IBPP1/443-1288/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 9 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 8 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca wykonując czynności polegające na realizacji świadczeń przyznawanych decyzjami administracyjnymi dokonuje sprzedaży towarów i usług oraz czy dochody pobierane przez Wnioskodawcę z tytułu częściowej lub całkowitej odpłatności za zakwaterowanie wraz z wyżywieniem winne być traktowane jako obrót w rozumieniu przepisów o podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca wykonując czynności polegające na realizacji świadczeń przyznawanych decyzjami administracyjnymi dokonuje sprzedaży towarów i usług oraz czy dochody pobierane przez Wnioskodawcę z tytułu częściowej lub całkowitej odpłatności za zakwaterowanie wraz z wyżywieniem winne być traktowane jako obrót w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 8 listopada 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej (jednostka organizacyjna jednostki samorządu terytorialnego, która pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek odpowiednio budżetu państwa lub budżetu Jednostki samorządu terytorialnego). Do statutowych zadań MOPR należy m.in. przeprowadzanie działań wynikających bezpośrednio z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), a w szczególności takich jak:

W strukturze organizacyjnej MOPR funkcjonuje 5 dziennych domów pomocy oraz 1 noclegownia. Na podstawie wydanych w MOPR decyzji administracyjnych przyznaje się osobom przebywającym w dziennych domach pomocy oraz noclegowni świadczenie w postaci wyżywienia oraz pobytu,

Na podstawie wydanych w MOPR decyzji administracyjnych przyznaje się świadczenie w postaci zapewnienia właściwej opieki osobom potrzebującym. Należy tutaj dodać, że MOPR zleca świadczenie usług opiekuńczych i specjalistycznych usług opiekuńczych podmiotom wyłonionym w postępowaniu przetargowym,

Osoby ubiegające się o przyznanie ww. świadczeń, w zależności od kryterium dochodowego, podlegają zwolnieniu z odpłatności bądź ponoszą częściową lub całkowitą odpłatność według stawek określonych przez Radę Miejską. Opłaty te wpłacane są bezpośrednio na rachunek bankowy oraz w kasie MOPR samodzielnie przez osoby zobowiązane lub za pośrednictwem opiekunów w przypadku osób starszych, schorowanych, itp. Uzyskane w ten sposób dochody przekazywane są przez MOPR na odpowiedni rachunek bankowy Urzędu Miejskiego.

Należy tutaj dodać, że zarówno w treści decyzji administracyjnych wydawanych przez MOPR o przyznaniu świadczeń jak też w treści podjętych uchwał przez Radę Miejską o ponoszeniu odpłatności w zakresie udzielania świadczeń z zakresu pomocy społecznej nie ma mowy o jakiejkolwiek sprzedaży towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez: regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej. Zgodnie z powyższym ww. świadczenia przyznane decyzjami administracyjnymi przez MOPR są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, MOPR wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku od towaru i usług i nie posiada statusu czynnego podatnika VAT, nie rozlicza podatku VAT i nie sporządza stosownych deklaracji.

Zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwaną dalej ustawą o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT za obrót uważa się kwotę należną z tytułu sprzedaży pomniejszoną o kwotę należnego podatku (kwota netto). W art. 111 ust. 1 ustawy o VAT użyto spójnika "i", co zawsze oznacza trwałe i nierozerwalne połączenie dwóch członów zdania.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że w obowiązującym statucie Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie nie przewidziano możliwości prowadzenia przez Ośrodek działalności gospodarczej.

Świadczenia w postaci zakwaterowania (pobytu) wraz z wyżywieniem osobom przebywającym w placówkach są przyznawane w drodze decyzji administracyjnej i na tej podstawie są później realizowane. Świadczenia te nie są realizowane na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych zawartych pomiędzy osobami przebywającymi w placówkach a Ośrodkiem.

Osoby przebywające w placówkach wnoszą odpłatność za zakwaterowane (pobyt) wraz z wyżywieniem zgodnie ze stawkami ustalonymi przez Radę Miejską (tabele odpłatności są zawarte w uchwałach Rady Miejskiej). Każdorazowo odpłatności te ustalane są na podstawie dochodów osób przebywających w placówkach. Po ich weryfikacji, osoby przebywające w placówkach są zwalniane z odpłatności bądź ponoszą częściową lub całkowitą odpłatność.

Kwoty odpłatności w zależności od dochodu przedstawiono w poniższych tabelach. Osoby przebywające w dziennych domach pomocy i środowiskowym domu samopomocy wnoszą odpłatności za wyżywienie, natomiast osoby przebywające w noclegowni wnoszą odpłatności za zakwaterowanie (pobyt) wraz z wyżywieniem.

Tabela - załącznik pdf strona 8

Na podstawie Uchwały nr XXVIII/443/04 Rady Miejskiej z dnia 28 lipca 2004 r. z późn. zm.

Tabela - załącznik pdf strona 9

Na podstawie Uchwały nr XXVIII/441/04 Rady Miejskiej z dnia 28 lipca 2004 r. z późn. zm.

Osoby przebywające w placówkach wnoszą odrębnie odpłatność za zakwaterowanie (pobyt) oraz odrębnie za wyżywienie. Zdarza się, że odpłatności te przyjmowane są na jednym kwitariuszu, jednakże kwoty poszczególnych odpłatności są zawsze wyodrębnione i bezpośrednio wskazane. Związane to jest z tym, iż odpłatności te ustalane są oddzielnie (w drodze decyzji administracyjnych) i tak są później realizowane.

Z dowodów dokumentujących pobieranie odpłatności oraz z prowadzonej ewidencji księgowej wynika bezpośrednio kto, w jakiej kwocie oraz za co wniósł odpłatność. Odpłatności te zawsze ustalane są indywidualnie i zawsze z rozgraniczeniem na odpłatności za zakwaterowanie (pobyt) oraz wyżywienie. Natomiast specyfika rachunkowości budżetowej wymusza prowadzenie szczegółowej ewidencji w zakresie realizowanych dochodów, również tych związanych z odpłatnościami za zakwaterowanie (pobyt) oraz wyżywienie osób przebywających w placówkach. Dochody są zawsze przypisywane poszczególnym osobom i zawsze w kwocie wyodrębnionej odpłatności (oddzielnie za zakwaterowanie - pobyt oraz oddzielnie za wyżywienie).

Odpłatności za zakwaterowanie (pobyt) oraz wyżywienie są dokonywane w zdecydowanej większości przypadków w kasie Ośrodka (około 95%). Osoby przebywające w dziennych domach pomocy to osoby w podeszłym wieku, które niejednokrotnie nie posiadają rachunków bankowych, a wpłata w kasie Ośrodka zwolniona jest z dodatkowych prowizji i nie naraża na dodatkowe koszty, z którymi związana jest opłata przez pocztę lub bank. Z kolei osoby przebywające w środowiskowym domu samopomocy to osoby z zaburzeniami psychicznymi, dla których zlecanie przelewów zarówno przez bank czy pocztę jest rzeczą trudną do wykonania. Z pomocą opiekunów realizują odpłatności na rzecz Ośrodka w kasie. Podobnie jak osoby przebywające w noclegowni. Są to osoby bezdomne, które w zdecydowanej większości przypadków nie posiadają rachunków bankowych, a wpłata w kasie Ośrodka jest dla tych osób jedyną możliwą formą przekazania odpłatności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Realizując zadania zawarte w ustawie o pomocy społecznej i wykonując czynności polegające na realizacji świadczeń przyznawanych decyzjami administracyjnymi nie dokonuje sprzedaży towarów i usług w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

Ad. 2. Dochody pobierane przez Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie z tytułu częściowej lub całkowitej odpłatności ustalonej według stawek określonych przez Radę Miejską nie powinny być traktowane jako obrót w rozumieniu przepisów o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z powyższego wynika, że pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej. Do statutowych zadań Wnioskodawcy należy m.in. przeprowadzanie działań wynikających bezpośrednio z ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), a w szczególności takich jak:

W strukturze organizacyjnej MOPR funkcjonuje 5 dziennych domów pomocy oraz 1 noclegownia. Na podstawie wydanych w MOPR decyzji administracyjnych przyznaje się osobom przebywającym w dziennych domach pomocy oraz noclegowni świadczenie w postaci wyżywienia oraz pobytu.

Na podstawie wydanych w MOPR decyzji administracyjnych przyznaje się świadczenie w postaci zapewnienia właściwej opieki osobom potrzebującym. MOPR zleca świadczenie usług opiekuńczych i specjalistycznych usług opiekuńczych podmiotom wyłonionym w postępowaniu przetargowym.

Na podstawie wydanych w MOPR decyzji administracyjnych przyznaje się osobom przebywającym w środowiskowym domu samopomocy świadczenie w postaci wyżywienia oraz pobytu.

Świadczenia w postaci zakwaterowania (pobytu) wraz z wyżywieniem osobom przebywającym w placówkach są przyznawane w drodze decyzji administracyjnej i na tej podstawie są później realizowane. Świadczenia te nie są realizowane na podstawie jakichkolwiek umów cywilnoprawnych zawartych pomiędzy osobami przebywającymi w placówkach a Ośrodkiem.

Osoby przebywające w placówkach wnoszą odpłatność za zakwaterowane (pobyt) wraz z wyżywieniem zgodnie ze stawkami ustalonymi przez Radę Miejską. Każdorazowo odpłatności te ustalane są na podstawie dochodów osób przebywających w placówkach. Po ich weryfikacji, osoby przebywające w placówkach są zwalniane z odpłatności bądź ponoszą częściową lub całkowitą odpłatność.

Osoby przebywające w dziennych domach pomocy i środowiskowym domu samopomocy wnoszą odpłatności za wyżywienie, natomiast osoby przebywające w noclegowni wnoszą odpłatności za zakwaterowanie (pobyt) wraz z wyżywieniem.

Z dowodów dokumentujących pobieranie odpłatności oraz z prowadzonej ewidencji księgowej wynika bezpośrednio kto, w jakiej kwocie oraz za co wniósł odpłatność. Odpłatności te zawsze ustalane są indywidualnie i zawsze z rozgraniczeniem na odpłatności za zakwaterowanie (pobyt) oraz wyżywienie.

Opłaty te wpłacane są bezpośrednio na rachunek bankowy oraz w zdecydowanej większości przypadków (około 95%) w kasie Ośrodka samodzielnie przez osoby zobowiązane lub za pośrednictwem opiekunów w przypadku osób starszych, schorowanych, itp. Uzyskane w ten sposób dochody przekazywane są przez MOPR na odpowiedni rachunek bankowy Urzędu Miejskiego.

Wnioskodawca podał również, że świadczenia przyznane decyzjami administracyjnymi przez MOPR są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku od towaru i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie posiada statusu czynnego podatnika VAT, nie rozlicza podatku VAT i nie sporządza stosownych deklaracji.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest jednostką budżetową, jednak zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa". W związku z tym, należy posiłkować się definicją zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.).

Na podstawie art. 9 pkt 3 ww. ustawy sektor finansów publicznych tworzą m.in. jednostki budżetowe.

Jednostkami budżetowymi - w myśli art. 11 ust. 1 ww. ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Z powyższych przepisów wynika, że pobierane przez Wnioskodawcę opłaty od osób korzystających ze świadczeń w postaci noclegu wyżywienia czy zapewnienia właściwej opieki, stanowią dla Wnioskodawcy dochód, który jest odprowadzany przez niego na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z ustawą z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz. U. z 2009 Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.) do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpłatności za pobyt mieszkańca gminy w tym domu (art. 17 ust. 1 pkt 16 ustawy).

Natomiast w myśl art. 17 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, do zadań własnych gminy należy prowadzenie i zapewnienie miejsc w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia o zasięgu gminnym oraz kierowanie do nich osób wymagających opieki.

Zgodnie z art. 59 ust. 1 ww. ustawy, decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej i decyzję ustalającą opłatę za pobyt w domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwej dla tej osoby w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej.

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów (art. 6 ust. 1).

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w szczególności sprawy pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych (art. 7 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy).

W myśl art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy wójt wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone przepisami prawa. Do zadań wójta należy w szczególności przygotowywanie projektów uchwał rady gminy i określanie sposobu wykonywania uchwał.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

W myśl art. 110 ust. 1 i 3 ww. ustawy o pomocy społecznej, zadania pomocy społecznej w gminach wykonują jednostki organizacyjne - ośrodki pomocy społecznej. Ośrodek pomocy społecznej, wykonując zadania własne gminy w zakresie pomocy społecznej, kieruje się ustaleniami wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

Jak stanowi art. 110 ust. 7 ww. ustawy o pomocy społecznej, wójt (burmistrz, prezydent miasta) udziela kierownikowi ośrodka pomocy społecznej upoważnienia do wydawania decyzji administracyjnych w indywidualnych sprawach z zakresu pomocy społecznej należących do właściwości gminy.

Przyznanie świadczeń z pomocy społecznej następuje w formie decyzji administracyjnej. Decyzję administracyjną o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia, z wyjątkiem decyzji o odmowie przyznania biletu kredytowanego oraz decyzji w sprawach cudzoziemców, o których mowa w art. 5a, wydaje się po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego (art. 106 ust. 1 i 4).

Świadczenia z pomocy społecznej są udzielane na wniosek osoby zainteresowanej, jej przedstawiciela ustawowego albo innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego (art. 102 ust. 1).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca działając w oparciu o ww. ustawę o pomocy społecznej jako jednostka pomocy społecznej świadczy na rzecz podopiecznych czynności w ramach zadań statutowych w postaci zakwaterowania (pobytu) i wyżywienia oraz zapewnienia właściwej opieki osobom tego potrzebującym przyznawane decyzją administracyjną.

W celu realizacji odgórnie nakazanych przez przepisy prawa obowiązków, Wnioskodawca we własnym zakresie i w swoim imieniu pobiera opłaty za zakwaterowanie (pobyt) i wyżywienie od osób przebywających w placówkach wg stawek ustalonych przez Radę Miejską oraz z tytułu zapewnienia właściwej opieki osobom tego potrzebującym.

Z powyższego wynika, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie (zapewnienie pobytu, wyżywienia lub odpowiedniej opieki), które jest wykonywane z nakazu organu władzy (decyzja administracyjna) pomiędzy dwoma określonymi stronami transakcji dla którego istnieje bezpośredni beneficjent czynności.

Wnioskodawca zobowiązuje się wykonać określone decyzją administracyjną czynności na rzecz konkretnej osoby, która za te czynności dokonuje opłaty w określonej wysokości. Skoro jest możliwe zidentyfikowanie konkretnego świadczenia wykonywanego przez Wnioskodawcę na rzecz określonego podmiotu (nabywcy), należy uznać je za świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Wprawdzie Wnioskodawca podnosi we wniosku, że w treści wydawanych decyzji administracyjnych, o przyznaniu świadczeń jak też w treści podjętych uchwał przez Radę Miejską o ponoszeniu odpłatności w zakresie udzielanych świadczeń z zakresu pomocy społecznej nie ma mowy o jakiejkolwiek sprzedaży towarów i usług, jednakże w ocenie tut. organu istotnym jest to, że decyzje administracyjne orzekają jedynie w danej sprawie w stosunku do konkretnej osoby. Zatem działanie Wnioskodawcy obejmujące wydanie decyzji administracyjnej rozstrzygającej w jakiej formie zostanie przyznane świadczenie na rzecz podopiecznego, tj. czy zostanie przyznane świadczenie czy też nie, jest czym innym niż sama realizacja tego świadczenia, która stanowi niewątpliwie czynność cywilnoprawną, bowiem czynności wykonywane w oparciu o tę decyzję są usługami wykonywanymi na podstawie czynności cywilnoprawnych.

Fakt, iż Wnioskodawca obarczony jest zadaniem w postaci realizacji tych usług wynikających z decyzji administracyjnych nie jest jednoznaczny z tym, że automatycznie zostaje wyłączony z zakresu podatku VAT, bowiem w przedmiotowej sprawie zachodzi związek pomiędzy uiszczanymi opłatami a zobowiązaniem się Wnioskodawcy do wykonania określonych czynności. Tym samym uiszczane opłaty są niczym innym jak wynagrodzeniem wnoszonym na poczet świadczenia usług dokonywanych przez Wnioskodawcę.

W świetle cytowanych wyżej przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż czynność pobierania przez Wnioskodawcę opłat za zakwaterowanie i wyżywienie w placówkach podległych Wnioskodawcy oraz zapewnienie właściwej opieki osobom tego potrzebującym stanowi zapłatę za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca sam wskazał, że wykonywane przez niego czynności objęte są zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

Tak więc świadczenie przez Wnioskodawcę usług za odpłatnością stanowi, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danego świadczenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast kwestii uznania czy ww. opłaty pobierane przez Wnioskodawcę z tytułu częściowej lub całkowitej odpłatności powinny być traktowane jako obrót w rozumieniu przepisów o podatku VAT należy zauważyć, iż w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Od 1 kwietnia 2011 r. przepis ten otrzymał następujące brzmienie: podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z powołanego ww. przepisu ustawy o VAT wynika, że kwotę należną z tytułu sprzedaży (obrót) należy rozumieć jako należne Wnioskodawcy (sprzedawcy) całe wynagrodzenie z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.). Z art. 73 Dyrektywy wynika, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw lub świadczeń. Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy Rady, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca działając w oparciu o ww. ustawę o pomocy społecznej świadczy usługi w postaci zakwaterowania (pobytu) i wyżywienia oraz zapewnienia właściwej opieki osobom tego potrzebującym. Osoby korzystające z ww. usług w postaci zakwaterowania (pobytu), wyżywienia lub zapewnienia właściwej opieki ponoszą częściową lub całkowitą odpłatność w zależności od dochodu.

Uwzględniając treść wskazanej wyżej regulacji art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, stwierdzić należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę usług, za które pobiera należności (opłaty) od nabywców tych usług, tj. osób korzystających z pobytu i wyżywienia w placówkach Wnioskodawcy oraz osób potrzebujących opieki stanowią obrót w rozumieniu przepisów podatku od towarów i usług, tj. kwotę należną z tytułu sprzedaży świadczonych przez Wnioskodawcę usług w zakresie zakwaterowania, wyżywienia i opieki dla osób tego potrzebujących.

Należy dodać, że za obrót w rozumieniu ustawy o VAT uznaje się nie tylko zapłatę za te czynności, które podlegają ewidencjonowaniu na kasie fiskalnej czy też do których należy zastosować konkretną stawkę podatku VAT. Obrotem jest bowiem zapłata za każdą usługę w rozumieniu ustawy o VAT, nawet zwolnioną z opodatkowania. W takim przypadku kwota należna jest zarówno kwotą netto jak i brutto, gdyż nie występuje faktyczna kwota podatku, jednakże obrotem ta kwota jest.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia zasadności zwolnienia z opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę usług oraz zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytań ani nie przedstawił własnych stanowisk. Interpretacja nie dotyczy również opodatkowania ewentualnych innych świadczeń przyznawanych decyzją administracyjną np. dotacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.