IBPP1/443-1097/08/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani X przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek powstałych z podziału działki przeznaczonej częściowo pod zabudowę jednorodzinną i częściowo stanowiącej nieużytki - jest prawidłowe.

W dniu 31 lipca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek powstałych z podziału działki przeznaczonej częściowo pod zabudowę jednorodzinną i częściowo stanowiącej nieużytki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem działki położonej w Y, oznaczonej numerem XXX/xx. Działkę tę nabył 19 lat temu na podstawie nabycia spadku.

Od paru lat Wnioskodawca próbował ww. działkę sprzedać, (m.in. potrzebuje środków pieniężnych na remont domu i rehabilitację), jednakże ze względu na powierzchnię - 1,1106 ha - bezskutecznie. Aktualnie Wnioskodawca znalazł paru nabywców, którzy kupiliby działkę w tym rejonie, ale mniejszą niż 1.000m#61447;, związku z czym zmuszony jest dokonać uprzednio podziału, co wiąże się również z kosztami.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, działka nie była wykorzystywana rolniczo, nie była też przedmiotem najmu i dzierżawy.

Działka częściowo przeznaczona jest pod zabudowę jednorodzinną, częściowo to nieużytki.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie musiał płacić podatek VAT jako osoba prywatna przy sprzedaży swojej podzielonej prywatnej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien płacić podatku od towarów i usług. Działkę nabyto w spadku 19 lat temu, a nie w celu odsprzedaży.

Wnioskodawca jest osobą prywatną i nie prowadzi działalności gospodarczej. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie brał pod uwagę podziału, bo nie wiedział, że będzie zmuszony ją sprzedać i że będzie z tym problem.

Reasumując, aby móc sprzedać działkę znalezionym nabywcom, Wnioskodawca musi dokonać jej podziału w celu jej zbycia, który ma charakter incydentalny, jednorazowy, bez zamiaru powtarzania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Za dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jednakże odpłatne dostawy towarów lub odpłatne świadczenie usług można opodatkować wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot mający status podatnika. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Podatnikami na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wtedy, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji, co znajduje potwierdzenie również w przepisie art. 2 ust. 1a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego dokonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. m.in. czynność zostałaby wykonana jednorazowo lecz w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polegałaby na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej w tym zakresie. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala zatem na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu, a okoliczności nie wskazują, że czynność ta czyniona jest z zamiarem jej powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania jej stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Aby zatem dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z treści wniosku wynika, iż działka, która będzie podlegała podziałowi, została nabyta przez Wnioskodawcę 19 lat temu na podstawie postępowania spadkowego, a nie w celu odsprzedaży. Wprawdzie od paru lat Wnioskodawca próbował sprzedać działkę (z uwagi na potrzebę uzyskania środków pieniężnych na remont domu i rehabilitację), jednakże ze względu na znaczną powierzchnię działki (1,1106 ha) - bezskutecznie. Z uwagi na fakt, iż znaleźli się nabywcy chętni kupić działki o powierzchni mniejszej niż 1.000m#61447;, Wnioskodawca zmuszony jest dokonać podziału, nabytej w drodze spadku, działki.

Działka, która będzie podlegała podziałowi jest częściowo przeznaczona pod zabudowę jednorodzinną a częściowo to nieużytki.

Ponadto działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę w sposób ciągły dla celów zarobkowych - nie była wykorzystywana rolniczo, nie była przedmiotem dzierżawy lub najmu. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto środki uzyskiwane ze sprzedaży działek - powstałych z działki nabytej w drodze spadku - Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont domu i rehabilitację.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż aby sprzedać działkę musi dokonać jej podziału, jednakże zbycie to będzie miało charakter incydentalny, jednorazowy, bez zamiaru powtarzania. Powyższe wskazuje, iż Wnioskodawca nie ma zamiaru nadać swoim działaniom stałego charakteru.

Powyższe fakty przemawiają za tym, iż czynnościom dostawy działek, które powstaną z podziału działki nabytej w drodze spadku, przeznaczonej pod zabudowę jednorodzinną a częściowo stanowiącej nieużytki, nie można przypisać znamion działalności gospodarczej, o której mowa w cyt. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do sprzedaży ww. działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując sprzedaży ww. działek działał w charakterze handlowca. Ma zamiar dokonać sprzedaży majątku osobistego, nabytego pierwotnie w drodze spadku. Wnioskodawca sprzedając ww. działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż działek wydzielonych z działki przeznaczonej częściowo pod zabudowę jednorodzinną a częściowo stanowiącej nieużytki, nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.