IBPP1/443-1223/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2011 r. (data wpływu 22 lipca 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 27 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości przez komornika sądowego - jest prawidłowe.

W dniu 22 lipca 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawienia faktury VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości przez komornika sądowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 27 października 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 14 października 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik prowadzi egzekucję z nieruchomości przeciwko spółce Przedsiębiorstwo Budowlane A.... spółka jawna w. Nieruchomość położona w... niezabudowana - komercyjna KW. Egzekucja została wszczęta w dniu 30 czerwca 2010 r. W dniu 31 grudnia 2010 r. dłużnik dokonał zbycia nieruchomości na rzecz nowego podmiotu spółki E... spółka z o.o. w. Komornik na podstawie art. 930 k.p.c. dalej prowadził egzekucję, gdyż zgodnie z tym przepisem rozporządzenie nieruchomością w stosunku do tego wierzyciela jest bezskuteczne.

Jednak pomiędzy firmą A. i E. doszło do zawarcia umowy sprzedaży i z tego tytułu wystawiono fakturę VAT. Komornik w dniu 14 lipca 2011 r. dokonał sprzedaży części (kilka działek) nieruchomości obciążając je 23% VAT-em, po uprawomocnieniu się postanowienia o przysądzeniu własności komornik zobowiązany będzie wystawić fakturę VAT i odprowadzić podatek VAT na rzecz właściwego urzędu skarbowego.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że podstawą sprzedaży był sporządzony akt notarialny - przepisy o umowie kupna sprzedaży kodeksu cywilnego art. 535 k.c. i następne.

Z posiadanych informacji od dłużnika wynika, że spółka bezpośrednio otrzymała zapłatę i była wystawiana faktura VAT, nabywca wszedł w posiadanie nieruchomości.

Komornik w dniu 14 lipca 2011 r. dokonał sprzedaży nieruchomości będącej własnością spółki E. Sprzedaż ta była możliwa dzięki regulacji art. 930 k.p.c. który mówi, że rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu (w tym przypadku była to sprzedaż) nie ma wpływu na dalsze postępowanie egzekucyjne. Nabywca może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika. Spółka E... otrzymywała informację o toczącym się postępowaniu jednak formalnie nie wstąpiła do postępowania jako dłużnik tj. nie składała takiego oświadczenia komornikowi. Jednak spółka składała skargę na opis i oszacowanie nieruchomości do sądu. Wynika, że dorozumianie wstąpiła do postępowania, gdyż wynika to z podjętych działań imieniem spółki przez jej pełnomocnika. Sąd odrzucił jej skargę jako złożoną po terminie. Nabywca odpowiada za długi dotychczasowego właściciela nieruchomości tylko z tej nieruchomości staje się niejako dłużnikiem rzeczowym. Z innego majątku nabywcy egzekucja jest niedopuszczalna.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy komornik jako płatnik ma wystawić fakturę VAT (rubryka sprzedawca) na dotychczasowego właściciela spółkę A... czy też na nabywcę tj. spółkę E.....

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura VAT winna być wystawiona na nowego nabywcę spółkę E..., gdyż z punktu widzenia prawa cywilnego doszło do przeniesienia własności, a tylko wobec regulacji art. 930 k.p.c. komornik mógł dalej prowadzić egzekucję i sprzedać nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 18 ustawy o VAT, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Powyższe dotyczy zarówno przypadku, gdy przedmiotem dostawy są rzeczy ruchome, jak też nieruchomości.

Z treści wskazanego wyżej przepisu ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołującego skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Z art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296 z późn. zm.) wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Zgodnie z art. 921 § 1 ww. ustawy - Kodeks postępowania cywilnego egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Jednocześnie podkreślenia wymaga fakt, iż na określony rodzaj egzekucji (np. egzekucji z nieruchomości) składa się szereg czynności egzekucyjnych, z których tylko nieliczne wykonywane są przez sąd. Wykonywanie przez sąd niektórych czynności, takich jak przybicie, wezwanie do złożenia do depozytu sądowego oraz przysądzenie, nie oznacza przejęcia przez sąd egzekucji, a fakt że decydujący dla przeniesienia własności nieruchomości jest moment uprawomocnienia się postanowienia sądu nie jest tożsamy z przyjęciem, iż to sąd dokonuje dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i w przypadku egzekucji z nieruchomości komornik nie wykonuje żadnych czynności egzekucyjnych.

Literalne brzmienie art. 18 ustawy o VAT wskazuje, iż komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji, ilekroć podejmuje on czynności egzekucyjne. Przy czym w tym przepisie brak jest jednoznacznego wymogu, aby komornik jako przyszły płatnik, dokonywał - w trakcie prowadzenia określonego rodzaju egzekucji - czynności, której bezpośrednim skutkiem jest przeniesienie prawa własności określonego towaru.

Tak więc, warunek z art. 18 ww. ustawy do uznania komornika za płatnika podatku od dostawy dokonanej w wyniku prowadzenia określonego rodzaju egzekucji zostanie spełniony również, gdy w trakcie prowadzenia egzekucji będzie on dokonywał tylko niektórych czynności egzekucyjnych, tak jak to ma miejsce w przypadku egzekucji z nieruchomości.

Nieruchomościami, w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Poza wymienionymi wyżej obowiązkami komornika sądowego jako płatnika VAT, wynikającymi z art. 8 Ordynacji podatkowej, obowiązują jeszcze te wynikające z przepisów wykonawczych.

Na podstawie art. 106 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) regulujące m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur przez komorników sądowych.

Zgodnie z § 23 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nich upoważnione (§ 23 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Faktura dokumentująca tego typu sprzedaż, poza elementami określonymi w § 5 i § 7 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w myśl § 23 ust. 4, powinna również zawierać:

Kopię faktury, o której mowa w ust. 1-4, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji (§ 23 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Z powyższych przepisów należy wywodzić zatem, że komornik dokonując sprzedaży w imieniu i na rzecz dłużnika będącego podatnikiem VAT jest zobowiązany do zastosowania stawki podatku VAT właściwej dla przedmiotu sprzedaży.

W kwestii natomiast opodatkowania na gruncie ustawy o VAT czynności dokonanych przez podatników tego podatku należy wskazać, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli po stronie dłużnika spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się, zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z powyższego wynika, że istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Mowa jest tu o tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym zaznaczyć, że chodzi tu o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności".

Czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel musi zatem towarzyszyć wydanie przedmiotowych towarów. Zatem chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności, ponieważ w myśl art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku, Wnioskodawca prowadzi egzekucję z nieruchomości niezabudowanej przeciwko dłużnikowi spółce Przedsiębiorstwo Budowlane A.... Egzekucja została wszczęta w dniu 30 czerwca 2010 r. W dniu 31 grudnia 2010 r. ww. dłużnik dokonał zbycia nieruchomości na rzecz nowego podmiotu spółki E... spółka z o.o. Komornik na podstawie art. 930 k.p.c. dalej prowadził egzekucję, gdyż zgodnie z tym przepisem rozporządzenie nieruchomością w stosunku do tego wierzyciela jest bezskuteczne. Jednak pomiędzy firmą A... i E... doszło do zawarcia umowy sprzedaży i z tego tytułu wystawiono fakturę VAT. Komornik w dniu 14 lipca 2011 r. dokonał sprzedaży części (kilka działek) nieruchomości będącej po sprzedaży własnością spółki E... obciążając je 23% VAT-em. Podstawą sprzedaży był sporządzony akt notarialny - przepisy o umowie kupna sprzedaży kodeksu cywilnego art. 535 k.c. i następne. Sprzedaż ta była możliwa dzięki regulacji art. 930 k.p.c. Spółka A.... bezpośrednio otrzymała zapłatę i była wystawiana faktura VAT, nabywca wszedł w posiadanie nieruchomości.

Spółka E... otrzymała informację o toczącym się postępowaniu jednak formalnie nie wstąpiła do postępowania jako dłużnik tj. nie składała takiego oświadczenia komornikowi. Spółka E.... złożyła skargę na opis i oszacowanie nieruchomości do sądu. Zatem dorozumianie wstąpiła do postępowania, gdyż wynika to z podjętych działań imieniem spółki przez jej pełnomocnika. Sąd odrzucił jej skargę jako złożoną po terminie. Nabywca odpowiada za długi dotychczasowego właściciela nieruchomości tylko z tej nieruchomości staje się niejako dłużnikiem rzeczowym. Z innego majątku nabywcy egzekucja jest niedopuszczalna.

Odnosząc przedstawione zdarzenie przyszłe do obowiązującego w tym zakresie stanu prawnego należy stwierdzić, że co do zasady sprzedaż towarów, jakimi są grunty, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, i jeśli komornik sądowy wykonujący czynności egzekucyjne dokonuje dostawy towarów jest zobowiązany do wystawienia w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzającej dokonanie takiej sprzedaży. Jednakże fakturę taką wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany z tą sprzedażą towarów.

Przez sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 535#185; ww. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przepisy niniejszego działu stosuje się do sprzedaży konsumenckiej w takim zakresie, w jakim sprzedaż ta nie jest uregulowana odrębnymi przepisami.

W rozpatrywanej sprawie Spółka A.... dokonująca sprzedaży nieruchomości niezabudowanej otrzymała zapłatę za tę dostawę. Nastąpiło także wydanie przedmiotu sprzedaży oraz wystawienie faktury VAT. Nabywca wszedł w posiadanie nieruchomości.

Należy stwierdzić, że faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno - prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług lub też otrzymania zaliczki.

Z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie doszło do wydania towaru, w tym przypadku nieruchomości gruntowej niezabudowanej, w konsekwencji czego nabywca zaczął dysponować towarem jak właściciel, zatem należy uznać, iż dokonano dostawy ww. nieruchomości w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 930 § 1 ww. ustawy - Kodeks postępowania cywilnego, rozporządzenie nieruchomością po jej zajęciu nie ma wpływu na dalsze postępowanie. Nabywca może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika. W każdym razie czynności egzekucyjne są ważne tak w stosunku do dłużnika, jak i w stosunku do nabywcy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, jeżeli dłużnik tj. Spółka A... dokonał w dniu 31 grudnia 2010 r. sprzedaży nieruchomości na rzecz Spółki E... i jeżeli wtedy też nastąpiło przeniesienie prawa własności i wydanie przedmiotu sprzedaży, to na dzień sprzedaży tej nieruchomości w drodze egzekucji sądowej, tj. w dniu 14 lipca 2011 r., Spółka A.... nie była już właścicielem tej nieruchomości jak również nie była w jej faktycznym posiadaniu.

Zatem od dnia zakupu nowym właścicielem tej nieruchomości została Spółka E..., która pomimo, iż formalnie nie wstąpiła do postępowania jako dłużnik tj. nie składała takiego oświadczenia komornikowi, jednak poprzez podjęte przez nią działania w stosunku do tej nieruchomości, dorozumianie wstąpiła do postępowania jako dłużnik rzeczowy, zgodnie bowiem z ww. art. 930 § 1 ww. ustawy - Kodeks postępowania cywilnego nabywca może uczestniczyć w postępowaniu w charakterze dłużnika, odpowiada za długi dotychczasowego właściciela nieruchomości tylko z tej nieruchomości. Z innego majątku nabywcy egzekucja jest niedopuszczalna.

Z powyższego wynika, że sprzedaż dokonana w dniu 14 lipca 2011 r., w trybie egzekucji sądowej przez komornika sądowego dotyczyła towarów niebędących już na dzień tej sprzedaży własnością Spółki A....

Zatem, jeżeli Wnioskodawca, wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, dokonał w trybie egzekucji dostawy towarów będących własnością Spółki E..., która wstąpiła do postępowania poprzez zakup ww. nieruchomości, a dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów to zgodnie z § 23 ww. rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, Wnioskodawca-komornik dokonując sprzedaży nieruchomości w imieniu dłużnika winien wystawić fakturę VAT zawierającą wymagane elementy określone w powyższych przepisach rozporządzenia m.in. w miejscu określonym dla sprzedawcy - nazwę i adres dłużnika, tj. Spółkę E...., pod warunkiem, że dłużnik jest podatnikiem podatku VAT i na nim spoczywał obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia zasadności opodatkowania 23% stawką podatku VAT tej sprzedaży, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania ani nie przedstawił własnego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.