IBPP1/443-1167/10/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 6 grudnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 lutego 2011 r. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 lutego 2011 r. (data wpływu 21 lutego 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi Podatkową Księgę Przychodów i Rozchodów. W 2010 r. Wnioskodawca wybrał 19% podatek liniowy. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Małżonek Wnioskodawcy jest osobą współpracującą przy prowadzeniu tej działalności gospodarczej.

Oprócz tego małżonek Wnioskodawcy prowadzi własną pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (progi podatkowe). Prowadzi Podatkowa Księgę Przychodów i Rozchodów. Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca ma zamiar zlikwidować prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Przedtem Wnioskodawca ma zamiar sprzedać środki trwałe, wyposażenie biurowe, materiały podstawowe i pomocnicze oraz towary handlowe.

Nabywcą ma być firma prowadzona przez małżonka Wnioskodawcy. Małżonek Wnioskodawcy nabyte środki trwałe, wyposażenie biurowe, materiały podstawowe i pomocnicze oraz towary handlowe będzie wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zaznacza, iż nie ma z małżonkiem odrębności majątkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe będzie rozliczenie przez Wnioskodawcę takiej transakcji w VAT należny z prowadzonej działalności gospodarczej, na zasadach ogólnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe będzie rozliczenie transakcji pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze, u strony sprzedającej w VAT należny według zasad ogólnych.

Bez znaczenia jest fakt, iż małżonkowie nie mają odrębności majątkowej oraz że jeden z małżonków dodatkowo jest osobą współpracującą przy prowadzeniu działalności gospodarczej współmałżonka.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analiza przytoczonych przepisów wskazuje, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Małżonek Wnioskodawcy jest osobą współpracującą przy prowadzeniu tej działalności gospodarczej.

Oprócz tego małżonek Wnioskodawcy prowadzi własną pozarolniczą działalność gospodarczą opodatkowaną. Jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca ma zamiar zlikwidować prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Przedtem Wnioskodawca ma zamiar sprzedać środki trwałe, wyposażenie biurowe, materiały podstawowe i pomocnicze oraz towary handlowe.

Nabywcą ma być firma prowadzona przez małżonka Wnioskodawcy. Małżonek Wnioskodawcy nabyte środki trwałe, wyposażenie biurowe, materiały podstawowe i pomocnicze oraz towary handlowe będzie wykorzystywać w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca zaznacza, iż nie ma z małżonkiem odrębności majątkowej.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy prawidłowe będzie rozliczenie przez Wnioskodawcę takiej transakcji w VAT należny z prowadzonej działalności gospodarczej, na zasadach ogólnych.

Przytaczając przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) stwierdzić należy, iż stosownie do art. 31 § 1 ww. ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno Wnioskodawca, jak i jego małżonka, traktowani są jako odrębne podmioty, spełniające definicję podatnika w rozumieniu powołanego wyżej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tegoż przepisu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

Środki trwałe, wyposażenie biurowe, materiały podstawowe i pomocnicze oraz towary handlowe mające być przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę, w świetle przepisów kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowią (przy istnieniu wspólności majątkowej) niewątpliwie majątek wspólny małżonków, jednakże w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług są to towary, które Wnioskodawca nabył w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, i w takim też celu je wykorzystywał.

Odnosząc zatem przedstawione zdarzenie przyszłe do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę środków trwałych, wyposażenia biurowego, materiałów podstawowych i pomocniczych oraz towarów handlowych, dokonywana na rzecz małżonka Wnioskodawcy prowadzącego własną działalność gospodarczą, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, jako dostawa towarów pomiędzy dwoma odrębnymi podatnikami podatku VAT.

Przedmiotowa czynność dokonana przez Wnioskodawcę na rzecz małżonka występującego jako odrębny przedsiębiorca będzie stanowiła odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ww. ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT według stawki właściwej dla danego rodzaju towaru, przy czym bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostaje fakt, iż małżonek Wnioskodawcy jest osobą współpracującą przy prowadzeniu działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. i w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o zdarzenie przyszłe przedstawione przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo należy nadmienić, że interpretacja nie obejmuje przypadku, gdyby przedmiotem sprzedaży było całe przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), bowiem z wniosku wynika, że przedmiotem transakcji będą wyłącznie środki trwałe, wyposażenie biurowe, materiały i towary handlowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.