IBPP1/443-1399/08/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 20 listopada 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r., wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 31 października 2008 r. wniosek został uzupełniony ismem z dnia 19 listopada 2008 r. (data wpływu 20 listopada 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1998 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i handlu urządzeniami służącymi do pomiaru siły uderzenia oraz do pomiaru zawartości alkoholu we krwi. Z racji tej działalności jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności posiada on własne nieruchomości wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Są to: budynek biurowo-produkcyjny wraz z gruntem oraz działka niezabudowana, na której Wnioskodawca planuje wybudowanie nowej hali produkcyjnej.

Żona Wnioskodawcy prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W 2007 r. Wnioskodawca wspólnie z żoną nabył działkę budowlaną, która oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny usługowo - produkcyjne, przeznaczone pod lokalizację obiektów usługowych i produkcyjnych, hal i magazynów, z możliwością lokalizacji funkcji mieszkaniowej w obiektach produkcyjnych i usługowych.

Działkę tę Wnioskodawca wraz z żoną zakupił z majątku wspólnego, z myślą o wybudowaniu budynku produkcyjnego wraz z częścią mieszkalną przeznaczoną na potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy. Działka ta stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy.

Z powodu zmiany planów życiowych Wnioskodawca zmuszony jest sprzedać opisaną powyżej działkę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodatkowo stwierdził, iż w dniu 10 sierpnia 2007 r. wraz z żoną zakupił działkę budowlaną z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe. Ponadto nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży.

Ponieważ Wnioskodawca wraz z żoną zdecydował się, że chcą mieszkać w domu, postanowili, że wybudują ten dom sami.

W związku z tym, w dniu 10 sierpnia 2007 r. zakupili działkę budowlaną. Niestety okazało się, że dojazd do tej działki jest bardzo stromy i wąski. W zimie dojazd zwykłym samochodem bywa niemożliwy. Od urzędnika gminnego Wnioskodawca dowiedział się, że Gmina nie ma w planach przebudowy drogi biegnącej obok nieruchomości Wnioskodawcy. Kiedy trafiła się okazja zakupu po korzystnej cenie drugiej działki, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca zdecydował się na jej zakup pomimo, że jest to działka z przeznaczeniem pod lokalizację obiektów usługowych i produkcyjnych, hal i magazynów, z możliwością lokalizacji funkcji mieszkaniowej w obiektach produkcyjnych i usługowych. W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów dotyczących funkcji użytkowych budynku, który zamierzał budować, innych poza mieszkalną.

Ponieważ w sierpniu 2008 r. Wnioskodawca dowiedział się, że jednak Gmina ma zaplanowaną budowę drogi prowadzącej obok działki, którą Wnioskodawca wraz z żoną zakupił w dniu 10 sierpnia 2007 r., zdecydował, że przedmiotową działkę sprzeda, a środki uzyskane z tej sprzedaży przeznaczy na budowę domu. Powodem tej decyzji było m.in. to, iż Wnioskodawca ma pięcioletnie dziecko, a w związku z tym lokalizacja domu mieszkalnego na terenach produkcyjno-usługowych nie jest najkorzystniejsza.

Zakupiony grunt nigdy nie był i nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy. Również Wnioskodawca nie czerpał i nie czerpie z niego żadnych pożytków.

Zakupiona działka będzie w momencie sprzedaży całkowicie niezabudowana.

Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjniania działki, o której mowa we wniosku tj. nie uzbroił terenu, nie budował drogi, nie dokonywał podziału na mniejsze.

Od chwili nabycia do momentu sprzedaży Wnioskodawca nie wykorzystywał, nie wykorzystuje ani nie będzie wykorzystywać w żaden sposób działki.

W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów dotyczących funkcji użytkowych budynku, który zamierzał budować, innych poza mieszkalną. Na zakup przedmiotowej działki zdecydował się ze względu na korzystną cenę. Wnioskodawca uznał, że cena, którą zapłacił za tę działkę zrekompensuje niedogodności mieszkania na terenach przeznaczonych pod budownictwo produkcyjno-usługowe.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonał sprzedaży budynku biurowo-produkcyjnego wraz z gruntem (nieruchomość ta ujęta była w ewidencji środków trwałych), na rzecz Gminy, w związku z planowaną budową obwodnicy K. Sprzedaż nastąpiła w dniu 21 grudnia 2007 r. Rozliczenia tej sprzedaży Wnioskodawca dokonał w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji, z tytułu sprzedaży działki znajdującej się we wspólnym majątku prywatnym Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług "Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarcza, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności".

Stosownie do art. 15 ust. 2 cyt. ustawy "Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Nabycie działki budowlanej, która oznaczona jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny usługowo - produkcyjne, przeznaczone pod lokalizację obiektów usługowych i produkcyjnych, hal i magazynów, z możliwością lokalizacji funkcji mieszkaniowej w obiektach produkcyjnych i usługowych nastąpiło z myślą o wybudowaniu budynku produkcyjnego wraz z częścią mieszkalną, przeznaczoną na potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

W odniesieniu do sprzedaży ww. działki nie można Wnioskodawcy przypisać znamion działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Ponieważ działka ta stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy i zakupiona została w celu wybudowania obiektu mieszkaniowo - użytkowego, czyli w celach prywatnych, a nie handlowych, Wnioskodawca uważa, że sprzedaż tej działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie jest z żoną, w odniesieniu do tej czynności, podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostat. zm. Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowaniapodatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak jej podział, stanowią część tych transakcji i powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku 1 nieruchomości niezabudowanej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2007 r. wspólnie z żoną nabył działkę budowlaną, która oznaczona została w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny usługowo - produkcyjne, przeznaczone pod lokalizację obiektów usługowych i produkcyjnych, hal i magazynów, z możliwością lokalizacji funkcji mieszkaniowej w obiektach produkcyjnych i usługowych. Działkę tę Wnioskodawca zakupił po korzystnej cenie z myślą o wybudowaniu budynku produkcyjnego wraz z częścią mieszkalną przeznaczoną na potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

W momencie zakupu Wnioskodawca nie miał sprecyzowanych planów dotyczących funkcji użytkowych budynku, innych poza mieszkalną.

Wcześniej Wnioskodawca wraz z żoną w dniu 10 sierpnia 2007 r. zakupił pierwszą działkę budowlaną. Okazało się jednak, że dojazd do tej działki jest bardzo stromy i wąski, a w zimie bywa niemożliwy. Gmina nie miała natomiast w planach przebudowy drogi biegnącej obok tej nieruchomości.

Ponieważ w sierpniu 2008 r. Wnioskodawca dowiedział się, że Gmina ma jednak zaplanowaną budowę drogi prowadzącą obok działki, którą Wnioskodawca zakupił w dniu 10 sierpnia 2007 r., zdecydował, że działkę będącą przedmiotem wniosku sprzeda, a środki uzyskane z tej sprzedaży przeznaczy na budowę domu. Powodem tej decyzji było m.in. to, iż Wnioskodawca ma pięcioletnie dziecko, a w związku z tym lokalizacja domu mieszkalnego na terenach produkcyjno-usługowych nie jest najkorzystniejsza.

Ponadto z wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1998 r. w zakresie m.in. produkcji i handlu urządzeniami służącymi do pomiaru siły uderzenia oraz do pomiaru zawartości alkoholu we krwi. Z racji tej działalności jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W 2007 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedał budynek biurowo-produkcyjnego wraz z gruntem na rzecz Gminy (nieruchomość ta ujęta była w ewidencji środków trwałych), w związku z planowaną budową obwodnicy K. Sprzedaż nastąpiła w dniu 21 grudnia 2007 r. Rozliczenia tej sprzedaży Wnioskodawca dokonał w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2007 r.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów stwierdzić należy, że druga działka będąca przedmiotem wniosku, została nabyta nie na cele osobiste, a celem wykorzystania jej w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Zauważyć bowiem należy, iż Wnioskodawca dokonał nabycia działki, która oznaczona została w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny usługowo-produkcyjne, przeznaczone pod lokalizację obiektów usługowych i produkcyjnych, hal i magazynów z możliwością lokalizacji funkcji mieszkaniowych w obiektach produkcyjnych i usługowych.

Jak z powyższego wynika, działka znajduje się na terenach usługowo-produkcyjnych i jej podstawowym przeznaczeniem jest budowa obiektów usługowych i produkcyjnych, hal i magazynów. Warunkiem koniecznym dla realizacji celów mieszkaniowych jest zatem powstanie obiektu produkcyjnego lub usługowego związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał wprawdzie we wniosku, że w momencie zakupu nie miał sprecyzowanych planów dotyczących funkcji użytkowych budynku innych poza mieszkalną, jednak zwrócić należy uwagę, iż bez realizacji właśnie tych funkcji produkcyjnych i usługowych nie byłoby możliwe zrealizowanie celów mieszkaniowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca musiał zatem przy zakupie tej działki przede wszystkim brać pod uwagę jej cele produkcyjne i usługowe, a dopiero pochodną realizacji tych celów mogły być cele mieszkaniowe. Bez realizacji inwestycji związanej z budową obiektu usługowego lub produkcyjnego, hali lub magazynu nie byłaby możliwa lokalizacja w tym budynku funkcji mieszkalnej Wnioskodawcy. Wnioskodawca miał zatem zamiar wybudowania na zakupionej działce (którą zamierza sprzedać i pyta o skutki podatkowe tej czynności) obiektu usługowego, produkcyjnego, hali lub magazynu dodatkowo tylko z funkcją mieszkalną.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza zatem o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie jako wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.

Ponadto zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie zakup działki, jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, po korzystnej cenie, odbył się w ocenie tut. organu w ramach lokaty kapitału. Dokonując natomiast inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości.

W tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż działki, ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji w budowę obiektu usługowego, produkcyjnego, hali lub magazynu. Z powyższego wynika, iż zakupu działki nie można traktować inaczej niż celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu działki. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji celem lokaty kapitału czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany. Jak stwierdzono powyżej, o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT przesądza sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, a nieistotny jest rezultat.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje Wnioskodawcy status podatnika VAT.

Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego, gdyż nieruchomości te nie służą do celów działalności gospodarczej. Jednakże z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż zakupu nieruchomości dokonano celem inwestycji prywatnych środków pieniężnych (lokata kapitału). Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca wskazuje, iż środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na cele własne - budowa domu. Zatem należy zauważyć, iż Wnioskodawca, dokonując zakupu działki, która przede wszystkim miała służyć celom usługowym lub produkcyjnym (cele mieszkaniowe mogły stanowić jedynie dodatek do tej inwestycji) dokonał lokaty kapitału. Podejmując zatem w przyszłości czynności zmierzające do sprzedaży tej działki, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanej we wniosku nieruchomości kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Wnioskodawca twierdzi, iż podjęte przez niego działania nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie mniej to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że powodem sprzedaży działki jest uzyskanie środków na swoje potrzeby osobiste, również nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą będącą źródłem utrzymania tego podmiotu (podstawowym lub dodatkowym), prowadzi ją właśnie po to aby osiągnąć zyski i przeznaczyć je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Dodać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie można również przyjąć argumentu Wnioskodawcy, iż powodem sprzedaży przedmiotowej działki było m.in. to, że Wnioskodawca ma pięcioletnie dziecko i w związku z tym lokalizacja domu mieszkalnego na terenach produkcyjno-usługowych nie jest najkorzystniejsza. Zwrócić należy uwagę, iż skoro w 2008 r. dziecko Wnioskodawcy ma pięć lat, to w momencie zakupu działki w 2007 r. miało cztery lata, zatem już kupując działkę i mając czteroletnie dziecko Wnioskodawca musiał sobie zdawać sprawę, że lokalizacja domu na terenach produkcyjno-usługowych pod tym kątem nie jest najkorzystniejsza.

Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył on nieruchomość z zamiarem wykorzystania jej do celów zarobkowych, co w stanowi w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarczą.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Nadmienić należy ponadto, że dostawa przedmiotowej nieruchomości nie może korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca i tak jest już zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a zatem wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Jednocześnie, podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym stwierdza się, że zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać w odniesieniu do powyższej transakcji za podatnika podatku VAT, a dostawa przedmiotowego gruntu, jako przeznaczonego pod zabudowę, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki w wysokości 22%, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo należy zauważyć, iż tutejszy organ nie objął interpretacją tematu zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej budynku biurowo-produkcyjnego wraz z gruntem, gdyż Wnioskodawca nie sformułował zapytania w tym zakresie ani nie przedstawił własnego stanowiska.

Nadmienia się ponadto, że niniejsza interpretacja została wydana na wniosek w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy tj. Pana i jest wiążąca wyłącznie w odniesieniu do jego osoby. Jeśli natomiast małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem wiążącej dla siebie interpretacji indywidualnej zobowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku, przedstawienia właściwego dla siebie stanu faktycznego, sformułowania zapytania i własnego stanowiska w sprawie, oraz wniesienia odrębnej opłaty zgodnie z przepisami art. 14b § 1 - § 4 oraz art. 14f § 1 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. z uwzględnieniem zmian w ustawie o VAT obowiązujących od dnia 1 grudnia 2008 r.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego zdarzenia przyszłego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała