IBPP1/443-1275/09/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 19 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1275/09/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 15 grudnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 10 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 marca 2010 r. (data wpływu 10 marca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 20 marca 2006 r. Wnioskodawca nabył (w ramach majątkowej wspólności małżeńskiej) działkę budowlaną (teren budowlany, niezabudowany, uzbrojony, położoną w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako MNU - tereny mieszkalnictwa jednorodzinnego z usługami), w celu budowy na niej w przyszłości domu jednorodzinnego. Z powodu wystąpienia zdarzeń niezależnych od Wnioskodawcy (zmiana sytuacji życiowej - praca w innym mieście), Wnioskodawca dokonał podziału przedmiotowej działki i jednorazowo sprzedał je jednemu odbiorcy w dniu 11 grudnia 2006 r.

Transakcja ta podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, z uwagi, iż była to pierwsza transakcja dokonana przez Wnioskodawcę. Nigdy Wnioskodawca ani współmałżonek nie byli i nie są nadal zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług i nie prowadzili działalności gospodarczej (jednoosobowo ani w formie spółki cywilnej) oraz nie byli rolnikami i nie prowadzili gospodarstwa rolnego.

W dniu 17 marca 2008 r. Wnioskodawca nabył kolejną nieruchomość - nieruchomość rolną (składającą się z działek 27 i 28 o łącznej powierzchni 0,7248ha) także w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Działka została nabyta z przeznaczeniem na własne potrzeby mieszkaniowe (poprzedni właściciel posiadał ustalone w dniu 14 lutego 2008 r. przez Burmistrza P. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych). Aby łatwiej sprzedać działki, posiadają one obecnie prawomocne pozwolenie na budowę.

Z uwagi na kolejną zmianę planów życiowych Wnioskodawca planuje jej sprzedaż i w tym celu jej podział (lub sprzedaż w całości, jeśli znajdzie się kupiec na całość), z uwagi na rezygnację z planów osiedlenia się na terenie X i planowaną przeprowadzkę do innego miasta.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, iż w momencie sprzedaży działki oznaczone numerami 27 i 28 będą działkami niezabudowanymi.

Działki należące do Wnioskodawcy były przez niego wykorzystywane wyłącznie w charakterze rekreacyjnym (spędzanie wolnego czasu, grill).

Działki nie były i nie będą przedmiotem najmu lub dzierżawy, wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych korzyści.

W roku 2009 dokonano drenażu przedmiotowych działek (miał on na celu przygotowanie działki pod budowę domu dla Wnioskodawcy).

Wydana przez burmistrza decyzja określająca warunki zabudowy dla poprzedniego właściciela działek przewidywała budowę 1 budynku na działkę przed podziałem dokonanym przez Wnioskodawcę (podział na 8 działek budowlanych i drogę dojazdową).

Wnioskodawca wystąpił o pozwolenie na budowę i uzyskał decyzję na budowę 8 budynków (na działce 27 i na działce 28). Po uzyskaniu decyzji, pozwolenia na budowę Wnioskodawca wystąpił o podział nieruchomości.

Wnioskodawca obecnie nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów (oprócz działek wymienionych we wniosku).

Środki finansowe na zakup przedmiotowych działek o numerach 27 i 28 pochodziły ze zgromadzonych oszczędności (umowa o pracę).

Z tytułu sprzedaży dokonanej w dniu 11 grudnia 2006 r. kupujący zapłacił podatek od czynności cywilno-prawnych, gdyż transakcja nie podlegała podatkowi od towarów i usług. Wobec braku obowiązku, nie złożono deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego na druku VAT-R.

Środki ze sprzedaży przedmiotowych działek zostaną przeznaczone na zakup mieszkania w Warszawie, gdzie Wnioskodawca pracuje, oraz na zakup samochodu osobowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek oznaczonych numerem 27 i 28 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości składającej się z działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż - mimo iż jest to druga tego typu czynność - nie jest to czynność podjęta przez podmiot działający w charakterze podatnika VAT tj. producenta, usługodawcy lub handlowca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1.

podwójnego opodatkowania,

2.

braku opodatkowania,

3.

zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1.

powszechność opodatkowania,

2.

faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

3.

stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które - mimo że czynność wykonały jednorazowo - działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.

Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż w dniu 20 marca 2006 r. Wnioskodawca nabył (w ramach majątkowej wspólności małżeńskiej) działkę budowlaną (teren budowlany, niezabudowany, uzbrojony, położoną w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako MNU - tereny mieszkalnictwa jednorodzinnego z usługami), w celu budowy na niej w przyszłości domu jednorodzinnego. Z powodu wystąpienia zdarzeń niezależnych od Wnioskodawcy (zmiana sytuacji życiowej - praca w innym mieście), Wnioskodawca dokonał podziału przedmiotowej działki i jednorazowo sprzedał je jednemu odbiorcy w dniu 11 grudnia 2006 r.

Transakcja ta podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych, z uwagi, iż była to pierwsza transakcja dokonana przez Wnioskodawcę. Nigdy Wnioskodawca ani współmałżonek nie byli i nie są nadal zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług i nie prowadzili działalności gospodarczej (jednoosobowo ani w formie spółki cywilnej) oraz nie byli rolnikami i nie prowadzili gospodarstwa rolnego.

W dniu 17 marca 2008 r. Wnioskodawca nabył kolejną nieruchomość - nieruchomość rolną (składającą się z działek 27 i 28 o łącznej powierzchni 0,7248ha) także w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Działka została nabyta z przeznaczeniem na własne potrzeby mieszkaniowe (poprzedni właściciel posiadał ustalone w dniu 14 lutego 2008 r. przez Burmistrza P. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych). Aby łatwiej sprzedać działki, posiadają one obecnie prawomocne pozwolenie na budowę.

Z uwagi na kolejną zmianę planów życiowych Wnioskodawca planuje jej sprzedaż i w tym celu jej podział (lub sprzedaż w całości, jeśli znajdzie się kupiec na całość), z uwagi na rezygnację z planów osiedlenia się na terenie X i planowaną przeprowadzkę do innego miasta.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, iż w momencie sprzedaży działki oznaczone numerami 27 i 28 będą działkami niezabudowanymi.

Działki należące do Wnioskodawcy były przez niego wykorzystywane wyłącznie w charakterze rekreacyjnym (spędzanie wolnego czasu, grill).

Działki nie były i nie będą przedmiotem najmu lub dzierżawy, wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych korzyści.

W roku 2009 dokonano drenażu przedmiotowych działek (miał on na celu przygotowanie działki pod budowę domu dla Wnioskodawcy).

Wydana przez burmistrza decyzja określająca warunki zabudowy dla poprzedniego właściciela działek przewidywała budowę 1 budynku na działkę przed podziałem dokonanym przez Wnioskodawcę (podział na 8 działek budowlanych i drogę dojazdową).

Wnioskodawca wystąpił o pozwolenie na budowę i uzyskał decyzję na budowę 8 budynków (na działce 27 i na działce 28). Po uzyskaniu decyzji, pozwolenia na budowę Wnioskodawca wystąpił o podział nieruchomości.

Wnioskodawca obecnie nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów (oprócz działek wymienionych we wniosku).

Środki finansowe na zakup przedmiotowych działek o numerach 27 i 28 pochodziły ze zgromadzonych oszczędności (umowa o pracę).

Z tytułu sprzedaży dokonanej w dniu 11 grudnia 2006 r. kupujący zapłacił podatek od czynności cywilno-prawnych, gdyż transakcja nie podlegała podatkowi od towarów i usług. Wobec braku obowiązku, nie złożono deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego na druku VAT-R.

Środki ze sprzedaży przedmiotowych działek zostaną przeznaczone na zakup mieszkania w Warszawie, gdzie Wnioskodawca pracuje, oraz na zakup samochodu osobowego.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są również okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z tego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet, jeśli zostały one wykonane okazjonalnie czy jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że planowaną sprzedaż działek należy zakwalifikować jako mającą się dokonać w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Stwierdzenie Wnioskodawcy, iż wszystkie wymienione we wniosku działki, które już sprzedał, albo które planuje sprzedać nabył z przeznaczeniem na własne potrzeby mieszkaniowe nie przesądza o tym, że Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmuje działań wskazujących na działalność gospodarczą, ponieważ okoliczności faktyczne sprawy takie jak: nabycie działki budowlanej w 2006 r., jej podział i sprzedaż w ciągu kilku miesięcy, a następnie kolejne nabycie 2 działek w marcu 2008 r., drenaż przedmiotowych działek, ich podział na 8 działek budowlanych i drogę dojazdową, uzyskanie pozwolenia na budowę 8 budynków i planowane zbycie ww. działek, stanowią ciąg zdarzeń, które jak najbardziej świadczą o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w warunkach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej. Podjęte przez Wnioskodawcę czynności mające na celu przygotowanie działek do sprzedaży są podstawą do uznania, że Wnioskodawca zamierza w sposób częstotliwy (powtarzalny) dokonywać ich zbycia, aby osiągnąć określony zysk.

Przez termin "zamiar" należy pojmować nie wolę wewnętrzną, ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby.

Wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty wskazują jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z działalnością gospodarczą.

Okoliczności zaistniałe w przedmiotowej sprawie, w tym ilość działek i sposób rozporządzania nimi (ich podział, uzyskanie pozwoleń na budowę, sprzedaż) w sposób oczywisty wskazują, że Wnioskodawca działa w charakterze podatnika, wykorzystując majątek w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast podział przedmiotowych 2 działek na 8 mniejszych i drogę dojazdowa, a także uzyskanie pozwolenia na budowę 8 budynków, niewątpliwie dowodzi, że Wnioskodawca podjął działania mające na celu uatrakcyjnienie gruntu w celu korzystniejszej jego sprzedaży.

Warto również podkreślić, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakim okresie wykonywana jest dana czynność, ani ilość dokonanych transakcji. Jeśli odpłatna dostawa towarów została dokonana przez osobę działającą, w rozumieniu ustawy, w charakterze podatnika i w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, to nawet, jeśli dokonano tych czynności bez zachowania warunków i form określonych przepisami prawa (np. bez oficjalnego zarejestrowania działalności gospodarczej), to czynność taka podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT).

W takiej sytuacji planowana przez Wnioskodawcę dostawa kolejnych działek wskazanych we wniosku, kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy. Nie można również uznać, aby wszystkie powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym i dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Wręcz przeciwnie, należy uznać, że dostawa przedmiotowych działek stanowić będzie czynności opodatkowane wykonane w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Prowadzenie działalności gospodarczej jest bowiem kategorią obiektywną, niezależną od tego jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot.

W efekcie planowaną sprzedaż działek należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług, tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie mogła korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy o VAT, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tekst jedn. ze względu na wartość sprzedaży), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionego gruntu byłaby niższa niż kwota wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego, to ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi ww. okoliczność, zatem przedmiotowa dostawa podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek budowlanych będzie czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższej transakcji, będzie występować w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl