IBPP1/443-1047/10/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. organu 27 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia aportem do spółki cywilnej nieruchomości gruntowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 listopada 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia aportem do spółki cywilnej nieruchomości gruntowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. organu 27 stycznia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednoosobowym przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Prezydenta Miasta i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Jednocześnie 13 maja 2010 r. Wnioskodawca wraz z żoną i 3 synami zawiązał spółkę cywilną, której celem jest prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na: "realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków". Spółka również jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza wnieść do spółki wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu do spółki byłaby nieruchomość - działka będącą własnością Wnioskodawcy.

Działka stanowi grunt niezabudowany przeznaczony zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego do zabudowy. Grunt stanowi współwłasność z małżonką Wnioskodawcy i zaliczany jest do jego majątku prywatnego (grunt zakupiony został w styczniu 2010 r.). Nieruchomość będąca przedmiotem aportu nie była odpłatnie ani nieodpłatnie udostępniona innym osobom ani też nie była wykorzystywana w celu związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 lipca 1994 r. w zakresie:

* budownictwo - usługi brukarskie,

* usługi transportowe.

Jest czynnym podatnikiem VAT w ramach działalności jednoosobowej od dnia 1 lipca 1994 r.

Przedmiotem aportu będą 2 geodezyjnie wyodrębnione działki. Nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza wnieść aportem zakupił bez konkretnego celu. Wnioskodawca nie miał planów związanych z jej wykorzystywaniem w chwili zakupu. Wnioskodawca zakupił nieruchomość z myślą o dzieciach, o przyszłości, żeby ewentualnie kiedyś przekazać im ją w darowiźnie. Grunt Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego.

Grunt będący współwłasnością Wnioskodawcy od momentu nabycia w 2010 r. do nadal nie był wykorzystywany ani do celów prowadzenia działalności gospodarczej ani do celów prywatnych. Grunt nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z tego tytułu żadnych pożytków. Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia działki.

Nieruchomość niezabudowana mająca być przedmiotem aportu nie została zaliczona do majątku (środków trwałych) prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie działalności gospodarczej.

Przyczyną podjęcia decyzji o wniesieniu gruntu aportem do spółki była chęć budowy na tych terenach domków w związku z podjętą przez Wnioskodawcę 13 maja 2010 r. działalnością gospodarczą w formie spółki cywilnej z żoną i synami, a której celem jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Aportu jeszcze nie dokonano i sprawa w dalszym ciągu stanowi zdarzenie przyszłe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie aportem ww. nieruchomości do spółki cywilnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat tej działalności. Nabyty grunt stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, natomiast wniesienie go aportem do spółki cywilnej jest czynnością jednorazową i okazjonalną (nie częstotliwą). Nie można zatem uznać, że jest to czynność wykonywana w ramach działalności gospodarczej, a tylko takie czynności podlegają opodatkowaniu VAT.

Podobne stanowisko zajmują także sądy administracyjne:

* WSA w Warszawie wyrok: III SA/Wa 3885/06, III SA/Wa 1860/08,

* NSA Sygn. I FSK 475/07 oraz I FPS 3/07 wydany w składzie 7 sędziów.

Zatem zdaniem Wnioskodawcy czynność wniesienia aportem ww. nieruchomości do spółki cywilnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności wykonywanie przez podatników VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.), przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 22 ww. ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki osobowej spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów zawartej w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 tejże ustawy uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania przedmiotowymi towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednoosobowym przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie: budownictwo (usługi brukarskie) i usługi transportowe. Jest czynnym podatnikiem podatku VAT od dnia 1 lipca 1994 r.

Wnioskodawca wraz z żoną i 3 synami w dniu 13 maja 2010 r. zawiązał spółkę cywilną, której celem jest prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na: "realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków". Spółka również jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza wnieść do ww. spółki wkład niepieniężny (aport) w postaci nieruchomości - 2 geodezyjnie wyodrębnionych niezabudowanych działek będących własnością Wnioskodawcy, przeznaczonych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego do zabudowy. Grunt stanowi współwłasność z małżonką Wnioskodawcy i zaliczany jest do jego majątku prywatnego (grunt zakupiony został w styczniu 2010 r.). Nieruchomość będąca przedmiotem aportu nie była odpłatnie ani nieodpłatnie udostępnione innym osobom ani też nie była wykorzystywana w celu związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Działki mające być przedmiotem aportu nie zostały zaliczone do majątku (środków trwałych) prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie działalności gospodarczej. Aportu jeszcze nie dokonano.

Nieruchomość, którą Wnioskodawca zamierza wnieść aportem, zakupił bez konkretnego celu. Wnioskodawca nie miał planów związanych z jej wykorzystywaniem w chwili zakupu. Wnioskodawca zakupił nieruchomość z myślą o dzieciach, o przyszłości, żeby ewentualnie kiedyś przekazać im ją w darowiźnie. Grunt Wnioskodawca nabył od osoby fizycznej na podstawie aktu notarialnego.

Grunt będący współwłasnością Wnioskodawcy od momentu nabycia w 2010 r. do nadal nie był wykorzystywany ani do celów prowadzenia działalności gospodarczej ani do celów prywatnych. Grunt nie był przedmiotem najmu ani dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z tego tytułu żadnych pożytków. Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia działki.

Przyczyną podjęcia decyzji o wniesieniu gruntu aportem do spółki była chęć budowy na tych terenach domków w związku z podjętą przez Wnioskodawcę 13 maja 2010 r. działalnością gospodarczą w formie spółki cywilnej z żoną i synami, a której celem jest realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków.

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż zakupione przez Wnioskodawcę działki do zabudowy do celów prywatnych (zakupione z myślą o dzieciach) nie może przesądzać o tym, że w przedmiotowej sprawie planowany aport działek do spółki cywilnej nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Istotne znaczenie mają bowiem okoliczności towarzyszące planowanemu aportowi działek do spółki cywilnej.

Należy wskazać, iż dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Należy zauważyć, że okoliczności wskazujące na zamiar dokonywania tych czynności w sposób częstotliwy nie muszą być oceniane w momencie nabycia gruntu. W określonych sytuacjach o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej mogą świadczyć działania podejmowane po nabyciu np. danego towaru. Działalnością gospodarczą jest bowiem nie tylko rozpoczęcie dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, lecz również wykonywanie wszystkich innych czynności zmierzających do dokonania dostawy, w tym również czynności przygotowawcze i inwestycyjne. Definicja ta ma charakter obiektywny i bez względu na deklaracje osoby dokonującej czynności dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, należy rozważyć okoliczności towarzyszące danej transakcji. Podmiot dokonujący czynności związanych z dostawą działek nabywa status podatnika z chwilą rozpoczęcia tych czynności, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że dostawa działek ma charakter powtarzalny.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza zatem z grona podatników podatku VAT podmiotów, jeżeli dokonują one dostawy towarów jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Podkreślić należy, że przy rozstrzyganiu kwestii, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z działalnością gospodarczą nie może mieć znaczenia deklarowany zamiar dokonania zakupu gruntu na własne potrzeby. Przyjęcie założenia, że osoba fizyczna dokonująca dostawy działek pod zabudowę, opierając się jedynie na deklaracji tej osoby, że dokonuje tej dostawy "ze swego majątku prywatnego", bez rozważenia okoliczności, które towarzyszą tej dostawie, prowadziłoby do nieuzasadnionego uprzywilejowania osób fizycznych, które w każdym przypadku mogą twierdzić, że dokonują dostawy z majątku prywatnego, nawet jeśli dokonują sprzedaży kilkudziesięciu, czy nawet kilkuset działek. Osoba fizyczna dokonująca zakupu gruntów może twierdzić, że dokonała tych zakupów do majątku prywatnego, a faktyczne intencje tej osoby mogą być zupełnie inne.

Uznanie, że osoba fizyczna w okolicznościach takich jak w przedmiotowej sprawie dokonuje aportu działek budowlanych z majątku prywatnego prowadziłoby do naruszenia zasad konkurencji oraz neutralności podatku VAT, bowiem podmioty dokonujące takich samych czynności byłyby w różny sposób traktowane z punktu widzenia opodatkowania podatkiem VAT. Wprowadzony w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zapis, że działalność gospodarcza obejmuje również czynności, które zostały wykonane jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, zapewnia lepszą realizację zasady neutralności podatkowej.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę w formie aportu do spółki cywilnej jest ustalenie, czy aport ww. działek można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły i częstotliwy do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca we wniosku stwierdza, iż celem nabycia ww. gruntów było zaspokojenie potrzeb osobistych (darowizna dzieciom). Jednakże stwierdzić należy, że Strona nie realizuje zamierzonego celu, gdyż działki te będą wnoszone do spółki cywilnej, w której de facto Wnioskodawca będzie wspólnikiem. Zauważyć należy, iż zakupione przez Wnioskodawcę działki, mimo, iż jak twierdzi Wnioskodawca zostały zakupione do majątku prywatnego, to w żadnym momencie ich posiadania nie zostały przez Wnioskodawcę wykorzystane do celów osobistych. Zatem kupno przedmiotowych działek posiada cechy swego rodzaju inwestycji. Wnioskodawca w bardzo krótkim okresie czasu od zakupu (styczeń 2010 r.) zamierza wprowadzić do spółki cywilnej utworzonej w maju 2010 r., co niewątpliwie świadczy o podjętych działaniach w kierunku wprowadzenia działek do obrotu gospodarczego.

A zatem, w ocenie organu przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług wniesienia aportem nieruchomości gruntowych do spółki cywilnej istotnym jest kryterium częstotliwości (powtarzalności) zachowań prowadzących do realizacji celów gospodarczych. Świadczą o tym te wszystkie okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego tj. data nabycia nieruchomości, czas jaki upłynął od zakupu do planowanej czynności wniesienia aportem do spółki cywilnej tych działek, przeznaczenie tego gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, określenie osobistych potrzeb przy nabywaniu tego majątku, a raczej ich brak, zorganizowanie wespół z innymi osobami zakupu, a następnie wniesienie do spółki w formie aportu. Wszystkie wymienione argumenty pozwalają wyrazić twierdzenie, że Wnioskodawca realizując swój zamiar wniesienia w formie aportu przedmiotowych nieruchomości do spółki cywilnej wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym dokonujący dostawy tych działek Wnioskodawca wykonuje czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stwierdzić zatem należy, że wniesienie w formie aportu gruntów będących przedmiotem zapytania do spółki cywilnej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym stwierdza się, że zachowania Wnioskodawcy jednoznacznie wyczerpują znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym osobę podejmującą te czynności należy uznać w odniesieniu do powyższych transakcji za podatnika podatku VAT, a wniesienie do Spółki w formie wkładu niepieniężnego przedmiotowych gruntów przeznaczonych pod zabudowę, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia stawki podatku VAT dla dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowana uzyskaniem indywidualnej interpretacji w tym zakresie, winien wystąpić z odrębnym wnioskiem, w którym opisze zaistniały w tej sprawie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), przedstawi własne stanowisko, zada stosowne pytanie oraz uiści należną opłatę.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Końcowo odnośnie powołanych we wniosku orzeczeń NSA i WSA należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy zwrócić uwagę, iż organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów, w powołanych wyrokach:

* NSA z dnia 28 marca 2008 r. sygn. akt I FSK 475/07 (odnosi się do sprzedaży nabytego wspólnie z współmałżonką gruntu, przeznaczonego pod działalność rolniczą, na którą nie uzyskali uprawnień do jej prowadzenia. W konsekwencji część gruntu przeznaczyli na budowę domu jednorodzinnego, a resztę podzielili na działki, z zamiarem darowania ich dzieciom, bądź sprzedaży),

* NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 (dotyczy sprzedaży nabytych przez małżonków do majątku wspólnego gruntów, stanowiących nieruchomość rolno-leśną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolnego, które zostały następnie przekwalifikowane na grunty pod zabudowę),

* wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3885/06 (dotyczy sprzedaży działek wcześniej otrzymanych na podstawie umowy darowizny),

* wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 stycznia 2009 r. III SA/Wa 1860/08 (orzeczenie to dotyczy sytuacji, w której celem zakupu gruntu była chęć wybudowania na nim w przyszłości domu jednorodzinnego na potrzeby rodziny, a sprzedaż części tego gruntu jest podyktowana koniecznością zdobycia środków finansowych na budowę domu),

- podejmowane są w oparciu o przedstawiony w danej sprawie stan faktyczny i nie stanowią podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Ponadto wskazać należy, iż sytuacje opisane w ww. wyrokach nie są tożsame ze zdarzeniem przyszłym przedstawionym w przedmiotowej sprawie. Tut. Organ pragnie natomiast przywołać orzeczenia sądów administracyjnych, które potwierdzają stanowisko Organu, wyrażone w niniejszej interpretacji.

W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 maja 2010 r., sygn. akt. I FSK 2012/08, Sąd stwierdził, iż (...) dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania w określonym przedziale czasowym czynności składających się na istotę prowadzenia działalności, na przykład dokonywanie sprzedaży poszczególnych działek na podstawie umów cywilnoprawnych.

Natomiast w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28 czerwca 2010 r., sygn. akt. I FSK 875/09, wskazano, że (...) planowane przez Skarżącego czynności, jeśli będą wykonane, będą miały charakter działalności handlowej, przez którą należy, co do zasady, rozumieć działalność zorganizowaną i zarobkową. Świadczą o tym te wszystkie okoliczności podane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku jak: daty nabycia nieruchomości, ich ilość, powierzchnia, czas jaki upływa od zakupu do planowanej sprzedaży, przeznaczenie tego gruntu w planie zagospodarowania przestrzennego, podział na mniejsze działki, określenie osobistych potrzeb przy nabywaniu tego majątku, a raczej ich brak, zorganizowanie wespół z innymi osobami zakupu, a następnie zbycie, pozwala to wyrazić twierdzenie, że Skarżący realizując swój zamiar planowej sprzedaży w wyniku powiązania z pozostałymi okolicznościami, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. (...).

Organ podatkowy informuje, że w niniejszej interpretacji rozpatrzono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportem nieruchomości przez osobę fizyczną do spółki cywilnej. Kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych została rozstrzygnięta w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.