IBPP1/443-1254/11/LG - Możliwość zwolnienia z opodatkowania VAT usług szkoleniowych świadczonych na rzecz biegłych rewidentów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 1 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 4 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawcę dla biegłych rewidentów - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla usług szkoleniowych świadczonych przez Wnioskodawcę dla biegłych rewidentów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu 4 października 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 września 2011 r. znak: IBPP1/443-1254/11/LG.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem uprawnionym do badania sprawozdań finansowych wpisanym na listę podmiotów uprawnionych prowadzoną przez Krajową Izbę Biegłych Rewidentów pod nr.... Zgodnie z umową spółki oraz wpisem do KRS przedmiotem działalności spółki oprócz wykonywania czynności rewizji finansowej jest działalność szkoleniowa. W 2011 r. spółka planuje, podobnie jak w roku ubiegłym, świadczyć usługi polegające na prowadzeniu szkoleń obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów. Obowiązek obligatoryjnego doskonalenia zawodowego biegłych rewidentów wynika z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U. z 2009 r. Nr 77, poz. 649), zwanej dalej "ustawą o biegłych rewidentach". Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o biegłych rewidentach obligatoryjne doskonalenie zawodowe polega na odbyciu odpowiedniego szkolenia z zakresu rachunkowości i rewizji finansowej, przeprowadzanego przez uprawnione jednostki. Zgodnie z art. 4 ust. 3 przywołanej powyżej ustawy zakres tematyczny oraz minimalną liczbę godzin obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów, jak również zasady uzyskiwania uprawnień do przeprowadzania takiego szkolenia określa Krajowa Rada Biegłych Rewidentów (dalej KRBR) w formie uchwały, zatwierdzanej przez Komisję Nadzoru Audytowego (dalej KNA). Natomiast uprawnienie do przeprowadzania obligatoryjnego doskonalenia zawodowego przyznaje KRBR, co wynika z art. 4 ust. 4 ustawy o biegłych rewidentach.

Zasady obligatoryjnego doskonalenia zawodowego zostały sprecyzowane w uchwale KRBR nr 1422/33/2009 z dnia 3 listopada 2009 r., natomiast zakres tematyczny i minimalną liczbę godzin szkolenia obligatoryjnego określono w uchwale KRBR Nr 1423/33/2009 z 3 listopada 2009 r. Obie uchwały zostały zatwierdzone przez KNA w dniu 14 grudnia 2009 r. Zasady uzyskiwania uprawnień do przeprowadzania obligatoryjnego doskonalenia zawodowego określono w uchwale KRBR nr 1424/33/2009 z dnia 3 listopada 2009 r., zatwierdzonej przez KNA w dniu 14 grudnia 2009 r. Zgodnie z § 1 tej uchwały jednostkami uprawnionymi do przeprowadzania obligatoryjnego doskonalenia zawodowego są podmioty uprawnione do badania sprawozdań finansowych, które oprócz rewizji finansowej prowadzą działalność szkoleniową, po nadaniu uprawnienia przez KRBR. Warunki nadawania uprawnień precyzuje par. 2 i 3 uchwały.

W uchwale nr 1810/41/2010 KRBR z dnia 30 marca 2010 r. określono zakres tematyczny obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów w 2011 r. Po złożeniu stosownego wniosku spółka uzyskała uprawnienia do przeprowadzenia obligatoryjnego doskonalenia zawodowego biegłych rewidentów w 2011 r., co wynika z uchwały nr 3275/48/2010 KRBR z dnia 24 sierpnia 2010 r.

Reasumując, po spełnieniu wymogów wynikających z ustawy o biegłych rewidentach oraz uchwał KRBR dotyczących prowadzenia obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów, spółka uzyskała uprawnienie do przeprowadzenia obligatoryjnego doskonalenia zawodowego biegłych rewidentów w 2011 r. Na podstawie przedstawionych we wniosku o nadanie stosownych uprawnień ustaleń metodyczno - organizacyjnych spółka zamierza w 2011 r. świadczyć usługi polegające na przeprowadzeniu szkoleń obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 30 września 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

3.

Wątpliwości Wnioskodawcy podniesione we wniosku, związane są właśnie z interpretacją pojęcia "odrębnych przepisów, z których wynikają formy i zasady kształcenia zawodowego". Wnioskodawca jest zdania, że w tym przypadku odrębnymi przepisami regulującymi formy i zasady szkolenia jest właśnie ustawa o biegłych rewidentach. Z drugiej strony Wnioskodawca ma wątpliwości czy przepisy tej ustawy w zakresie obligatoryjnego doskonalenia zawodowego biegłych rewidentów, określają formy i zasady tego szkolenia na tyle, aby można je było uznać za spełniające wymogi przepisu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czy można uznać je za spełniające warunek, że są prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Czyli, czy wskazane powyżej przepisy ustawy o biegłych rewidentach dostatecznie precyzyjnie określają formy i zasady prowadzenia tego szkolenia, czy też wynika z nich tylko ogólny obowiązek szkolenia obligatoryjnego. Zdaniem Wnioskodawcy odpowiedź na to pytanie jest kluczowa dla rozstrzygnięcia jego wątpliwości. Jeśli bowiem uznać, że przepisy ustawy o biegłych rewidentach formułują formy i zasady przeprowadzania obligatoryjnego szkolenia dla biegłych rewidentów, wówczas zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym świadczenie przez spółkę usług polegających na przeprowadzeniu szkoleń obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów, jest w obecnym stanie prawnym zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w obecnym stanie prawnym, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje zwolnienie od podatku VAT usług polegających na przeprowadzaniu szkoleń obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów, w związku z ustawą z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym. Zwolnienie od podatku VAT usług szkolenia obligatoryjnego biegłych rewidentów wynika wprost z art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26: prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. W przekonaniu Wnioskodawcy, uznanie czy spółka uprawniona jest do skorzystania z powyższego zwolnienia od podatku VAT w zakresie świadczonych usług szkolenia obligatoryjnego biegłych rewidentów wymaga ustalenia czy:

Spółka spełnia oba warunki.

Pojęcie usług kształcenia zawodowego wyjaśnia przepis art. 14 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288, str. 1). Rozporządzenie to weszło w życie 1 lipca 2006 r. Zgodnie z art. 14 ww. rozporządzenia usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu. W ocenie spółki, bez wątpienia mamy do czynienia z prowadzeniem szkoleń kształcenia zawodowego, mających na celu podnoszenie kwalifikacji zawodowych biegłych rewidentów poprzez poszerzanie i uaktualnianie wiedzy związanej z wykonywanym zawodem. W dodatku są to szkolenia obligatoryjne, gdyż obowiązek ich odbywania wynika wprost z ustawy o biegłych rewidentach. W zakresie drugiego warunku tj. przewidzianych w odrębnych przepisach form i zasad prowadzenia usług kształcenia zawodowego, w przypadku usług polegających na prowadzeniu obligatoryjnego doskonalenia zawodowego biegłych rewidentów zastosowanie znajdzie ustawa z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym. Reguluje ona ściśle obligatoryjne szkolenia biegłych rewidentów, tj. obowiązek ich odbywania, tryb uzyskiwania uprawnień do ich prowadzenia, a także stanowi, że zakres tematyczny szkoleń, liczbę godzin obligatoryjnego szkolenia określa KRBR w formie uchwały. Uchwały te przytoczone zostały w opisie zdarzenia przyszłego.

Spółka uzyskała uprawnienie do przeprowadzenia szkolenia obligatoryjnego biegłych rewidentów w 2011 r. (uchwała nr 3275/48/2010 KRBR). Reasumując, zdaniem spółki, świadczenie usług polegających na prowadzeniu szkoleń obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów jest zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT usług kształcenia zawodowego tj. zastosowanie zwolnienia przedmiotowego w sytuacji, gdy warunki świadczenia tych usług, w szczególności forma i zasady wynikają z odrębnych aktów prawnych. Obligatoryjne doskonalenie zawodowe biegłych rewidentów jest niewątpliwe usługą kształcenia zawodowego. Natomiast ustawą regulującą działalność spółki także w zakresie świadczenia usług szkolenia obligatoryjnego dla biegłych rewidentów jest przywołana powyżej ustawa o biegłych rewidentach. Wynika z niej obowiązek stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez biegłych rewidentów, w tym poprzez odbywanie obligatoryjnego doskonalenia zawodowego. Ustawa precyzuje również, że obligatoryjne doskonalenie zawodowe polega na odbyciu szkolenia z zakresu rachunkowości i rewizji finansowej przeprowadzonego przez uprawnione jednostki wskazane przez KRBR w formie uchwały. Uchwała KRBR zatwierdzana przez KNA, powinna obejmować zakres tematyczny oraz minimalną liczbę godzin obligatoryjnego doskonalenia zawodowego dla biegłych rewidentów, a także zasady uzyskiwania uprawnień do przeprowadzania obligatoryjnego doskonalenia zawodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EWG z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Od dnia 1 lipca 2011 r. obowiązuje natomiast rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r., ustanawiające środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 77, s. 1). Zgodnie z art. 44 tego rozporządzenia, usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i) dyrektywy 2006/112/WE obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty, ani uczelnią, jednostką naukową czy jednostką badawczo-rozwojową.

Odnosząc przedstawiony wyżej opis sprawy do powołanych w sprawie przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że Wnioskodawca nie jest podmiotem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, zatem nie może korzystać ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie.

W dalszej kolejności należy przeanalizować czy można zastosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o VAT.

Wnioskodawca świadczy usługi szkoleniowe dla biegłych rewidentów w ramach obligatoryjnego doskonalenia zawodowego.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż szkolenia obligatoryjne dla biegłych rewidentów, spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie posiada jednak akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i przedmiotowe szkolenia nie są usługami finansowanymi ze środków publicznych.

Powyższe okoliczności powodują, iż do przedmiotowych usług nie można zastosować zwolnienia od podatku VAT uregulowanego w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. b) i c ww. ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazał, iż obowiązek obligatoryjnego doskonalenia zawodowego biegłych rewidentów wynika z art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U. Nr 77, poz. 649 z późn. zm.). Jednocześnie Wnioskodawca powołał ust. 2, 3 i 4 art. 4 ww. ustawy z dnia 7 maja 2009 r.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy z dnia 7 maja 2009 r. biegły rewident jest obowiązany w szczególności:

Na podstawie art. 4 ust. 2, 3 i 4 ww. ustawy z dnia 7 maja 2009 r. obligatoryjne doskonalenie zawodowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, polega na odbyciu odpowiedniego szkolenia z zakresu rachunkowości i rewizji finansowej, przeprowadzanego przez uprawnione jednostki. Krajowa Rada Biegłych Rewidentów określi, w formie uchwały, zatwierdzanej przez Komisję Nadzoru Audytowego:

Uprawnienie do przeprowadzania obligatoryjnego doskonalenia zawodowego przyznaje Krajowa Rada Biegłych Rewidentów.

Analiza powyższych przepisów wykazała, iż regulacje zawarte w ww. ustawie z dnia 7 maja 2009 r. o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze finansowym nakładają na biegłych rewidentów obowiązek doskonalenia zawodowego, nie określają jednak form i zasad szkolenia zawodowego.

Ponadto Wnioskodawca powołał następujące uchwały Krajowej Rady Biegłych Rewidentów regulujące zasady szkoleń dla biegłych rewidentów:

Zauważyć należy, iż wskazane przez Wnioskodawcę uchwały nie są obowiązującymi aktami prawa.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Są to akty prawne wiążące wszystkich zarówno organy państwowe, jak i obywateli, ale również osoby i podmioty prawne znajdujące się pod jurysdykcją Rzeczypospolitej i obowiązują na całym terytorium kraju.

Powyższe oznacza, iż ww. uchwały nie są źródłami obowiązującego prawa.

Reasumując Wnioskodawca świadcząc usługi szkoleniowe dla biegłych rewidentów nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku dla przedmiotowych usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ww. ustawy, gdyż nie są one prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

W związku z powyższym świadczone przez Wnioskodawcę usługi szkoleniowe dla biegłych rewidentów podlegają opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności gdyby istniały przepisy określające formy i zasady, w oparciu o które przedmiotowe szkolenia muszą być prowadzone, a Wnioskodawca nie ujawnił ich w opisie stanu faktycznego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.