IBPP1/443-1095/10/KW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 17 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności dostawy nieruchomości (gruntu) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z tą transakcją, a także wskazania prawidłowego momentu wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki podatku dla czynności dostawy nieruchomości (gruntu) na rzecz dotychczasowego użytkownika wieczystego, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku z tą transakcją, a także wskazania prawidłowego momentu wystawienia faktury dokumentującej ww. sprzedaż.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 stycznia 2011 r. znak: IBPP1/443-1095/10/EA.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Użytkownik wieczysty nieruchomości gruntowych stanowiących własność Wnioskodawcy, położonych w obrębie miasta zwrócił się do Burmistrza S. z wnioskiem o sprzedaż na własność tych nieruchomości. Nieruchomości te zostały oddane w użytkowanie wieczyste Gminnej Spółdzielni w S. w latach 1994-1999, nieruchomości te są zabudowane a budynki stanowią własność użytkownika i są wykorzystywane na cele działalności handlowej i usługowej. Burmistrz S. zarządzeniem nr XXX z 16 listopada 2009 r. przeznaczył ww. nieruchomości do sprzedaży w drodze bezprzetargowej, bowiem zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego zgodnie z art. 32 i art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami z 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) następuje w drodze bezprzetargowej. Na tej podstawie w dniu 13 września 2010 r. został podpisany przez obydwie strony protokół rokowań w sprawie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, w którym sprzedawca oddaje do sprzedaży a nabywca wyraża gotowość nabycia na własność nieruchomości będących w jej użytkowaniu wieczystym na warunkach określonych w ww. protokole. Ponieważ przedmiotowe nieruchomości nie są wykorzystywane na cele mieszkaniowe lecz użytkowe, to przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności nie może być dokonane w formie decyzji w trybie ustawy z 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości lecz sprzedaż będzie dokonana w formie aktu notarialnego zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami.

Cena netto przedmiotowych nieruchomości została ustalona zgodnie z art. 67 i 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami jako różnica pomiędzy wartością prawa własności nieruchomości a wartością prawa użytkowania wieczystego (wartości te zostały określone przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym). Natomiast cenę sprzedaży określono poprzez doliczenie do wyżej ustalonej ceny podatku VAT w wysokości 22%.

Zapłata za nabycie przedmiotowych działek na wniosek nabywcy została rozłożona na raty w następujący sposób: jednorazowo do dnia zawarcia aktu notarialnego należy zapłacić za 7 działek, natomiast zapłata za pozostałe działki została rozłożona na 5 rat rocznych - z płatnością pierwszej raty do dnia zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości, a następne raty wraz z oprocentowaniem (w wysokości stopy redyskonta weksli stosowanej przez NBP) podlegają zapłacie do 1 września każdego następnego roku począwszy od 2011 r.

W uzupełnieniu z dnia 31 stycznia 2011 r. Wnioskodawca informuje:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, według z art. 32 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 nr 102 poz. 651 z późn. zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu a zgodnie z ust. 2 tego artykułu z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. A zatem sprzedaż, na podstawie art. 32 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa własności gruntu stanowiącego własność Wnioskodawcy na rzecz użytkownika wieczystego tej nieruchomości stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów, gdyż grunty zgodnie z art. 2 pkt 6 są towarami w rozumieniu przepisów tej ustawy. Sprzedaż gruntu stanowiącego własność gminy na rzecz jej użytkownika wieczystego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jest odrębną czynnością od ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, a ponieważ przedmiotowy grunt jest zabudowany (zatem nie jest gruntem innym niż budowlany lub przeznaczony pod zabudowę) zatem do tej transakcji należy zastosować stawkę podatku w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Niezależnie od ustalenia w umowie, przez strony transakcji, formy i terminu płatności za dostawę przedmiotowych działek (ratalnie) obowiązek podatkowy dla całej wartości sprzedaży powstanie w dniu otrzymania towaru na własność czyli w dniu zawarcia aktu notarialnego, bowiem w ustawie o VAT nie został określony szczególny moment podatkowy dla tego typu transakcji. A zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Z cytowanego przepisu wynika wyraźnie, że forma aktu notarialnego wymagana jest zarówno dla umowy zobowiązującej do przeniesienia własności nieruchomości, jak i umowy rozporządzającej - wywołującej skutek rzeczowy w postaci przejścia własności nieruchomości na nabywcę. Obie te czynności prawne, dokonane bez zachowania wymaganej formy, są w zasadzie nieważne (art. 73 § 2 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności tożsamy jest z momentem zawarcia umowy sprzedaży, za sprawą przepisów art. 157 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego.

Fakturę dokumentującą zbycie tych nieruchomości należy wystawić do 7 dni od sprzedaży. Natomiast w przypadku wcześniejszej wpłaty na poczet zakupu nieruchomości w wysokości pierwszej raty należy wystawić do 7 dni od wpłaty fakturę zaliczkową i wówczas moment podatkowy będzie w dniu wpłaty zaliczki. A z dniem sprzedaży należy wystawić fakturę określającą całą wartość sprzedaży, ewentualnie z pomniejszeniem o zaliczkę jeżeli była wcześniej wpłacona i zafakturowana, a obowiązek podatkowy powstanie w dniu sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a z uzupełnienia z dnia 31 stycznia 2011 r. wynika, iż zdarzenie objęte wnioskiem (sprzedaż gruntu użytkownikowi wieczystemu) miało miejsce w dniu 10 listopada 2010 r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 32 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3. Nieruchomość gruntowa stanowiąca własność Skarbu Państwa może być sprzedana użytkownikowi wieczystemu za zgodą wojewody. W myśl ust. 3 art. 32 powyższej ustawy w odniesieniu do nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste przeniesienie własności tej nieruchomości, w drodze umowy, między Skarbem Państwa a jednostką samorządu terytorialnego oraz między jednostkami samorządu terytorialnego może nastąpić za powiadomieniem jej użytkownika wieczystego. Natomiast art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, iż nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że użytkownik wieczysty nieruchomości gruntowych stanowiących własność Wnioskodawcy, położonych w obrębie miasta zwrócił się do Burmistrza S. z wnioskiem o sprzedaż na własność tych nieruchomości. Nieruchomości te zostały oddane w użytkowanie wieczyste Gminnej Spółdzielni w S. w latach 1994-1999, nieruchomości te są zabudowane a budynki stanowią własność użytkownika i są wykorzystywane na cele działalności handlowej i usługowej. Burmistrz S. zarządzeniem nr XXX z 16 listopada 2009 r. przeznaczył ww. nieruchomości do sprzedaży w drodze bezprzetargowej, bowiem zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego zgodnie z art. 32 i art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami z 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) następuje w drodze bezprzetargowej. Na tej podstawie w dniu 13 września 2010 r. został podpisany przez obydwie strony protokół rokowań w sprawie sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, w którym sprzedawca oddaje do sprzedaży a nabywca wyraża gotowość nabycia na własność nieruchomości będących w jej użytkowaniu wieczystym na warunkach określonych w ww. protokole. Ponieważ przedmiotowe nieruchomości nie są wykorzystywane na cele mieszkaniowe lecz użytkowe, to przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności nie może być dokonane w formie decyzji w trybie ustawy z 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości lecz sprzedaż będzie dokonana w formie aktu notarialnego zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami.

Sprzedaż z trybie bezprzetargowym wieczystemu użytkownikowi została dokonana w dniu 10 listopada 2010 r. Ustanowienie prawa użytkowania wieczystego poszczególnych działek, których dotyczy transakcja zostało dokonane w datach - 25 lipca 1995 r., 5 marca 1998 r.

Prawa wieczystego użytkowania gruntu przedmiotowych działek zostały ustanowione w datach 25 lipca 1995 r. i 5 marca 1998 r. na rzecz Gminnej Spółdzielni, tj. podmiotu, na rzecz którego obecnie działki są sprzedawane.

Umowa sprzedaży gruntu na rzecz użytkownika wieczystego została sporządzona w trybie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Umowa sprzedaży dotyczy tylko gruntu bowiem budynki posadowione na tych działkach (stanowiące odrębną nieruchomość) są własnością użytkownika wieczystego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia, czy sprzedaż nieruchomości na rzecz jej użytkownika wieczystego stanowi dostawę towarów według art. 7 ust. 1 ustawy o VAT oraz czy jest to czynność opodatkowana tym podatkiem według stawki 22%.

Odnosząc się zatem do powyższych wątpliwości należy zauważyć, iż przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT definiujący pojęcie "dostawy towarów" nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego.

Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z definicją zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia "dostawa towarów" oraz ekonomicznych aspektów transakcji od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa prywatnego pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem (jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie). Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę (Wnioskodawcę) korzyści i ciężarów związanych z towarem jest, co do zasady, wydanie towaru.

Wobec powyższego, uwzględniając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 analizowanej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r.) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym dostawą towaru w rozumieniu przepisów ustawy o VAT było ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz Gminnej Spółdzielni. Z tą bowiem chwilą podmiot ten otrzymał już prawo do faktycznego dysponowania nieruchomością, jak gdyby był jej właścicielem. Ponieważ do ustanowienia tego prawa doszło w datach - 25 lipca 1995 r. i 5 marca 1998 r., a więc przed wprowadzeniem przepisów dotyczących opodatkowania oddania gruntów w użytkowanie wieczyste (tekst jedn. przed 1 maja 2004 r.), czynność ta nie mogła podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem przedmiotowa sprzedaż nieruchomości, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości, nie może być traktowana jako ponowna dostawa tego samego towaru między tymi samymi stronami, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podkreślić należy, że sprzedaż nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi w istocie jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo do rzeczy", które użytkownik wieczysty uzyskał już w dacie ustanowienia użytkowania wieczystego.

Końcowo należy zaznaczyć, że bez znaczenia dla powyższej oceny jest czy zbycie przedmiotowych nieruchomości gruntowych nastąpiło w formie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 z późn. zm.), czy na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. przewiduje bowiem szczególny, możliwy do zastosowania pod pewnymi warunkami, administracyjnoprawny tryb uwłaszczania użytkowników wieczystych. Art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami umożliwiający przekształcenie użytkowania wieczystego w prawo własności poprzez sprzedaż nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste wyłącznie użytkownikowi wieczystemu tegoż gruntu, stanowi natomiast cywilnoprawny sposób uwłaszczania użytkowników wieczystych, bez ograniczeń podmiotowych i czasowych. Nie kreuje przy tym po stronie użytkownika wieczystego roszczenia o przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności. Skutek przewidziany w obu wymienionych ustawach jest jednak taki sam: zmiana prawa użytkowania wieczystego w prawo własności, jedynie tryb i zasady prowadzące do powstania tego skutku są w obu wypadkach odmienne.

Zatem uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż dokonana w dniu 10 listopada 2010 r. przez Wnioskodawcę transakcja sprzedaży prawa własności działek, w trybie bezprzetargowym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, wieczystemu użytkownikowi, na rzecz którego prawo wieczystego użytkowania poszczególnych działek zostało ustanowione w dniach 25 lipca 1995 r. i 5 marca 1998 r. - nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT i pozostaje poza zakresem tej ustawy.

Skoro sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem w przedmiotowej sprawie nie może być mowy w opodatkowaniu tej czynności 22% stawką podatku VAT.

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, że sprzedaż na podstawie art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami, prawa własności gruntu na rzecz użytkownika wieczystego tej nieruchomości stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów i należy zastosować stawkę podatku w wysokości 22% zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą prawa własności nieruchomości na rzecz użytkownika wieczystego (pytanie nr 2) oraz kwestii momentu wystawienia faktury dokumentującej tą sprzedaż (pytanie nr 3).

Odnosząc się zatem do powyższych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 4 ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Skoro przedmiotowa sprzedaż prawa własności działek użytkownikowi wieczystemu nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zatem dla transakcji dokonanej w dniu 10 listopada 2010 r. nie powstał obowiązek podatkowy. Czynności tej nie należy również dokumentować fakturą VAT, gdyż zgodnie z przepisem art. 106 ust. 1 tej ustawy faktury wystawia się w celu dokumentowania faktu dokonania sprzedaży (przez którą rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów), natomiast w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 2 i 3, że obowiązek podatkowy powstanie w dniu zawarcia aktu notarialnego, a fakturę dokumentującą zbycie tych nieruchomości należy wystawić do 7 dni od sprzedaży (w przypadku wcześniejszej wpłaty - fakturę zaliczkową do 7 dni od wpłaty).

W konsekwencji powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.