IBPP1/443-1187/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 290/2 i 290/3 - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek nr 290/2 i 290/3.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą zarejestrowaną od listopada 1993 r. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Małżonka Wnioskodawcy jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Mieszkają w....

W roku 2006 na podstawie aktu notarialnego z dnia 3 marca 2006 r. Wnioskodawca wspólnie z małżonką zakupili do majątku osobistego (prywatnego) na wspólność ustawową małżeńską działkę budowlaną nr 290 o powierzchni 41 a (czterdzieści jeden arów) położoną w miejscowości K. Zakup został dokonany z własnych zarobionych i zaoszczędzonych pieniędzy. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten ujęty był w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług - symbol planu "M1U". Przy jej nabyciu Wnioskodawca wraz z małżonką nie korzystali z żadnych ulg podatkowych.

Nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych, lecz teren ten Wnioskodawca wraz z małżonką chcieli przeznaczyć w przyszłości pod budowę domów dla dwóch swoich synów, córki i siebie.

Realizując ten zamiar w 2007 r. podzielili działkę na 4 (cztery) mniejsze działki o numerach 290/1, 290/2, 290/3 i 290/4 i we wrześniu 2007 r. podarowali jedną z tych działek na rzecz syna (wybudował już na niej dom dla siebie). W 2013 r. dokonali darowizny drugiej działki na rzecz syna.

Pozostały jeszcze dwie działki o numerach 290/2 i 290/3 będące ich własnością. Ponieważ plany ich dzieci i Wnioskodawcy wraz z małżonką zmieniły się i już wiedzą, że nie będą jednak zmieniać miejsca zamieszkania na inną miejscowość, mają zamiar dokonać ich sprzedaży.

Działki te nigdy nie były wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej ani do jakiejkolwiek działalności rolniczej.

Ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nigdy nie byli ani nie są rolnikami, gruntów tych nie uprawiali.

Nie podejmowali również żadnych czynności w celu przygotowania działek do sprzedaży tzn. uzbrojenia, doprowadzania mediów, wykonania ogrodzeń.

Działki te nie były udostępniane innym osobom ani odpłatnie, ani nieodpłatnie na podstawie jakiejkolwiek umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia.

Działki te nie są zabudowane i w dalszym ciągu w planie zagospodarowania przestrzennego teren ten ujęty jest w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług - symbol planu "M1U".

Dotychczas tylko raz w listopadzie 2005 r. Wnioskodawca wraz z małżonkiem dokonali sprzedaży gruntu - była to jedna działka o pow. 7,59a kupiona przez nich 12 lat wcześniej tj. w czerwcu 1993 r. Nigdy wcześniej ani później, Wnioskodawca ani jego małżonka, nie dokonywali sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowego gruntu tj. działek nr 290/2 i nr 290/3 stanowiących majątek prywatny we wspólności majątkowej małżeńskiej z małżonką podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Biorąc pod uwagę art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz unijną Dyrektywę Rady z dnia 28 listopada 2006 r. Nr 2006/112/WE oraz w świetle n/w dokumentów:

1. Wyroku NSA z dnia 12 stycznia 2010 r. sygn. I FSK 1626/08.

2. Wyroku NSA z dnia 27 października 2009 r. sygn. I FSK 1043/08.

3. Wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07.

4. Interpretacji indywidualnej sygn. ILPP1/443-789/09/10-S/BD Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 października 2010 r.

5. Interpretacji indywidualnej IPTPP4/443-151/13-4/BM Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 6 czerwca 2013 r.

6. Interpretacji indywidualnej IPPP3/443-601/13-2/MKw Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2013 r.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż tych działek nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług VAT. Grunt został nabyty na potrzeby Wnioskodawcy i jego rodziny z prywatnych środków. Osoba fizyczna, wykonująca czynności dostawy towaru, polegające na zbyciu części majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (nie został nabyty w celach handlowych), nie jest podatnikiem podatku VAT. Planowana przez Wnioskodawcę czynność sprzedaży tych dwóch działek nie będzie miała charakteru działalności stałej i zorganizowanej. Sprzedaż ta jest związana tylko z przysługującym Wnioskodawcy prawem do rozporządzania własnym majątkiem. Sprzedaży nie dokonuje w celach zarobkowych, lecz środki uzyskane ze sprzedaży zamierza przeznaczyć na inne cele osobiste swoje i swojej rodziny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według wyżej przytoczonych przepisów działka spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż działki traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega każda czynność stanowiąca dostawę w myśl art. 5 omawianej ustawy. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży działek jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła jakiekolwiek rezultaty. Podatnikiem jest także podmiot prowadzący działalność, która przynosi straty oraz taki, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli te czynności dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych z wykonywaniem prawa własności.

Zatem, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów, stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty ani wykorzystywany w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.), "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści tego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, czyli działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W omawianej kwestii istotne jest ustalenie, czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek o nr 290/2 i 290/3 wymienionych we wniosku działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej, w związku z czym czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik podatku VAT, w 2006 r. wspólnie z małżonką zakupili do majątku osobistego (prywatnego) na wspólność ustawową małżeńską działkę budowlaną nr 290 o powierzchni 41a. Zakup został dokonany z własnych zarobionych i zaoszczędzonych pieniędzy. W planie zagospodarowania przestrzennego teren ten ujęty był w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług - symbol planu "M1U". Przy jej nabyciu Wnioskodawca wraz z małżonką nie korzystali z żadnych ulg podatkowych.

Nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w celach handlowych, lecz teren ten Wnioskodawca wraz z małżonką chcieli przeznaczyć w przyszłości pod budowę domów dla dwóch swoich synów, córki i siebie. Realizując ten zamiar w 2007 r. podzielili działkę na 4 mniejsze działki o numerach 290/1, 290/2, 290/3 i 290/4 i we wrześniu 2007 r. podarowali jedną z tych działek na rzecz syna (wybudował już na niej dom dla siebie). W 2013 r. dokonali darowizny drugiej działki na rzecz syna.

Pozostały jeszcze dwie działki o numerach 290/2 i 290/3 będące ich własnością. Ponieważ plany ich dzieci i Wnioskodawcy wraz z małżonką zmieniły się i już wiedzą, że nie będą jednak zmieniać miejsca zamieszkania na inną miejscowość, mają zamiar dokonać ich sprzedaży.

Działki te nigdy nie były wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej ani do jakiejkolwiek działalności rolniczej. Ani Wnioskodawca, ani jego małżonka nigdy nie byli ani nie są rolnikami, gruntów tych nie uprawiali. Nie podejmowali również żadnych czynności w celu przygotowania działek do sprzedaży tzn. uzbrojenia, doprowadzania mediów, wykonania ogrodzeń. Działki te nie były udostępniane innym osobom ani odpłatnie, ani nieodpłatnie na podstawie jakiejkolwiek umowy najmu, dzierżawy lub użyczenia. Działki te nie są zabudowane i w dalszym ciągu w planie zagospodarowania przestrzennego teren ten ujęty jest w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i usług - symbol planu "M1U".

Dotychczas tylko raz w listopadzie 2005 r. Wnioskodawca wraz z małżonką dokonali sprzedaży gruntu - była to jedna działka o pow. 7,59a kupiona przez nich 12 lat wcześniej tj. w czerwcu 1993 r. Nigdy wcześniej ani później, Wnioskodawca ani jego małżonka, nie dokonywali sprzedaży gruntów.

W omawianej sytuacji brak jest zatem przesłanek, pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wskazano, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, że nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku z tą sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Powyższe stwierdzenie wynika z faktu, że sprzedaż przedmiotowych działek niewykorzystywanych do działalności gospodarczej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. W omawianej sytuacji należy wskazać, że działania Wnioskodawcy polegające na podziale działki o nr 290 na cztery mniejsze działki o numerach 290/1, 290/2, 290/3 i 290/4, by następnie podarować dwie z nich w formie darowizny synom nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia przedmiotowych działek.

W związku z powyższymi ustaleniami należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek o nr 290/2 i 290/3 nie będzie działał w charakterze podatnika VAT prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Sprzedaż wymienionych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca planując sprzedaż przedmiotowych działek korzystać będzie z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, Wnioskodawca przy sprzedaży działek wchodzących w skład majątku osobistego w okolicznościach opisanych we wniosku, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej. Zatem sprzedaż opisanych we wniosku działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe argumenty, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana... jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie dla małżonków.

Jeżeli małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej, powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.