IBPP1/443-1109/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy K. - Urzędu Miejskiego w K. -., przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2008 r. (data wpływu 1 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2008 r. (data wpływu 3 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego od ustalonej uchwałą Rady Miejskiej dopłaty do różnic w cenie wody - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego od ustalonej uchwałą Rady Miejskiej dopłaty do różnic w cenie wody. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 października 2008 r. (data wpływu 3 października 2008 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1109/08/AZ z dnia 24 września 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina ubiega się o środki na budowę i modernizację sieci wodno-kanalizacyjnej z Funduszu Spójności. Do tej pory działalność ta prowadzona była w ramach spółki komunalnej, która miała charakter spółki wielobranżowej. Część ww. działalności tj. wodociągi wiejskie, prowadzone były do tej pory bezpośrednio przez Urząd Miejski. Aby stworzyć możliwość do otrzymania środków pomocowych warunkiem koniecznym było powołanie jednego podmiotu, który będzie prowadził działalność z zakresu całej gospodarki wodno-ściekowej. W tym celu gmina tworzy odrębny podmiot, który posiadał będzie formę organizacyjno-prawną "jednostka budżetowa". Zgodnie z ustawą o finansach publicznych podstawową cechą takiej jednostki jest to, iż wszystkie zrealizowane dochody odprowadza do budżetu gminy, natomiast niezależnie od uzyskanych dochodów, na wszystkie wydatki otrzymuje środki z budżetu gminy.

W poprzednim stanie ceny wody były wyższe w mieście niż na wioskach. W momencie połączenia obu działalności (tj. wodociągi wiejskie i miejskie) wystąpi znaczna różnica w cenie. Ponieważ ze względów społecznych nie jest możliwe tak znaczące jednorazowe podniesienie cen na wioskach, Rada Miejska rozważa możliwość wprowadzenia dopłat lub dofinansowania przedmiotowych cen. W tym celu zamierza pojąć w określonym czasie stosowną uchwałę.

Ponieważ z istoty funkcjonowania jednostki budżetowej wynika, że nie ma formalnej możliwości przekazania jej dotacji, gdyż jest ona elementem całego budżetu gminy, ewentualna dopłata nie będzie przekazywania jednostce w formie wyodrębnionej kwoty na jej rachunek bankowy. Jednostka będzie od gminy otrzymywać środki na całą działalność, a ewentualnie większe koszty nad przychodami jednostki będą pokrywane w ramach dochodów budżetowych.

Jednostka budżetowa, która będzie prowadziła działalność z zakresu gospodarki wodno-ściekowej, jest odrębnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Jednostka budżetowa Gminy będzie składała odrębne deklaracje VAT-7, w których będzie dokonywała rozliczenia świadczonych usług. Sieć wodno-kanalizacyjna, na podstawie art. 18 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami została przekazana jednostce budżetowej w bezpłatne użyczenie.

Umowy dotyczące gospodarki wodno-ściekowej z odbiorcami zawierane są przez jednostkę budżetową, faktury za sprzedaż wody na rzecz odbiorców będą również wystawiane przez jednostkę budżetową.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż nie będzie prowadzona ewidencja analityczna do dostarczanej wody w celu ustalenia wysokości dopłaty. Ewidencja analityczna prowadzona jest w rozbiciu na poszczególnych odbiorców i zawiera informacje dotyczące ustalonej rzeczywistej wielkości zapłaty tj. wg obniżonych cen oraz zapłatę.

Gmina nie będzie przekazywała jednostce budżetowej środków na pokrycie różnicy wynikającej z zastosowania dopłaty. Zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych jednostka budżetowa charakteryzuje się tym, iż na swoje wydatki otrzymuje z budżetu 100% potrzebnych środków. Tak wiec, wielkość otrzymanych na wydatki środków, jest niezależna od wielkości zrealizowanych dochodów. Co oznacza, że bez względu na zastosowaną cenę wody, jednostka otrzyma taka samą ilość środków na działalność.

Nie zostanie ustalony termin w jakim Gmina będzie przelewała jednostce budżetowej środki na pokrycie zastosowanej różnicy w cenie wody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji wystąpi obowiązek podatkowy od ustalonej uchwałą Rady Miejskiej kwoty dopłat do różnic w cenie wody, pomimo braku wpływu na rachunek bankowy jednostki określonej kwoty dofinansowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 21 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tytułu należnych na podstawie odrębnych przepisów dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, powstaje z chwilą uznania rachunku bankowego podatnika. W opisanej sytuacji jednostka nie będzie otrzymywać konkretnej kwoty dofinansowania, a jedynie środki na jej utrzymanie. Taka sytuacja zdaniem Wnioskodawcy nie rodzi obowiązku podatkowego, gdyż nie można bezpośrednio powiązać otrzymanych przez jednostkę środków z tą konkretną sprzedażą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty m.in. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Stosownie do treści art. 9 ust. 1-4 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie.

Formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa ustawa z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43)

Zadaniami użyteczności publicznej, w rozumieniu ustawy o samorządzie gminnym, są zadania własne gminy, określone w art. 7 ust. 1, których celem jest bieżące i nieprzerwane zaspokajanie zbiorowych potrzeb ludności w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych.

Powyższe oznacza, iż w zakresie realizacji zadań własnych gmina podejmuje działania i procesy polegające na bieżącym i nieprzerwanym zaspokajaniu zbiorowych potrzeb ludności po kosztach własnych i nie w celach komercyjnych. Praktyczną konsekwencją prawną tego jest konieczność świadczenia tych usług także wtedy, gdy nie przynoszą one zysku i muszą być dotowane.

Jednostkami organizacyjnymi Gminy są jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa pomocnicze jednostki budżetowej, zaliczane do sektora finansów publicznych zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jednostkami budżetowymi są takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 1-3. W myśl art. 20 ust. 3 powołanej ustawy o finansach publicznych, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Objęcie jednostki budżetowej w całości planem finansowym nazywane jest metodą (formą) finansowania (budżetowania) brutto. System powiązań brutto (metoda brutto) realizuje w pełni zasadę zupełności (powszechności) budżetu. Stosowanie przez jednostki budżetowe metody finansowania brutto pociąga za sobą istotne konsekwencje w sferze ich gospodarki finansowej, a co za tym idzie - konsekwencje dla finansów publicznych. Ponieważ poziom wydatków ponoszonych przez jednostkę budżetową nie zależy od wielkości osiąganych dochodów, nie występuje pojęcie wyniku finansowego, nie ma zatem ani deficytu, ani nadwyżki. Jednostki budżetowe w najpełniejszy sposób realizują podstawową funkcję finansów publicznych, jaką jest funkcja redystrybucyjna. Uniezależnienie wydatków od dochodów oznacza, że wszystkie wydatki jednostki budżetowej są wydatkami budżetowymi, a uzyskane przez nią dochody (poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie o finansach publicznych wyjątkami) są dochodami budżetowymi.

Jednostki budżetowe nie mają osobowości prawnej i w obrocie prawnym funkcjonują jako jednostki organizacyjne Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Posiadają one jednak pewien zakres uprawnień składających się na samodzielność w zakresie gospodarki finansowej oraz gospodarowania mieniem przekazanym w zarząd. Jednostki budżetowe gminy niezależnie od przedmiotu ich działalności, należy uznać w świetle ustawy o podatku od towarów i usług za jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, którym ustawa o VAT przyznaje status odrębnego od gminy podatnika podatku VAT. Oznacza to, że jednostki budżetowe gminy zobowiązane są do dokonywania rozliczeń z tytułu tego podatku na zasadach określonych w przepisach ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Gmina tworzy odrębny podmiot, który będzie prowadził działalność z zakresu całej gospodarki wodno-ściekowej, który posiadał będzie formę organizacyjno-prawną "jednostka budżetowa".

Ponadto w momencie połączenia obu działalności (tj. wodociągi wiejskie i miejskie) wystąpi znaczna różnica w cenie wody. Ponieważ ze względów społecznych nie jest możliwe tak znaczące jednorazowe podniesienia cen na wioskach, Rada Miejska rozważa możliwość wprowadzenia dopłat lub dofinansowania przedmiotowych cen. W tym celu zamierza pojąć w określonym czasie stosowną uchwałę.

Ponieważ z istoty funkcjonowania jednostki budżetowej wynika, że nie ma formalnej możliwości przekazania jej dotacji, gdyż jest ona elementem całego budżetu gminy, ewentualna dopłata nie będzie przekazywania jednostce w formie wyodrębnionej kwoty na jej rachunek bankowy. Jednostka będzie od gminy otrzymywać środki na całą działalność, a ewentualnie większe koszty nad przychodami jednostki będą pokrywane w ramach dochodów budżetowych.

Jednostka budżetowa, która będzie prowadziła działalność z zakresu gospodarki wodno-ściekowej, jest odrębnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i będzie składała odrębne deklaracje VAT-7, w których będzie dokonywała rozliczenia świadczonych usług. Sieć wodno-kanalizacyjna, na podstawie art. 18 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami została przekazana jednostce budżetowej w bezpłatne użyczenie.

Umowy dotyczące gospodarki wodno-ściekowej z odbiorcami zawierane są przez jednostkę budżetową, faktury za sprzedaż wody na rzecz odbiorców będą również wystawiane przez jednostkę budżetową.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż nie będzie prowadzona ewidencja analityczna do dostarczanej wody w celu ustalenia wysokości dopłaty. Ewidencja analityczna prowadzona jest w rozbiciu na poszczególnych odbiorców i zawiera informacje dotyczące ustalonej rzeczywistej wielkości zapłaty tj. wg obniżonych cen oraz zapłatę.

Gmina nie będzie przekazywała jednostce budżetowej środków na pokrycie różnicy wynikającej z zastosowania dopłaty. Wielkość otrzymanych na wydatki środków, jest niezależna od wielkości zrealizowanych dochodów. Co oznacza, że bez względu na zastosowana cenę wody, jednostka otrzyma taka samą ilość środków na działalność.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Dla określenia, czy dane dotacje są, czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania oraz cele na jakie zostały przeznaczone. Z treści cytowanych przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, jako pokrycie części ceny konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i niemające bezpośredniego wpływu na wartość dostawy lub usługi, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego oraz specyfiki finansowania jednostek budżetowych wynika, iż jednostka ta jest jedynie dysponentem określonych środków finansowych gminy, przeznaczonych na pokrycie wydatków związanych z prowadzoną działalnością.

Otrzymane przez jednostkę budżetową środki finansowe, zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym nie będą stanowić dopłaty do świadczonych usług i nie będą wpływać na poziom ceny wody. Otrzymane środki finansowe nie zrekompensują też utraty wpływów z tytułu stosowania niższych cen wody dla niektórych odbiorców. Bez względu na cenę sprzedawanej wody jednostka budżetowa będzie otrzymywała bezpośrednio z budżetu gminy środki na pokrycie swoich wydatków, a nie środki na dofinansowanie ceny wody, w związku z czym otrzymane środki finansowe nie stanowią obrotu w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż nie wystąpi obowiązek podatkowy od ustalonej uchwałą Rady Miejskiej kwoty dopłat do różnic w cenie wody, gdyż środki otrzymane przez jednostkę budżetową nie mają bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie dostawy wody, tym samym nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadto zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Keakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała