawałkowego oraz wiórów stalowych. Złom ten na terenie zakładu Wnioskodawcy jest poddawany odpowiedniej obróbce, złom kawałkowy zgodnie z normami jest przepalany lub cięty w prasonożycy do odpowiedniego wymiaru, natomiast wióry stalowe są rozdrabiane w młynach kulowych. W procesie technologicznym rozdrabniania wiórów, ze względu na ekonomikę prowadzonego procesu, tj. zmniejszenia zużycia urządzeń poprzez obniżenie tarcia, wskazane jest użycie pewnych ilości odpadów sypkich w postaci cząstek i pyłów, które stanowią osłonę dla młynów w dużym stopniu narażonych na ścieranie. W tym celu w procesie technologicznym wykorzystywany jest odpad poprodukcyjny w postaci zgorzeliny walcowniczej PKWiU 38.11.58 oraz komponent żelazonośny o nazwie " A.". Wymienione towary nie były bezpośrednio sprzedawane przez Wnioskodawcę.

Do dnia 31 marca 2011 r. zgodnie z art. 41 ust. 1 złom stalowy oraz odpady żelazodajne były opodatkowane na zasadach ogólnych stawką podatkową 23%. Z dniem 1 kwietnia 2011 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 64, poz. 332), gdzie dodano art. 17 ust. 1 pkt 7 w którym mowa: "Podatnikami są również osoby prawne (...) nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2". Nowelizacja ustawy przesunęła obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu dostawy złomu z dostawcy na nabywcę. W interpretacji ogólnej z dnia 2 maja 2011 r. (sygn. PT3/033/2/188/LWA/11/569) wyjaśniono, że: "kierując się wykładnią historyczną i celowościową przez złom dla celów zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych. (...)". Taka definicja złomu spowodowała, że w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. firmy sprzedające odpady żelazodajne wystawiały faktury z wykazaną kwotą podatku VAT uznając, iż przedstawiona definicja złomu nie obejmuje zgorzeliny walcowniczej i " A.u"".

Wnioskodawca informuje, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 20 kwietnia 1994 r., o którym mowa w art. 15. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa odpadów i złomu (PKD 4677Z). Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Dostawcy są czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15, nie korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z definicją znajdującą się w encyklopedii PWN zgorzelina walcownicza (zendra) jest warstwą tlenków metali w postaci powłoki lub łuski powstającą na powierzchni przedmiotu metalowego podczas nagrzewania do wysokiej temperatury w atmosferze utleniającej. Warstwa ta odpada podczas kucia lub walcowania. W składzie zendry znajduje się od 90 do 95% żelaza.

Komponent żelazonośny " A." zgodnie z atestem technicznym OMMB jest mieszanką żelazonośnych materiałów odpadowych powstających w procesach hutniczych przy produkcji stali. W skład mieszanki wchodzi m.in. zgorzelina, magnetyczna frakcja, żużel. Całkowita zawartość żelaza wynosi od 55 do 56%. Wnioskodawca jak opisał w złożonym wniosku z dnia 19 września 201lr. wyżej wymienione produkty kupuje i nie odsprzedaje bezpośrednio, tylko wykorzystuje do procesu technologicznego przy rozdrabianiu wiórów stalowych w młynach kulowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy na fakturach dotyczących zakupu odpadów została prawidłowo wykazana kwota podatku VAT. Czy w przedstawionym stanie faktycznym dotyczącym okresu od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tych fakturach zgodnie z art. 86 ust. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. art. 17 ust. 1 pkt 7 dotyczy tylko złomu stalowego (wsadowego i niewsadowego), żeliwnego i metali nieżelaznych, a na firmach sprzedających odpad poprodukcyjny - zgorzelinę walcowniczą oraz komponent żelazonośny " A." ciążył obowiązek opodatkowania. W związku z powyższym Wnioskodawca otrzymując faktury na zakup odpadów z wykazaną kwotą podatku VAT miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 i nie ma zastosowania w tym przypadku art. 88 ust. 3a pkt 7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., a od dnia 26 sierpnia 2011 r. tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych, o czym stanowi art. 15 ust. 2 ustawy.

Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) do ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 kwietnia 2011 r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7, zgodnie z którym, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Z kolei na podstawie dodanego z dniem 1 kwietnia 2011 r. przepisu art. 17 ust. 7, przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa złomu nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę złomu), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca złomu, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia złomu.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy złomu.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się przerobem złomu. Swoją działalność głównie opiera na skupie złomu kawałkowego oraz wiórów stalowych. Złom ten na terenie zakładu Wnioskodawcy jest poddawany odpowiedniej obróbce, złom kawałkowy zgodnie z normami jest przepalany lub cięty w prasonożycy do odpowiedniego wymiaru, natomiast wióry stalowe są rozdrabiane w młynach kulowych. W procesie technologicznym rozdrabniania wiórów, ze względu na ekonomikę prowadzonego procesu, tj. zmniejszenia zużycia urządzeń poprzez obniżenie tarcia, wskazane jest użycie pewnych ilości odpadów sypkich w postaci cząstek i pyłów, które stanowią osłonę dla młynów w dużym stopniu narażonych na ścieranie. W tym celu w procesie technologicznym wykorzystywany jest odpad poprodukcyjny w postaci zgorzeliny walcowniczej PKWiU 38.11.58 oraz komponent żelazonośny o nazwie " A.". Wymienione towary nie były bezpośrednio sprzedawane przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 20 kwietnia 1994 r., o którym mowa w art. 15. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż hurtowa odpadów i złomu (PKD 4677Z). Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane. Dostawcy są czynnymi podatnikami VAT, o których mowa w art. 15, nie korzystają ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa towarów nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. firmy sprzedające odpady żelazodajne wystawiały faktury z wykazaną kwotą podatku VAT uznając, iż przedstawiona definicja złomu nie obejmuje zgorzeliny walcowniczej i " A.u"".

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy uznania zakupu w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r. zgorzeliny walcowniczej oraz komponentu żelazonośnego " A." jako zakupu złomu i w konsekwencji konieczności rozliczenia podatku w przypadku takiej dostawy przez nabywcę tj. Wnioskodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy zgorzelinę walcowniczą oraz komponentu żelazonośnego " A." nie należy potraktować jako złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT i w konsekwencji podatek w przypadku takiej dostawy powinien zostać rozliczony przez sprzedawcę tj. kontrahenta od którego Wnioskodawca nabywa przedmiotowe materiały.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego, dla uznania czy począwszy od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. Wnioskodawca dokonując nabycia zgorzeliny walcowniczej oraz komponentu żelazonośnego " A." nie był zobowiązany do rozliczenia podatku należnego, jako nabywca złomu w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy VAT, w pierwszej kolejności koniecznym jest stwierdzenie czy nabywana przez Wnioskodawcę zgorzelina walcownicza oraz komponent żelazonośny " A." są złomem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się zatem do kwestii zakwalifikowania towaru, o których mowa we wniosku, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do złomu należy stwierdzić, iż przepisy ustawy nie definiują pojęcia złomu.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 30 czerwca 2011 r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów) stopów metali nieżelaznych (brąz, mosiądz), jak również złom metali szlachetnych.

Jednocześnie zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN złom stanowią niepotrzebne, zużyte przedmioty metalowe, pojazdy, maszyny lub odpady poprodukcyjne zbierane jako surowiec wtórny (źródło: słownik on-line http://sjp.pwn.pl).

Z kolei, w słowniku języka polskiego (Współczesny Słownik Języka Polskiego, Tom II, Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o.) znajduje się definicja złomu, a także definicja odpadu, co wskazuje jednoznacznie, że nie są to pojęcia tożsame.

Jak wynika z tych definicji, złom to zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady produkcyjne przeznaczone do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny; odłamany, odłupany kawał czegoś (s. 1075), a odpady to części materiału, surowca zostające podczas produkcji czegoś, niekiedy dalej wykorzystywane w produkcji ubocznej, wtórnie przerabiane itp. (s. 2205).

Natomiast w metalurgii pod pojęciem złomu rozumie się przedmioty metalowe, przeznaczone do wykorzystywania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu w myśl powyższej definicji należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nie nadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, odpady komunalne z metalu, wyeksploatowane samochody, maszyny, urządzenia i ich części, konstrukcje stalowe uszkodzone mechaniczne lub skorodowane itp.

Natomiast zgodnie z definicją zawartą w Słowniku wyrazów obcych (źródło: słownik on-line...) Zgorzelina walcownicza (zendra) to warstwa tlenków metali w postaci powłoki lub łuski, powstająca na powierzchni nagrzanych metali i częściowo odpadająca podczas kucia i walcowania, zgorzelina.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu można zakwalifikować nabywany przez Wnioskodawcę produkt tj. zgorzelinę walcowniczą (zendrę) jako złom.

Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z definicją znajdującą się w encyklopedii PWN zgorzelina walcownicza (zendra) jest warstwą tlenków metali w postaci powłoki lub łuski powstającą na powierzchni przedmiotu metalowego podczas nagrzewania do wysokiej temperatury w atmosferze utleniającej. Warstwa ta odpada podczas kucia lub walcowania. W składzie zendry znajduje się od 90 do 95% żelaza.

Skoro zatem nabywana przez Wnioskodawcę zgorzelina walcownicza zawiera od 90 do 95% żelaza i stanowi odpad powstający w trakcie obróbki cieplnej podczas kucia i walcowania, stwierdzić należy, iż zgodnie ze wskazaną wyżej definicją słownikową (Słownik Języka Polskiego PWN) stanowi ona złom.

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu nabywaną przez Wnioskodawcę zgorzelinę walcowniczą należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Tym samym do dostawy zgorzeliny walcowniczej, w sytuacji gdy dokonującym jej dostawy był podatnik (kontrahent Wnioskodawcy), o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie była objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca (Wnioskodawca) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT należało zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż na firmach sprzedających odpad poprodukcyjny zgorzelinę walcowniczą ciążył obowiązek opodatkowania tej dostawy, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast odnośnie nabywanego przez Wnioskodawcę kompozytu żelazonośnego " A." będącego jak wskazał Wnioskodawca mieszanką żelazonośnych materiałów odpadowych powstających w procesach hutniczych przy produkcji stali, w którego skład wchodzi m.in. zgorzelina, magnetyczna frakcja, żużel i w którym zawartość żelaza wynosi od 55 do 56%, należy zauważyć, iż zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 z późn. zm.) odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.

W załączniku nr 1 do ww. ustawy o odpadach wymieniono m.in.:

* Q1 - Pozostałości z produkcji lub konsumpcji, niewymienione w pozostałych kategoriach,

* Q2 - Produkty nieodpowiadające wymaganiom jakościowym,

* Q8 - Pozostałości z procesów przemysłowych (np. żużle, pozostałości podestylacyjne itp.),

* Q9 - Pozostałości z procesów usuwania zanieczyszczeń (np. osady ściekowe, szlamy z płuczek, pyły z filtrów, zużyte filtry itp.),

* Q10 - Pozostałości z obróbki skrawaniem lub wykańczania (np. wióry, zgary itp.),

* Q11 - Pozostałości z wydobywania lub przetwarzania surowców (np. pozostałości górnicze itp.),

* Q14 - Substancje lub przedmioty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.),

* Q16 - Wszelkie substancje lub przedmioty, które nie zostały uwzględnione w powyższych kategoriach (np. z działalności usługowej, remontowej).

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu powstający u kontrahentów Wnioskodawcy w procesie produkcji kompozyt żelazonośny " A." - będący mieszaniną odpadowych materiałów żelazonośnych powstających w procesach hutniczych produkcji stali o zawartości żelaza od 55 do 56% zawierający metal, należy również uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r.

Tym samym do sprzedaży przez Wnioskodawcę kompozytu żelazonośnego " A." w sytuacji gdy dokonującym ich dostawy był kontrahent Wnioskodawcy będący podatnikiem, o którym mowa w art. 15 tej ustawy niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, oraz przedmiotem dostawy jest towar nieobjęty zwolnieniem, o którym mowa art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz nabywca (Wnioskodawca) jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, należało zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę.

Zatem również stanowisko Wnioskodawcy, iż nie będzie zobowiązany do rozliczenia podatku jako nabywca kompozytu żelazonośnego " A." należy uznać za nieprawidłowe.

Tym samym obowiązek podatkowy w obrocie złomem (w przedmiotowym przypadku zgorzeliną walcowniczą i kompozytem żelazonośnym " A.") co do zasady został przeniesiony na nabywcę. W takiej sytuacji mamy do czynienia z odmiennymi zasadami dokumentowania tego typu transakcji.

Co do zasady, stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Jak wynika z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

W świetle powyższego w przedmiotowej sprawie w istocie właściwą dla dostawy złomu (zgorzeliny walcowniczej i kompozytu żelazonośnego " A.") stawką jest stawka 23%, jednakże to nie kontrahent Wnioskodawcy jako sprzedawca będzie ją wykazywał na wystawianych przez siebie fakturach lecz nabywca (Wnioskodawca), zobowiązany do opodatkowania tej transakcji.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy co do zasady opodatkowania sprzedaży zgorzeliny walcowniczej i kompozytu żelazonośnego " A." przez kontrahenta Wnioskodawcy, a nie nabywcę (Wnioskodawcę) należało uznać za nieprawidłowe.

Na marginesie należy dodać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r. podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

W załączniku 11 do ustawy o VAT (stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy) m.in. pod pozycją 6 zostały wymienione "Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal" określone symbolem PKWiU 38.11.58.0.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a i b ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

* świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

* dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Z powyższego wynika, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż co do zasady przy nabyciu przez Wnioskodawcę produktów: zgorzeliny walcowniczej i kompozytu żelazonośnego " A." przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadzie określonej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, czyli pod warunkiem wykorzystania ww. towarów do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jednakże należy mieć na uwadze przepis art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, który stanowi, iż nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Jak wynika bowiem ze wskazanego już przepisu art. 106 ust. 1a ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku, natomiast zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe gdyż kontrahenci Wnioskodawcy (dokonujący dostawy zgorzeliny walcowniczej i kompozytu żelazonośnego " A.") winni wystawić faktury VAT, w których zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem winni zawrzeć adnotację, że podatek rozlicza nabywca; lub winni zawrzeć właściwy przepis ustawy lub dyrektywy, wskazujący, że podatek rozlicza nabywca; lub winni zawrzeć oznaczenie "odwrotne obciążenie".

Po otrzymaniu od kontrahentów faktur VAT z ww. adnotacją Wnioskodawca winien wystawić faktury wewnętrzne zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o VAT i dopiero te faktury VAT stanowią u Wnioskodawcy podstawę do odliczenia podatku od towarów i usług w myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w związku z otrzymaniem od kontrahentów faktur na zakup odpadów (zgorzeliny walcowniczej i kompozytu żelazonośnego " A.") z wykazaną kwotą podatku VAT miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 i nie mają w tym przypadku zastosowania przepis art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ zauważa, że nie dokonuje analizy załączonych do wniosku dokumentów, a interpretację wydaje w oparciu o przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) Wnioskodawcy, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.