IBPP1/443-1031/11/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 17 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dopuszczalne jest wyodrębnienie w fakturze VAT w jednej pozycji wynagrodzenia za wykonanie usługi podstawowej, a w odrębnych pozycjach kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i diet oraz w zakresie ustalenia, czy dopuszczalne jest wystawianie odrębnej faktury VAT na te koszty - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 czerwca 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy dopuszczalne jest wyodrębnienie w fakturze VAT w jednej pozycji wynagrodzenia za wykonanie usługi podstawowej, a w odrębnych pozycjach kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i diet oraz w zakresie ustalenia, czy dopuszczalne jest wystawianie odrębnej faktury VAT na te koszty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich kontrahentów usługi tłumaczeń ustnych, zwane dalej "usługami podstawowymi".

Coraz częściej kontrahenci Wnioskodawcy oczekują, że usługi podstawowe będą wykonywane w miejscu wskazanym przez kontrahentów Wnioskodawcy, odległym od siedziby Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi ustnych tłumaczeń w dowolnym miejscu w Polsce i poza Polską, wskazanym przez kontrahentów.

Jednakże w takiej sytuacji, oprócz wynagrodzenia za wykonaną usługę podstawową, Wnioskodawca zamierza obciążać kontrahentów następującymi kosztami dodatkowymi:

* kosztami przejazdów tłumacza do miejsca wykonywania tłumaczeń ustnych wskazanego przez kontrahenta Wnioskodawcy (pociąg, autobus, taksówka, samolot, własne auto tłumacza itp.);

* kosztami zakwaterowania tłumacza;

* kosztami wyżywienia tłumacza;

* kosztami diet, jeśli tłumacz jest pracownikiem Wnioskodawcy;

* kosztami podobnymi poniesionymi przez Wnioskodawcę na skutek wykonywania usługi podstawowej w miejscu wskazanym przez kontrahenta.

Kontrahenci Wnioskodawcy to konsumenci, albo przedsiębiorcy, mający odpowiednio miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej, albo innym państwie nienależącym do Unii Europejskiej. Niektórzy z nich są polskimi podatnikami podatku VAT, niektórzy są podatnikami podatku od wartości dodanej, a część z nich nie zalicza się do wymienionych podatników.

Spółka zamierza wymieniać na fakturze VAT osobno należność za usługę podstawową oraz osobno koszty przejazdów, koszty zakwaterowania, koszty wyżywienia i koszty diet, a w przypadku gdyby koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia lub koszty diet były znane Wnioskodawcy po terminie przewidzianym na wystawienie faktury VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej, wówczas koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia lub koszty diet będą ujmowane w osobnej fakturze VAT.

Możliwość obciążenia kontrahentów Wnioskodawcy kosztami przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i kosztami diet będzie wynikać z treści umów (ustnych lub pisemnych) zawieranych przez Wnioskodawcę z kontrahentami, albo z zamówień kontrahentów składanych w formie pisemnej, ustnej lub elektronicznej (via email).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych do ustawy, dopuszczalne jest wyodrębnianie w fakturze VAT w jednej pozycji wynagrodzenia za wykonanie usługi podstawowej, a w osobnych pozycjach kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i kosztów diet; jak również czy dopuszczalne jest wystawianie odrębnej faktury VAT na te koszty, skoro są one ponoszone w związku z wykonywaniem usługi podstawowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i koszty diet mogą być ujęte w jednej fakturze VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej, w osobnej pozycji tej faktury. Koszty te mogą być również ujęte w odrębnej fakturze VAT, o ile ich wysokość będzie znana Wnioskodawcy po upływie terminu właściwego dla wystawienia faktury VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej.

Ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani też przepisy aktów wykonawczych do ustawy, nie zabraniają ujęcia w osobnej pozycji faktury VAT, albo w osobnej fakturze VAT, kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i kosztów diet tłumacza, poniesionych w związku z wykonywaniem usługi podstawowej, jeśli strony czynności umówiły się, iż koszty te obciążą finalnie zamawiającego (odbiorcę usługi).

Zasadniczo Wnioskodawca winien dążyć do tego, aby koszty te zostały zafakturowane na fakturze VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej, przy czym mogą być ujęte w pozycjach odrębnych od pozycji określającej wynagrodzenie należne za wykonanie usługi podstawowej.

Jednakże, gdyby koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia lub koszty diet tłumacza były znane Wnioskodawcy dopiero po terminie właściwym dla wystawienia faktury VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej, wówczas koszty te mogą zostać objęte samodzielną fakturą VAT, wystawioną do 7 dni od uzyskania informacji o wysokości tych kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy na rzecz swoich kontrahentów usługi tłumaczeń ustnych, zwane dalej "usługami podstawowymi".

Coraz częściej kontrahenci Wnioskodawcy oczekują, że usługi podstawowe będą wykonywane w miejscu wskazanym przez kontrahentów Wnioskodawcy, odległym od siedziby Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi ustnych tłumaczeń w dowolnym miejscu w Polsce i poza Polską, wskazanym przez kontrahentów.

Jednakże w takiej sytuacji, oprócz wynagrodzenia za wykonaną usługę podstawową, Wnioskodawca zamierza obciążać kontrahentów następującymi kosztami dodatkowymi:

* kosztami przejazdów tłumacza do miejsca wykonywania tłumaczeń ustnych wskazanego przez kontrahenta Wnioskodawcy (pociąg, autobus, taksówka, samolot, własne auto tłumacza itp.);

* kosztami zakwaterowania tłumacza;

* kosztami wyżywienia tłumacza;

* kosztami diet, jeśli tłumacz jest pracownikiem Wnioskodawcy;

* kosztami podobnymi poniesionymi przez Wnioskodawcę na skutek wykonywania usługi podstawowej w miejscu wskazanym przez kontrahenta.

Kontrahenci Wnioskodawcy to konsumenci, albo przedsiębiorcy, mający odpowiednio miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, w innym niż Polska państwie Unii Europejskiej, albo innym państwie nienależącym do Unii Europejskiej. Niektórzy z nich są polskimi podatnikami podatku VAT, niektórzy są podatnikami podatku od wartości dodanej, a część z nich nie zalicza się do wymienionych podatników.

Spółka zamierza wymieniać na fakturze VAT osobno należność za usługę podstawową oraz osobno koszty przejazdów, koszty zakwaterowania, koszty wyżywienia i koszty diet, a w przypadku gdyby koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia lub koszty diet były znane Wnioskodawcy po terminie przewidzianym na wystawienie faktury VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej, wówczas koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia lub koszty diet będą ujmowane w osobnej fakturze VAT.

Możliwość obciążenia kontrahentów Wnioskodawcy kosztami przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i kosztami diet będzie wynikać z treści umów (ustnych lub pisemnych) zawieranych przez Wnioskodawcę z kontrahentami, albo z zamówień kontrahentów składanych w formie pisemnej, ustnej lub elektronicznej (via email).

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości wyodrębnianie na fakturze VAT w jednej pozycji wynagrodzenia za wykonanie usługi podstawowej, a w osobnych pozycjach kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i kosztów diet.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360) obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r., wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Aby móc wskazać sposób dokumentowania na fakturze VAT sprzedaży danej usługi należy ustalić czy dana usługa jest usługą pojedynczą czy złożoną, tj. taką, która składa się z kombinacji różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej usługi głównej.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej (podstawowej), lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, iż świadczona przez niego usługa będzie zaliczać się do usług złożonych, bowiem poniesione przez tłumacza wykonującego usługę tłumaczenia ustnego we wskazanym przez kontrahentów Wnioskodawcy miejscu dodatkowe świadczenia, będą elementem kalkulacyjnym otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia (częścią odpłatności za kompleksową usługę tłumaczeń ustnych). Możemy mówić więc o jednym świadczeniu (złożonym z kilku innych świadczeń składowych). Wynika to z samego charakteru usługi, która składając się z różnych świadczeń, prowadzi jednak do jednego celu, jakim w sytuacji Wnioskodawcy jest usługa tłumaczenia ustnego świadczona we wskazanym przez kontrahentów Wnioskodawcy miejscu co wymusza poniesienie przez podmiot wykonujący tę usługę poniesienie dodatkowych kosztów z nią związanych (kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i diet). Koszty przejazdów, koszty zakwaterowania, koszty wyżywienia i koszty diet będą zatem ściśle związane z wykonywaną przez tłumacza usługą, gdyż wykonanie przedmiotowej usługi tłumaczenia ustnego nie będzie możliwe bez dojazdu tłumacza do miejsca wskazanego przez kontrahenta oraz w zależności od czasu w jakim usługa zostanie wykonana, bez poniesienia kosztów wyżywienia, zakwaterowania i diet. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca - kontrahenci oczekują, że usługi podstawowe będą wykonywane w miejscu wskazanym przez kontrahentów, odległym od siedziby Wnioskodawcy, dlatego Wnioskodawca zamierza obciążać kontrahentów kosztami dodatkowymi, które będą wynikać z treści umów (ustnych lub pisemnych) zawieranych przez Wnioskodawcę z kontrahentami, albo z zamówień kontrahentów składanych w formie pisemnej, ustnej lub elektronicznej.

Zatem ww. koszty będą stanowiły jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę). Na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi składać się będą na równi z wypłacanym wynagrodzeniem za samą czynność nauczania języka także ww. koszty. Koszty przejazdów, koszty zakwaterowania, koszty wyżywienia i koszty diet stanowić będą zatem element rachunku kosztów zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności (ceny) za wykonywaną usługę tłumaczenia ustnego. Stanowić będą więc obrót w rozumieniu powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, tj. kwotę należną z tytułu sprzedaży świadczonej przez Wnioskodawcę usługi w zakresie tłumaczenia ustnego.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania na fakturze VAT sprzedaży ww. kompleksowej usługi tłumaczenia ustnego stwierdzić należy, iż zgodnie z ww. art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży (...). Z kolei przepisy rozporządzeń wykonawczych w sprawie faktur obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. stwierdzają, że faktura zawierać powinna m.in. nazwę usługi.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że faktury są dokumentem sformalizowanym i muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla w sposób prawidłowy zdarzenie gospodarcze. Faktura VAT potwierdza zaistniałe zdarzenia gospodarcze, a jej elementy formalne wymagane przez art. 106 ust. 1 ustawy mają znaczenie dowodowe.

W przedmiotowej sprawie przedmiotem sprzedaży, jak już stwierdzono wcześniej będzie, kompleksowa usługa tłumaczenia ustnego a nie usługa transportowa czy usługa zakwaterowania bądź gastronomiczna. Koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i diet stanowią bowiem element kalkulacyjny wynagrodzenia za tę usługę. Podział w tym przypadku jednorodnej, kompleksowej usługi na odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym nieodzwierciedlającym stanu rzeczywistego transakcji, w której przedmiotem sprzedaży jest tylko i wyłącznie usługa tłumaczenia ustnego wykonywanego przez tłumacza w siedzibie kontrahenta. W konsekwencji podział ten nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na części obejmujące należność za usługę tłumaczenia ustnego wykonywanego przez tłumacza i należności za przejazd, zakwaterowanie, wyżywienie i diety.

Reasumując należy wskazać, iż całość świadczenia należnego od Wnioskodawcy powinna być udokumentowana wystawieniem faktury VAT, w której w części zasadniczej faktury przeznaczonej na wskazanie nazwy usługi winna znaleźć się nazwa właściwa, tj. usługa tłumaczenia ustnego. Jednakże nic nie stoi na przeszkodzie, aby np. w części informacyjnej faktury VAT zawrzeć, jeśli taka jest wola i uzgodnienie stron umowy, elementy oraz ich wartość, które składają się na cenę całej usługi.

Odnośnie natomiast kwestii wystawienia odrębnej faktury VAT na koszty przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia oraz diet, które były znane Wnioskodawcy po terminie przewidzianym na wystawienie faktury VAT stwierdzającej wykonanie usługi podstawowej, stwierdzić należy, iż skoro przedmiotem sprzedaży będzie kompleksowa usługa, to obciążenie Wnioskodawcy kosztami przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia lub kosztami diet, które są częścią kompleksowej usługi, nie może odbyć się poprzez wystawienie odrębnej faktury VAT obejmującej te koszty tylko poprzez wystawienie faktury korygującej do wystawionej pierwotnie faktury sprzedażowej. Zgodnie bowiem z § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W takiej sytuacji, zgodnie z § 14 ust. 2 tego rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Ponadto, jak stanowi § 14 ust. 3 tego rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, że dopuszczalne jest wyodrębnianie w fakturze VAT w jednej pozycji wynagrodzenia za wykonanie usługi podstawowej, a w osobnych pozycjach kosztów przejazdów, zakwaterowania, wyżywienia i kosztów diet oraz wystawianie odrębnej faktury VAT na te koszty, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia zastosowania właściwych stawek podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie. Jeżeli Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem indywidualnej interpretacji w tym zakresie, winien wystąpić z odrębnym wnioskiem, w którym opisze zaistniały w tej sprawie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), przedstawi własne stanowisko, zada stosowne pytanie oraz uiści należną opłatę.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.