IBPP1/443-109/09/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2008 r. (data wpływu 24 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.) oraz pismem z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 27 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 listopada 2008 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 stycznia 2009 r. (data wpływu 19 stycznia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 stycznia 2009 r. oraz pismem z dnia 26 stycznia 2009 r. (data wpływu 27 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca niżej opisaną działkę nr 1004 zakupił ze Spółdzielni Rolniczej w B., której był członkiem, zgodnie z aktem notarialnym z dnia 27 kwietnia 2000 r., jako grunty rolne na powiększenie gospodarstwa.

W 2006 r. uchwałą Rady Gminy w M. powyższa działka została uznana jako teren w części budowlany, a w pozostałej części jako tereny rolne. Dlatego też w 2008 r. Wnioskodawca przystąpił do podziału powyższej działki na 12 części jako działki budowlano-rolne przeznaczone do sprzedaży, także jako 2 darowizny dla osób bliskich.

W 2008 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży 4 działek o nr: 1004/3, 1004/4, 1004/5, 1004/12, dwie działki (nr 1004/1 i 1004/2) przekazał jako darowiznę dla wnuka i siostry, natomiast działki o nr 1004/13 i 1004/14, przeznaczono na poszerzenia drogi gminnej, które z mocy prawa przeszły na własność Gminy M.

Co do działek sprzedanych, Agencja Nieruchomości Rolnych odstąpiła od prawa pierwokupu.

Pozostałe działki tj. od nr 1004/6 do nr 1004/11, Wnioskodawca zamierza sprzedać w miarę zgłaszających się kupców. Nadmienia się, iż powyższa działka nr 1004 o pow. 27500 m ² była użytkowana rolniczo do 2007 r.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że nie jest podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem i nie prowadzi działalności rolniczej, a działka nr 1004 nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działkę tę użytkował brat Wnioskodawcy, który jest właścicielem gospodarstwa rolnego, natomiast Wnioskodawca nie uzyskiwał z tej działki żadnych korzyści.

Po przekształceniu przez Gminę gruntu na tereny pod zabudowę, Wnioskodawca podzielił grunt na mniejsze działki w celu sprzedaży. Działki te nie są zabudowane, a zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną. Wnioskodawca wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów. Powodem sprzedaży działek są względy finansowe. Część dochodu Wnioskodawca przeznaczy na leczenie, remont budynku mieszkalnego i pomoc dzieciom i wnukom w starcie życiowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży pozostałych działek będzie obowiązywał podatek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien on być obciążony podatkiem z jakiegokolwiek tytułu dotyczącym zdarzeń przyszłych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ost. zm. Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które - mimo że czynność wykonały jednorazowo - działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.

Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia, jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż od Spółdzielni Rolniczej Wnioskodawca dokonał zakupu gruntów rolnych (działka nr 1004) w celu powiększenia gospodarstwa.

Należy zaznaczyć, że w myśl ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza. Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie etapów. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza. Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Zatem w przedmiotowej sprawie fakt, iż Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej, tj. nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie przesądza o tym, że nie podejmuje działań wskazujących na działalność gospodarczą, gdyż już samo poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem prowadzenia działalności rolniczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są również okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z tego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet, jeśli zostały one wykonane okazjonalnie czy jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że planowaną sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą. Jedną z takich okoliczności jest nabycie gruntów rolnych (działka nr 1004) o powierzchni 27500 m² w celu powiększenia gospodarstwa, a więc na cele związane z działalnością gospodarczą (rolniczą) w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a nie na cele osobiste Wnioskodawcy, bowiem w myśl powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza.

Kolejną przesłanką przemawiającą za uznaniem podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności jest podział i przeznaczenie ww. gruntów dla celów sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika, aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób zamierzał wykorzystać zakupiony grunt na potrzeby osobiste. Przykładem takiego bowiem wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Natomiast podział przedmiotowej działki nr 1004 na 14 mniejszych i sprzedaż w 2008 r. 4 z nich (nr: 1004/3, 1004/4, 1004/5, 1004/12) oraz planowana sprzedaż 6 kolejnych działek (od nr 1004/6 do nr 1004/11), niewątpliwie dowodzi, że Wnioskodawca podjął działania mające na celu uatrakcyjnienie gruntu w celu korzystniejszej jego sprzedaży.

Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca przeznaczył ww. grunt do sprzedaży dopiero po przekwalifikowaniu go przez gminę na grunt budowlany (mając na uwadze znaczny wzrost ich wartości), co przesądza o zarobkowym charakterze podjętych działań.

W takiej sytuacji planowana dostawa 6 kolejnych działek wskazanych we wniosku, kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy. Nie można zatem uznać, aby wszystkie powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym. Wręcz przeciwnie, należy uznać, że dostawa gruntu nabytego w celu powiększenia gospodarstwa, stanowi wyprzedaż składników majątku "przedsiębiorstwa" Wnioskodawcy.

Należy w tym miejscu również zaznaczyć, że czynności dokonane przez Wnioskodawcę podlegać będą opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostaną wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy o VAT). Dla uznania wykonywanych czynności za działalność gospodarczą nie ma znaczenia fakt, czy podmiot dokonujący tych czynności zarejestrował formalnie działalność gospodarczą w organie rejestrowym, najistotniejszym jest fakt, że dokonał czynności opodatkowanych w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Ponadto przeznaczenie przez Wnioskodawcę uzyskanych środków na potrzeby własne, nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania (głównym czy też dodatkowym) tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to, aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie m.in. osobistych potrzeb.

Podsumowując, jeszcze raz należy wskazać, że wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar wykorzystania zakupionej nieruchomości do działalności gospodarczej, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

Tym samym Wnioskodawca stanie się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabycie przez Wnioskodawcę opisanych wyżej nieruchomości gruntowych, a następnie przeznaczenie ich do sprzedaży wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

W efekcie planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Jeśli chodzi o stawkę podatku, to zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT wynosi ona co do zasady 22%. Dla niektórych towarów i usług ustawodawca przewidział wprawdzie obniżone stawki podatku lub zwolnienie z opodatkowania, jednakże w przedmiotowej sprawie nie znajdą one zastosowania.

Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym wskazuje, iż grunty przeznaczone do sprzedaży nie są zabudowane, a zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy, przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną.

Należy stwierdzić, że jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntów to ustawodawca przewidział takowe dla dostawy gruntu niezabudowanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym ze zwolnienia korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle powyższego dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług 22% stawką podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ponadto dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT również w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, zgodnie z którym zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 16 stycznia 2009 r. wprawdzie podał, iż zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy grunty przeznaczone do sprzedaży nie są zabudowane, a przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną, jednak we wniosku z dnia 21 listopada 2008 r. Wnioskodawca posłużył się sformułowaniem, że uchwałą Rady Gminy przedmiotowa działka została uznana jako teren w części budowlany, a pozostałość jako tereny rolne. Zatem w sytuacji, gdyby z planu zagospodarowania przestrzennego gminy wynikało, że mające być przedmiotem sprzedaży działki będą w części rolne, to część ta korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Reasumując, planowana sprzedaż wskazanych we wniosku działek przeznaczonych pod zabudowę podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, wystąpi w charakterze podatnika (w sytuacji, gdyby z planu zagospodarowania przestrzennego gminy wynikało, że mające być przedmiotem sprzedaży działki będą w części rolne, to część ta korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.).

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należy uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy w części D2 poz. 39 wniosku ORD-IN z dnia 21 listopada 2008 r. oraz w części D2 poz. 41 uzupełnienia do wniosku ORD-IN z dnia 16 stycznia 2009 r., dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. Jeśli natomiast Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem interpretacji również w zakresie innych podatków, to winien złożyć odrębny wniosek ORD-IN, w którym należy określić rodzaj podatku, wyczerpująco przedstawić stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), sformułować zapytanie oraz własne stanowisko, w sposób umożliwiający tut. organowi udzielenie jednoznacznej interpretacji w zakresie wskazanego podatku (podatków) oraz uiścić odrębną opłatę odpowiadającą ilości podatków oraz ewentualnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) jakie zostaną przedstawione w zakresie wymienionych podatków.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Natomiast kwestia opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek dokonanej w 2008 r. zostanie objęta odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.