IBPP1/443-1170/14/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 sierpnia 2014 r. (data wpływu 12 sierpnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie opodatkowania Zajęć dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 sierpnia 2014 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania Zajęć dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej.

Wniosek uzupełniono pismem z 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 31 października 2014 r. nr IBPP1/443-793/14/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca został utworzony przez Wojewodę Zarządzeniem Nr 6 z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie utworzenia Ośrodka. Podstawą prawną działania Wnioskodawcy są przepisy art. 116-121 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.). Wnioskodawca jest wojewódzką samorządową osobą prawną powołaną do realizacji zadań określonych w ustawie prawo o ruchu drogowym. Jako jednostka sektora finansów publicznych podlega przepisom ustawy o finansach publicznych.

W oparciu o treść art. 117 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym podstawowymi zadaniami Wnioskodawcy są: organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie szkoleń kandydatów na egzaminatorów, szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego, szkoleń z zakresu kierowania ruchem drogowym. W zakresie tych zadań Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Poza podstawową działalnością Wnioskodawca może wykonywać uboczną działalność związaną z bezpieczeństwem ruchu drogowego jak również inną działalność, z tym że uzyskane w ten sposób środki muszą być przeznaczane na działalność związaną z egzaminowaniem lub bezpieczeństwem ruchu drogowego.

W ramach innej działalności Wnioskodawca planuje prowadzenie Zajęć dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej.

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że:

1. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty oraz szkoleń wymienionych we wniosku nie będzie świadczył jako taka jednostka.

2. Wnioskodawca nie ma statusu uczelni, jednostki naukowej PAN, nie jest również instytutem badawczym świadczącym usługi w zakresie kształcenia.

3. Wnioskodawca nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

4. Szkolenie prowadzone będzie na podstawie programu ustalonego przez Wnioskodawcę.

5. Osoby na szkolenia zgłaszają się indywidualnie lub kierowane są przez pracodawcę lub Szkoły i Urząd Pracy, z którymi to ewentualnie będzie zawarta stosowna umowa.

6. Szkolenia, dla których program i zakres określony jest przez Wnioskodawcę służą podniesieniu wiedzy i umiejętności praktycznych osób szkolonych.

7. W zakresie szkolenia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej, Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Obowiązek Wnioskodawcy w zakresie prowadzenia szkoleń dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej wynika wprost z art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących, który brzmi: "Zajęcia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej, są prowadzone w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego lub w ośrodku szkolenia kierowców posiadającym poświadczenie potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31 ust. 1". Program i zakres szkolenia określony jest § 9 w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie uzyskiwania karty rowerowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 512).

8. W szkoleniu udział osoby zainteresowanej jest dobrowolny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prowadząc szkolenie dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej działa jako organ władzy publicznej zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, czy jako podatnik i szkolenie jest opodatkowane stawką 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie szkolenia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT ponieważ nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami. Obowiązek Wnioskodawcy w zakresie prowadzenia szkoleń dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej wynika z art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. o kierujących, który brzmi: "Zajęcia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej, są prowadzone w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego lub w ośrodku szkolenia kierowców posiadającym poświadczenie potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31 ust. 1".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 cyt. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego i jako stanowiące odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinno być interpretowane bardzo ściśle, ponieważ organy te na gruncie podatku od towarów i usług mogą występować w dwoistym charakterze:

* podmiotów nie będących podatnikiem podatku od towarów i usług, gdy realizują zadania, w oparciu o reżim publicznoprawny nałożone na nich przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, a więc w ramach reżimu prywatnoprawnego, w tym tylko zakresie ich czynności mogą mieć charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ustawodawca w treści przywołanej ustawy nie definiuje jakie jednostki należy uznać za organy władzy publicznej, jednakże pod pojęciem tym należy rozumieć organy władzy ustawodawczej, sądowniczej i wykonawczej, w tym organy administracji publicznej rządowej i samorządowej, powołane w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ustawach lub na ich podstawie, których wykonywane w określonych formach czynności uważane są za działania państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Zaś pod pojęciem urzędu obsługującego organ władzy publicznej należy rozumieć jednostkę organizacyjną spełniającą funkcje pomocnicze w stosunku do organu władzy publicznej, o którym mowa w poprzednim zdaniu. Ponadto pod pojęciem organu władzy publicznej należy również rozumieć każdy podmiot, któremu szczególne przepisy prawa przyznają uprawnienia władcze wobec innych podmiotów, przy czym podmiot taki można uznać za organ władzy publicznej jedynie w określonym, ograniczonym zakresie.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca został utworzony przez Wojewodę Zarządzeniem Nr 6 z dnia 15 stycznia 1998 r. w sprawie utworzenia Ośrodka. Podstawą prawną działania Wnioskodawcy są przepisy art. 116-121 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.). Wnioskodawca jest wojewódzką samorządową osobą prawną powołaną do realizacji zadań określonych w ustawie prawo o ruchu drogowym. Jako jednostka sektora finansów publicznych podlega przepisom ustawy o finansach publicznych.

W oparciu o treść art. 117 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym podstawowymi zadaniami Wnioskodawcy są: organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie szkoleń kandydatów na egzaminatorów, szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego, szkoleń z zakresu kierowania ruchem drogowym. W zakresie tych zadań Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Poza podstawową działalnością Wnioskodawca może wykonywać uboczną działalność związaną z bezpieczeństwem ruchu drogowego jak również inną działalność, z tym że uzyskane w ten sposób środki muszą być przeznaczane na działalność związaną z egzaminowaniem lub bezpieczeństwem ruchu drogowego.

W ramach innej działalności Wnioskodawca planuje prowadzenie Zajęć dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej.

Program i zakres szkolenia określony jest § 9 w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 12 kwietnia 2013 r. w sprawie uzyskiwania karty rowerowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 512).

W szkoleniu udział osoby zainteresowanej jest dobrowolny.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy, że podstawowymi zadaniami Wnioskodawcy są: organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami, prowadzenie szkoleń kandydatów na egzaminatorów, szkoleń dla osób naruszających przepisy ruchu drogowego, szkoleń z zakresu kierowania ruchem drogowym. W zakresie tych zadań Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zatem uznać należy, że w zakresie działalności polegającej na wykonywaniu wymienionych czynności Wnioskodawca wypełnia zadania z zakresu administracji rządowej. W tym też zakresie Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej.

Natomiast przy rozpatrywaniu kwestii prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności w zakresie prowadzenia zajęć dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej, należy odnieść się do ich kontekstu poprzez pryzmat następujących przepisów:

Zgodnie z art. 117 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137 z późn. zm.) do zadań ośrodka należy:

3a.organizowanie egzaminów sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami w zakresie określonym umową międzynarodową, której stroną jest Rzeczpospolita Polska;

Na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 r. ustawy o kierujących pojazdami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 600 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o kierujących pojazdami, dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego wydaje legitymację egzaminatora osobie zatrudnionej w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego spełniającej wymagania, o których mowa w art. 58, określając ważność tej legitymacji na okres wynikający z terminów badań lekarskich i psychologicznych, o których mowa w art. 60.

W myśl art. 58 ust. 1 tej ustawy egzaminatorem jest osoba, która:

2a.ukończyła 23 lata;

Jak stanowi przepis § 8 ust. 1 rozporządzenia ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego (Dz. U. poz. 488) szkolenie, o którym mowa w art. 130 ust. 3 ustawy, organizuje dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego według programu, który jest określony w załączniku nr 8 do rozporządzenia.

W myśl § 8 ust. 2 dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego potwierdza odbycie szkolenia, o którym mowa w ust. 1, wydając uczestniczącemu w nim kierowcy zaświadczenie. Kopię zaświadczenia o odbyciu szkolenia przez kierowcę dyrektor wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego niezwłocznie przesyła komendantowi wojewódzkiemu Policji właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania kierowcy.

Natomiast art. 130 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym stanowi, że kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczby punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy. kierowca wpisany do ewidencji, o której mowa w ust. 1, może na własny koszt uczestniczyć w szkoleniu, którego odbycie spowoduje zmniejszenie liczy punktów za naruszenie przepisów ruchu drogowego. Nie dotyczy to kierowcy w okresie 1 roku od dnia wydania po raz pierwszy prawa jazdy.

W myśl § 9 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie kierowania ruchem drogowym (Dz. U. Nr 123, poz. 840 z późn. zm.) program szkolenia w zakresie kierowania ruchem drogowym określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Stosownie do § 10 ust. 1 potwierdzeniem ukończenia szkolenia jest pozytywne zaliczenie testu i egzaminu praktycznego zgodnie z zakresem programu szkolenia. Dokumentem potwierdzającym posiadanie uprawnień do wykonywania niektórych czynności związanych z kierowaniem ruchem drogowym jest zaświadczenie o ukończeniu szkolenia wydane przez dyrektora wojewódzkiego ośrodka ruchu drogowego.

Według § 10 ust. 2 zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1, zachowuje ważność przez okres 5 lat od daty wydania.

Z powyższych przepisów prawa wynika, że jedynie ośrodek może organizować na terenie kraju szkolenia, o których mowa powyżej. Jest jedyną wskazaną przez przepisy prawa publicznego instytucją, która posiada uprawnienia do działania we wskazanym zakresie, tj.

* organizowanie egzaminów państwowych sprawdzających kwalifikacje osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz kierujących pojazdami,

* przeprowadzania szkoleń dla kandydatów na egzaminatorów,

* przeprowadzania szkoleń dla kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego,

* przeprowadzania szkoleń z zakresu kierowania ruchem drogowym.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca wykonując te zadania nałożone przepisami ustawowymi, a w szczególności przepisami ustawy - Prawo o ruchu drogowym, podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT (z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych) i w tym zakresie nie będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast w zakresie wykonywania czynności polegających na prowadzeniu Zajęć dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej Wnioskodawca działa w charakterze podatnika - jak każdy inny przedsiębiorca wykonujący ww. czynności. Brak jest bowiem takich unormowań prawnych, które przewidywałyby działanie w tym zakresie Wnioskodawcy jako organu władzy publicznej rozumianego zgodnie z definicją ujętą w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 31 ust. 1 cytowanej ustawy o kierujących pojazdami przedsiębiorca prowadzący ośrodek szkolenia kierowców może wystąpić do starosty, o którym mowa w art. 28 ust. 3, z wnioskiem o wydanie poświadczenia potwierdzającego spełnianie dodatkowych wymagań w zakresie prawa jazdy kategorii A, B, C lub D (...). Warunki jakie musi spełniać przedsiębiorca określone są w art. 31 ust. 1 pkt 1-5.

W myśl z art. 31 ust. 2 do wniosku przedsiębiorca załącza kopie dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 1.

Na podstawie art. 31 ust. 4 starosta umieszcza informację o wydaniu poświadczenia potwierdzającego spełnianie dodatkowych wymagań przez ośrodek szkolenia kierowców w rejestrze przedsiębiorców prowadzących ośrodek szkolenia kierowców.

Na mocy art. 31 ust. 5 starosta wydaje decyzję o cofnięciu poświadczenia potwierdzającego spełnianie dodatkowych wymagań przez ośrodek szkolenia kierowców, jeżeli ośrodek szkolenia kierowców przestał spełniać wymagania, o których mowa w ust. 1.

W świetle art. 31 ust. 7 przedsiębiorca jest obowiązany w terminie 14 dni zawiadomić starostę, który wydał poświadczenie, o zmianie stanu faktycznego stanowiącego podstawę wydania poświadczenia.

Według art. 41 ust. 1 ustawy o kierujących pojazdami w podstawie programowej kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół, o której mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 22 ust. 2 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zawiera się treści umożliwiające przygotowanie ucznia szkoły podstawowej do ubiegania się o wydanie karty rowerowej.

Z treści art. 41 ust. 2 wynika, że zajęcia dla uczniów przygotowujących się do ubiegania o wydanie karty rowerowej prowadzą nauczyciele posiadający kwalifikacje określone w art. 9 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela.

Brzmienie art. 41 ust. 3 wskazuje, że dyrektor szkoły może zawrzeć porozumienie z wojewódzkim ośrodkiem ruchu drogowego lub ośrodkiem szkolenia kierowców posiadającym poświadczenie potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31, o nieodpłatnym uczestnictwie uczniów w zajęciach organizowanych przez ten ośrodek dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej.

Przepis art. 41 ust. 4 zajęcia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej, są prowadzone w wojewódzkim ośrodku ruchu drogowego lub w ośrodku szkolenia kierowców posiadającym poświadczenie potwierdzające spełnianie dodatkowych wymagań, o których mowa w art. 31 ust. 1.

Ponadto zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 672 z późn. zm.) działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

W świetle art. 4 ust. 1 przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

W myśl art. 4 ust. 2 za przedsiębiorców uznaje się także wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Jak wynika z przytoczonych regulacji prawnych powyższe oznacza, że wskazane we wniosku Zajęcia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej mogą być wykonywane również przez inne ośrodki szkolenia kierowców, a nie tylko przez Wnioskodawcę. Zatem Wnioskodawca w przypadku wykonywania ww. Zajęć działał będzie na rynku gospodarczym jako jeden z konkurencyjnych podmiotów. Zatem z tytułu ich wykonywania nie może zostać uznany jako organ władzy publicznej, a tym samym czynności te nie mogą korzystać z wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji podlegać one będą opodatkowaniu podatkiem na zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w zakresie szkolenia dla osób ubiegających się o wydanie karty rowerowej, a niebędących uczniami szkoły podstawowej Wnioskodawca działa jako organ władzy publicznej zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT - należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego bądź zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.