IBPP1/443-1037/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu do tut. organu 12 października 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 30 grudnia 2009 r., (wpływ z dnia 11 stycznia 2010 r.) oraz z dnia 14 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

Wniosek został uzupełniony pismami z dnia 30 grudnia 2009 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) oraz z dnia 14 stycznia 2010 r., będącymi odpowiedziami na wezwania tut. organu z dnia 21 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która wskutek postępowania spadkowego jest właścicielem około 40-arowej działki budowlanej. Działka ta jest podzielona na 4 części (około 10 arów każda).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Działkę Wnioskodawca nabył drogą spadku po rodzicach na mocy Postanowienia Sądowego z dnia 31 maja 1999 r. W drodze postępowania spadkowego Wnioskodawca nabył 1 działkę ponad 50-arową, która na wniosek Wnioskodawcy podzieliła uprawniona mgr inż. geodeta Pani B., co zostało wprowadzone do ewidencji gruntów i ksiąg wieczystych w Sądzie w R.

Powodem podziału i sprzedaży działek jest podeszły wiek Wnioskodawcy (77 lat), przebyty ciężki zawał serca i rak a zatem chęć obdzielenia swoich najbliższych aby mogli się usamodzielnić (zakupić mieszkania lub domy).

Działka ta będąca w granicach miasta była do tej pory wykorzystywana jako rekreacyjna a częściowo jako ogród i sad. Nigdy Wnioskodawca nie zajmował się uprawą lub sprzedażą artykułów rolnych (Wnioskodawca jest z zawodu inżynierem elektrykiem a nie rolnikiem kontraktowym).

Wszystkie działki przewidywane są jako działki budowlane, gdyż znajdują się w granicach miasta R. Grunty nigdy nie były przedmiotem najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawca sam będąc schorowanym i w podeszłym wieku nie uatrakcyjniał działek. Jedynie miasto wybudowało przez działkę kolektor wodny i gazowy, a obok działki kanalizację. Wybudowano też sieć elektryczną.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup mieszkań oraz na swoje leczenie i opiekę.

Wnioskodawca posiada jeszcze nieruchomość o wielkości 58 arów, którą przekazał córce.

Wcześniej Wnioskodawca wspólnie z bratankiem posiadał działkę o wielkości 10 arów, którą na prośbę sąsiada odstąpił mu za odpłatnością. Wnioskodawca nie odprowadzał podatku VAT ani też nie składał deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia VAT-R. Miało to miejsce w 2004 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednoczesna sprzedaż wymienionych we wniosku 4 części 40 - arowej działki czterem odrębnym osobom fizycznym będzie skutkowała obciążeniem Wnioskodawcy podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 14 stycznia 2010 r.) mając na względzie fakt, iż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej związanej z ww. działką, Wnioskodawca nie powinien w tej sytuacji płacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 4 działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego nie jest on podatnikiem podatku VAT czynnym. Wnioskodawca nabył drogą spadku po rodzicach na mocy Postanowienia Sądowego z dnia 31 maja 1999 r., 1 działkę, którą podzielono na wniosek Wnioskodawcy, co zostało wprowadzone do ewidencji gruntów i ksiąg wieczystych w Sądzie w R.

Działka będąca przedmiotem sprzedaży została podzielona na 4 części (około 10 arów każda). Powodem podziału i sprzedaży działek jest podeszły wiek Wnioskodawcy (77 lat), przebyty ciężki zawał serca i rak oraz chęć obdzielenia swoich najbliższych aby mogli się usamodzielnić (zakupić mieszkania lub domy).

Działka ta będąca w granicach miasta była do tej pory wykorzystywana jedynie jako rekreacyjna a częściowo jako ogród i sad. Wnioskodawca nie zajmował się nigdy uprawą lub sprzedażą artykułów rolnych (Wnioskodawca jest z zawodu inżynierem elektrykiem a nie rolnikiem kontraktowym).

Wszystkie działki przewidywane są jako działki budowlane, gdyż znajdują się w granicach miasta R. Grunty nigdy nie były też przedmiotem najmu lub dzierżawy. Wnioskodawca będąc schorowanym i w podeszłym wieku nie uatrakcyjniał działek.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup mieszkań oraz na swoje leczenie i opiekę.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do przyszłej dostawy działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że otrzymane grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Ponadto działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Działkę, z której wydzielono 4 działki Wnioskodawca otrzymał w drodze spadku, a powodem podziału i sprzedaży działek jest podeszły wiek Wnioskodawcy (77 lat), przebyty ciężki zawał serca i rak oraz chęć obdzielenia swoich najbliższych aby mogli się usamodzielnić (zakupić mieszkania lub domy).

Uzyskane środki ze sprzedaży 4 działek Wnioskodawca zamierza więc przeznaczyć na zakup mieszkań oraz na swoje leczenie i opiekę. Ponadto Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając 4 działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Interpretacja niniejsza nie dotyczy ewentualnego opodatkowania działki sprzedanej w 2004 r., ani działki darowanej córce, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.