IBPP1/443-1070/08/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 sierpnia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1070/08/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 24 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia 100% wartości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup motocykla - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia 100% wartości podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup motocykla.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z zakupem motocykla do użytku w Firmie Wnioskodawcy jako pojazdu kurierskiego, faktura VAT z dnia 30 maja 2008 r., Wnioskodawca występuje z prośbą o interpretację prawa podatkowego dotyczących możliwości odliczenia naliczonego podatku VAT z faktury zakupu. Firma z siedzibą w K. zajmuje się handlem detalicznym odzieżą i obuwiem w sklepach zlokalizowanych na terenie woj. Ś. W związku z powyższym istnieje konieczność nieprzerwalnego przemieszczania się na trasie w celu dostarczenia materiałów niezbędnych do działalności sklepu. Przejazd motocyklem pozwala obniżyć koszt spalonej benzyny jak i skraca czas takiej podróży.Ponadto motocykl będzie pełnił rolę pojazdu kurierskiego służącego do szybkiego dostarczenia reklamacji do klienta, czy zamówionego produktu. Jednocześnie służy jako transport w dostarczaniu gotówki z utargu do banku. Używanie motocykla będzie ściśle związane z prowadzona działalnością gospodarczą i wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.Wydatki związane z zakupem motocykla będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu.Przepisy o VAT nie zawierają wprost ograniczenia w odliczeniu podatku VAT przy nabyciu motocykli. Ograniczenia odnoszą się bowiem jedynie do "samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych". Ustawa o VAT nie definiuje jednak pojęcia "pojazd samochodowy". Ustawa o VAT nakazuje identyfikowanie towarów według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), a nie innych ustaw. Zgodnie z PKWiU, motocykl nie jest pojazdem samochodowym w rozumieniu ustawy o VAT. Co za tym idzie, w przypadku zakupu motocykla nie mają zastosowania przepisy ograniczające możliwość odliczenia VAT naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego przy zakupie motocykla.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towary należy identyfikować na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W PKWiU w dziale 34 zatytułowanym "pojazdy mechaniczne, przyczepy i naczepy" - gdzie wyszczególniono wszelkiego rodzaju samochody - nie wymienia się motocykli (posiadają one symbol PKWiU 35.41 i zaklasyfikowane są w odrębnym dziale 35 pt "sprzęt transportowy pozostały". Zgodnie z przedstawioną powyżej argumentacja jako podatnik VAT Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 100% (pełnej) wartości podatku VAT naliczonego na fakturze przy zakupie motocykla.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7 i 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego zgodnie z zapisem w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej dla przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielone elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego, należy odnieść się do definicji określonej w art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) zgodnie z którą, pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h. Natomiast zgodnie z pkt 45 powołanego artykułu - motocykl jest pojazdem samochodowym jednośladowym lub z bocznym wózkiem wielośladowym. Definicja towarów, podana w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT odwołuje się wprawdzie do klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Zgodnie z tą klasyfikacją - samochody osobowe i inne pojazdy mechaniczne zakwalifikowane zostały wg PKWiU do grupowania 34 "Pojazdy mechaniczne, przyczepy, naczepy", natomiast motocykle do grupowania 35 "Sprzęt transportowy pozostały". Jednakże z konstrukcji ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że zasadne jest w tym przypadku przyjęcie definicji "pojazdu samochodowego" podanej w ustawie - Prawo o ruchu drogowym i uznanie, że pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą bowiem być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Podkreślić należy, iż ustawodawca wielokrotnie odwołuje się do przepisów Prawa o ruchu drogowym, w tym w art. 86 ust. 4 ustawy. Zwraca się również uwagę, że w załączniku nr 1 do ustawy zawierającym "Wykaz towarów zaliczanych do nowych środków transportu" ujęto zarówno pojazdy zakwalifikowane do grupowania PKWiU 34 "Pojazdy mechaniczne" jak również PKWiU 35, czyli "Sprzętu transportowego pozostałego". Ponadto ustawodawca określając pojazdy specjalne, również odwołuje się do przepisów prawa o ruchu drogowym. W związku z powyższym, ograniczenia wynikające z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe. Dlatego też w przypadku nabycia motocykla do prowadzonej działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w ograniczonym zakresie, tj. 60% kwoty określonej w fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł, o ile towar ten będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz wydatki związane z jego nabyciem będą stanowiły koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym (art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 88 ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy o VAT).

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl