IBPP1/443-1012/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 października 2014 r. (data wpływu 13 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) oraz pismem z 23 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stwierdzenia czy sprzedaż udziału w prawie własności działek nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania sprzedaży udziału w prawie własności działek nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113 - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 października 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stwierdzenia czy sprzedaż udziału w prawie własności działek nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT,

* opodatkowania sprzedaży udziału w prawie własności działek nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113.

Wniosek został uzupełniony pismem z 14 stycznia 2015 r. (data wpływu 15 stycznia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1012/14/MS z 31 grudnia 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 września 2014 r. jako współwłaściciel na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej Wnioskodawca ze współmałżonką dokonał sprzedaży części gospodarstwa rolnego z przyległymi do niego niewielkimi terenami przemysłowymi. Sprzedana nieruchomość gruntowa znajduje się na terenie C. obręb L. i obejmuje następujące działki:

Nr powierzchnia w ha przeznaczenie symbol

739)1 0,1146 tereny przemysłowe Ba

740)1 0,0060 tereny przemysłowe Ba

793)7 0,1036 tereny przemysłowe Ba

3111 0,8303 grunty orne, łąki RIVb, RV, ŁIV,

3112 0,9280 łąki ŁIV,

3113 13,2187 grunty orne, łąki, pastwiska, nieużytki RIVb, RV, RVI, ŁIV, PSVI, N

Przedmiotowa nieruchomość odłączona została od dotychczasowej księgi wieczystej i zostanie dla niej założona nowa księga wieczysta, w której jako właściciel wpisana zostanie Spółka - Nabywca.

Umowa kupna nieruchomości z dnia 30 września 2014 r. była umową przyrzeczoną zawartą w związku z umową przedwstępną, którą Strony zawarły w dniu 23 grudnia 2013 r.

Niewielka część przedmiotowej nieruchomości (o pow. 0,1639 ha) nabyta została przez Wnioskodawcę i jego współmałżonkę w drodze zasiedzenia stwierdzonego postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 14 września 2011 r. o zasiedzeniu z dniem 10 września 2010 r. na prawach wspólności ustawowej małżeńskiej własności nieruchomości. Od tego nabycia ustalono podatek na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, który został zapłacony, co potwierdził Naczelnik Urzędu Skarbowego wydając w dniu 10 listopada 2011 r. stosowne zaświadczenie. Pozostała cześć przedmiotowej nieruchomości, a mianowicie działki o numerze 3111, 3112, 3113 Wnioskodawca nabył wraz z współmałżonką 29 września 2001 r. a działki o numerze 739/1, 740/1, 793/7 Wnioskodawca nabył wraz z współmałżonką 19 grudnia 2005 r. Transakcje zakupu nie były opodatkowane podatkiem VAT.

Decyzja o nabyciu tych nieruchomości gruntowych była spowodowana chęcią założenia gospodarstwa rolnego. W tym celu Wnioskodawca ukończył specjalistyczne szkolenie rolnicze. Z tego też powodu od 2004 r. Wnioskodawca z współmałżonką korzysta z dopłat na działalność rolniczą, a produkt rolniczy - siano sprzedaje do okolicznych szkół jazdy konnej.

Sprzedane w dniu 30 września 2014 r. działki nie są zabudowane, ale znajdują się na nich instalacje infrastruktury technicznej, w tym rurociąg wodny przemysłowy oraz linia kablowa 6KV, przebiegają też napowietrzne linie energetyczne o mocy 20kV i 110 KV.

Brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, na którym znajdują się sprzedane grunty. Zgodnie z wydanym przez Urząd Miejski zaświadczeniem z dnia 12 września 2014 r. w aktualnym "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy": cyt.:

* działka nr 740/1 w C. obręb L. znajduje się na terenach przemysłu, baz, składów i innych obiektów do adaptacji,

* działki nr 456/7, 456/8, 3115 w C. obręb L. znajdują się na terenie przemysłu, baz, składów i innych obiektów do sukcesywnej zmiany profilu działalności z dopuszczeniem instalacji gospodarowania odpadami,

* działka nr 3114 w C. obręb L. znajduje się w części na terenach rolniczej przestrzeni produkcyjnej, terenach użytków rolnych z zabudową i bez zabudowy wskazane do utrzymania dotychczasowych form użytkowania, w części na terenie przemysłu, baz, składów i innych obiektów do sukcesywnej zmiany profilu działalności z dopuszczeniem instalacji gospodarowania odpadami oraz w części na terenach rolniczej przestrzeni produkcyjnej do restrukturyzacji,

* działka nr 793/7 w C. obręb L. znajduje się w części na terenach przemysłu, baz, składów i innych obiektów do adaptacji oraz w części i na terenach rolniczej przestrzeni produkcyjnej do restrukturyzacji,

* działka nr 3113 w C. obręb L. znajduje się w części na terenach rolniczej przestrzeni produkcyjnej do restrukturyzacji, w części na terenach przemysłu, baz, składów i innych obiektów do adaptacji, częściowo na terenie przemysłu, baz, składów i innych obiektów do sukcesywnej zmiany profilu działalności z dopuszczeniem instalacji gospodarowania odpadami,

* działki nr 3111, 3112 w C. obręb L. znajdują się na terenach rolniczej przestrzeni produkcyjnej do restrukturyzacji."

Ponadto, w dniu 21 sierpnia 2014 r. została wydana przez Burmistrza Miasta decyzja o warunkach zabudowy ustalająca dla przedmiotowej nieruchomości warunki zabudowy z zamierzeniem inwestycyjnym obejmującym budowę elektrowni fotowoltaicznej o mocy do 7,0 MWp.

Rodzaj inwestycji zakwalifikowano jako obiekt usługowo-produkcyjny stwierdzając, że inwestycja zabudowy systemami fotowoltaicznymi w sieci elektroenergetycznej jest inwestycją zabudowy przemysłowej zaliczanej do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Wnioskodawca chce jeszcze dodatkowo poinformować, że 17 lipca 2007 r. sprzedał jako współwłaściciel ze swoją współmałżonką działkę rolną nr 903/1 o pow. 76.412 m². Sprzedaż ta nastąpiła aby poprawić kondycję finansową gospodarstwa oraz warunków bytowo-zdrowotnych Wnioskodawcy i jego współmałżonki. Sprzedaż ta nie była opodatkowana podatkiem VAT.

W okresie od czerwca 2007 r. do końca listopada 2008 r. część przedmiotowej nieruchomości była przedmiotem bezumownego korzystania i z tego tytułu Wnioskodawca otrzymał wraz ze współmałżonką odszkodowanie, natomiast od grudnia 2008 do listopada 2010 r. to bezumowne korzystanie przerodziło się w dzierżawę.

Umowa przedwstępna, która została zawarta 23 grudnia 2013 r. zobowiązująca Wnioskodawcę i jego współmałżonkę do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zawierała szereg warunków, które Wnioskodawca i jego współmałżonka musieli jako właściciele nieruchomości spełnić, a mianowicie:

1. Uzyskać ostateczną decyzję o warunkach zabudowy dotyczącej realizacji zamierzenia inwestycyjnego polegającego na etapowej budowie elektrowni fotowoltaicznej,

2. Uzyskać podział przedmiotowej nieruchomości oraz ostatecznej decyzji zatwierdzającej ten podział,

3. Uzyskać decyzję korygującą ostateczną decyzję Burmistrza Miasta z dnia 24 kwietnia 2013 r. o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni fotowoltaicznej,

4. Zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości sąsiednich przez A. X. (córkę Wnioskodawcy), w której zobowiąże się do sprzedaży innych nieruchomości na rzecz tej samej Spółki.

Strony umowy przedwstępnej postanowiły, że wszelkie koszty związane ze spełnieniem powyższych warunków poniesie Wnioskodawca i jego współmałżonka.

Wszystkie powyższe warunki zawarte w przedwstępnej umowie przyrzeczonej zostały przez Wnioskodawcę i jego współmałżonkę spełnione.

Wszelkie nabyte przez Wnioskodawcę grunty miały charakter prywatny. W momencie zakupu nie było zamiarem Wnioskodawcy przeznaczenie tej ziemi do sprzedaży. Tym bardziej, że w tym czasie córka Wnioskodawcy ukończyła Akademię... - nie miała pracy i Wnioskodawca chciał aby ona pomagała w prowadzeniu tego gospodarstwa, a w przyszłości przejęła go. Jednak okazało się, że córka podjęła pracę w ogrodzie zoologicznym we Wrocławiu i z tym miastem związała swoje plany życiowe. Wnioskodawca natomiast wraz ze współmałżonką są coraz starsi, zmagają się z problemami zdrowotnymi co spowodowało, że ich plany na życie uległy zmianie. Wnioskodawca i jego współmałżonka nie są już w stanie prowadzić efektywnie działającego gospodarstwa rolnego.

Na decyzję o sprzedaży miała również wpływ powzięta informacja o planach budowy na terenie działek Wnioskodawcy i jego współmałżonki spalarni śmieci w Luszowicach co spowoduje, że uprawy rolne w okolicy spalarni będą nieekologiczne. Zatem pod wielkim znakiem zapytania pozostaje możliwość kontynuowania działalności rolniczej na terenie Wnioskodawcy i jego współmałżonki.

Wnioskodawca oświadcza, że nigdy nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 mara 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nie jest też podatnikiem VAT czynnym ani płatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie podejmował i nie będzie podejmował żadnych aktywnych działań o charakterze typowym dla podmiotów prowadzących działalność w zakresie handlu, w związku z przygotowaniem gruntów do sprzedaży. Dwukrotnie w 2012 r. Wnioskodawca dał ogłoszenie do gazety lokalnej z ofertą sprzedaży powyższych gruntów. Wnioskodawca nie korzystał z pośrednictwa biur, firm zajmujących się sprzedażą nieruchomości. Sprzedaż nastąpiła z wolnej ręki. Wnioskodawca nie dokonał również żadnych prac związanych z uzbrojeniem terenu.

Wnioskodawca chciał jednak jeszcze poinformować, że w sierpniu 2012 r. zgłosił się do niego przedstawiciel Urzędu Miejskiego z prośbą o wyrażenie zgody na przekazanie informacji o gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy i jego współmałżonki do Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. (dalej ARR S.A.). ARR S.A. skontaktował Wnioskodawcę i jego współmałżonkę z sześcioma potencjalnymi inwestorami zagranicznymi, którzy byli zainteresowani budową elektrowni fotowoltaicznej na terytorium woj. Zainteresowani oni byli jedynie dzierżawą, a dalsze rozmowy nad lokalizacją swojej inwestycji na przedmiotowej nieruchomości uzależnili od przygotowania różnego rodzaju dokumentacji, zdjęć i map oraz uzyskaniu przez Wnioskodawcę i jego współmałżonki decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji polegającej na etapowej budowie elektrowni (wniosek o wydanie takiej decyzji został złożony 23 sierpnia 2012 r., zaś decyzja została wydana w dniu 24 kwietnia 2013 r.). Ponadto Wnioskodawca zwrócił się do Firmy S.A. Oddział o warunki przyłączenia elektrowni fotowoltaicznej (farmy słonecznej).

Powyższe rozmowy z inwestorami zagranicznymi zakończyły się niepowodzeniem. Wówczas to Wnioskodawca zamieścił w lokalnej prasie dwa ogłoszenia informujące o możliwości prowadzenia inwestycji polegającej m.in. na budowie farmy fotowoltaicznej na terenie nieruchomości Wnioskodawcy.

W piśmie z 14 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wskazał:

ad. 1

Na działkach nr 3111, 3112, 3113 znajduje się:

Zarówno powyższy rurociąg podziemny jak i linia kablowa podziemna była własnością Z. G. "T." i służyła wyłącznie tym zakładom do zasilania szybu zamułkowego. Szyb zamułkowy był przeznaczony do wypełniania wyrobisk piaskiem zmieszanym z wodą przemysłową. Z. G. "T." już nie istnieje i infrastruktura ta jest bezużyteczna.

Kupując działki, na których był umiejscowiony rurociąg i linia kablowa nie doszło w umowie kupna do przeniesienia własności powyższych budowli. Dopiero poprzez ugodę sądową w dniu 4 lipca 2011 r. doszło do przeniesienia własności powyższych budowli, które to zostały przez specjalistów wycenione w wartości złomu, ponieważ nie były już wówczas eksploatowane, a ich stan techniczny z uwagi na długoletnią eksploatację był zły.

Na działce nr 3113 znajdują się dwa słupy linii elektroenergetycznej 20kV, rok budowy 1973 - własność S.A. oraz jeden słup linii elektroenergetycznej 110 kV rok budowy 1984 - właściciel nieznany.

ad. 2

ad. 3

Zgodnie z przepisami ustawy - Prawo Budowlane art. 3 ust. 3a wszystkie instalacje infrastruktury technicznej, o których mowa we wniosku, zlokalizowane na sprzedanych działkach powinny, zdaniem Wnioskodawcy stanowić budowle - tzw. "obiekt liniowy".

Natomiast zgodnie z PKOB według przypuszczenia Wnioskodawcy wszystkie te obiekty winny mieścić się pod numerem 221: rurociągi i linie telekomunikacyjne oraz linie elektroenergetyczne przesyłowe. Aby jednak móc podać w pełni wiarygodne informacje na temat zdefiniowania powyższych obiektów, jak i zakwalifikowania ich do prawidłowej grupy klasyfikacji obiektów budowlanych Wnioskodawca winien zwrócić się do fachowców np. biegłego z zakresu prawa budowlanego lub Państwowego Nadzoru Budowlanego, a tego w czasie 7 dni jakie ma na złożenie wyjaśnień nie jest w stanie dokonać.

Stwierdzić zatem należy, że warunek pierwszy jest spełniony, zaś co do drugiego warunku Wnioskodawca nie ma wiedzy czy, obiekty te otrzymały pozwolenie na tymczasowe użytkowanie czy też stałe. Wnioskodawca nie może zatem udzielić jednoznacznej odpowiedzi czy obiekty te są trwale z gruntem związane.

b. rurociąg wodny przemysłowy wybudowany w 1975 r. - Wnioskodawca nie zna daty oddania do użytkowania, linia kablowa 6 kV wybudowana w 1982 r. - Wnioskodawca nie zna daty oddania do użytkowania, linia energetyczna 20 kV wybudowana w 1973 r. - Wnioskodawca nie zna daty oddania do użytkowania, linia energetyczna 110 kV wybudowana w 1984 r. - Wnioskodawca nie zna daty oddania do użytkowania.

ad. 4

Sprzedaż nieruchomości w skład której wchodziły działki 3111, 3112, 3113 dokonana była w stanie istniejącym wraz z rurociągiem i kablem podziemnym. Ponadto w umowie notarialnej Wnioskodawca złożył oświadczenie, że w ramach ceny sprzedaży przenosi na rzecz kupującego wszelkie roszczenia związane z korzystaniem z nieruchomości przez osoby trzecie. Ponieważ zarówno rurociąg, jak i kabel podziemny nie są użytkowane Wnioskodawca przed sprzedażą mógł je z działki usunąć, jednakże koszty wykopania powyższych rur przekroczyłyby znacznie wartość wykopanego złomu.

ad. 5

Z tytułu nabycia rurociągu wodnego i linii kablowej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

ad. 6

Zgodnie z przepisami art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) nie doszło do pierwszego zasiedlenia żadnej z instalacji infrastruktury technicznej.

ad. 8

Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

ad. 9

Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie obiektów infrastruktury technicznej. Zarówno rurociąg, jak i kabel był dla Wnioskodawcy bezużyteczny.

ad. 10

Przedmiotem bezumownego korzystania, a następnie umowy dzierżawy były następujące działki:

Wszystkie te trzy bezumowne korzystania przerodziły się w dzierżawę od grudnia 2008 r. do listopada 2010 r. Stroną dzierżawiącą w każdym z tych trzech przypadków były Z. G. "T.".

ad. 11

Sprzedane działki o numerach ewidencyjnych 739/1, 740/1, 793/7 nie zmieniły ani oznaczenia ewidencyjnego, ani powierzchni ani swojej konfiguracji.

Nieruchomość rolna składająca się z działek 462/1, 722/1, 732/1, 750/2, 815 o ogólnej powierzchni 21,0301 ha operatem (podział rolny) wskutek nowego pomiaru zmieniła swoją konfigurację, użytki gruntowe oraz powierzchnię na 21,0165 ha, a następnie uległa podziałowi na nowe działki: 3111 o pow. 0,8303 ha, 3112 o pow. 0,9280 ha, 3113 - pow. 13,2187 ha, 3114 o pow. 2,6451 ha, 3115 o pow. 3,3944 ha.

Zatem sprzedane działki o numerach 3111, 3112, 3113 powstały z połączenia działki 462/1 i 815. Podział nastąpił 15 kwietnia 2014 r.

Wcześniej Wnioskodawca wraz ze współmałżonką nabył na współwłasność:

ad. 13

W przeszłości Wnioskodawca dokonał sprzedaży następujących nieruchomości:

Wnioskodawca oświadcza, że z tytułu sprzedaży powyższych nieruchomości nigdy nie składał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, deklaracji VAT-7 i nie odprowadzał podatku VAT.

ad. 14

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie podejmuje żadnych kroków w celu sprzedaży kolejnych działek. Jednakże dwie instytucje: Międzygminny Związek Komunalny Gmin oraz X są zainteresowane wybudowaniem na terenie obejmującym część działek Wnioskodawcy i część działek gminnych wytwórnię gazu syntezowego co w potocznym nazewnictwie oznacza spalarnię odpadów komunalnych. Jeżeli dojdzie do budowy tej inwestycji prawdopodobnie dojdzie do sprzedaży działek pod spalarnię lub do wywłaszczenia.

Wówczas pozostałe, posiadane przez Wnioskodawcę działki o nr ew. 3114 i 3115 stracą swoje funkcje rolne - ekologiczne co w chwili obecnej jest potwierdzone specjalistycznym badaniem w 2010 r.

Jeżeli jednak nie dojdzie do powyższej inwestycji Wnioskodawca wraz ze współmałżonką przekaże gospodarstwo rolne swojej córce, która ukończyła Akademię... i wspólnie będą dalej prowadzić działalność rolniczą.

W piśmie z 23 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że działkę nr 3111, 3112, 3113 nabył wraz ze współmałżonką na własność we wrześniu 2001 r.

W 2010. r. Z. G. zwrócił się do Wnioskodawcy i jego współmałżonka o możliwość wejścia na ich działki z powodu awarii rurociągu. Właśnie w tym momencie Wnioskodawca i jego współmałżonka dowiedzieli się, że przez ich działki przebiega rurociąg oraz kabel elektryczny. Rozpoczęły się negocjacje z Z. G. T. w wyniku których w dniu 7 czerwca 2011 r. została podpisana w Sądzie ugoda, na podstawie której w zamian za bezumowne korzystanie z rurociągu i kabla przez okres 10 lat właściciel Z. G. T. przeniesie prawo własności na rzecz Wnioskodawcy i jego małżonki.

W dniu 4 lipca 2011 r. pomiędzy Z. G. T. a Wnioskodawcą i jego małżonka została podpisana umowa przeniesienia własności rurociągu i kabla.

Wnioskodawca informuje, że z tytułu przeniesienia własności nie otrzymał żadnej faktury ani też rachunków i nie została ta sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 stycznia 2015 r.):

Czy na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca będący rolnikiem i podatnikiem podatku rolnego, sprzedając nieruchomość w ramach transakcji wskazanej we wniosku stał się z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług i czy w związku z tym przedmiotowa transakcja zbycia nieruchomości powinna była zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli odpowiedź będzie twierdząca, i transakcja sprzedaży działek podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to czy właściwym powinno być zastosowanie do sprzedaży każdej z 6 działek zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z 14 stycznia 2015 r.), zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno uznać Wnioskodawcę za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych nieruchomości. Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, nie można uznać, że dokonując tej sprzedaży Wnioskodawca działał w charakterze handlowca. Nabycie gruntu - jak wskazano - nie nastąpiło bowiem w celach zarobkowych, ale w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego i przekazania go w późniejszym okresie córce. Ponadto, oprócz podziału gruntu, wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, ogłoszenia o sprzedaży, Wnioskodawca nie wykonywał czynności, które można uznać za takie, które wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem osobistym. W konsekwencji, sprzedając te nieruchomości gruntowe, Wnioskodawca korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca dokonał w swoim przeświadczeniu zbycia gruntu należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że sprzedaż nieruchomości gruntowej, nabytej w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby można było Wnioskodawcę uznać za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż orzeczenie TSUE z 15 września 2011 r. (sygn. akt C-180/10 i C-181/10) wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału. Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną) a z opisanego zdarzenia przyszłego nie wynika, że mamy do czynienia ze zbiorem takich zorganizowanych działań - sprzedaż nieruchomości gruntowej należącej do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Cytując jeden z wyroków NSA z 10 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 850/12 "o aktywnym działaniu podatnika zmierzającym do sprzedaży działek świadczą przykładowo następujące okoliczności:

* Podział działki

* Wydanie decyzji o warunkach zabudowy

* Uzbrojenie działek

* Podjęcie działań marketingowych

* Ustanowienie pełnomocnika do sprzedaży działek".

Gdy podmiot sprzedający nieruchomości podejmuje takie działania, to zdaniem NSA trudno uznać, aby działał on w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Aby jednak stwierdzić, że sprzedawca występuje jako podatnik, nie wystarczy stwierdzić, że wystąpiła jedna taka okoliczność. Musi wystąpić ciąg tych okoliczności. Potwierdzeniem tego stanowiska jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 grudnia 2013 r. (sygn. IBPP1/443-771/13/DK, w której czytamy: Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W przypadku Wnioskodawcy sprzedane działki nie zostały uzbrojone, ani ogrodzone. Teren nie został formalnie wyłączony z produkcji rolnej. Wnioskodawca nie podjął żadnych działań mających na celu podniesienie wartości działek, w szczególności uzbrojenia i ogrodzenia oraz utworzenia dróg wewnętrznych.

Wnioskodawca nie podejmował również aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Aktywność Wnioskodawcy ograniczyła się wyłącznie do czynności, które były niezbędne do dokonania zbycia i zlecane przez potencjalnego Nabywcę. Nikt w dzisiejszych czasach nie kupuje "kota w worku". Zatem przygotowana przez Wnioskodawcę dokumentacja była niezbędna aby Nabywca mógł podjąć decyzję o kupnie nieruchomości.

Takie działanie zdaniem Wnioskodawcy mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie wypełniając znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. W szczególności sprzedaż tych działek zdaniem Wnioskodawcy nie będzie działalnością handlową gdyż Wnioskodawca nie nabywał tych nieruchomości z zamiarem późniejszej odsprzedaży, ani też nie ponosił nakładów zmierzających do podniesienia wartości działek przeznaczonych na sprzedaż - nie doszło też do ciągu tych zdarzeń, które zostały przytoczone w powyższym wyroku NSA.

W świetle powyższego, w przekonaniu Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości w drodze umowy przyrzeczonej z dnia 30 września 2014 r. nie wywołała takiego skutku, który uczyniłby Wnioskodawcę podatnikiem podatku od towarów i usług i w związku z tym przedmiotowa sprzedaż nie powinna była zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jeżeli jednak organ podatkowy uzna, że dokonana transakcja sprzedaży nieruchomości tj. 6 działek podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług to czy słusznym jest stanowisko Wnioskodawcy w sprawie, że dla działek 3111, 3112, 3113 właściwym będzie zdaniem Wnioskodawcy zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a, a dla działek 739/1, 740/1, 793/7 właściwym będzie zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące 6 stanów faktycznych (opodatkowania sprzedaży 6 działek nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113) w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W tym miejscu wyjaśnić należy, iż prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 ww. ustawy - Kodeks cywilny współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

Natomiast ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

W świetle art. 31 § 1 ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W świetle art. 35 tego Kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Zgodnie z art. 43 § 1 ww. ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z działalnością gospodarczą.

Skutkiem powyższego, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podkreślić także należy, iż w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi bowiem wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy udziałów w działkach podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Wnioskodawca sprzedając udziały w gruntach (zabudowanych i niezabudowanych) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybrała formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Jednocześnie należy stwierdzić, że sam zamiar z jakim Wnioskodawca nabył wraz ze współmałżonką przedmiotowe udziały w nieruchomościach nr 739/1, 740/1, 793/7 oraz w nieruchomościach 462/1 i 815, z których po scaleniu powstały działki nr 3111, 3112, 3113 tj. w celu prowadzenia przez Wnioskodawcę i jego współmałżonkę gospodarstwa rolnego, nie może przesądzać o tym, że automatycznie w przedmiotowej sprawie sprzedaż zabudowanych i niezabudowanych działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne znaczenie, jak wskazano wyżej, będą miały bowiem okoliczności towarzyszące nie tylko nabyciu ale i następnie wykorzystaniu ww. gruntów oraz także działania podjęte w celu ich sprzedaży.

Trzeba mieć też na uwadze, że przez termin "zamiar" należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby lecz muszą istnieć obiektywne dowody potwierdzające przeznaczenie danej nieruchomości wyłącznie do celów prywatnych.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów mimo, że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta. Bardzo istotnym elementem, przesadzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje dany podmiot w związku z rozpoczęciem działalności. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane regulacje, jak i ugruntowane orzecznictwo TSUE należy uznać, że Wnioskodawca w celu przygotowania działek do sprzedaży podjął jak wynika z opisu sprawy zorganizowany ciąg działań zmierzających do ich sprzedaży.

Wnioskodawca w niniejszej sprawie wskazał, że nieruchomość obejmująca działki nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113 sprzedana 30 września 2014 r. była przedmiotem przedwstępnej umowy sprzedaży z 23 grudnia 2013 r.

Umowa przedwstępna, która została zawarta w dniu 23 grudnia 2013 r. zobowiązująca Wnioskodawcę i jego współmałżonkę do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zawierała szereg warunków, które Wnioskodawca i jego współmałżonka musieli jako właściciele nieruchomości spełnić, a mianowicie:

1. Uzyskać ostateczną decyzję o warunkach zabudowy dotyczącej realizacji zamierzenia inwestycyjnego polegającego na etapowej budowie elektrowni fotowoltaicznej,

2. Uzyskać podział przedmiotowej nieruchomości oraz ostatecznej decyzji zatwierdzającej ten podział,

3. Uzyskać decyzję korygującą ostateczną decyzję Burmistrza Miasta z dnia 24 kwietnia 2013 r. o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko dla przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni fotowoltaicznej,

4. Zawrzeć umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości sąsiednich przez A. X. (córkę Wnioskodawcy), w której zobowiąże się do sprzedaży innych nieruchomości na rzecz tej samej Spółki.

Strony umowy przedwstępnej postanowiły, że wszelkie koszty związane ze spełnieniem powyższych warunków poniesie Wnioskodawca i jego współmałżonka.

Jak wskazano we wniosku wszystkie powyższe warunki zawarte w przedwstępnej umowie przyrzeczonej zostały przez Wnioskodawcę i jego współmałżonkę spełnione.

Jednocześnie z wniosku wynika, że Wnioskodawca dwukrotnie w 2012 r. dał ogłoszenie do gazety lokalnej z ofertą sprzedaży powyższych gruntów.

Ponadto Wnioskodawca informuje, że w sierpniu 2012 r. zgłosił się do niego przedstawiciel Urzędu Miejskiego z prośbą o wyrażenie zgody na przekazanie informacji o gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy i jego współmałżonki do Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. (dalej ARR S.A.). ARR S.A. skontaktował Wnioskodawcę i jego współmałżonkę z sześcioma potencjalnymi inwestorami zagranicznymi, którzy byli zainteresowani budową elektrowni fotowoltaicznej na terytorium woj. Zainteresowani oni byli jedynie dzierżawą, a dalsze rozmowy nad lokalizacją swojej inwestycji na przedmiotowej nieruchomości uzależnili od przygotowania różnego rodzaju dokumentacji, zdjęć i map oraz uzyskaniu przez Wnioskodawcę i jego współmałżonkę decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla inwestycji polegającej na etapowej budowie elektrowni (wniosek o wydanie takiej decyzji został złożony 23 sierpnia 2012 r., zaś decyzja została wydana w dniu 24 kwietnia 2013 r.). Ponadto Wnioskodawca zwrócił się do Firmy S.A. Oddział o warunki przyłączenia elektrowni fotowoltaicznej (farmy słonecznej).

Powyższe rozmowy z inwestorami zagranicznymi zakończyły się niepowodzeniem. Wówczas to Wnioskodawca zamieścił w lokalnej prasie dwa ogłoszenia informujące o możliwości prowadzenia inwestycji polegającej m.in. na budowie farmy fotowoltaicznej na terenie nieruchomości Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży wskazanych działek, Wnioskodawca zaangażował środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Powyższe działania Wnioskodawcy (w tym przypadku zespół środków) wskazują, że należy je uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami a nie za zwykły zarząd prywatną nieruchomością o którym mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10.

Ponadto z opisu sprawy wynika też, że przedmiotem bezumownego korzystania, a następnie umowy dzierżawy były następujące działki:

Wszystkie te trzy bezumowne korzystania przerodziły się w dzierżawę od grudnia 2008 r. do listopada 2010 r. Stroną dzierżawiącą w każdym z tych trzech przypadków były Z. G. "T.".

Wskazać należy, że przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków na czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz - art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, i polega na oddaniu rzeczy do używania przez wydzierżawiającego, zaś świadczenie dzierżawcy polega na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc oddanie w ramach umowy dzierżawy innym podmiotom gruntów, skutkuje uzyskiwaniem korzyści majątkowych po stronie Wnioskodawcy.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia "działalność gospodarcza", w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Z powyższego wynika, że dzierżawa wypełnia definicję działalności gospodarczej określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

W konsekwencji dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Tym samym wypełnia ona określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przedmiotowej sprawie nie można rownież uznać, że Wnioskodawca wykorzystywał ww. działki w celach osobistych w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy również, iż nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowych udziałów w nieruchomościach do jakichkolwiek celów osobistych.

Mając zatem na uwadze całokształt przywołanego stanu prawnego jak i całokształt podjętych przez Wnioskodawcę działań należy uznać, że Wnioskodawca zachowywał się jak podmiot profesjonalnie zajmujący się obrotem nieruchomościami.

Zatem Wnioskodawca dokonując sprzedaży udziału w działkach będzie działał w charakterze podatnika zajmującego się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Skutkiem powyższego uznać należy, że sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek nr 739/1, 740/1, 793/7 (niezabudowanych) i działek nr 3111, 3112, 3113 (zabudowanych) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że przedmiotowa sprzedaż nie powinna była zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Z wniosku wynika, że przedmiotem sprzedaży dokonanej 30 września 2014 r. były 3 działki niezabudowane o nr ewidencyjnych 739/1, 740/1, 793/7 oraz 3 działki zabudowane nr 3111, 3112, 3113.

Zabudowa na działkach nr 3111, 3112, 3113 obejmowała:

* podziemny rurociąg wodny przemysłowy o przekroju 200 i długości 600 m, oraz

* linię kablową 6kV podziemną - dwa kable typu YAK-y długości 1200 m.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe obiekty są budowlami sklasyfikowanymi pod symbolem PKOB 221: rurociągi i linie telekomunikacyjne oraz linie elektroenergetyczne przesyłowe.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że na działce nr 3113 znajdowały się:

* instalacja napowietrzna elektroenergetyczna 20 kV będąca własnością S.A. oraz

* instalacja napowietrzna elektroenergetyczna 110 kV - właściciel nieznany.

Sprzedaż nieruchomości w skład której wchodziły działki 3111, 3112, 3113 dokonana była w stanie istniejącym wraz z rurociągiem i kablem podziemnym.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

3a) obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Pod symbolem 221 w PKOB ujęte są rurociągi i linie telekomunikacyjne oraz linie elektroenergetyczne przesyłowe.

PKOB - 2212 - Rurociągi przesyłowe do transportu wody i ścieków.

Klasa obejmuje:

* Rurociągi przesyłowe naziemne, podziemne i podwodne do transportu wody i ścieków,

* Stacje pomp,

* Stacje filtrów lub ujęć wody.

Klasa nie obejmuje:

* Kanałów irygacyjnych i akweduktów (2153),

* Rurociągów sieci rozdzielczych wody (2222).

PKOB - 2214 Linie elektroenergetyczne przesyłowe.

Klasa obejmuje:

* Linie elektroenergetyczne przesyłowe nadziemne lub podziemne,

* Słupowe stacje transformatorowe (bez transformatorów) i rozdzielcze.

Klasa nie obejmuje:

* Instalacji oświetleniowych dróg i ulic (2111, 2112),

* Linii elektroenergetycznych rozdzielczych łącznie z urządzeniami pomocniczymi (2224).

W świetle powyższego przedmiotowy podziemny rurociąg wodny przemysłowy i linia kablowa 6kV podziemna, będące jak wskazał Wnioskodawca budowlami objętymi PKOB, spełniają definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż udziału w prawie własności ww. budowli wraz z udziałem w prawie własności gruntu, na którym są posadowione - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z przytoczonej wyżej ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

Aby miało miejsce "pierwsze zasiedlenie" w rozumieniu powyższej normy prawnej, muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki łącznie wymienione w przywołanym przepisie. Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość (budynki, budowle lub ich części) nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę (użytkownika) do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, gdyż sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast w sytuacji gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Treść art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazuje, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto w świetle art. 29a ust. 8 cytowanej ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że na działkach nr 3111, 3112, 3113 znajduje się:

* podziemny rurociąg (wzdłuż ul.... w odległości 1,5 do 6 m od drogi) wodny przemysłowy o przekroju 200 i długości 600 m. Rok budowy 1975 - nr inwentarzowy 210/456, wybudowany przez Z. G. "T.".

* linia kablowa 6kV podziemna - dwa kable typu YAK-y długości 1200 m - rok budowy 1984 wybudowany przez Z.G. "T.".

Zarówno powyższy rurociąg podziemny jak i linia kablowa podziemna była własnością Z. G. "T." i służyła wyłącznie tym zakładom do zasilania szybu zamułkowego. Szyb zamułkowy był przeznaczony do wypełniania wyrobisk piaskiem zmieszanym z wodą przemysłową. Z. G. "T." już nie istnieje i infrastruktura ta jest bezużyteczna.

Kupując działki, na których był umiejscowiony rurociąg i linia kablowa nie doszło w umowie kupna do przeniesienia własności powyższych budowli. Dopiero poprzez ugodę sądową w dniu 4 lipca 2011 r. doszło do przeniesienia własności powyższych budowli, które to zostały przez specjalistów wycenione w wartości złomu, ponieważ nie były już wówczas eksploatowane, a ich stan techniczny z uwagi na długoletnią eksploatację był zły.

W piśmie z 23 stycznia 2015 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że działkę nr 3111, 3112, 3113 nabył wraz ze współmałżonką na własność we wrześniu 2001 r.

W 2010. r. Z. G. T. zwrócił się do Wnioskodawcy i jego współmałżonki o możliwość wejścia na ich działki z powodu awarii rurociągu. Właśnie w tym momencie Wnioskodawca i jego współmałżonka dowiedzieli się, że przez ich działki przebiega rurociąg oraz kabel elektryczny. Rozpoczęły się negocjacje z Z. G. T. w wyniku których w dniu 7 czerwca 2011 r. została podpisana w Sądzie ugoda, na podstawie której w zamian za bezumowne korzystanie z rurociągu i kabla przez okres 10 lat właściciel Z. G. T. przeniesie prawo własności na rzecz Wnioskodawcy i jego małżonki.

W dniu 4 lipca 2011 r. pomiędzy Z. G. T. a Wnioskodawcą i jego małżonką została podpisana umowa przeniesienia własności rurociągu i kabla.

Wnioskodawca informuje, że z tytułu przeniesienia własności nie otrzymał żadnej faktury ani też rachunków i nie została ta sprzedaż opodatkowana podatkiem VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nie ponosił wydatków na ulepszenie obiektów infrastruktury technicznej.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT istotne jest czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że analizując zagadnienie pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do podziemnego rurociągu wody przemysłowej i podziemnej linii kablowej 6kV tut. organ zauważa, że sprzedaż 30 września 2014 r. udziału w prawie własności tych budowli korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowe budowle były bowiem uprzednio przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie należy uznać przeniesienie ich własności przez Z. G. T. na rzecz Wnioskodawcy i jego małżonki w zamian za bezumowne korzystanie z nich. Jednocześnie od przedmiotowego pierwszego zasiedlenia nie upłynął okres krótszy niż dwa lata, gdyż jak stwierdził Wnioskodawca umowa przeniesienia własności rurociągu i kabla została podpisana w dniu 4 lipca 2011 r.

W konsekwencji dalsza analiza czy w sprawie mają zastosowanie przepisy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT stała się bezprzedmiotowa.

W związku z powyższym, również dostawa udziału w prawie własności działek nr 3111, 3112, 3113 na których posadowione są te budowle, korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dla dostawy działek 3111, 3112, 3113 właściwym jest zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a, należało uznać za nieprawidłowe, gdyż dostawa ta korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Odnosząc się z kolei do opodatkowania sprzedaży udziału w prawie własności działek niezabudowanych nr 739/1, 740/1, 793/7 stwierdzić należy, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 dodanym do ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2013 r., ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że brak jest obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego terenu, na którym znajdują się sprzedane grunty.

Jednocześnie z opisu sprawy wynika, że dla przedmiotowych działek, które Wnioskodawca sprzedał 30 września 2014 r. została wydana w dniu 21 sierpnia 2014 r. przez Burmistrza Miasta decyzja o warunkach zabudowy ustalająca dla przedmiotowej nieruchomości warunki zabudowy z zamierzeniem inwestycyjnym obejmującym budowę elektrowni fotowoltaicznej o mocy do 7,0 MWp.

Rodzaj inwestycji zakwalifikowano jako obiekt usługowo-produkcyjny stwierdzając, że inwestycja zabudowy systemami fotowoltaicznymi w sieci elektroenergetycznej jest inwestycją zabudowy przemysłowej zaliczanej do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko.

Mając zatem na względzie powołane przepisy prawa oraz opis sprawy wskazać należy, że sprzedaż udziału w prawie własności działek niezabudowanych nr 739/1, 740/1, 793/7 przeznaczonych pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT stawką określoną w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, tj. stawką podatku w wysokości 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dla działek nr 739/1, 740/1, 793/7 właściwym będzie zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług na podst. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnośnie wyroków TSUE sygn. akt C-180/10 i C-181/10 do których odwołał się Wnioskodawca, tut. Organ nadmienia, że rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji odnośnie stwierdzenia czy sprzedaż działek nr 739/1, 740/1, 793/7, 3111, 3112, 3113 podlega opodatkowaniu pozostaje w zgodzie z ww. orzeczeniami.

Ponadto należy podkreślić, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą również wpłynąć powołane orzeczenia sądów administracyjnych, ponieważ stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach osadzonych w określonych stanach faktycznych. Nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są na podstawie zebranego w danej sprawie materiału dowodowego.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, organ jest zobowiązany do dokonania oceny własnego stanowiska Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Powołane przez Wnioskodawcę interpretacje przepisów prawa podatkowego, zostały wydane w indywidualnych sprawach, w konkretnych stanach faktycznych i w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do pism Wnioskodawcy z 14 stycznia 2015 r. i z 23 stycznia 2015 r., tutejszy organ wyjaśnia, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.