IBPP1/443-1141/08/PK - Możliwość wystawiania faktur w języku obcym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 września 2008 r. (data wpływu 11 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawiania faktur - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu wystawiania faktur. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 września 2008 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tutejszego organu z dnia 26 sierpnia 2008 r. znak: IBPP1/443-1141/08/PK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest w trakcie rozmów z przedstawicielem dużej firmy niemieckiej i brytyjskiej zajmującej się pośrednictwem w sprzedaży towaru (aukcjoner). Sprzedaż odbywa się poprzez aukcje internetowe. Współpraca z aukcjonerem odbywa się na podstawie podpisanego zlecenia dotyczącego rozreklamowania towaru Wnioskodawcy (będącego jego własnością) w imieniu Wnioskodawcy oraz pośrednictwie w transakcji sprzedaży. Aukcjoner działający na rynkach wielu krajów poinformował Wnioskodawcę, że na podstawie tego zlecenia będzie wystawiał faktury (w imieniu Wnioskodawcy).

Faktura ta będzie zawierała dane:

Faktura nie będzie wystawiona w języku polskim. Faktury będą wystawiane za towar (bezpośrednio po aukcji). Aukcjoner pobiera prowizję w wysokości 15% od kupującego na podstawie wystawionej przez siebie faktury za prowizję.

Faktura wystawiona w imieniu Wnioskodawcy będzie zawierała również numer rachunku bankowego aukcjonera, ponieważ aukcjoner po otrzymaniu pieniędzy od kupującego (za towar i prowizję) prześlę Wnioskodawcy pieniądze za towar.

Transportem (łącznie z załadunkiem) zajmuje się odbiorca towaru (kupujący). Towar znajduje się w magazynie w C. i ruch towaru będzie odbywał się od sprzedawcy do kupującego (odbiorcy). Aukcjoner zobowiązuje się do przesłania Wnioskodawcy stosownych dokumentów potwierdzających wywóz towarów i dotarcie do kupującego.

Uzupełniając złożony wniosek, Wnioskodawca podał również, że prowadzi firmę, która zajmuje się handlem maszynami (obrabiarki CNC), działającą od 1998 r. i od tego też roku będącą podatnikiem VAT (dobrowolne przystąpienie).

Na obrót firmy składa się sprzedaż krajowa, WDT oraz eksport. Chcąc poszerzyć zakres swojej działalności Wnioskodawca nawiązał współpracę z aukcjonerem niemieckim (aukcje internetowe). Współpraca ta jest oparta na bazie zlecenia uczestnictwa w aukcji, która odbywa się w określonym terminie i uczestniczy w niej wcześniej wytypowany przez Wnioskodawcę towar, który do momentu zakończenia aukcji jest zarezerwowany dla klienta. Jeżeli aukcjoner pozyska dla towaru klienta wystawia w imieniu Wnioskodawcy fakturę.

Do aukcji, która odbyła się w 8/2008 Wnioskodawca wytypował 20 maszyn, z czego aukcjoner sprzedał tylko 1 sztukę.

Nabywcami towaru sprzedawanego za pośrednictwem aukcjonera mogą być różne podmioty. Zazwyczaj są to firmy z krajów unijnych (które nie mają siedziby w Polsce), mogą również być to polskie firmy z siedzibą w Polsce.

Wnioskodawca nie może podać potencjalnej listy klientów, ponieważ jej nie zna. Dnia 21 sierpnia 2008 r. została wystawiona przez aukcjonera faktura, gdzie nabywca jest firmą włoską, niemającą przedstawicielstwa ani siedziby w Polsce.

Dokonana dnia 21 sierpnia 2008 r. sprzedaż jest WDT, może również wystąpić eksport oraz sprzedaż krajowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie podpisanego zlecenia (o pośrednictwo) w sprzedaży towarów, aukcjoner ma prawo wystawić fakturę w imieniu Wnioskodawcy. Ustawa o VAT ani Kodeks cywilny nie zabraniają takiej formy pośrednictwa.

Ustawa nie zabrania również wystawiania faktur w obcym języku. Ustawa nie zabrania wystawienia do faktury w obcym języku drugiej faktury wystawionej po polsku. Obok danych podstawowych, które musi mieć każdy dokument sprzedaży mogą w uwagach znajdować się informacje dodatkowe (potrzebne stronom dokumentu do prawidłowej ewidencji zdarzenia gospodarczego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 106 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Powyższe stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych, jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 wskazanej ustawy.

Zgodnie z zapisami zawartymi w tym paragrafie, zarejestrowani podatnicy, jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Zgodnie natomiast z § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać, co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika, zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest, więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego, a taki powstaje m.in. z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 1 ustawy o VAT).

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, zgodnie z § 9 ust. 10 ww. rozporzadzenia, faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Jednocześnie w myśl § 27 ust. 1 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku od podobnym charakterze.

Zgodnie z § 27 ust. 2 cyt. rozporządzenia faktury, o których mowa w ust. 1, powinny zawierać dane określone w § 9, z wyjątkiem stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem.

W świetle powyższego nie można uznać, aby użycie przez ustawodawcę sformułowania, że fakturę wystawia podatnik (w art. 106 ust. 1 ustawy czy § 8 ust. 1 rozporządzenia), było tożsame z koniecznością technicznego wypisania tego dokumentu wyłącznie osobiście przez samego podatnika. Z analizy przedstawionego stanu prawnego wynika, że czynność podlegająca opodatkowaniu ma być udokumentowana fakturą zawierającą w swej treści wszystkie niezbędne elementy, wskazane w wymienionych powyżej przepisach, m.in. dane sprzedawcy i nabywcy.

Ponadto odwołując się do zasad ogólnych regulowanych przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) należy stwierdzić, że zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 oraz art. 96 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Przedstawicielstwo polega na umocowaniu do dokonania czynności prawnej w imieniu innego podmiotu ze skutkiem prawnym bezpośrednio dla reprezentowanego. Przedstawicielstwo odnosi się do czynności prawnych, a nie faktycznych. Umocowanie do działania w cudzym imieniu może odnosić się do czynności prawnych jednostronnych lub dwustronnych (umów). Przedstawicielstwo może być czynne i bierne. Czynne przedstawicielstwo obejmuje umocowanie do składania oświadczeń woli, bierne zaś do przyjmowania (odbierania) oświadczeń woli (art. 109). Pełnomocnik może reprezentować obie strony umowy (art. 108).

Udzielenie pełnomocnictwa jest jednostronną czynnością prawną. Może być udzielone w zasadzie w sposób wyraźny lub dorozumiany, chyba, że powinno być udzielone w formie szczególnej. Samodzielność (samoistność) pełnomocnictwa polega na tym, że może być ono udzielone także niezależnie od istnienia osobnego stosunku prawego, tzw. wewnętrznego stosunku prawnego między mocodawcą a jego pełnomocnikiem, np. umowy o pracę, umowy zlecenia.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż nie ma przeszkód prawnych, aby pośrednik (aukcjoner) na podstawie zawartego zlecenia wystawiał w imieniu Wnioskodawcy faktury VAT dokumentujące dokonanie dostawy towarów przez Wnioskodawcę.

Powołany powyżej § 9 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. określa minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakłada ograniczeń w sprawie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, towarów czy też innych danych, które wystawca uzna za stosowne. Należy, zatem stwierdzić, iż na fakturach sprzedaży Wnioskodawca czy też aukcjoner może umieścić dane pośrednika. Tak wystawiona faktura winna jednak zawierać dokładne oznaczenie każdego z podmiotów na niej wymienionego w celu zachowania przejrzystości takiego dokumentu.

Natomiast w kwestii języka, w jakim winny być wystawiane faktury VAT należy stwierdzić, że wprawdzie polska ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., a w szczególności przepis art. 106 ust. 1 ani też przepisy wykonawcze, ani ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa nie regulują obowiązującego języka urzędowego, jedynie § 9 ust. 6 ww. rozporządzenia stanowi, że kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Jednakże w świetle art. 27 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w Rzeczypospolitej Polskiej językiem urzędowym jest język polski.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. Nr 90, poz. 999 z późn. zm.) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w obrocie z udziałem konsumentów oraz przy wykonywaniu przepisów z zakresu prawa pracy używa się języka polskiego, jeżeli konsument lub osoba świadcząca pracę ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w chwili zawarcia umowy oraz umowa ma być wykonana lub wykonywana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy ustawy stosuje się do dokumentów i informacji, których obowiązek sporządzenia lub podania wynika z odrębnych przepisów.

W myśl art. 7a ust. 1 ustawy o języku polskim obowiązek używania języka polskiego w zakresie, o którym mowa powyżej, dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, ofert, warunków gwarancji, faktur, rachunków i pokwitowań, jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług (...).

Również zgodnie z art. 21 ust. 3 i 5 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.) dowód księgowy opiewający na waluty obce powinien zawierać przeliczenie ich wartości na walutę polską według kursu obowiązującego w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej. Wynik przeliczenia zamieszcza się bezpośrednio na dowodzie, chyba, że system przetwarzania danych zapewnia automatyczne przetwarzanie walut obcych na walutę polską, a wykonanie tego przeliczenia potwierdza odpowiedni wydruk. Na żądanie organów kontroli lub biegłego rewidenta należy zapewnić wiarygodne tłumaczenie na język polski treści wskazanych przez nich dowodów, sporządzonych w języku obcym.

Zgodnie natomiast z § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475) zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. Podstawą zapisów w księdze (zgodnie z ust. 3 pkt 1 tego paragrafu) są dowody księgowe, którymi są faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej "fakturami", odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach.

Zgodnie z przepisem § 12 ust. 4 tego rozporządzenia dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Powyższe przepisy nakładają na wystawcę faktury wyraźny obowiązek sporządzenia jej w języku polskim w przypadku, gdy odbiorcą dostarczanego przez Wnioskodawcę towaru będzie podmiot krajowy. Natomiast faktury na rzecz podmiotów mających miejsce zamieszkania czy siedzibę poza terytorium kraju mogą być wystawiane w dwóch językach tj. polskim i dodatkowo w języku obcym.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z § 21 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia faktury i faktury korygujące są wystawiane, co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury i faktury korygującej powinien zawierać wyraz "ORYGINAŁ", a kopia faktury i faktury korygującej - wyraz "KOPIA".

Powyższe przepisy pozwalają na wystawienie w większej ilości egzemplarzy "kopii" faktur przy czym należy zaznaczyć, iż przez kopię należy rozumieć dokładne odtworzenie oryginału natomiast nie można uznać za kopię faktury wystawionej w języku innym niż oryginał faktury, gdyż w tej sytuacji będziemy mieli do czynienia z tłumaczeniem, a nie z kopią. Wnioskodawca w przypadku kontroli podatkowej jest zobowiązany przedstawić, na żądanie kontrolującego, tłumaczenie na język polski sporządzonej w języku obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli (art. 287 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej), lecz należy zaznaczyć, iż takie tłumaczenie nie będzie uznawane za kopię faktury, o której mowa w wyżej cytowanym rozporządzeniu. Ponadto tłumaczenie to winno być wyraźnie oznaczone jako tłumaczenie faktury.

Na tej podstawie stwierdzić należy, iż nie ma przeszkód, aby faktura Wnioskodawcy zawierała również informacje w języku obcym. Taka faktura pod warunkiem, że będzie spełniać wszystkie wymogi stawiane fakturom, a określone w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w przepisach wykonawczych do ustawy tj. we wskazanym powyżej rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. (rozdział 4) będzie uznana za prawidłową.

Jednocześnie wskazać należy, iż w ocenie tut. organu zasadnym byłoby podawanie informacji w treści faktury w dwóch językach: polskim i obcym. Posługiwanie się na fakturze językiem polskim spełnia, bowiem zarówno kryterium języka urzędowego określonego przez prawo unijne, jak też i przez prawo krajowe, niezależnie od użytego również języka obcego.

Podsumowując, w sytuacji, gdy Wnioskodawca sprzedaje towary za pośrednictwem aukcji organizowanych przez aukcjonera jest uprawniony do zlecenia aukcjonerowi wystawienia faktur w jego imieniu, a aukcjoner, poza danymi, które winien umieścić na fakturze zgodnie z przepisami § 9 i § 10 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, może również na fakturze umieścić własne dane, jako pośrednika transakcji. Wyżej wymienione faktury powinny być wystawione w języku polskim i dodatkowo w języku obcym, ale jedynie w sytuacji, gdy odbiorcą towaru będzie podmiot zagraniczny, natomiast w sytuacji, gdy sprzedaż towaru będzie na rzecz podmiotu krajowego faktury winne być wystawione w języku polskim. Nie jest za to możliwe wystawienie jednej faktury w dwóch wersjach językowych.

Tym samym mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na marginesie należy zaznaczyć, że interpretacja nie dotyczy prawidłowości zastosowanej stawki podatku VAT, bowiem nie przedstawiono w tym zakresie wyczerpująco stanu faktycznego i nie sformułowano pytania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.