IBPP1/443-138/08/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2008 r. (data wpływu 23 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2008 r. (data wpływu 30 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego i ujęcia w nim podatku należnego od lokalu użytkowego o pow. 57 m ² (grunt użytkowanie wieczyste) w przypadku zmiany rodzaju działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2008 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku sporządzenia remanentu likwidacyjnego i ujęcia w nim podatku należnego od lokalu użytkowego o pow. 57 m ² (grunt użytkowanie wieczyste) w przypadku zmiany rodzaju działalności gospodarczej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 kwietnia 2008 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP1/443-138/08/MS z dnia 21 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem będącym osobą fizyczną prowadzącą samodzielnie działalność gospodarczą jako podmiot wpisany do ewidencji działalności gospodarczej. Jest to działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. W 2006 r. na potrzeby i w ramach wspomnianej działalności gospodarczej nabył od dewelopera nieruchomość, lokal użytkowy o pow. 57 m#178; położony na parterze budynku mieszkalnego. Grunt objęty został użytkowaniem wieczystym. W związku z zakupem przedmiotowej nieruchomości podatek od towarów i usług z tej czynności został uwzględniony przez podatnika jako jego podatek naliczony.

Wnioskodawca zamierza w przyszłości zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i dokonać stosownego wykreślenia z ewidencji działalności gospodarczej.

Jednakże po zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i wykreśleniu z ewidencji tej działalności Wnioskodawca nadal (jako osoba fizyczna) będzie wykorzystywał opisaną nieruchomość dla celów zarobkowych w ten sposób, iż będzie ją wynajmował. Wnioskodawca nie dokona na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zgłoszenia zaprzestania działalności w celu wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 23 kwietnia 2008 r. Wnioskodawca stwierdził, że przedmiotem wniosku jest kwestia zapłaty podatku VAT na zasadach określonych w art. 14 ustawy o VAT wyłącznie w odniesieniu do wskazanej we wniosku nieruchomości, tj. lokalu użytkowego o pow. 57 m ^2. Wnioskodawca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego i dokonał takiego odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z likwidacją działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej i wykreśleniu tej działalności z ewidencji oraz dalszym stałym wykorzystywaniem nieruchomości dla celów zarobkowych Wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług na zasadach określonych w art. 14 ustawy o VAT.

Jeśli przyjąć, że w warunkach opisanych w stanie faktycznym Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług na zasadach opisanych w art. 14 ustawy VAT, to czy temu opodatkowaniu podlegają również środki trwałe pozostałe po zakończeniu działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego się na postanowienia art. art. 14, 15 i 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nadal będzie wykonywał czynności, które zgodnie z tą ustawą mieszczą się w ramach ustawowej definicji działalności gospodarczej, tj. będzie podejmował czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawca nie dokona także na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zgłoszenia zaprzestania działalności w celu wykreślenia go z rejestru jako podatnika VAT. W jego ocenie przepisy ustawy o VAT dotyczące opodatkowania remanentu końcowego wiążą przede wszystkim z faktycznym zaprzestaniem wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a nie w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. W konsekwencji w sprawie nie będzie miał zastosowania art. 14 ustawy o VAT.

Z uwagi na brzmienie art. 14 ustawy należy przyjąć, iż dotyczy on jedynie środków obrotowych, a nie środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ww. ustawy.)

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Artykuł 96 ust. 6 ustawy o VAT stwierdza, że zobowiązanym do zgłoszenia zaprzestania działalności (na formularzu VAT-Z) naczelnikowi urzędu skarbowego jest podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT jeżeli zaprzestał on wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawcazamierza zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z jednoczesnym podjęciem wykonywania czynności w zakresie wynajmu lokalu użytkowego, wykorzystywanego uprzednio na potrzeby zakończonej działalności gospodarczej w ramach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W niniejszym przypadku nie nastąpi zatem zaprzestanie wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. Wnioskodawca będzie bowiem, jako osoba fizyczna, wynajmował lokal użytkowy czyli będzie wykonywał czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przedmiotowy zakres czynności zawiera się w definicji działalności gospodarczej określonej w cytowanym wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmującym m.in. czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego (na formularzu VAT-Z) o czym mówi art. 96 ust. 6 ustawy o VAT.

W konsekwencji nie będą do niego miały zastosowania postanowienia art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT odnośnie sporządzania i opodatkowania remanentu likwidacyjnego, gdyż taki obowiązek dotyczy przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, a to w przedmiotowej sytuacji nie będzie miało miejsca.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie odpowiedź na pytanie drugie przedstawione we wniosku "jeśli przyjąć, że w warunkach opisanych w stanie faktycznym Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług na zasadach opisanych w art. 14 ustawy VAT, to czy temu opodatkowaniu podlegają również środki trwałe pozostałe po zakończeniu działalności gospodarczej" staje się bezprzedmiotowa, gdyż Wnioskodawca wskazał taką opcję w sytuacji, gdyby organ uznał, że stanowisko w zakresie pytania pierwszego jest nieprawidłowe.

Na marginesie jednak wskazać należy, że zgodnie z postanowieniami art. 14 ust. 4 ustawy o VAT przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Artykuł 2 pkt 6 ustawy o VAT stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powyższego wynika, że lokale użytkowe jako części budynków, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są towarami, zatem nie są wyłączone spod regulacji objętych postanowieniami art. 14 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.