IBPP1/443-1175/10/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu 8 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lutego 2011 r. (data wpływu 24 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 8 grudnia 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 lutego 2011 r., (data wpływu 24 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 lutego 2011 r. znak IBPP1/443-1175/10/AW, IBPB II/2/415-1304/10/MM, IBPB II/1/436-21/11/MZ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada na współwłasność z małżonką gospodarstwo rolne, z którego plony przeznacza tylko do własnego użytku, nie prowadzi sprzedaży produktów rolnych i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, dlatego nie odprowadzał podatku VAT. Część nieruchomości została podzielona na działki budowlane i Wnioskodawca sprzedał działki, z których otrzymane środki finansowe przeznaczył na potrzeby własne. Działki zostały sprzedane niezabudowane i wokół działek Wnioskodawca utworzył drogę dojazdową.

Dnia 17 września 2010 r. Wnioskodawca sprzedał działkę o numerze 1273/11 za kwotę 24.000 zł, drugą działkę o numerze 1270/11 sprzedał dnia 20 października 2010 r. za kwotę 26.000 zł.

Pozostałe podzielone działki Wnioskodawca także przeznaczył w przyszłości na sprzedaż. Wcześniej nigdy nie sprzedawał żadnych nieruchomości i nie odprowadzał podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 lutego 2011 r.):

Czy Wnioskodawca musi płacić podatek VAT z tytułu sprzedaży działek.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 22 lutego 2011 r.), sprzedaż działek nie podlega podatkowi VAT, ponieważ Wnioskodawca nie nabył gospodarstwa rolnego w celu odsprzedaży, a podziałkowanie i ich obecna sprzedaż wynika z sytuacji rodzinnej i losowej Wnioskodawcy. Przejęcie gospodarstwa po rodzicach było koniecznością z uwagi na uzyskanie przez nich emerytury i renty, nie wynikało z chęci nieodpłatnego przejęcia gospodarstwa i późniejszej jego sprzedaży z zyskiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Według przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie sprzedaż gruntów, jako dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie gospodarstwa rolnego, z którego wyodrębniono sprzedane działki, dnia 26 września 1988 r. na podstawie aktu notarialnego, kiedy to wspólnie z żoną otrzymał je od swoich rodziców, którzy przekazali je Wnioskodawcy i jego żonie jako następcom prawnym w zamian za uzyskanie emerytury i renty w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym.

Według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działki objęte wnioskiem położone są na gruncie sklasyfikowanym jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej i bliźniaczej. Dla żadnej ze sprzedanych działek nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy. Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Przez cały czas posiadania gospodarstwa rolnego, było ono wykorzystywane na potrzeby własne rodziny Wnioskodawcy. Produkty rolne takie jak zboże, ziemniaki, czy w początkowym okresie, trzoda chlewna były wykorzystywane na potrzeby rodziny Wnioskodawcy. Od trzech lat teren leży odłogiem. Wnioskodawca otrzymał w 2005 r. dopłatę ze środków unijnych w wysokości 288,00 zł z tytułu jednolitej płatności obszarowej. Działki, o których mowa we wniosku nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy czy innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej sprzedaży z majątku osobistego niezabudowanych działek za częstotliwą dostawę gruntów, grunt ten nie miał służyć, ani też nigdy nie służył, żadnej działalności gospodarczej, a więc sprzedaż ta, w przedstawionym stanie faktycznym, nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowego gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Dodatkowo informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.