IBPP1/443-1312/12/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 24 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.) oraz pismem z dnia 2 kwietnia 2013 r. (data wpływu 9 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez kontrahenta Wnioskodawcy dokumentującej opłatę wynikającą z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury wystawionej przez kontrahenta Wnioskodawcy dokumentującej opłatę wynikającą z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 marca 2013 r. (data wpływu 25 marca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 marca 2013 r. znak: IBPP1/443-1312/12/BM oraz pismem z dnia 2 kwietnia 2013 r. (data wpływu 9 kwietnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Spółka produkuje i sprzedaje urządzenia elektryczne. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka zawarła umowę najmu nieruchomości. Nieruchomość stanowiąca przedmiot zawartej umowy najmu miała być wykorzystywana w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Następnie, jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć, ale po dniu podpisania umowy najmu, Spółka podjęła decyzję o rezygnacji z najmu nieruchomości stanowiącej przedmiot wspomnianej umowy. W związku z powyższym, w celu rozwiązania umowy najmu, Spółka zawarła z kontrahentem porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu (dalej: "porozumienie).

Na podstawie wspomnianego porozumienia Spółka zobowiązana była do zapłaty wynagrodzenia na rzecz kontrahenta. Przedmiotowe wynagrodzenie przysługiwało kontrahentowi w związku z wyrażeniem przez niego zgody na rozwiązanie umowy najmu, a także w związku z poniesionymi przez niego wydatkami w celu doprowadzenia do realizacji umowy najmu. Kwota opłaty wynikającej z zawartego porozumienia została udokumentowana wystawioną przez kontrahenta fakturą VAT. Na wystawionej przez kontrahenta fakturze VAT, kwota opłaty wynikającej z zawartego porozumienia została powiększona o podatek od towarów i usług według stawki podstawowej.

Rozwiązanie umowy najmu spowodowane było czynnikami ekonomicznymi i dynamicznie zmieniającą się sytuacją rynkową. Uwarunkowania rynkowe na dzień planowania najmu powierzchni oraz rozwiązania umowy najmu były inne. Zawierając porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu Wnioskodawca działał w celu minimalizacji nieuzasadnionych gospodarczo wydatków, wedle stanu wiedzy na dzień takiego porozumienia.

Podstawową korzyścią wynikającą z zawartego przez Wnioskodawcę porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu było zwolnienie Wnioskodawcy z obowiązku uiszczania czynszu z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości, jak również uniknięcie szeregu innych wydatków związanych z przedmiotową nieruchomością oraz z przeniesieniem produkcji do nowej lokalizacji, wśród których można wskazać m.in. różnego rodzaju opłaty eksploatacyjne, bez ponoszenia których Wnioskodawca nie byłby w stanie korzystać z przedmiotu umowy najmu w sposób zgodny z przeznaczeniem.

Przy tym podkreślić należy, że z uwagi na decyzję Wnioskodawcy o rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej przy wykorzystaniu obiektów będących przedmiotem umowy najmu, ponoszenie wskazanych wyżej wydatków wynikających z przedmiotowej umowy najmu nie miało żadnego uzasadnienia ekonomicznego dla Wnioskodawcy.

Rozwiązanie umowy najmu przyczyniło się do ograniczenia ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych z bieżącą działalnością gospodarczą. Na dzień zawarcia Porozumienia, przeniesienie produkcji do nowej lokalizacji było w ocenie Spółki niekorzystne ekonomicznie. Zawarcie porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu i uiszczenie z tytułu na rzecz kontrahenta opłaty stanowiącej rekompensatę poniesionych przez niego wydatków w związku z zawarciem umowy najmu pozwoliło Wnioskodawcy dodatkowo uchylić niepewność w zakresie ewentualnych wzajemnych zobowiązań wynikających z umowy najmu, a także wykluczyć ryzyko ewentualnego sporu z kontrahentem w tym zakresie.

Niezależnie od powyższego, wskazać należy, że będąca przedmiotem zawartej umowy najmu nieruchomość miała być wykorzystywana na potrzeby prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji zatem uznać należy, że wszystkie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z zawartą umową najmu, w tym także opłata wynikająca z porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, którego zawarcie znajduje ekonomiczne uzasadnienie, ma w ocenie Wnioskodawcy, związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w tym w szczególności z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle całokształtu okoliczności przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak i w świetle powyższych argumentów, w opinii Wnioskodawcy, nie może ulegać wątpliwości, że rozwiązanie umowy najmu, pomimo braku bezpośredniego związku z konkretną dostawą towarów bądź świadczeniem usług, ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionej sytuacji Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę naliczonego podatku od towarów i usług, wynikającego z wystawionej przez kontrahenta faktury VAT-7.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy w związku z otrzymaniem od Spółki opłaty wynikającej z porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, kontrahent wystawił fakturę VAT, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego ze wspomnianej faktury.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, dalej: "uptu") w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 wspomnianej ustawy. Przy czym w świetle art. 87 ust. 1 pkt 1 uptu za kwotę podatku naliczonego uznaje się m.in. sumę kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z brzmienia powyższych przepisów wynika, iż możliwość odliczenia kwoty podatku naliczonego uzależniona jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

* podmiot zamierzający dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego musi być podatnikiem podatku od towarów i usług;

* kwota podatku naliczonego została wykazana na fakturze otrzymanej przez podatnika;

* towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z przedstawionego opisu zdarzenia stanowiącego przedmiot niniejszego wniosku wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem od towarów i usług, w związku z czym pierwszą z powyższych przesłanek natęży uznać za spełnioną. Jednocześnie kwota podatku od towarów i usług, którą Spółka zamierza odliczyć od kwoty podatku należnego została wykazana na otrzymanej przez Spółkę fakturze VAT wystawionej przez kontrahenta. Tak więc, w ocenie Spółki także drugą z powyższych przesłanek należy uznać za spełnioną. Kolejną przesłanką od spełnienia której uzależniona jest możliwość odliczenia podatku od towarów i usług jest związek z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Z przedstawionego opisu sytuacji wynika, iż nieruchomość będąca przedmiotem zawartej umowy najmu miała być wykorzystywana w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu. W związku z czym nie ulega wątpliwości, iż zawarta przez Spółkę umowa najmu nieruchomości wykazywała związek z czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji czego należy stwierdzić, iż również wszystkie opłaty związane ze wspomnianą umową wiążą się z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, że podjęcie decyzji o zawarciu porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, na podstawie którego Spółka zobowiązana jest do uiszczenia wspomnianej opłaty uwarunkowane było czynnikami ekonomicznymi związanymi z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Reasumując, zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, iż w opisanym przypadku zachodzi związek pomiędzy zawartym porozumieniem o rozwiązaniu umowy najmu, a wykonywaną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Jednocześnie Spółka pragnie zaznaczyć, iż w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego zapytania nie zostanie spełniona żadna z przesłanek wyłączających możliwość odliczenia podatku naliczonego. W szczególności, zdaniem Spółki nie dojdzie do spełnienia przesłanki wskazanej w art. 88 ust. 3a pkt 2 uptu, zgodnie z którym faktura dokumentująca transakcję niepodlegającą opodatkowaniu albo zwolnioną od podatku nie stanowi podstawy do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego. Zdaniem Spółki opłata wynikająca z porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinna być uznawana za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług obejmuje m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 uptu za odpłatną dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast na gruncie obecnie obowiązującej regulacji za odpłatne świadczenie usług uznaje się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 uptu. Jednocześnie art. 8 ust. 1 pkt 2 uptu stanowi, iż za odpłatne świadczenie usług należy uznać także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Z przedstawionego opisu zdarzenia będącego przedmiotem zapytania wynika, iż na podstawie zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu kontrahent wyraża zgodę na rozwiązanie umowy najmu nieruchomości oraz zobowiązuje się do zwolnienia Spółki z obowiązków ciążącej na niej na podstawie wspomnianej umowy, w zamian za co Spółka zobowiązana jest do uiszczenia określonej w porozumieniu kwoty.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, iż kwota należna kontrahentowi na podstawie zawartego porozumienia stanowi wynagrodzenie za usługę świadczoną na rzecz Spółki przez kontrahenta. Powyższe stwierdzenie wynika przede wszystkim z faktu, iż na gruncie obecnie obowiązujących przepisów zasadniczo każde odpłatne świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest uznawane za dostawę towarów uznawane jest za świadczenie usług. Jak już wspomniano, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 uptu za odpłatne świadczenie usług należy uznać także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Jednocześnie należy zauważyć, iż na gruncie przytoczonych przepisów nie każde powstrzymywanie się od działania lub tolerowanie określonej sytuacji może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Bowiem z treści wspomnianego art. 8 ust. 1 pkt 2 uptu wynika, iż aby dane zaniechanie mogło zostać uznane za usługę muszą zostać spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy,

* pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym.

W opinii Spółki zawarcie wspomnianego porozumienia oznacza wyrażenie przez kontrahenta zgody na rozwiązanie zawartej przez nią umowy najmu nieruchomości oraz zwolnienie jej z obowiązków ciążących na niej na podstawie wspomnianej umowy, przez co korzystnie wpływa na prowadzoną przez Spółkę działalność gospodarczą. Spółka staje się więc beneficjentem świadczenia kontrahenta. Należy bowiem zauważyć, iż wskutek zawarcia tego porozumienia Spółka zostaje zwolniona m.in. z obowiązku zmiany miejsca prowadzenia działalności, co biorąc pod uwagę aktualne okoliczności ekonomiczne, nie byłoby dla Spółki rozwiązaniem optymalnym. Jednocześnie zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, iż za świadczoną usługę kontrahent otrzymuje od Spółki wynagrodzenie stanowiące ekwiwalent jego świadczenia polegającego na zwolnieniu Spółki z ciążących na niej obowiązków wynikających z zawartej umowy najmu. Ponadto, w tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż w przedstawionej sytuacji pomiędzy wyżej wymienionymi świadczeniami ekwiwalentnymi zachodzi bezpośredni związek o charakterze przyczynowym.

Dodatkowo, Spółka pragnie podkreślić, iż wynikająca z zawartego porozumienia kwota nie ma charakteru odszkodowania bowiem nie jest ona rezultatem dokonania czynności zabronionej bądź jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązywania się przez stronę z obowiązków ciążących na niej na podstawie zawartej umowy najmu nieruchomości. Obowiązek zapłaty wspomnianej kwoty jest efektem decyzji biznesowej stron umowy najmu nieruchomości, w wyniku czego, przekazana kwota powinna zostać uznana za ekwiwalent świadczenia kontrahenta, do którego był on zobowiązany na podstawie zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu.

Spółka stoi na stanowisku, że otrzymana przez kontrahenta kwota wynikająca z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczenia przez kontrahenta odpłatnych usług, w związku z czym powinna zostać udokumentowana fakturą, na której powinna zostać wykazana kwota podatku od towarów i usług. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 29 lutego 2012 r., nr IPPP3/443-86/12-2/MK opłata wynikająca z zawartego porozumienia o rozwiązaniu najmu nieruchomości powinna podlegać opodatkowaniu według stawki podstawowej.

Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, iż w przedstawionej sytuacji zostają spełnione wszystkie przesłanki wymienione w art. 86 uptu, w związku z czym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazanego na wystawionej przez kontrahenta fakturze dokumentującej opłatę wynikającą z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, iż przedstawiony powyżej pogląd jest zgodny ze stanowiskiem prezentowanym w praktyce organów skarbowych. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w indywidualnej interpretacji z dnia 2 lutego 2012 r. (nr IPPP1/443-1635/11-2/EK) uznał za prawidłowe w pełnym zakresie stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: "Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej odszkodowanie zapłacone przez Spółkę z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy na podstawie odrębnego porozumienia. Prawo do odliczenia podatku przysługuje Spółce zawsze jeżeli zapłata przedmiotowej kwoty odszkodowania stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług przez Wynajmującego, polegających na wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy w zamian za zapłatę wynagrodzenia, a wydatek ten w sposób pośredni związany jest z czynnościami opodatkowanymi Spółki". Podobnie, w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2011 r. (nr IPPP1/443-1299/10-2/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: "Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury otrzymanej od Y z tytułu wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu".

Podobnie, w interpretacji indywidualnej z 15 marca 2011 r. (nr IPPP1/443-1299/10-2/AP), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: "Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury otrzymanej od Y z tytułu wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu".

Powyższy pogląd potwierdzają również m.in. następujące interpretacje:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 20 kwietnia 2010 r., nr IPPP1/443-297/10-2/AW,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 marca 2010 r., nr IPPP3/443-1099/09-4/KT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Tak więc zasadą jest, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów". Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Przy definiowaniu "świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) lub na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności.

W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za odszkodowaniem przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę.

Tak więc, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za odszkodowanie (rekompensatę), niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zawarł umowę najmu nieruchomości. Nieruchomość stanowiąca przedmiot zawartej umowy najmu miała być wykorzystywana w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Następnie, jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć, ale po dniu podpisania umowy najmu, Spółka podjęła decyzję o rezygnacji z najmu nieruchomości stanowiącej przedmiot umowy.

W celu rozwiązania umowy najmu, Spółka zawarła z kontrahentem porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu, w którym Spółka zobowiązana była do zapłaty wynagrodzenia na rzecz kontrahenta w związku z wyrażeniem przez niego zgody na rozwiązanie umowy najmu, a także w związku z poniesionymi przez niego wydatkami w celu doprowadzenia do realizacji umowy najmu. Kwota opłaty wynikającej z zawartego porozumienia została udokumentowana wystawioną przez kontrahenta fakturą VAT, powiększoną o podatek VAT według stawki podstawowej.

Aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za rekompensatę, niezbędne jest rozstrzygnięcie czy te czynności skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w ocenie tut. Organu mamy do czynienia ze świadczeniem usługi, gdyż Wynajmujący otrzymał określoną kwotę opłaty wynikająca z zawartego porozumienia w zamian za zgodę na rozwiązanie umowy najmu jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć. Należy zwrócić uwagę na fakt, że w przypadku opisanym we wniosku możemy wskazać konkretnego beneficjenta tej usługi - w zamian za wyrażenie zgody na rozwiązanie umowy najmu jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć (korzyść po stronie Najemcy), Wynajmujący otrzymał określone świadczenie pieniężne stanowiące rekompensatę poniesionych przez niego wydatków w związku z zawarciem umowy najmu.

Zatem rozwiązanie umowy najmu jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć poprzez zawarcie przez strony porozumienia prowadzi do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tekst jedn.: zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez stronę z ciążących na niej obowiązków.

Zgodę na zaniechanie określonej czynności (umowy najmu) należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona zatem zostanie przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, otrzymana przez kontrahenta Wnioskodawcy kwota wynikająca z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć, będzie stanowiła wynagrodzenie za świadczoną przez kontrahenta usługę, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów według stawki 23%.

W konsekwencji powyższego kwota wynikająca z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu winienia być udokumentowana przez kontrahenta Wnioskodawcy fakturą VAT, o ile kontrahent Wnioskodawcy jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem tego podatku.

Kwestie odliczenia podatku reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia określonych przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Podstawową zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest związek towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony, z czynnościami opodatkowanymi.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż rozwiązanie umowy najmu spowodowane było czynnikami ekonomicznymi i dynamicznie zmieniającą się sytuacją rynkową. Uwarunkowania rynkowe na dzień planowania najmu powierzchni oraz rozwiązania umowy najmu były inne. Zawierając porozumienie o rozwiązaniu umowy najmu Wnioskodawca działał w celu minimalizacji nieuzasadnionych gospodarczo wydatków, wedle stanu wiedzy na dzień takiego porozumienia.

Podstawową korzyścią wynikającą z zawartego przez Wnioskodawcę porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu było zwolnienie Wnioskodawcy z obowiązku uiszczania czynszu z tytułu najmu przedmiotowej nieruchomości, jak również uniknięcie szeregu innych wydatków związanych z przedmiotową nieruchomością oraz z przeniesieniem produkcji do nowej lokalizacji, wśród których można wskazać m.in. różnego rodzaju opłaty eksploatacyjne, bez ponoszenia których Wnioskodawca nie byłby w stanie korzystać z przedmiotu umowy najmu w sposób zgodny z przeznaczeniem. Z uwagi na decyzję Wnioskodawcy o rezygnacji z prowadzenia działalności gospodarczej przy wykorzystaniu obiektów będących przedmiotem umowy najmu, ponoszenie wydatków wynikających z przedmiotowej umowy najmu nie miało żadnego uzasadnienia ekonomicznego dla Wnioskodawcy.

Rozwiązanie umowy najmu przyczyniło się do ograniczenia ponoszonych przez Spółkę wydatków związanych z bieżącą działalnością gospodarczą. Na dzień zawarcia Porozumienia, przeniesienie produkcji do nowej lokalizacji było w ocenie Spółki niekorzystne ekonomicznie. Zawarcie porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu i uiszczenie z tego tytułu na rzecz kontrahenta opłaty stanowiącej rekompensatę poniesionych przez niego wydatków w związku z zawarciem umowy najmu pozwoliło Wnioskodawcy dodatkowo uchylić niepewność w zakresie ewentualnych wzajemnych zobowiązań wynikających z umowy najmu, a także wykluczyć ryzyko ewentualnego sporu z kontrahentem w tym zakresie.

Wnioskodawca wskazał, że będąca przedmiotem zawartej umowy najmu nieruchomość miała być wykorzystywana na potrzeby prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji wszystkie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z zawartą umową najmu, w tym także opłata wynikająca z porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, którego zawarcie znajduje ekonomiczne uzasadnienie, ma w ocenie Wnioskodawcy, związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w tym w szczególności z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż w związku z tym, że otrzymana przez kontrahenta Wnioskodawcy kwota wynikająca z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć będzie stanowiła wynagrodzenie za świadczoną przez kontrahenta usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów według stawki 23%, co szczegółowo uzasadniono powyżej, zatem nie znajdzie zastosowania w tym zakresie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktury wystawionej przez kontrahenta Wnioskodawcy dokumentującej opłatę wynikającą z zawartego porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu jeszcze przed dniem, w którym najem miał się rozpocząć, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, opłata z tytułu porozumienia o rozwiązaniu umowy najmu, którego zawarcie znajduje ekonomiczne uzasadnienie, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym w szczególności z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jeżeli nie zaistnieją inne okoliczności wykluczające prawo do odliczenia podatku naliczonego wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.