IBPP1/443-1024/10/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wystąpienia niedoborów zawinionych przez pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wystąpienia niedoborów zawinionych przez pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność budowlano-montażową. Na terenie zamkniętym i strzeżonym posiada magazyn materiałów, dla którego prowadzi ewidencję ilościowo-wartościową oraz magazynek odzieży ochronnej dla pracowników, w którym prowadzona jest ewidencja ilościowa (odzież w momencie zakupu obciąża koszty Spółki). Materiały z magazynu pobierane są na podstawie dow. RW i obciążają koszty zleceń. W wyniku inwentaryzacji stwierdzono niedobór materiałów i odzieży za który zostali obciążeni pracownicy magazynu, wystawiono noty obciążeniowe. Nabycie tych materiałów nastąpiło w celu ich wykorzystania przy wykonywaniu czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystąpi konieczność wykazania podatku VAT od stwierdzonych niedoborów zawinionych. Jeżeli tak, to czy w okresie kiedy został stwierdzony niedobór, czy w okresie kiedy materiały zostały nabyte.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność wykazania podatku VAT należnego od stwierdzonych niedoborów zawinionych, ponieważ nie jest to dostawa towarów, ani świadczenie usług. Art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie nadmienia się, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność budowlano-montażową. Na terenie zamkniętym i strzeżonym posiada magazyn materiałów, dla którego prowadzi ewidencję ilościowo-wartościową oraz magazynek odzieży ochronnej dla pracowników, w którym prowadzona jest ewidencja ilościowa (odzież w momencie zakupu obciąża koszty Spółki). Materiały z magazynu pobierane są na podstawie dow. RW i obciążają koszty zleceń. W wyniku inwentaryzacji stwierdzono niedobór materiałów i odzieży za który zostali obciążeni pracownicy magazynu, wystawiono noty obciążeniowe. Nabycie tych materiałów nastąpiło w celu ich wykorzystania przy wykonywaniu czynności opodatkowanych.

Dokonując analizy przywołanych przepisów stwierdzić należy, że wystąpienie niedoborów materiałów i odzieży, za które zostali obciążeni pracownicy magazynu, uznanych przez Wnioskodawcę za zawinione przez tych pracowników, co do zasady, nie ma znaczenia na gruncie należnego podatku od towarów i usług. Niedobory towarów nie stanowią bowiem ani dostawy towarów, ani świadczenia usług.

Zatem, w związku z powstaniem niedoborów uznanych przez Wnioskodawcę za zawinione przez pracowników, u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek w podatku VAT należnym - czyli obowiązek opodatkowania powyższych niedoborów podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Ponieważ w niniejszej interpretacji wykazano, iż w związku z powstaniem niedoborów zawinionych u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek w podatku VAT należnym - czyli obowiązek opodatkowania powyższych niedoborów podatkiem od towarów i usług, zatem pytanie Wnioskodawcy dotyczące terminu wykazania podatku VAT od stwierdzonych niedoborów zawinionych - jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.