IBPP1/443-1001/10/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2010 r. (data wpływu 18 października 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 14 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży klientom bonów towarowych oraz realizacji tych bonów w sklepie Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2010 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 4 października 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży klientom bonów towarowych oraz realizacji tych bonów w sklepie Wnioskodawcy.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 stycznia 2011 r. (data wpływu 14 stycznia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1001/10/AL z dnia 10 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów (obuwia i odzieży) za pośrednictwem sklepu. W celu zwiększenia sprzedaży Wnioskodawca zamierza wprowadzić do sprzedaży bony towarowe, tj. dokumenty na okaziciela o określonej wartości nominalnej, które uprawniałyby do bezgotówkowego zakupu towarów w jego sklepie.

Klienci nabywaliby bony towarowe płacąc ich ceną nominalną. To czy realizacja zakupionego w sklepie Wnioskodawcy bonu towarowego odbędzie się przez osobę, która dokonała jego zakupu, czy też bon towarowy zostanie przekazany innej osobie zależy od decyzji klienta. Bony towarowe nie będą jednak realizowane po upływie terminu ich ważności.

W sytuacji, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów będzie niższa od wartości nominalnej bonu towarowego, klient nie otrzyma zwrotu różnicy. W przypadku gdy wartość zakupów będzie wyższa od wartości bonu towarowego klient dopłaci różnicę.

Wnioskodawca, sprzedając klientom towary, za które zapłata nastąpiłaby bonami towarowymi dokona rejestracji sprzedaży na kasie fiskalnej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż nie będzie stawiał klientom jakichkolwiek ograniczeń lub warunków do spełnienia, aby klienci mogli nabyć bon towarowy.

Bon nie będzie posiadał żadnej wartości motywacyjnej do dokonania zakupu w sklepie Wnioskodawcy. Będzie to zwykły bon o określonej wartości nominalnej, który będzie uprawniał do dokonania zakupu jakiegokolwiek towaru będącego w sklepie Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie wprowadzał żadnego ograniczenia dotyczącego wyboru konkretnego towaru. To klient będzie decydował co nabędzie w sklepie Wnioskodawcy.

Jeżeli klient nie dokonana realizacji bonu przed upływem terminu ważności, Wnioskodawca nie będzie zwracał gotówki.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nie wprowadził bonów towarowych w swoim sklepie zatem przedstawione zdarzenie przyszłe dotyczyć będzie wyłącznie stanu prawnego obowiązującego w roku 2011.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż klientom bonów towarowych, uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepie Wnioskodawcy i otrzymanie za nie zapłaty nie spowoduje obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Czy sprzedaż bonów uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepie Wnioskodawcy nie będzie stanowić ani dostawy towarów ani świadczenia usług i czy nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Czy odpłatne przekazanie bonów towarowych nie będzie traktowane jako otrzymanie zaliczki w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpłatne przekazanie bonów towarowych nie spowoduje obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. Opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Według art. 2 pkt 6 wymienionej ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przekazanie bonów towarowych nie mieści się również w definicji świadczenia usług, o czym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. A zatem sprzedaż bonów uprawniających do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepie nie będzie stanowić ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT, wykazanych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 19 ust. 1 i 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, a jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Odpłatne przekazanie bonów towarowych nie będzie również traktowane jako otrzymanie zaliczki w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że w momencie wydania bonu towarowego i otrzymania zapłaty strony transakcji nie wiedzą jakie towary zostaną zakupione przez klienta i opłacone bonem towarowym.

Podobne stanowisko w tej sprawie wyrazili: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w decyzji z dnia 11 grudnia 2008 r., znak ITPB3/423-507/08/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w decyzji z dnia 26 czerwca 2009 r., znak ILPP1/443-420/09-4/BP, Dyrektor Izby Skarbowej z Warszawy w decyzji z dnia 12 lutego 2010 r., znak IPPP2/443-19/10-2/RR. Organ podatkowy w ostatniej z przytoczonych decyzji orzekł: "Bon nie jest towarem, lecz tylko dokumentem, którym można płacić za nabywane towary. (...) Sprzedaż bonów nie stanowi również świadczenia usług. (...) Jednocześnie należy zaznaczyć, że dopiero w momencie realizacji bonu przez klienta, tj. w momencie zakupu na jego podstawie towarów pojawia się obowiązek podatkowy w zakresie czynności dostawy towarów na rzecz podmiotu, który finalnie jest dysponentem."

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w istniejącym stanie prawnym, przekazanie bonów towarowych nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Obowiązek podatkowy powstanie dopiero z chwilą sprzedaży towarów i rejestracji tej sprzedaży na kasie fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ponieważ Wnioskodawca wskazał we wniosku ORD-IN, iż jego wątpliwości dotyczą sytuacji, jaka wystąpi od dnia 1 stycznia 2011 r. dlatego niniejszą interpretacją oparto na stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.) są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Podstawą opodatkowania w myśl art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r.), jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej towarów (obuwia i odzieży) za pośrednictwem sklepu. W celu zwiększenia sprzedaży Wnioskodawca zamierza wprowadzić do sprzedaży bony towarowe, tj. dokumenty na okaziciela o określonej wartości nominalnej, które uprawniałyby do bezgotówkowego zakupu towarów w jego sklepie.

Wnioskodawca wskazał, iż nie będzie stawiał klientom jakichkolwiek ograniczeń lub warunków do spełnienia, aby klienci mogli nabyć bon towarowy. Bon nie będzie posiadał żadnej wartości motywacyjnej do dokonania zakupu w sklepie Wnioskodawcy. Będzie to zwykły bon o określonej wartości nominalnej, który będzie uprawniał do dokonania zakupu jakiegokolwiek towaru będącego w sklepie Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie będzie wprowadzał żadnego ograniczenia dotyczącego wyboru konkretnego towaru. To klient będzie decydował co nabędzie w sklepie Wnioskodawcy.

Klienci nabywaliby bony towarowe płacąc ich ceną nominalną. To czy realizacja zakupionego w sklepie Wnioskodawcy bonu towarowego odbędzie się przez osobę, która dokonała jego zakupu, czy też bon towarowy zostanie przekazany innej osobie zależy od decyzji klienta. Bony towarowe nie będą jednak realizowane po upływie terminu ich ważności.

W sytuacji, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów będzie niższa od wartości nominalnej bonu towarowego, klient nie otrzyma zwrotu różnicy. W przypadku gdy wartość zakupów będzie wyższa od wartości bonu towarowego klient dopłaci różnicę.

Wnioskodawca, sprzedając klientom towary, za które zapłata nastąpiłaby bonami towarowymi dokona rejestracji sprzedaży na kasie fiskalnej.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu towarowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1994 r., s. 60) definiuje "bon" jako "dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie wartości lub usługi wymienionej w dowodzie". Bonem towarowym jest natomiast "papierowy znak zdawkowy z zastrzeżonym terminem ważności i gwarantowaną wymianą na walutę obiegową."

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, bon towarowy, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT nie jest towarem, lecz jest jedynie dokumentem uprawniającym do odbioru towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. bonów klientom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania bonu towarowego nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. Z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca stawiał jakiekolwiek ograniczenia lub warunki jakie klient musiałby spełnić aby nabyć bon towarowy. W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawcy.

A zatem, czynność odpłatnego przekazania bonu towarowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem bonu towarowego nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN, Warszawa 1994 r. s. 1109), zaliczka to "część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności."

Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie będzie związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Bon ten ma uprawniać klientów do nabycia dowolnych towarów oferowanych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż pobierana przez Wnioskodawcę opłata za bon towarowy nie będzie formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż przyszli kontrahenci nabywając przedmiotowy bon wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar lub z góry ustaloną ilość tego towaru.

Tym samym dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, w momencie jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty ale tylko w przypadku gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenie konkretnej usługi.

Dodatkowym potwierdzeniem, iż dokonywane przez klientów Wnioskodawcy wpłaty środków pieniężnych w związku z otrzymaniem bonu towarowego nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Natomiast zgodnie z § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym pobrano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

W myśl ust. 4 pkt 6 tego § 10 faktura stwierdzająca otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zawierać co najmniej dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez klienta w związku z nabyciem bonu towarowego, gdyż przedmiotowa zapłata mająca miejsce przed dostawą towaru, nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona - nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość zamówionego towaru, jak i cena towaru.

Reasumując, należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę bonów towarowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (ani dostawy towarów ani świadczenia usług), natomiast środki pieniężne, które otrzyma Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych bonów swoim klientom nie będą stanowić zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

W związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę bonów towarowych (tj. dokumentów na okaziciela o określonej wartości, które uprawniają do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepie Wnioskodawcy) nie wystąpi obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż dopiero realizacja bonu towarowego, czyli fizyczne nabycie towaru przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie bonu towarowego, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wydanie towarów za bony towarowe będzie podlegało opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru. Wówczas w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 19 i 29 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż bonu towarowego nie będzie stanowić ani dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz, że odpłatne przekazanie bonów towarowych nie będzie również traktowane jako otrzymanie zaliczki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należało uznać za prawidłowe.

Za prawidłowe uznać należało również stanowisko Wnioskodawcy, że odpłatne przekazanie bonów towarowych nie spowoduje obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług oraz, że obowiązek podatkowy powstanie dopiero z chwilą sprzedaży towarów. Jednocześnie należy zauważyć, iż jeżeli Wnioskodawca jest obowiązany do rejestrowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, to sprzedaż towarów, za którą zapłata nastąpi bonami towarowymi, należy zaewidencjonować na kasie rejestrującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Natomiast powołane przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacje przepisów prawa podatkowego kształtują sytuację prawną podatników, dla których zostały wydane, w ich indywidualnych sprawach, nie mają tym samym mocy prawa powszechnie obowiązującego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.