IBPP1/443-1045/09/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 30 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 14 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 30 grudnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną kupił działkę budowlaną (działka w planie zagospodarowania przestrzennego z 2005 r. znajduje się na terenach ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej) wielkości 2003 m² pod budowę domu jednorodzinnego dla Wnioskodawcy i jego żony, jako że nie posiadają własnego kąta. W 2008 r. z przyczyn losowych Wnioskodawca wraz z małżonką zmienili plany co do miejsca zamieszkania, a co za tym idzie musieli sprzedać działkę. Ze względu na małe zainteresowanie tak dużą działką, została ona podzielona na dwie działki, co ułatwiłoby szybsze zbycie obu działek.

Po podziale w 2008 r. jedna działka została sprzedana Aktem Notarialnym. Od tej sprzedaży został zapłacony podatek w wysokości 19% od zysku ze sprzedaży. Sytuacja finansowa zmusza Wnioskodawcę do sprzedaży drugiej z działek, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na dokończenie budowy domu Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, iż nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT czynny.

Nabycia działki, którą następnie podzielono na dwie i przeznaczono do sprzedaży Wnioskodawca dokonał w dniu 21 lutego 2007 r., natomiast sprzedaży jednej z działek dokonano w dniu 1 grudnia 2008 r. Działka, którą Wnioskodawca sprzedał nie była zabudowana oraz działka przeznaczona do sprzedaży nie była i nie będzie zabudowana w momencie sprzedaży.

Nabycie działki nie było udokumentowane fakturą VAT. Od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży działka należąca do Wnioskodawcy nie była przez niego wykorzystywana, była i jest pusta. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, nie była też wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie uzyskiwał też dopłat unijnych.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawcy nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży i oprócz dwóch działek wymienionych we wniosku wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Budowa domu, na dokończenie którego Wnioskodawca planuje przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży działki została rozpoczęta w dniu 29 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca buduje dom na działce budowlanej zakupionej dnia 25 lutego 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 28 grudnia 2009 r):

Czy sprzedając drugą działkę, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT od sprzedaży tych działek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT przy sprzedaży działek, ponieważ działki należą do majątku prywatnego osoby fizycznej, zostały one nabyte na użytek własny. Sprzedaż powyższych działek nie ma charakteru handlowego, a zatem nie podlega VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 2 działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, w 2007 r. Wnioskodawca wraz z żoną kupił działkę budowlaną o powierzchni 2003 m² (działka w planie zagospodarowania przestrzennego z 2005 r. znajduje się na terenach ekstensywnej zabudowy mieszkaniowej) pod budowę domu jednorodzinnego dla Wnioskodawcy i jego żony. W 2008 r. z przyczyn losowych Wnioskodawca wraz z małżonką zmienili plany co do miejsca zamieszkania, a co za tym idzie musieli sprzedać działkę. Ze względu na małe zainteresowanie tak dużą działką, została ona podzielona na dwie działki, co ułatwiłoby szybsze zbycie obu działek.

Po podziale w 2008 r. jedna działka została sprzedana. Sytuacja finansowa zmusza jednak Wnioskodawcę do sprzedaży drugiej z działek, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na dokończenie budowy domu Wnioskodawcy.

Nabycia działki, którą następnie podzielono na dwie i przeznaczono do sprzedaży Wnioskodawca dokonał w dniu 21 lutego 2007 r., natomiast sprzedaży jednej z działek dokonano w dniu 1 grudnia 2008 r. Wnioskodawca buduje dom na działce budowlanej zakupionej dnia 25 lutego 2008 r. Budowa domu, na dokończenie którego Wnioskodawca planuje przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży działki została rozpoczęta w dniu 29 kwietnia 2009 r.

Działka, którą Wnioskodawca sprzedał nie była zabudowana oraz działka przeznaczona do sprzedaży nie była i nie będzie zabudowana w momencie sprzedaży.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, a nabycie działki nie było udokumentowane fakturą VAT. Od momentu wejścia w jej posiadanie do chwili sprzedaży działka należąca do Wnioskodawcy nie była przez niego wykorzystywana, była i jest pusta. Nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, nie była też wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie uzyskiwał też dopłat unijnych.

Nieruchomość należąca do Wnioskodawcy nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży i oprócz dwóch działek wymienionych we wniosku wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych działek uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT ani w odniesieniu do dokonanej już sprzedaży działki, ani w odniesieniu do przyszłej dostawy działki, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że zakupione grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Ponadto działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na dokończenie budowy domu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT i nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, ani wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca sprzedając 2 niezabudowane działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie jest wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług dokonana w 2008 r. dostawa pierwszej działki wydzielonej z działki zakupionej w 2007 r. oraz nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż drugiej działki wydzielonej z działki zakupionej w 2007 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Nadmienia się, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W związku z powyższym niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz wniesienia odrębnej opłaty.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.