IBPP1/443-1212/11/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 października 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 891/10 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 10 maja 2011 r.), stwierdza, że stanowisko Sp. z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wypłacanej premii pieniężnej za rabat zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT oraz w zakresie sposobu dokumentowania wypłacanych premii pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2009 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 9 września 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wypłacanej premii pieniężnej za rabat zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT oraz w zakresie sposobu dokumentowania wypłacanych premii pieniężnych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-931/09/AL z dnia 9 listopada 2009 r.

W dniu 14 grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-1250/09/AL uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania wypłacanej premii pieniężnej za rabat zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT oraz w zakresie sposobu dokumentowania wypłacanych premii pieniężnych jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 14 grudnia 2009 r. znak: IBPP1/443-1250/09/AL złożył skargę z dnia 4 lutego 2010 r., w której zarzucił naruszenie art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług i zażądał uchylenia zaskarżonej interpretacji.

WSA wyrokiem z dnia 13 października 2010 r. sygn. akt III SA/Gl 891/10 (data wpływu do tut. organu odpisu prawomocnego orzeczenia 10 maja 2011 r.) uchylił ww. interpretację indywidualną znak IBPP1/443-1250/09/AL.

WSA w ww. wyroku z dnia 13 października 2010 r. stwierdził, iż cyt. " (...) spór w tej sprawie jest tożsamy z rozstrzyganymi już przez wojewódzkie sądy administracyjne w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 2505/08, w Bydgoszczy, sygn. akt I SA/Bd 748/08, w Gliwicach, sygn. akt III SA/GL 1313/08, III SA/GL 1491/08, III SA/GL 1557/08, w których sądy te wyraziły pogląd, iż zrealizowanie określonego z góry pułapu zakupów nie stanowi świadczenia usług, a czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą się przekształcać w usługę tylko z racji ich zsumowania. Wyroki te odnoszą się do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie zajętego w wyroku z dnia 26 lutego 2007 r. w sprawie I FSK 94/06, potwierdzonego w wyroku z dnia 5 października 2010 r. w sprawie I FSK 1605/09.

W tym miejscu należy odwołać się do treści art. 24 pkt 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE L06.347.1), który definiuje świadczenie usług jako każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów. Organ dokonując interpretacji, o którą zwrócił się skarżący, przyjął, iż zachowanie nabywcy, polegające na dokonaniu nabyć określonej wartości lub ilości towarów w określonym czasie jest usługą wynagradzaną premią pieniężną nawet, gdy premie te nie są związane z konkretną transakcją.

W ocenie Sądu takie zachowanie nabywcy nie jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Przepis ten definiuje świadczenie usług jako świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaru jak również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano tej czynności, zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji, świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. A w niniejszej sprawie kwestia ta sprowadza się do oceny czy za opodatkowaną usługę wynagradzaną premią pieniężną, bonusem, nagrodą niepieniężną można uznać wielkość dokonywanych zakupów.

Powyższą sytuację należy odróżnić od tej regulowanej art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, gdzie konkretna dostawa towaru związana jest z wypłaconą premią pieniężną, a zatem mamy do czynienia z rabatem, gdyż premia ta ma wpływ na wartość dostawy, a w konsekwencji na jej cenę, co w końcowym rozrachunku ma wpływ na zmniejszenie podstawy opodatkowania. Wypłacenie natomiast rabatu w związku z osiągnięciem przez nabywcę towaru określonej w umowie wielkości zakupów w ramach skonkretyzowanej dostawy nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, gdyż doszłoby do podwójnego opodatkowania tych samych czynności. Otrzymanie rabatu powoduje u nabywcy towaru skutek w postaci przychodu w podatku dochodowym. Natomiast, jeśli z kontraktów kupna-sprzedaży nie wynika by premia pieniężna była wypłacana w związku z realizacją konkretnej dostawy i kiedy doszło do osiągnięcia we wzajemnych stosunkach handlowych określonego pułapu obrotów, a dochodzi do wypłaty premii pieniężnej to mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem nieekwiwalentnym nie podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Ocenie stanu faktycznego należy przy tym poddać każdorazową transakcję odnosząc się do treści kontraktu łączącego strony i praktyki jego wykonywania w świetle konkretnych obowiązków podatkowych pod kątem możliwości uchylenia się przez te strony, to jest wnioskodawcę i jego kontrahentów, od tego obowiązku lub też zaniżenia zobowiązania. Treść łączącej strony umowy o charakterze cywilnoprawnym w jakim odnosi się ona do zobowiązań publicznoprawnych stanowi element stanu faktycznego ustalonego w postępowaniu przed organami podatkowymi (uchwała NSA z dnia 4 czerwca 2001 r. I FPS 14/00). W przypadku, gdy umowa cywilnoprawna nie zostanie zakwestionowana obowiązkiem organów podatkowych jest dokonanie oceny sposobu realizacji tej umowy i ustalenia w sposób wiążący charakteru premii pieniężnej, jak i ustalenie czy jest ona nieodpłatnym świadczeniem nieekwiwalentnym nie podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Interpretacji powyższego przepisu należy dokonywać z uwzględnieniem jego odpowiednika w treści Dyrektywy 2006/112/WE art. 24 ust. 1. Przepis ten definiuje pojęcie świadczenia usług jako każdą transakcję nie będącą dostawą towaru, a dostawa towaru nie może równocześnie stanowić świadczenia usług, co w niniejszej sprawie oznacza, że w systemie podatku od wartości dodanej suma określonej ilości dostaw towarów nie może stanowić usługi.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w treści art. 1 powołanej Dyrektywy wszelkie transakcje wykonywane w ramach działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, a równocześnie transakcje już opodatkowane nie mogą podlegać ponownemu opodatkowaniu, gdyż ta sama czynność prawna nie może podlegać dwukrotnie opodatkowaniu tym samym podatkiem od wartości dodanej. Kierować się tu należy definicją świadczenia usług zawartą w treści art. 24 Dyrektywy oraz art. 14 definiującym dostawę towarów i art. 30 definiującym pojęcie importu by ustalić zakres opodatkowania podatkiem od wartości dodanej.

Taka interpretacja znajduje oparcie w treści wyroków Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w których wskazano na każdorazową potrzebę ustalenia wszystkich okoliczności transakcji pod kątem ustalenia czy transakcja stanowi dostawę towaru czy też świadczenie usług. (por. M.Chomiuk w K.Sachs, VI Dyrektywa VAT, Wyd.C.K.Beck,W-wa 2004, str.112).

W tym miejscu, odnosząc się do niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę by interpretacja przepisów i ocena stanu faktycznego zgodnie z wyżej wskazanymi regułami nie doprowadziła do podwójnego opodatkowania, gdy w grę wchodzi ocena usługi nabycia towaru oraz samego faktu jego nabycia, raz jako sprzedaży - dostawy towaru, raz jako usługi zakupu określonej łącznej wartości produktu, oba w ramach tej samej transakcji.

Przeciwne zachowanie poprzez dopuszczenie do podwójnego opodatkowania byłoby sprzeczne z art. 84 i art. 217 Konstytucji RP w zakresie równości i powszechności opodatkowania, a stanowisko w tej sprawie zajmował zarówno Trybunał Konstytucyjny na przykład w wyroku z dnia 25 października 2004 r. w sprawie SK 33/03, jak i Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie na przykład w uchwale z dnia 22 kwietnia 2002 r. w sprawie FPS 2/02 (OTK-A 2002/9/94, ONSA 2002/4/136).

Nadto należy stwierdzić, iż tożsama zasada wyrażona jest we wspólnotowym systemie podatku od wartości dodanej, a podwójne opodatkowanie podatkiem od wartości dodanej jest niedopuszczalne, zaś państwa członkowskie zobowiązane są do podjęcia odpowiednich środków zapobiegających takim praktykom. Tożsame stanowisko w powyższej kwestii zajmuje Europejski Trybunał Sprawiedliwości (wyrok ETS z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie Heine K. Sygn.akt J 50/88-LEX 83935, wyrok ETS z dnia 3 października 1985 r. w sprawie M.i M. p. Venceslas P.sygn. akt J 249/84,-LEX 84285, wyrok ETS z dnia 7 października 2010 r. C-53/09 i C-55/09).

Powyższe wywody, zarówno na gruncie prawa wspólnotowego jak i krajowego prowadzą do wniosku, iż niedopuszczalne jest podwójne opodatkowanie tych samych transakcji. Odnosząc ten wniosek do rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, iż przyjęcie interpretacji wskazanej w zaskarżonej interpretacji indywidualnej mogłoby prowadzić do w praktyce podwójnego opodatkowania transakcji sprzedaży, raz traktowanej jako dostawa towaru, a drugim razem taktowanej jako zakup towaru. Należy zwrócić również uwagę na to, że transakcje w obrocie gospodarczym muszą cechować się wzajemnością, co w niniejszej sprawie oznacza, że wypłata premii wiąże się z wykonaniem określonej sumy czynności w zakresie dostawy towarów, zaś niezrealizowanie ich nie niesie za sobą określonej przez strony sankcji."

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest importerem oraz dystrybutorem rowerów i sprzętu rowerowego (części rowerowych, odzieży sportowej itp.). Towary te dostarcza w systemie hurtowym sklepom rowerowym, prowadzonym przez odrębnych przedsiębiorców, rozmieszczonym na terenie całego kraju, które z kolei sprzedają je odbiorcom detalicznym (klientom końcowym). Corocznie, przed rozpoczęciem kolejnego sezonu sprzedaży, Wnioskodawca wydaje tzw. warunki współpracy handlowej. Jest to opracowanie w formie pisemnej, przedstawiające ofertę handlową Wnioskodawcy na dany sezon, w tym m.in. asortyment towarów, ceny sprzedaży oraz informacje o ewentualnych ofertach specjalnych.

W celu zwiększenia swojej sprzedaży Wnioskodawca kieruje do swoich odbiorców (sklepów rowerowych) ofertę dotyczącą premii pieniężnych. Zgodnie z tą ofertą po przekroczeniu odpowiedniego obrotu (przewidywanych jest kilka progów), na towarach pochodzących z oferty Wnioskodawcy (z wyłączeniem rowerów), nabywcy przysługiwać będzie premia pieniężna. Jej wysokość wyliczana jest przy zastosowaniu wskaźnika procentowego właściwego dla danego progu obrotów. Przemnożenie go przez kwotę obrotu na rowerach da wysokość należnej premii pieniężnej.

Przykładowy sposób naliczania premii pieniężnej przedstawiony jest poniżej:

A.Tabela pozwalająca określić wysokość wskaźnika procentowego.

B.Wyliczenie wysokości premii pieniężnej przy założeniu, że:

* obrót na sprzedaży towarów pochodzących z oferty Wnioskodawcy (z wyłączeniem rowerów) wyniósł 42.000,- zł,

* obrót na sprzedaży rowerów wyniósł 275.000,- zł:

właściwy wskaźnik procentowy wynosi 2%, bowiem kwota 42.000,-zł obrotu na towarach pochodzących z oferty Wnioskodawcy (z wyłączeniem rowerów) mieści się w I progu 275.000,-zł x 2% = 5.500,-zł.

Wartość przysługującej kontrahentowi premii pieniężnej wynosi 5.500,- zł.

Ilość progów, wielkości obrotów właściwe dla danego progu, a także wysokość wskaźnika procentowego w danym progu mogą w kolejnych sezonach ulec zmianie, jednakże mechanizm wyliczania wysokości premii (pewien procent od wartości obrotów wybranej grupy asortymentowej towarów) pozostaje niezmieniony, tak więc zmiany te nie mają znaczenia dla zasadności interpretacji.

Dodatkowo istotny z punktu widzenia podatkowego jest fakt, że - zdaniem Wnioskodawcy - wypłaconych premii pieniężnych nie można powiązać z konkretnymi dostawami towarów (w ciągu sezonu na rzecz tego samego pojedynczego kontrahenta dokonywanych jest wiele dostaw, wystawianych jest wiele faktur, zakup niektórych towarów jest podstawą do naliczania premii pieniężnej, innych zaś nie).

Stosując się do interpretacji indywidualnej nr IBPP1/443-432/07/PK z dnia 7 stycznia 2008 r., z której pochodzi poniższy cytat: " (...) świadczenie (...) winno być udokumentowane przez wystawienie przez (...) kontrahentów Wnioskodawcy fakturą VAT." należne z tytułu rozliczenia obrotów za 2008 r. premie pieniężne rozliczane były na podstawie otrzymywanych od kontrahentów faktur VAT.

W związku z tym, że za 2009 r. Wnioskodawca również planuje wypłacić kontrahentom premie pieniężne (aktualna na 2009 r. oferta współpracy handlowej zachowuje ogólny dotychczasowy mechanizm wyliczania premii pieniężnych), natomiast orzecznictwo sądowe oraz niektóre orzecznictwo urzędowe w kwestiach dotyczących premii pieniężnych konsekwentnie podkreśla, że osiągnięcie obrotów przez nabywcę towarów nie jest usługą, a premia wypłacana przez sprzedawcę nie jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę, Wnioskodawca zamierza udokumentować wypłacane premie notą księgową (uznaniową).

Jak wynika z uzupełnienia wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Podmioty gospodarcze, którym Wnioskodawca sprzedaje swoje towary handlowe, świadczą na rzecz Wnioskodawcy wyłącznie usługi napraw gwarancyjnych i reklamacyjnych towarów z oferty Wnioskodawcy - symbol PKWiU m.in. 52.74.12-00 i 52.71.10-00.

Regulacja kwestii dotyczących premii pieniężnych, zawarta jest w ofercie handlowej Wnioskodawcy. Poza zawieranymi z niektórymi odbiorcami umowami współpracy handlowej i umowami partnerstwa handlowego (są to umowy regulujące ogólne warunki współdziałania gospodarczego w zakresie sprzedaży i dystrybucji towarów, jak też w zakresie innych, wzajemnych świadczeń Stron związanych z przynależnością do "G"), Wnioskodawca nie zawiera ze swoimi odbiorcami żadnych dodatkowych specjalnych umów dotyczących premii pieniężnych.

Ustalenie wysokości obrotów uprawniających do otrzymania premii odbywa się w ten sposób, że na podstawie wewnętrznych raportów, dotyczących sprzedaży rowerów i sprzedaży pozostałych towarów z oferty Wnioskodawcy, pracownicy Wnioskodawcy obliczają należną poszczególnym odbiorcom wysokość premii pieniężnej (według przedstawionego wcześniej schematu). Poszczególni odbiorcy informowani są pisemnie o ustalonej wysokości należnej im premii pieniężnej. Po potwierdzeniu przez nich zgodności naliczonej kwoty ze stanem faktycznym, premię pieniężną uważa się za należną.

Zdaniem Wnioskodawcy ustalonej w ten sposób należnej premii pieniężnej nie można powiązać z konkretnymi poszczególnymi fakturami sprzedaży wystawianymi odbiorcom chociażby ze względu na fakt, że mechanizm ustalania wysokości należnej premii wymaga określenia wielkości zakupów oddzielnie rowerów, a oddzielnie pozostałych towarów z oferty Wnioskodawcy, tymczasem na wystawianych fakturach te grupy towarowe mogą się pojawiać jednocześnie.

Otrzymanie premii pieniężnych nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych świadczeń ze strony odbiorców, poza osiągnięciem odpowiedniego pułapu zakupów towarów z ofert Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wypłacana premia jest premią pieniężną do której nie mają zastosowania przepisy art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, dotyczące rabatów, skont, bonifikat itp., a jej wypłata nie rodzi konieczności wystawiania faktur korygujących zmniejszających obrót, ale może zostać udokumentowana notą księgową uznaniową.

Zdaniem Wnioskodawcy wypłacana nabywcom (sklepom rowerowym), ustalana w sposób opisany w części F wniosku premia, jest premią pieniężną, do której nie mają zastosowania przepisy art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Rabatem jest bowiem zniżka ceny dóbr lub usług, przyznawana przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. Analogiczne określenie można stosować do określeń bonifikata. Zatem uwzględniając obowiązujące definicje - pojęcie rabatu, w brzmieniu nadanym przez art. 29 ustawy o VAT, musi być skorelowane z konkretną transakcją towarem, w związku z którym rabat został zastosowany i powoduje obniżenie ceny.

W przypadku opisywanym przez Wnioskodawcę taka korelacja nie występuje - podstawą przyznania premii jest osiągnięcie określonego poziomu obrotów, co nie pozwala powiązać tego zdarzenia z konkretnymi transakcjami. W konsekwencji oznacza to, że nie jest konieczne w związku z wypłatą premii pieniężnych wystawianie faktur korygujących do faktur dokumentujących czynności, których (pośrednio) dotyczy premia pieniężna. Wystarczające jest w takim przypadku wystawianie not obciążeniowych przez nabywcę. Takie stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 lutego 2007 r. (I FSK 94/06).

Mając powyższe na uwadze, jak i również obowiązujący stan prawny stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania uchylonej interpretacji z dnia 14 grudnia 2009 r. znak: IBPP1/443-1250/09/AL (tj. w dniu 14 grudnia 2009 r.) gdyż we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.) uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 25 listopada 2009 r.) Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, a niniejsza interpretacja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia tej sprawy i zastępuje uchyloną interpretację.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 marca 2011 r. nieodpłatne świadczenie usług nie będące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r., podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Celem wypłacanych premii jest zachęcenie nabywcy do dalszej współpracy z dostawcą towarów. Wypłacając premie pieniężne dostawca towaru realizuje swój interes ekonomiczny polegający na dążeniu do maksymalizacji swojego zysku. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie te zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z zachowaniem stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów, czy też udzielona premia odnosi się proporcjonalnie do każdego z dokonanych zakupów w określonym w umowie czasie.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług jest importerem oraz dystrybutorem rowerów i sprzętu rowerowego (części rowerowych, odzieży sportowej itp.). Towary te dostarcza w systemie hurtowym sklepom rowerowym, prowadzonym przez odrębnych przedsiębiorców, rozmieszczonym na terenie całego kraju, które z kolei sprzedają je odbiorcom detalicznym (klientom końcowym).

Corocznie, przed rozpoczęciem kolejnego sezonu sprzedaży, Wnioskodawca wydaje tzw. warunki współpracy handlowej. Jest to opracowanie w formie pisemnej, przedstawiające ofertę handlową Wnioskodawcy na dany sezon, w tym m.in. asortyment towarów, ceny sprzedaży oraz informacje o ewentualnych ofertach specjalnych.

W celu zwiększenia swojej sprzedaży Wnioskodawca kieruje do swoich odbiorców (sklepów rowerowych) ofertę dotyczącą premii pieniężnych. Zgodnie z tą ofertą po przekroczeniu odpowiedniego obrotu (przewidywanych jest kilka progów), na towarach pochodzących z oferty Wnioskodawcy (z wyłączeniem rowerów), nabywcy przysługiwać będzie premia pieniężna. Jej wysokość wyliczana jest przy zastosowaniu wskaźnika procentowego właściwego dla danego progu obrotów. Przemnożenie go przez kwotę obrotu na rowerach da wysokość należnej premii pieniężnej.

Ilość progów, wielkości obrotów właściwe dla danego progu, a także wysokość wskaźnika procentowego w danym progu mogą w kolejnych sezonach ulec zmianie, jednakże mechanizm wyliczania wysokości premii (pewien procent od wartości obrotów wybranej grupy asortymentowej towarów) pozostaje niezmieniony.

Wypłaconych premii pieniężnych nie można powiązać z konkretnymi dostawami towarów (w ciągu sezonu na rzecz tego samego pojedynczego kontrahenta dokonywanych jest wiele dostaw, wystawianych jest wiele faktur, zakup niektórych towarów jest podstawą do naliczania premii pieniężnej, innych zaś nie).

W związku z tym, że za 2009 r. Wnioskodawca planuje wypłacić kontrahentom premie pieniężne (aktualna na 2009 r. oferta współpracy handlowej zachowuje ogólny dotychczasowy mechanizm wyliczania premii pieniężnych), Wnioskodawca zamierza udokumentować wypłacane premie notą księgową (uznaniową).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż regulacja kwestii dotyczących premii pieniężnych, zawarta jest w ofercie handlowej Wnioskodawcy. Poza zawieranymi z niektórymi odbiorcami umowami współpracy handlowej i umowami partnerstwa handlowego (są to umowy regulujące ogólne warunki współdziałania gospodarczego w zakresie sprzedaży i dystrybucji towarów, jak też w zakresie innych, wzajemnych świadczeń Stron związanych z przynależnością do "G"), Wnioskodawca nie zawiera ze swoimi odbiorcami żadnych dodatkowych specjalnych umów dotyczących premii pieniężnych.

Ustalenie wysokości obrotów uprawniających do otrzymania premii odbywa się w ten sposób, że na podstawie wewnętrznych raportów, dotyczących sprzedaży rowerów i sprzedaży pozostałych towarów z oferty Wnioskodawcy, pracownicy Wnioskodawcy obliczają należną poszczególnym odbiorcom wysokość premii pieniężnej. Poszczególni odbiorcy informowani są pisemnie o ustalonej wysokości należnej im premii pieniężnej. Po potwierdzeniu przez nich zgodności naliczonej kwoty ze stanem faktycznym, premię pieniężną uważa się za należną.

Ustalonej w ten sposób należnej premii pieniężnej nie można powiązać z konkretnymi poszczególnymi fakturami sprzedaży wystawianymi odbiorcom chociażby ze względu na fakt, że mechanizm ustalania wysokości należnej premii wymaga określenia wielkości zakupów oddzielnie rowerów, a oddzielnie pozostałych towarów z oferty Wnioskodawcy, tymczasem na wystawianych fakturach te grupy towarowe mogą się pojawiać jednocześnie.

Otrzymanie premii pieniężnych nie jest uzależnione od spełnienia dodatkowych świadczeń ze strony odbiorców, poza osiągnięciem odpowiedniego pułapu zakupów towarów z ofert Wnioskodawcy.

W wyroku z dnia 13 października 2010 r. sygn. akt III SA/Gl 891/10 uchylającym interpretację indywidualną z dnia 14 grudnia 2009 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż "Organ dokonując interpretacji, o którą zwrócił się skarżący, przyjął, iż zachowanie nabywcy, polegające na dokonaniu nabyć określonej wartości lub ilości towarów w określonym czasie jest usługą wynagradzaną premią pieniężną nawet, gdy premie te nie są związane z konkretną transakcją.

W ocenie Sądu takie zachowanie nabywcy nie jest świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. (...) Powyższą sytuację należy odróżnić od tej uregulowanej art. 29 ust. 4 ustawy o VAT (...)".

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, powołany wyżej wyrok WSA z dnia 13 października 2010 r. oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, nie można zatem uznać, że opisana przez Wnioskodawcę premia pieniężna wypłacana kontrahentowi (odbiorcy rowerów) stanowi rabat obniżający wartość konkretnych dostaw udokumentowanych poszczególnymi fakturami - zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT - zmniejszający podstawę opodatkowania.

Tym samym nie jest konieczne, w związku z wypłatą premii pieniężnych, wystawienie faktur korygujących do faktur dokumentujących czynności, których dotyczy wypłacana premia pieniężna.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie stwierdzenia, że wypłacana przez niego nabywcom (sklepom rowerowym) premia pieniężna jest premią pieniężną, do której nie mają zastosowania przepisy art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, a tym samym nie jest konieczne wystawienie, w związku z wypłatą premii pieniężnych, faktur korygujących do faktur dokumentujących czynności, których (pośrednio) dotyczy premia, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy, iż transakcja powinna być udokumentowana poprzez wystawienie not obciążeniowych przez nabywcę należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania, niemniej należy zauważyć, iż nota księgowa (obciążeniowa) nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania uchylonej przez WSA interpretacji z dnia 14 grudnia 2009 r. znak: IBPP1/443-1250/09/AL.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnego zaklasyfikowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług do wskazanego we wniosku grupowania PKWiU lub w przypadku wykonania przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek czynności stanowiącej doradztwo, z wyjątkiem wskazanego w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. doradztwa rolniczego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.