IBPP1/443-1267/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2012 r. (data wpływu 11 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez Wnioskodawcę świadczącego usługi wyceny nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 11 grudnia 2012 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 30 listopada 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług przez Wnioskodawcę świadczącego usługi wyceny nieruchomości.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lutego 2013 r. (data wpływu 18 lutego 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1267/12/MS z dnia 4 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Z dniem 5 listopada 2012 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając ich wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie, sklasyfikowaną pod numerem PKWiU 68.31.16.0 "Usługi pośrednictwa związane z wyceną nieruchomości".

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności jest w szczególności:

* wycena nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie (sporządzanie operatów szacunkowych dla osób fizycznych, prawnych, spółdzielni mieszkaniowych, instytucji administracji publicznej, jednostek samorządu terytorialnego, banków i ich związków),

* określanie wartości szkód lub nakładów dotyczących nieruchomości, a także ich części składowych w formie stosownej opinii lub ekspertyzy,

* wykonywanie inwentaryzacji nieruchomości (przeprowadzenie i odpowiednie dokumentowanie pomiarów powierzchni, kubatury itp.).

Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w przyszłości Wnioskodawca będzie starał się o wpis na listę biegłych sądowych z zakresu szacowania wartości nieruchomości oraz stawek czynszów. W przypadku zaprzysiężenia na biegłego sądowego Wnioskodawca będzie przygotowywał pisemne opinie dotyczące wartości nieruchomości. Jako biegły sądowy w zakresie swoich obowiązków Wnioskodawca będzie mógł być również wezwany przez sąd do składania wyjaśnień, w zakresie udzielenia specjalistycznej opinii.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Usługi wyceny nieruchomości Wnioskodawca świadczy jako uprawniony rzeczoznawca majątkowy na podstawie przepisów działu V ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Wnioskodawca jest wpisany do Centralnego Rejestru Rzeczoznawców majątkowych pod numerem. Data wpisu 17 maja 2012 r.

Czynności biegłego sądowego Wnioskodawca wykonywał będzie w przypadku postanawiania o ustanowieniu Wnioskodawcy biegłym sądowym na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 15, poz. 133) oraz na podstawie ustawy o Gospodarce Nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) art. 174 pkt 4 "Biegłych sądowych z zakresu szacowania nieruchomości powołuje się lub ustanawia spośród osób posiadających uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie rozdziału 4 niniejszego działu."

Jako rzeczoznawca majątkowy Wnioskodawca wykonuje operaty szacunkowe oraz opinie o wartości nieruchomości będące efektem analitycznej pracy na podstawie informacji zebranych w procesie szacowania. Operaty oraz opinie nie zawierają zaleceń oraz fachowych porad dotyczących przedmiotu wyceny.

Osoba biegłego jest powoływana w postępowaniu sądowym w celu przedstawiania fachowych opinii o okolicznościach mających znaczenie dla wyniku sprawy sądowej, a których wyjaśnienie wymaga specjalistycznej wiedzy. W przypadku powołania Wnioskodawcy na biegłego sądowego Wnioskodawca wykonywał będzie opinie o wartości nieruchomości oraz innych praw związanych z nieruchomościami, które to opinie stanowiły będą dowód mający znaczenie w postępowaniu.

Prowadząc swoją działalność w zakresie wyceny nieruchomości lub biegłego sądowego, Wnioskodawca nie ma zamiaru udzielać porad, wskazywać sposobów postępowania w jakiejś sprawie, udzielać fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych. W szczególności Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług doradztwa. Tak jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w 2012 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegającego na sporządzaniu operatów szacunkowych czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości, ograniczonych praw rzeczowych, urządzeń trwale z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie Wnioskodawca będzie podlegał zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy oraz art. 113 ust. 13.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Utrata prawa do zwolnienia następuje z momentem przekroczenia przez podatnika określonej wartości sprzedaży (w przypadku podatników, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy) lub z momentem przekroczenia wartości ustalonej zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy (a więc wartości sprzedaży ustalonej proporcjonalnie do okresu prowadzonej sprzedaży), przy czym przy ustalaniu momentu przekroczenia powyższych kwot należy uwzględniać specyficzny sposób ustalania wartości sprzedaży w przypadku podatników, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Rzeczoznawstwo majątkowe polega na opracowywaniu "operatów szacunkowych" tj. - pisemnej opinii o wartości nieruchomości na rzecz osób fizycznych, osób prawnych, jednostek samorządu terytorialnego, banków i innych podmiotów zlecających wykonanie powyżej opisanych czynności bez doradztwa.

Jedną z kategorii czynności, których wykonywanie wyłącza możliwość korzystania ze zwolnienia, są usługi w zakresie doradztwa. W piśmie z dnia 24 stycznia 1995 r. (PP3-8222-25/95/ER, Serwis Podatkowy 1997, Nr 4, s. 49) Ministerstwo Finansów wyjaśniło, że "doradztwo, podobnie jak wycena nieruchomości, mieści się w szerszym od niej pojęciowo rzeczoznawstwie. Trudności interpretacyjne pojęcia "doradztwo" wynikają z braku takiej kategorii statystycznej w obowiązujących w statystyce zbiorach definicji. Nie oznacza to jednak, iż Minister Finansów może dowolnie usługi zaliczyć do kategorii usług mających charakter doradztwa. W przypadku wątpliwości stosuje się powszechnie dostępne określenia zdefiniowane w słownikach i encyklopediach. W internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, zawarta jest definicja, która pod pojęciem "doradca" wyjaśnia, że jest to osoba udzielająca porad. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego, PWN, Warszawa 1994, doradzać znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Ten sam słownik wskazuje, że rzeczoznawca to specjalista powoływany do wydawania orzeczenia czy opinii w sprawach spornych wchodzących w zakres jego kwalifikacji zawodowych, biegły, ekspert. Z tego wynika, że definicje te są różne i nie mają ze sobą żadnego związku.

Rzeczoznawca majątkowy w zakresie swoich standardowych usług nie zajmuje się doradzaniem, jedynie potwierdza zastany stan faktyczny i na jego podstawie dokonuje wyceny w postaci operatu. Rzeczoznawca majątkowy określa wartość nieruchomości na podstawie stwierdzonych faktów, które zaistniały na rynku nieruchomości (tekst jedn.: cen transakcyjnych, cech nieruchomości). Ustalona przez rzeczoznawcę wartość nieruchomości jest podstawą do określenia przez właściciela ceny sprzedaży, wartości aportu, wysokości udzielonego kredytu, zabezpieczenia hipotecznego, itp. W świetle powyższych faktów czynności wykonywane przez rzeczoznawcę majątkowego nie są doradztwem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem należy uznać, że usługi rzeczoznawstwa majątkowego polegające na wykonywaniu operatów szacunkowych, czyli sporządzaniu pisemnych opinii o wartości nieruchomości, bez doradztwa w tym zakresie podlegają zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 oraz ust. 9 ustawy oraz art. 113 ust. 13. Korzystanie ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy tj. kwoty 150.000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. W załączniku tym, zatytułowanym "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy", wymieniono pod pozycją 12 "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego". W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa - posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, iż termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzić", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, "rzeczoznawca" to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że "biegły" to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a "ekspert" to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca z dniem 5 listopada 2012 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej polegającej wyłącznie na świadczeniu usług w zakresie wyceny nieruchomości, określając ich wartość rynkową bez doradztwa w tym zakresie, sklasyfikowaną pod numerem PKWiU 68.31.16.0 "Usługi pośrednictwa związane z wyceną nieruchomości".

Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności jest w szczególności:

* wycena nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale z gruntem związanych, bez doradztwa w tym zakresie (sporządzanie operatów szacunkowych dla osób fizycznych, prawnych, spółdzielni mieszkaniowych, instytucji administracji publicznej, jednostek samorządu terytorialnego, banków i ich związków),

* określanie wartości szkód lub nakładów dotyczących nieruchomości, a także ich części składowych w formie stosownej opinii lub ekspertyzy,

* wykonywanie inwentaryzacji nieruchomości (przeprowadzenie i odpowiednie dokumentowanie pomiarów powierzchni, kubatury itp.).

Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Usługi wyceny nieruchomości Wnioskodawca świadczy jako uprawniony rzeczoznawca majątkowy na podstawie przepisów działu V ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). Wnioskodawca jest wpisany do Centralnego Rejestru Rzeczoznawców majątkowych pod numerem 5406. Data wpisu 17 maja 2012 r.

Jako rzeczoznawca majątkowy Wnioskodawca wykonuje operaty szacunkowe oraz opinie o wartości nieruchomości będące efektem analitycznej pracy na podstawie informacji zebranych w procesie szacowania. Operaty oraz opinie nie zawierają zaleceń oraz fachowych porad dotyczących przedmiotu wyceny.

Prowadząc swoją działalność w zakresie wyceny nieruchomości, Wnioskodawca nie ma zamiaru udzielać porad, wskazywać sposobów postępowania w jakiejś sprawie, udzielać fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych. W szczególności Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług doradztwa. Tak jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w 2012 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, jeżeli Wnioskodawca rzeczywiście wykonywał i wykonuje usługi polegające wyłącznie na sporządzaniu operatów szacunkowych oraz opinii o wartości nieruchomości bez jakiegokolwiek doradzania np. co do sposobów postępowania w jakiejś sprawie poprzez udzielanie fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych, wówczas w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z poz. 12 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W konsekwencji w sytuacji świadczenia usług w zakresie wykonywania operatów szacunkowych oraz opinii o wartości nieruchomości bez jakiegokolwiek doradzania, Wnioskodawca mógł w 2012 r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, pod warunkiem, że wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w 2012 r. nie przekroczyła, jak stwierdzone zostało we wniosku, kwoty 150.000 zł, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie uzyskał, jak to wynika z wniosku, obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego łącznie w 2012 r. kwoty 150.000 zł, to może on od 1 stycznia 2013 r. skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem, że w ramach świadczonych usług nie będzie wykonywał usług w zakresie doradztwa. Przy czym jeżeli wartość sprzedaży w 2013 r. przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie przekroczenia tej kwoty, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego od podatku VAT Wnioskodawca winien wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej (a więc również z czynności wykonywanych jako biegły sądowy).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że świadczone przez niego usługi polegające na wykonywaniu operatów szacunkowych - pisemnych opinii o wartości nieruchomości, bez doradztwa w tym zakresie podlegają zwolnieniu podmiotowemu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1, ust. 9 i ust. 13 ustawy o VAT a korzystanie przez Wnioskodawcę ze zwolnienia będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, tj. kwoty 150.000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności, należało uznać za prawidłowe, z tym, że wartość sprzedaży opodatkowanej nie noże przekroczyć kwoty określonej w art. 113 ust. 1 tj. kwoty 150.000 zł, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej tylko w roku, w trakcie którego Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, a więc dotyczy roku 2012, natomiast w kolejnym roku podatkowym 2013 Wnioskodawca utraci zwolnienie podmiotowe w momencie przekroczenia kwoty 150.000 zł.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy również podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.