IBPP1/443-1376/08/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2008 r., (data wpływu 17 września 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.) oraz z dnia 9 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz udziałów w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 września 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości oraz udziałów w nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 1 grudnia 2008 r. znak: IBPP1/443-1376/08/JP oraz pismem z dnia 9 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest właścicielką całej nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 0,0896 ha. Własność ta stanowi jej majątek odrębny (nie należy do wspólnego majątku małżeńskiego). Własność tej nieruchomości nabyła na podstawie umowy sprzedaży w dniu 5 października 2005 r. Jest również współwłaścicielką w 213/480 (dwieście trzynaście czterysta osiemdziesiątych) częściach nieruchomości niezabudowanej składającej się z dwóch działek. Działki te w Rejestrze Gruntów są oznaczone jako B - tereny mieszkaniowe i ich łączna powierzchnia wynosi 0,1425 ha. Udziały te stanowią majątek odrębny Wnioskodawczyni (nie należą do wspólnego majątku małżeńskiego). Udziały te nabyła na podstawie umowy sprzedaży w dniu 5 października 2006 r.

Ww. nieruchomości zostały nabyte z zamiarem wybudowania na nich w przyszłości budynku mieszkalnego na własne cele.

Od 2003 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest w przeważającej części sprzedaż komisowa pojazdów samochodowych. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych za zasadach ogólnych. Prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 5 grudnia 2008 r. Wnioskodawczyni doprecyzowała, że nieruchomość której jest współwłaścicielką w 213/480 (dwieście trzynaście czterysta osiemdziesiątych) składająca się z dwóch działek, jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, parterowym, o powierzchni zabudowy 77 m ².

W stosunku do tej nieruchomości, w tym do budynku, nigdy nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie użytkowania nieruchomości nie ponosiła żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowych nieruchomości. Budynek ten został wybudowany przed 1970 r. Był zamieszkany do czerwca 1993 r. W całości jest przeznaczony na cele mieszkalne. Nigdy nie było wniosku, ani nie została wydana decyzja administracyjna o zmianie jego przeznaczenia. Dom mieszkalny stoi na nieruchomości, w której Wnioskodawczyni posiada udziały w 213/480 części. Nieruchomość ta stanowi jedną całość, składa się z dwóch działek, ale ma założoną jedną księgę wieczystą - stanowi jedną nierozłączną nieruchomość.

Jak już wskazano wcześniej budynek mieszkalny stanowiący część składową tej nieruchomości był zamieszkiwany do czerwca 1993 r. W uzupełnieniu dodano, że od tego czasu do nadal nie był w ogóle użytkowany, ani do celów mieszkalnych, ani do innych celów, w tym związanych z działalnością gospodarczą. Nie był również przedmiotem najmu ani dzierżawy. W budynku tym również Wnioskodawczyni nigdy nie zamieszkiwała. Wnioskodawczyni podkreśla, że budynek ten nigdy nie utracił charakteru budynku mieszkalnego.

Druga nieruchomość, której w całości jest właścicielką, jest niezabudowana.

Dla obu nieruchomości nie ma planu zagospodarowania przestrzennego. Dla obu nieruchomości są wydane warunki zabudowy na pawilon usługowo-handlowy.

Nieruchomość mająca być przedmiotem sprzedaży oraz nieruchomość, w której jest zbywany udział sąsiadują ze sobą. Nie tworzą jednej całości. Są dla nich prowadzone odrębne księgi wieczyste. Jednak sprzedaż nieruchomości (gruntu) oraz udziałów w nieruchomości (nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym) nastąpi na rzecz jednego nabywcy i zostanie udokumentowana jednym aktem notarialnym.

Na terenie przedmiotowych nieruchomości była prowadzona działalność gospodarcza od 2005 r. do września 2008 r. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej na terenie przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawczyni dokonywała odpłatnych dostaw towarów i odpłatnych świadczeń usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nieruchomości te, w tym budynek mieszkalny będący częścią nieruchomości, w której jest zbywany udział, nigdy nie stanowiły majątku jej przedsiębiorstwa. Nigdy nie były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przez co nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieruchomości będące przedmiotem sprzedaży nie były nigdy przedmiotem świadczonych przez Wnioskodawczynię usług najmu, czy dzierżawy. Nie były również wykorzystywane w inny niż wyżej opisany sposób. Wnioskodawczyni nie czerpała z tych nieruchomości jakichkolwiek pożytków.

Od momentu zakupu nieruchomości (udziałów w nieruchomości) Wnioskodawczyni nie podjęła jakichkolwiek czynności zmierzających do budowy domu, ze względu na brak środków finansowych.

Przyczyną sprzedaży gruntu jest trudna sytuacja finansowa. W sierpniu 2008 r. mąż miał zawał serca. Nie jest w stanie jej pomagać w prowadzeniu działalności. Ponadto wymaga stałej opieki. Od września 2008 r. Wnioskodawczyni zawiesiła działalność gospodarczą. Wspólnie z mężem wychowuje czwórkę małych dzieci. W obecnej chwili nie stać ich na rozpoczęcie budowy. Stąd jej decyzja. Środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na spłatę kredytu zaciągniętego wcześniej na zakup nieruchomości, której w całości jest właścicielką (tej, która jest obecnie przedmiotem sprzedaży), oraz na inne osobiste cele mieszkaniowe.

Wnioskodawczyni wcześniej nie dokonywała sprzedaży gruntów jak również nie posiada innych gruntów i nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W najbliższym czasie Wnioskodawczyni planuje sprzedaż wszystkich swoich udziałów w przedmiotowych nieruchomościach. Ten sam nabywca, w ramach jednej czynności chce zakupić od niej zarówno nieruchomość, której jest w całości właścicielką, jak i wszystkie jej udziały w nieruchomości, której jest współwłaścicielką.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości, zarówno nieruchomości, której w całości jest właścicielką, jak i wszystkich jej udziałów w nieruchomości, której jest współwłaścicielką, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawczyni sprzedaż nieruchomości (zarówno nieruchomości, której w całości jest właścicielką, jak i wszystkich udziałów w nieruchomości, w której jest współwłaścicielką) w przedstawionym przypadku nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż sprzedaż ta nie będzie miała znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Oczywistym jest, że udziały w przedmiotowych nieruchomościach stanowią jej majątek osobisty. Zostały one nabyte przez nię na potrzeby własne, bez zamiaru ich odsprzedaży. Celem ich nabycia nie było również wykorzystywanie ich zarobkowo. Sprzedaż tych nieruchomości nastąpi w wyniku okazjonalnej (sporadycznej) czynności, która nie będzie wykonana w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody. Fakt, że Wnioskodawczyni wykorzystywała przed sprzedażą przedmiotowe nieruchomości dla własnej działalności gospodarczej nie ma w tym przypadku znaczenia i nie może jej zdaniem rzutować na jej status jako podatnika w momencie sprzedaży nieruchomości. Poprzez czasowe wykorzystywanie tych nieruchomości dla celów działalności gospodarczej (na ich terenie znajdował się komis samochodowy) nie utraciły one statusu majątku osobistego. Czym innym jest bowiem czasowe wykorzystywanie nieruchomości do działalności, a czym innym ich późniejsza sprzedaż.

Interpretacją przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zajmowały się już kilkakrotnie sądy administracyjne. Stanowiska wyrażone przez sądy są zbieżne ze stanowiskiem Wnioskodawczyni. Na uwagę zasługują wyroki: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/2006, Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, który został wydany przez skład siedmioosobowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy ww. art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż gruntu (tj. nieruchomości niezabudowanej oraz udziałów w nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej) należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, a okoliczności te są następujące:

* dokonano zakupu dwóch nieruchomości (jednej niezabudowanej na własność oraz udziałów w drugiej nieruchomości składającej się z dwóch działek, w tym jednej zabudowanej), działki te sąsiadują z sobą,

* od momentu zakupu tj. od 2005 r. do września 2008 r. nieruchomości były wykorzystywane w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - sprzedaż komisowa pojazdów samochodowych,

* dla obu nieruchomości są wydane warunki zabudowy na pawilon usługowo - handlowy,

* zamiar sprzedaży całości nieruchomości osobie trzeciej.

Należy również zauważyć, że z przedstawionych przez Wnioskodawcę faktów w żadnym razie nie wynika, aby Wnioskodawca podjął jakiekolwiek działania zmierzające do realizacji na zakupionym gruncie swoich osobistych celów mieszkaniowych, o których wspomina we wniosku, wręcz przeciwnie grunt wykorzystywano do prowadzenia komisu samochodowego oraz dla obu nieruchomości zostały wydane warunki zabudowy na pawilon usługowo - handlowy, a nie np. na budynek mieszkalny. Okoliczności jednoznacznie wskazują, iż od razu od momentu nabycia nieruchomości, jak i w czasie ich posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar wykorzystania zakupionych nieruchomości do działalności gospodarczej, a zatem ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt jest towarem w świetle ustawy o VAT.

Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu takich dostaw podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Trzeba również wskazać, że sam zamiar wykorzystania nabytych nieruchomości dla celów osobistych, nie poparty żadnymi konkretnymi działaniami Wnioskodawcy, nie stanowi podstawy do uznania, że nieruchomości te były przeznaczone wyłącznie na użytek osobisty. Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby.

Również wykorzystanie środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży przedmiotowych nieruchomości na spłatę kredytu oraz na inne cele mieszkaniowe nie stanowi, że mamy do czynienia z wyprzedażą majątku osobistego, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność będącą źródłem utrzymania (podstawowym czy dodatkowym) prowadzi ją w celu uzyskiwania środków finansowych dla zaspokojenia swoich potrzeb osobistych, bytowych.

Nie można zatem uznać za uzasadnione powoływanie się Wnioskodawcy na to, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie będzie się odbywać w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. Ze złożonego wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług (zawieszenie działalności nie powoduje utraty statusu podatnika VAT czynnego), to wszystkie wykonywane czynności, mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem VAT następuje w sposób wybiórczy tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku VAT są opodatkowane, a niektóre nie.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada powszechności opodatkowania, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Jak już wskazano wyżej zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest natomiast zastosowanie właściwej stawki podatku lub możliwość ewentualnego zwolnienia z opodatkowania.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni zamierza dokonać dostawy nieruchomości, dla których są wydane warunki zabudowy na pawilon usługowo-handlowy. Zatem sprzedaż przez podatnika niezabudowanych działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe mogą natomiast korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednak pod pewnymi warunkami. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem cyt. wyżej pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

* budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,

* pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

* miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,

* użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powołanego wyżej art. 43 ust. 6 ustawy wynika, iż prawo do zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 zostaje wyłączone wówczas, gdy występują łącznie wszystkie warunki wymienione w przytoczonym przepisie.

W przypadku dostawy terenów zabudowanych należy również mieć na uwadze przepis art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, stanowiący, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się stawkę podatku taką jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w dniu 5 października 2005 r. nabyła nieruchomość niezabudowaną oraz w dniu 5 października 2006 r. udział 213/480 nieruchomości składającej się z dwóch działek, zabudowanej budynkiem mieszkalnym. W stosunku do tej nieruchomości, w tym do budynku, nigdy nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W trakcie użytkowania nieruchomości nie były ponoszone żadne wydatki na ich ulepszenie. Budynek został wybudowany przed 1970 r. Był zamieszkany do czerwca 1993 r. W całości jest przeznaczony na cele mieszkalne. Nigdy nie było wniosku, ani nie została wydana decyzja administracyjna o zmianie jego przeznaczenia.

Budynek nie był w ogóle użytkowany, ani do celów mieszkalnych, ani do innych celów, w tym związanych z działalnością gospodarczą. Nie był również przedmiotem najmu ani dzierżawy. W budynku tym również Wnioskodawczyni nigdy nie zamieszkiwała. Budynek ten nigdy nie utracił charakteru budynku mieszkalnego.

Uwzględniając treść powołanych przepisów oraz opisane we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, iż dostawa nieruchomości zabudowanej (sprzedaż udziałów) w warunkach wskazanych przez Wnioskodawczynię, a więc dostawa nieruchomości na którą składa się działka wraz z posadowionym na niej budynkiem mieszkalnym, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość wraz z budynkiem wypełnia bowiem definicję towaru używanego, o której mowa w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jednocześnie nie wyczerpuje wyłączeń zawartych w art. 43 ust. 6 ustawy o VAT.

Ponadto jeżeli ww. nieruchomość zabudowana jest budynkiem zaliczanym do obiektów budownictwa mieszkaniowego i spełnione są przesłanki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, czynność ta również korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast dostawa pozostałych nieruchomości niezabudowanych nie może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według podstawowej stawki 22%. Są to bowiem nieruchomości niezabudowane lecz w myśl wydanej decyzji o warunkach zabudowy - przeznaczone pod budowę pawilonu usługowo-handlowego.

Ponadto tut. organ pragnie zauważyć, że objęcie jedną księgą wieczystą kilku działek gruntów nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową. Gdyby przyjąć za zasadne stanowisko Wnioskodawczyni, że przedmiotem jednej dostawy jest nieruchomość składająca się z kilku (dwóch) działek objętych jedną księgą wieczystą (a co za tym idzie, która winna być jednolicie opodatkowana wg właściwej stawki lub zwolniona od podatku), prowadziłoby to do sytuacji, gdzie opodatkowane podatkiem VAT mogłyby być grunty (działki), zwolnione z tego podatku (z uwagi np. na fakt, iż nie są to tereny przeznaczone pod zabudowę) lub też na odwrót - zwolniona od podatku byłaby dostawa tych działek, które winny być opodatkowane.

Uwzględniając powyższe, objęta jedną transakcją może być cała nieruchomość, składająca się z kilku działek gruntów, objętych jedną księgą wieczystą, lecz przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT będzie każda z tych działek wg stawki właściwej dla poszczególnych działek gruntów.

Odnosząc się natomiast do powołanych we wniosku wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Naczelnych Sądów Administracyjnych tut. organ zauważa, że wyroki te wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, zatem tut. organ nie jest nimi związany przy dokonywaniu oceny prawnej stanowiska Wnioskodawców w indywidualnych sprawach dotyczących podobnej tematyki. Rozstrzygnięcia dokonane przez Sąd wiążą bowiem wyłącznie w konkretnych sprawach, w których zostały wydane.

Reasumując sprzedaż wskazanych we wniosku nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, występuje w charakterze podatnika. Natomiast sprzedaż nieruchomości, na którą składa się działka zabudowana budynkiem mieszkalnym korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz (lub) art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Należy zwrócić uwagę, że w ustawie z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), przewidziano zmiany w przepisach dotyczących dostawy towarów używanych, które wejdą w życie od dnia 1 stycznia 2009 r., jednakże tut. organ podatkowy wydając niniejszą interpretację może opierać się wyłącznie na przepisach obowiązujących w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.