IBPP1/443-134/09/MS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-134/09/MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. (data wpływu 5 lutego 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niezgodności kwot podatku wykazanych na paragonie fiskalnym oraz na wystawionej na jego podstawie fakturze VAT w przypadku sprzedaży towarów, w odniesieniu do których cena towarów jest ceną brutto - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niezgodności kwot podatku wykazanych na paragonie fiskalnym oraz na wystawionej na jego podstawie fakturze VAT w przypadku sprzedaży towarów, w odniesieniu do których cena towarów jest ceną brutto.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką posiadającą sieć sklepów detalicznych i dokonuje sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi ewidencję całego obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wnioskodawca przyjmuje również od klientów zaliczki na dostawę zamówionych towarów. Zgodnie z § 5 ust. 1, § 7 ust. 1 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, spółka wystawia faktury VAT dla podmiotów gospodarczych, a także na życzenie klienta dla osób fizycznych, na sprzedany towar lub na wpłaconą zaliczkę przez klienta. Każda transakcja ewidencjonowana jest za pośrednictwem kasy rejestrującej. Ze względu na to, że odbiorcą sprzedawanych towarów w przeważającej ilości są osoby fizyczne, to cena towaru oferowanego do sprzedaży jest ustalona na poziomie ceny detalicznej, tj. ceny brutto. Wartość sprzedaży brutto, którą klient zobowiązany jest zapłacić wynika z przemnożenia ilości zakupionego towaru i jego ceny brutto. Jeżeli klient nie zażąda faktury VAT to przy zakupie towaru lub wpłacie zaliczki, otrzymuje paragon fiskalny. Zdarzają się jednak przypadki, że po pewnym czasie klient zmienia zdanie i do wystawionego paragonu żąda wystawienia faktury VAT. Wszystkie towary (meble) w spółce opodatkowane są stawką 22%. Wpłaty zaliczek przez klientów również opodatkowane są stawką 22%.

U Wnioskodawcy ma miejsce następująca sytuacja:

Klient zakupił w miesiącu styczniu 2009 r. następujące towary:

a.

krzesło angelo, sztuk 10, w cenie jednostkowej 139,99 pln (wartość 1399,90 pln),

b.

stół city, sztuk 2, w cenie jednostkowej 749,99 pln (wartość 1499,98 pln).

Wartość całego zakupu: 2899,88 pln

Spółka zarejestrowała zakup w kasie fiskalnej i wystawiła paragon fiskalny na wartość 2899,88 pln brutto, ze stawką podatku VAT 22% i kwotą VAT 522,93 pln. Klient jako osoba fizyczna w chwili zakupu nie żądał wystawienia faktury VAT. Klient po kilkunastu dniach zmienił jednak zdanie i w miesiącu lutym 2009 r. zażądał wystawienia faktury VAT do dokonanego zakupu na paragon.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na fakturze VAT cenę jednostkową netto towaru można podawać w układzie czterech miejsc po przecinku. Czy na fakturze VAT może pojawić się osobna pozycja pod nazwą zaokrąglenie, korygująca wartość netto sprzedanych towarów w związku z wystąpieniem różnicy pomiędzy wartością liczoną od zaokrąglonej ceny jednostkowej netto, a wartością netto towarów liczoną od wartości brutto, którą klient zapłacił.

Zdaniem Wnioskodawcy, każdy klient kupując lub zamawiając towar musi znać kwotę brutto, którą zobowiązany jest zapłacić. W związku z tym każdy towar musi mieć ustaloną należną cenę detaliczną tj. cenę brutto. Biorąc pod uwagę przytoczony przykład 1 klient kupując 10 sztuk krzeseł i 2 stoły ma zapłacić łączną kwotę 2899,88 pln. Zarejestrowany w kasie fiskalnej paragon na powyższą kwotę wykaże podatek VAT w wysokości 522,93 pln. Zgodnie z żądaniem klienta Wnioskodawca ma obowiązek wystawić fakturę VAT. Wystawiając fakturę VAT Wnioskodawca musi zastosować przepis § 5 ust. 1 i § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur sposobu ich przechowywania oraz listy towarów l usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. Dla ww. przykładu dla sprzedanego krzesła o cenie detalicznej 139,99 pln, cena jednostkowa netto wynosi dokładnie 114,7459 pln. Zaokrąglając kwotę do dwóch miejsc po przecinku cena netto wynosi 114,75 pln. Dla sprzedanych 10 sztuk krzeseł wartość netto wynosi 1147,50 pln. Dla drugiego sprzedanego towaru tj. stołu o cenie detalicznej 749,99 pln, cena jednostkowa netto wynosi dokładnie 614,7459 pln. Znów zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku cena netto wynosi 614,75 pln. Wartość netto dla isprzedanych 2 stołów wynosi 1229,50 pln. Suma netto całej sprzedaży wynosi 2377 pln. Podatek VAT liczony od j tej wartości wynosi 522,94 pln. Pomiędzy paragonem fiskalnym a wystawioną fakturą VAT zaistniała różnica 0,01 pln dla podatku VAT. Natomiast suma brutto tak wystawionej faktury wynosi 2399,94 pln. Różnica pomiędzy fakturą a wcześniej zapłaconą ceną przez klienta wynosi 0,06 pln. Tutaj rodzi się pytanie jeżeli w miesiącu styczniu Wnioskodawca odprowadził do urzędu podatek VAT od tej transakcji w wysokości 522,93 pln to w związku z wystawieniem faktury VAT ma od tej transakcji w miesiącu lutym dodatkowo odprowadzić 0,01 pln, a od klienta Wnioskodawca ma zażądać dodatkowej kwoty w wysokości 0,06 pln. Taka sytuacja wydaje się niedorzeczna przecież faktura VAT w tym przypadku powinna być wtórnikiem wcześniej wystawionego paragonu. Odmienne podejście ustawodawcy odnośnie wyliczenia podatku VAT dla paragonu (od brutta) i faktury (od netta) wywołuje opisane we wniosku perturbacje. Wnioskodawca uważa, że rozwiązaniem problemu jest zastosowanie dokładnej ceny jednostkowej netto tj. z czterema miejscami po przecinku. Wtedy problem przestaje istnieć. Oczywiście zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku ale sumę wartości netto. Dla powyższego przykładu po zaokrągleniu wartości netto sprzedanych towarów do dwóch miejsc po przecinku wartość netto wynosi 2376,95 pln, podatek VAT 522,93 pln suma brutto 2899,88 pln. Tym sposobem wszystkie kwoty są zgodne i rozliczenie podatku VAT z urzędem jak i rozliczenie należności z klientem nie budzi żadnych wątpliwości. Wnioskodawca uważa takie rozwiązanie za poprawne.

Wnioskodawca widzi jeszcze drugą możliwość rozwiązania problemu. Ponieważ w związku z zaokrągleniem ceny jednostkowej netto do dwóch miejsc po przecinku, wartość netto sprzedawanych towarów pozostaje zaokrąglona, to w osobnej pozycji faktury VAT pojawiłaby się pozycja pod nazwą "zaokrąglenie", tak żeby suma wartości netto sprzedanych towarów na fakturze była skorygowana o tę pozycję. Obliczony podatek VAT i kwota brutto dla tak wystawionej faktury VAT byłaby zgodna z wystawionym wcześniej paragonem i zapłatą klienta. Takie rozwiązanie również wydaje się sensowne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT zostały określone, na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Podstawowe elementy, jakie co najmniej winna zawierać faktura stwierdzająca sprzedaż, zostały określone w § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia, zgodnie z którym faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1.

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;

2.

numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;

3.

numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";

4.

dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;

5.

nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;

6.

miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;

7.

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);

8.

wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);

9.

stawki podatku;

10.

sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;

11.

kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;

12.

kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Odmiennie wygląda sytuacja jedynie w dwóch przypadkach, tzn. gdy podatnik:

1.

jest obowiązany do stosowania cen urzędowych,

2.

jako ceny sprzedaży stosuje umowne ceny brutto.

Zgodnie bowiem z § 8 ust. 1 i ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia w przypadku gdy podatnik jest obowiązany do stosowania cen urzędowych zawierających podatek, w fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży:

1.

jako cenę jednostkową wykazuje się cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje się wartość sprzedaży brutto;

2.

kwota podatku jest obliczana według następującego wzoru:

WB x SP

k.

p. = ----

100 + SP

gdzie:

k.

p. - oznacza kwotę podatku z podziałem na poszczególne stawki podatku, przy czym wielkość wynikającą z wzoru zaokrągla się według zasad określonych w § 5 ust. 6,

WB - oznacza sumę wartości sprzedaży brutto z podziałem na poszczególne stawki podatku,

SP - oznacza stawkę podatku;

3.

sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku.

Przepis ust. 1 może być stosowany również w przypadku, gdy sprzedawca stosuje jako ceny sprzedaży umowne ceny brutto.

Przy czym zgodnie z § 5 ust. 6 powołanego rozporządzenia kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Ponadto, zgodnie z przepisem art. 111 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek ewidencji obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących dotyczy wyłącznie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

W oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 111 ust. 9 ustawy o VAT Minister Finansów wydał w dniu 28 listopada 2008 r. rozporządzenie w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 tego rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

a.

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,

b.

numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),

c.

numer kolejny wydruku,

d.

datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży,

e.

nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,

f.

cenę jednostkową towaru lub usługi,

g.

ilość i wartość sprzedaży,

h.

wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,

i.

wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,

j.

łączną kwotę podatku,

k.

łączną kwotę należności,

l.

kolejny numer paragonu fiskalnego,

m.

kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,

n.

logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,

o.

oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k), w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką posiadającą sieć sklepów detalicznych i dokonuje sprzedaży towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i osób prawnych. Wnioskodawca prowadzi ewidencję całego obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ze względu na to, że odbiorcą sprzedawanych towarów w przeważającej ilości są osoby fizyczne, to cena towaru oferowanego do sprzedaży jest ustalona na poziomie ceny detalicznej, tj. ceny brutto.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w zakresie handlu detalicznego jako ceny sprzedaży stosuje umowne ceny brutto. Całość sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej opodatkowana jest stawką podatku w wysokości 22%.

Zatem w przypadku gdy klient będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, dla którego sprzedaż została już zaewidencjonowana w kasie rejestrującej zażąda wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonaną sprzedaż, to Wnioskodawca wystawiając przedmiotową fakturę może stosować zasady określone w § 8 ust. 1 i ust. 2 powołanego rozporządzenia. W szczególności na fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży jako cenę jednostkową Wnioskodawca wykazuje cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje wartość sprzedaży brutto. Kwotę podatku oblicza wg wzoru określonego w powołanym przepisie. Natomiast sumę wartości sprzedaży netto stanowi różnica między wartością sprzedaży brutto a kwotą podatku, z podziałem na poszczególne stawki podatku.

W świetle powyższego nie występuje w tym zakresie odmienne podejście ustawodawcy odnośnie zasad wyliczenia podatku VAT dla paragonu (od brutta) i faktury (od netta). Jednorodna zasada wyliczania podatku od ceny brutto przy zastosowaniu reguł zaokrąglania kwot określonych w § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. skutkuje tym, że kwoty podatku VAT określone na paragonie fiskalnym i na fakturze VAT są identyczne.

W konsekwencji niepotrzebne jest dla uzyskania zgodności wykazanego podatku VAT wyliczonego na fakturze VAT z podatkiem VAT wyliczonym na paragonie, stosowanie na fakturze VAT dokładnej ceny netto z czterema miejscami po przecinku. Jak już bowiem wskazano na wystawionej w tym trybie fakturze VAT cenę jednostkową Wnioskodawca wykazuje cenę wraz z kwotą podatku (cenę brutto), a zamiast wartości sprzedaży netto wykazuje wartość sprzedaży brutto. Kwotę podatku oblicza wg wzoru określonego w powołanym przepisie, a nie jak wskazuje Wnioskodawca mnożąc cenę netto przez właściwą stawkę podatku. Z tych samych powodów zbędna jest również osobna pozycja faktury VAT pod nazwą "zaokrąglenie", tak żeby suma wartości netto sprzedanych towarów na fakturze była skorygowana o tę pozycję.

Tym samym należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Na marginesie należy wskazać również, że zgodnie z przepisem art. 85 ustawy o VAT w przypadku świadczenia przez podatnika usług, w tym w zakresie handlu i gastronomii, kwota podatku należnego może być obliczana jako iloczyn wartości dostawy i stawki:

1.

18,03% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 22%;

2.

6,54% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 7%;

3.

2,91% - dla towarów i usług objętych stawką podatku 3%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że pozostałe kwestie poruszone przez Wnioskodawcę we wniosku będą objęte odrębnym rozstrzygnięciem.

Na zakończenie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dokonana została w oparciu o przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług obowiązujące od 1 grudnia 2008 r. Przy czym analogiczne postanowienia w zakresie zasad wystawiana faktur przez podatników, którzy jako ceny sprzedaży stosują umowne ceny brutto zawarte były w uprzednio obowiązującym rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl