IBPP1/443-1176/10/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego do podatku VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy usługi wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego do podatku VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 lutego 2011 r. (data wpływu 3 marca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 maja 2010 r. jako indywidualny podmiot gospodarczy na własne imię i nazwisko. Jeśli chodzi o podatek dochodowy Wnioskodawca wybrał opodatkowanie podatkiem zryczałtowanym od przychodów a jeśli chodzi o VAT to nie zarejestrował się jako podatnik VAT.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wykonywanie usług w zakresie serwisu płynów wiertniczych sklasyfikowanych w PKD pod numerem 09.10.Z jako "działalność usługowa wspomagająca eksploatację złóż ropy naftowej i gazu ziemnego".

Wnioskodawca wykonuje usługi w następujących uwarunkowaniach:

W listopadzie 2010 r. wartość sprzedaży usług Wnioskodawcy przekroczyła w proporcji do okresu prowadzonej działalności pułap podatku VAT.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 24 lutego 2011 r. wynika, iż niemiecki podmiot gospodarczy jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Siedziba usługodawcy znajduje się w Niemczech.

Wysokość obrotów uzyskanych w 2010 r. - 81.171,20 zł. Pierwszej sprzedaży dokonano w dniu 17 lipca 2010 r.

Serwis płynów wiertniczych polega na przygotowaniu płynów wiertniczych a następnie nadzorze nad tymi płynami w procesie wiertniczym i eksploatacji. Wnioskodawca ponownie wskazał PKD - 09.10.Z - działalność usługowa wspomagająca eksploatację złóż ropy naftowej i gazu ziemnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku z dnia 24 lutego 2011 r.):

Czy wykonując usługi w uwarunkowaniach, o których mowa wyżej, Wnioskodawca jest zobowiązany zarejestrować się na VAT, składając VAT-R.

Czy usługi Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (z uwzględnieniem stanowiska sformułowanego w uzupełnieniu wniosku z dnia 24 lutego 2011 r.), usługi które wykonuje nie podlegają podatkowi VAT, toteż nie ma on obowiązku zarejestrować się na VAT poprzez złożenie VAT-R.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 8 ust. 3 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.), usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 8 ust. 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.)) przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. (z wyjątkami określonymi w art. 8 tej ustawy), weszła w życie ustawa z dnia 23 października 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 195, poz. 1504), zgodnie z którą uchylone zostały art. 27 i art. 28, a dodano art. 28a do art. 28o regulujące kwestię określenia miejsca świadczenia usług.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 Działu V ustawy o VAT "Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług" w art. 28a ustawodawca zawarł definicję podatnika.

Stosownie do art. 28a ww. ustawy na potrzeby stosowania Rozdziału 3 w zakresie określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Przepis art. 28a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, na potrzeby stosowania Rozdziału 3, obejmuje pojęciem podatnika co do zasady nie tylko podmioty które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lecz również podmioty, które wykonują działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, czyli działalność zdefiniowaną w innych systemach prawnych niż system podatku od towarów i usług, której definicja odpowiada przyjętej w polskich przepisach.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba lub stałe miejsce zamieszkania, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 28b ust. 3 ustawy o VAT w przypadku gdy usługobiorca nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym zwykle prowadzi on działalność lub w którym ma on miejsce zwykłego pobytu.

W myśl art. 44 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 z późn. zm.) miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzymał brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W myśl art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Jak stanowi art. 96 ust. 1 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 3 ww. ustawy, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego" (art. 96 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 96 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie art. 97 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl art. 97 ust. 3 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r.) przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy:

Jak stanowi art. 97 ust. 9 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zarejestrowanie podmiotu, o którym mowa w ust. 1-3, jako podatnika VAT UE.

Zgodnie z art. 97 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r.) podmioty, o których mowa w ust. 1-3, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, podając numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, przy:

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2010 r.) podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej "informacjami podsumowującymi".

W myśl art. 100 ust. 4 pkt 3 ww. ustawy, informacje podsumowujące mogą być składane za okresy kwartalne w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdy dotyczą one transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 4.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 maja 2010 r. jako indywidualny podmiot gospodarczy na własne imię i nazwisko. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest wykonywanie usług w zakresie serwisu płynów wiertniczych sklasyfikowanych w PKD pod numerem 09.10.Z jako "działalność usługowa wspomagająca eksploatację złóż ropy naftowej i gazu ziemnego".

Wnioskodawca wykonuje usługi w następujących uwarunkowaniach:

Niemiecki podmiot gospodarczy jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Siedziba usługodawcy znajduje się w Niemczech.

Serwis płynów wiertniczych polega na przygotowaniu płynów wiertniczych a następnie nadzorze nad tymi płynami procesie wiertniczym i eksploatacji.

Z powyższego wynika, iż usługobiorcą wykonywanych przez Wnioskodawcę usług jest niemiecki podmiot gospodarczy, nieposiadający oddziału w Polsce i niezarejestrowany jako polski podatnik VAT. Niemiecki podmiot gospodarczy jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech.

Należy zatem stwierdzić, że usługobiorcą wykonanych przez Wnioskodawcę usług jest podmiot posiadający status podatnika w myśl art. 28a ustawy o VAT.

Ponadto należy zaznaczyć, iż tut. organ wezwał Wnioskodawcę do wskazania, gdzie znajduje się siedziba usługobiorcy, natomiast w przypadku gdy usługi Wnioskodawcy są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności innego niż siedziba organ podatkowy zobowiązał Wnioskodawcę do wskazania, jakie jest stałe miejsce prowadzenia działalności usługobiorcy, lub - w przypadku braku siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - Wnioskodawca został zobligowany do wskazania miejsca, w którym usługobiorca zwykle prowadzi działalność. W odpowiedzi na ww. pytanie Wnioskodawca podał, iż siedziba kontrahenta znajduje się w Niemczech (podano dokładny adres), nie wskazał natomiast aby miała miejsce sytuacja alternatywna, tj. aby wykonywane przez Wnioskodawcę usługi były świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności innego niż siedziba, lub dla miejsca, w którym usługobiorca zwykle prowadzi działalność. Zatem tut. organ dla celów niniejszego rozstrzygnięcia przyjął, iż usługi Wnioskodawcy nie są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności innego niż siedziba - znajdującego się na terenie Polski, ani też nie dochodzi do sytuacji wymienionej w art. 28b ust. 3 ustawy o VAT, w której brak jest siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności (wówczas miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym kontrahent zwykle prowadzi działalność).

Zatem po dokonaniu analizy informacji zawartych we wniosku stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT zastrzeżenia nie mają zastosowania, zatem miejsce świadczenia usług będących przedmiotem zapytania należy ustalić na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym artykule.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż miejscem świadczenia wykonywanych przez Wnioskodawcę usług w zakresie serwisu płynów wiertniczych (zagraniczny kontrahent posiadający siedzibę na terytorium innego państwa członkowskiego UE, nieposiadający oddziału w Polsce) będzie miejsce, gdzie usługobiorca posiada siedzibę.

Reasumując, jeżeli przedmiotowe usługi serwisu płynów wiertniczych świadczone są na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, posiadającego siedzibę poza granicami Polski na terenie innego kraju UE to zgodnie z przepisem art. 28b ust. 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium państwa, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę, pod warunkiem jednak, iż ww. usługi nie są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności innego niż siedziba - znajdującego się na terenie Polski.

W powyższej sytuacji, przy spełnieniu wskazanych warunków, usługi te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do obowiązku dokonania rejestracji poprzez złożenie zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, biorąc pod uwagę powołane regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że w sytuacji, kiedy miejsce świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług znajduje się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, przed wykonaniem pierwszej czynności Wnioskodawca zobowiązany był - na podstawie art. 97 ust. 1 w związku z art. 97 ust. 3 pkt 2 oraz art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług - do dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania przedmiotowych czynności.

Zatem, pomimo że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są opodatkowane na terytorium kraju, Wnioskodawca ma obowiązek na podstawie wskazanych wyżej przepisów zarejestrować się jako podatnik VAT UE.

Końcowo zaznaczyć należy, że sposobu rozliczenia i opodatkowania usług w innych państwach członkowskich nie regulują polskie przepisy podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług, a regulacje kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obowiązku rejestracji dla potrzeb podatku VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności gdyby usługi wykonywane przez Wnioskodawcę były świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności kontrahenta, które znajduje się na terenie Polski) lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.