IBPP1/443-1192/09/AW - Opodatkowanie okazyjnej sprzedaży działki budowlanej z majątku własnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 24 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 24 listopada 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 stycznia 2010 r. (data wpływu 3 lutego 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 stycznia 2010 r., znak IBPP1/443-1192/09/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami nieruchomości o powierzchni ~ 1,4 ha, stanowiącej gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym i opodatkowanej tym podatkiem. Nabycie tej nieruchomości następowało w kilku etapach:

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb rodziny Wnioskodawcy. Przez cały okres jej posiadania (aż po dzień dzisiejszy) ziemia była uprawiana i wykorzystywana do hodowli zwierząt. Cała produkcja roślinna i zwierzęca była konsumowana przez rodzinę Wnioskodawcy. Podstawę utrzymania Wnioskodawcy i jego rodziny stanowiły wynagrodzenia uzyskiwane ze stosunku pracy, a później emerytury. Wnioskodawca oraz jego żona nie dokonywali dostaw produktów rolnych ani nie świadczyli usług rolniczych na rzecz innych podmiotów. Gospodarstwo służyło produkcji żywności wyłącznie na potrzeby rodziny.

W roku 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał część nieruchomości o powierzchni ok. 10, a z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową. Uznając, że dokonują sprzedaży majątku prywatnego i nie są podatnikami podatku od towarów i usług - Wnioskodawca oraz jego żona nie rozliczyli podatku VAT od tej transakcji. Uzyskany przychód został przeznaczony na prywatne potrzeby rodziny.

Wnioskodawca nadmienił, że nie była to pierwsza sprzedaż działek wydzielonych ze wspólnego gospodarstwa. Podobnych transakcji Wnioskodawca wraz z żoną dokonał też w 1993 r. i w 2006 r. Zarówno wcześniejsze, jak też transakcja dokonana w 2009 r. dotyczyły gruntów nabytych w 1973 r. w drodze zasiedzenia.

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że ani on, ani jego żona nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT, oraz że nie prowadzą działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu dokonanej w 2009 r. sprzedaży działki, powstał obowiązek rozliczania podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu dokonanej w 2009 r. sprzedaży działki nie powstał obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są w szczególności osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą zdefiniowaną w ust. 2 tego przepisu.

Ponieważ przedmiotowe grunty wchodziły w skład majątku prywatnego i nie służyły dostawom produktów rolnych, lecz prywatnym potrzebom rodziny, nie można przyjąć, że zbyta nieruchomość służyła działalności gospodarczej. Dostawa gruntu nie została dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług ani przez rolnika ryczałtowego. Zgodnie z art. 2 pkt 19 przywołanej ustawy do uznania podmiotu za rolnika ryczałtowego konieczne jest dokonywanie przez ten podmiot dostaw produktów rolnych. Konsumpcja produktów rolnych przez naszą rodzinę nie może być uznana za dostawę, ponieważ nie powoduje ona przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sprzedaż przedmiotowej działki nie może być też traktowana jako działalność handlowa, ponieważ grunty zostały nabyte nie w celu ich późniejszej odsprzedaży, lecz dla wskazanych już wcześniej pożytków osobistych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione w ramach działalności gospodarczej.

Jak wynika z treści wniosku:

Wnioskodawca wraz z małżonką są właścicielami nieruchomości o powierzchni ~ 1,4 ha, stanowiącej gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym i opodatkowanej tym podatkiem. Nabycie tej nieruchomości następowało w kilku etapach:

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb rodziny Wnioskodawcy. Przez cały okres jej posiadania (aż po dzień dzisiejszy) ziemia była uprawiana i wykorzystywana do hodowli zwierząt. Cała produkcja roślinna i zwierzęca była konsumowana przez rodzinę Wnioskodawcy. Podstawę utrzymania Wnioskodawcy i jego rodziny stanowiły wynagrodzenia uzyskiwane ze stosunku pracy, a później emerytury. Wnioskodawca oraz jego żona nie dokonywali dostaw produktów rolnych ani nie świadczyli usług rolniczych na rzecz innych podmiotów. Gospodarstwo służyło produkcji żywności wyłącznie na potrzeby rodziny.

W roku 2009 r. Wnioskodawca wraz z żoną sprzedał część nieruchomości o powierzchni ok. 10, a z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową. Uznając, że dokonują sprzedaży majątku prywatnego i nie są podatnikami podatku od towarów i usług - Wnioskodawca oraz jego żona nie rozliczyli podatku VAT od tej transakcji. Uzyskany przychód został przeznaczony na prywatne potrzeby rodziny.

Wnioskodawca nadmienił, że nie była to pierwsza sprzedaż działek wydzielonych ze wspólnego gospodarstwa. Podobnych transakcji Wnioskodawca wraz z żoną dokonał też w 1993 r. i w 2006 r. Zarówno wcześniejsze, jak też transakcja dokonana w 2009 r. dotyczyły gruntów nabytych w 1973 r. w drodze zasiedzenia.

Ponadto Wnioskodawca oświadczył, że ani on, ani jego żona nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT, oraz że nie prowadzą działalności gospodarczej.

Ponadto:

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż przedmiotowych gruntów należy uznać za dokonaną z majątku osobistego, a tym samym za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okolicznościom dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion działalności gospodarczej. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Wnioskodawca nabył bowiem przedmiotowy grunt w 1973 r. w drodze zasiedzenia. Jak podano w opisie zaistniałego stanu faktycznego, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym. Płody rolne to trawa, zboże i ziemniaki na własny użytek - płody rolne przeznaczone były na potrzeby własne rodziny. Sprzedany grunt nie był nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczone zostały na ratowanie zdrowia rodziny Wnioskodawcy.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży działki dokonanej z majątku osobistego w 2009 r. za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym stanie faktycznym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej działki nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. organ zauważa, że niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawnopodatkowe wyłącznie w odniesieniu do osoby Pana B. jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej zainteresowanej osoby.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.