IBPBII1/436-445/11/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2011 r. (data wpływu do Organu - 17 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia na własność prawa do dysponowania środkami pieniężnymi - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2011 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych nabycia na własność prawa do dysponowania środkami pieniężnymi.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 16 grudnia 2011 r. znak: IBPB II/1/436-445/11/AA wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 30 grudnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest radcą prawnym prowadzącym działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Przychody z tej działalności opodatkowane są podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od towarów i usług.

W marcu 2010 r. Wnioskodawca uzyskał pełnomocnictwo od obywatelki Izraela, zamieszkującej na stałe w Tel Awiw, uprawniające go do sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce, wraz z wszelkimi prawami, roszczeniami i obciążeniami związanymi z udziałem - na warunkach jakie Wnioskodawca uzna za stosowne, według własnego uznania.

Przedmiotowe pełnomocnictwo upoważnia Wnioskodawcę również do bycia drugą stroną umowy sprzedaży i do dokonania czynności z samym sobą. Ww. nieruchomość przynosiła przez lata pożytki, które gromadzone były na koncie bankowym. W czerwcu 2011 r. na podstawie posiadanego pełnomocnictwa, Wnioskodawca nabył na własność prawo do dysponowania ww. środkami pieniężnymi na podstawie umowy cywilno-prawnej.

W uzupełnieniu wniosku, doprecyzowując go na wezwanie Organu, Wnioskodawca wskazał, iż umowa nabycia na własność prawa do dysponowania środkami pieniężnymi została zawarta pomiędzy spadkobiercą a Wnioskodawcą. Kodeks cywilny w art. 108 przewiduje możliwość zawarcia umowy przez pełnomocnika z samym sobą.

Przedmiotem umowy jest nabycie zbioru praw, w skład którego wchodzą prawa związane z własnością udziału w nieruchomości gruntowej, w tym pożytki zgromadzone w czasie gdy osoba spadkobiercy uprawnionego do masy spadkowej (w tym do pożytków) nie była znana. Nabywca nabył roszczenie do zarządcy nieruchomości o wypłatę zgromadzonych środków pieniężnych z tytułu pobieranych przez tego zarządcę pożytków (procentowej części czynszów). Środki te lokowane były na odrębnym rachunku bankowym.

Jest to umowa: odpłatna, rozporządzająca i przenosząca własność.

Ponieważ przedmiotowa umowa dotyczy praw związanych z udziałem w nieruchomości, a nie przenosi własności udziału w nieruchomości (tu Wnioskodawca wskazuje, iż to będzie kolejna transakcja), została sporządzona w zwykłej formie pisemnej. Prawo do pożytków za kolejne okresy powstanie dopiero z chwilą nabycia w formie aktu notarialnego udziału w nieruchomości, dlatego w drodze odrębnej umowy tą wyodrębnioną część praw (roszczenie do zarządcy nieruchomości o wypłatę pożytków za okres gdy spadkobierca - zbywca - nie był znany) rozporządzono. Świadczenie pieniężne (prawo o charakterze majątkowym) jest podzielne, dlatego może być przedmiotem kilku umów.

W zamian za przeniesienie zbioru praw opisanych w umowie nabywca zapłacił określoną cenę. Do umowy odpowiednie zastosowanie będzie mieć umowa sprzedaż - art. 535 i nast. Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W ocenie Wnioskodawcy, zakup prawa do dysponowania środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym (nabycie prawa własności zgromadzonych środków) należy zakwalifikować jako czynność cywilnoprawną z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych, która podlega opodatkowaniu według stawki 1%, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska - zgodnie z wnioskiem wyrażonym w druku ORD-IN - wyłącznie w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 z późn. zm.) podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ww. ustawy zakresem przedmiotowym ustawy objęte są również zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4 oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Przepisy o sprzedaży rzeczy stosuje się odpowiednio do sprzedaży praw majątkowych. Zatem przedmiotami sprzedaży w ujęciu Kodeksu cywilnego oprócz rzeczy mogą być również prawa majątkowe. Prawami majątkowymi są przysługujące danej osobie prawa do korzystania i rozporządzania określoną rzeczą lub prawem ustanowionym na tej rzeczy.

Czynności cywilnoprawne zawarte w katalogu zamkniętym, określonym w art. 1 wymienionej ustawy, podlegają omawianemu podatkowi od czynności cywilnoprawnych, o ile spełniają przesłanki zawarte w art. 1 ust. 4 cytowanej ustawy. Zgodnie z powyższym przepisem, czynności cywilnoprawne - w tym umowy sprzedaży - podlegają omawianemu podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 5, jeżeli ich przedmiotem są:

* rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

* rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży w myśl powołanej wyżej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Zgodnie z art. 6 ust. 2 cytowanej ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą od umowy sprzedaży:

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy podatek pobiera się według stawki najwyższej jeżeli podatnik dokonując czynności cywilnoprawnej, w wyniku której nastąpiło przeniesienie własności, nie wyodrębnił wartości rzeczy lub praw majątkowych, do których mają zastosowanie różne stawki - od łącznej wartości tych rzeczy lub praw majątkowych.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej.

Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Jak stanowi treść art. 108 Kodeksu cywilnego pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonywa w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w marcu 2010 r. Wnioskodawca uzyskał pełnomocnictwo od obywatelki Izraela, uprawniające go do sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce wraz z wszelkimi prawami, roszczeniami i obciążeniami związanymi z udziałem - na warunkach jakie Wnioskodawca uzna za stosowne, według własnego uznania. Przedmiotowe pełnomocnictwo upoważnia Wnioskodawcę również do bycia druga stroną umowy sprzedaży i do dokonania czynności z samym sobą.

Ww. nieruchomość przynosiła przez lata pożytki, które gromadzone były na koncie bankowym. Wnioskodawca w czerwcu 2011 r., na podstawie posiadanego pełnomocnictwa i umowy cywilnoprawnej zawartej pomiędzy spadkobiercą a nim, nabył zbiór praw, w skład których wchodzą prawa związane z własnością udziału w nieruchomości gruntowej, w tym pożytki zgromadzone w czasie gdy osoba spadkobiercy uprawnionego do masy spadkowej (w tym do pożytków) nie była znana.

Nabywca - Wnioskodawca nabył roszczenie do zarządcy nieruchomości o wypłatę zgromadzonych środków pieniężnych z tytułu pobieranych przez tego zarządcę pożytków (procentowej części czynszów), lokowanych na odrębnym rachunku bankowym.

Ww. umowa jest umową odpłatną, rozporządzającą i przenoszącą własność.

Wnioskodawca wskazuje, iż w zamian za przeniesienie zbioru praw opisanych w umowie nabywca - Wnioskodawca zapłacił określoną cenę.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że o ile przedmiotowa umowa sprzedaży zawarta pomiędzy spadkobiercą a Wnioskodawcą, której przedmiotem jest nabycie zbioru praw w skład którego wchodzą prawa związane z własnością udziału w nieruchomości gruntowej, w tym pożytki zgromadzone w czasie gdy osoba spadkobiercy uprawnionego do masy spadkowej (w tym pożytków) nie była znana, jest umową zgodną z przepisami Kodeksu cywilnego, tj. umową w rozumieniu art. 535 Kodeksu, to przedmiotowe odpłatne nabycie na własność prawa do dysponowania ww. środkami pieniężnymi będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast stosownie do uregulowania art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy - stawka podatku, liczona od wartości rynkowej rzeczy lub prawa majątkowego wynosić będzie 1%. Obowiązek uiszczenia podatku ciąży na kupującym.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Końcowo podkreślić należy, iż postępowanie w przedmiocie wydania pisemnej interpretacji indywidualnej opiera się wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, czyli na takim stanie, którego wszelkie elementy istotne podatnik przedstawił we wniosku. Przedstawiony stan faktyczny stanowi jedyną i wyłączną podstawę wydanej interpretacji, a tym samym wyznacza granice, w jakich wydana interpretacja będzie mogła wywołać określone w ustawie skutki prawne. Z tych przyczyn w postępowaniu w przedmiocie udzielenia pisemnej interpretacji indywidualnej nie może toczyć się spór o stan faktyczny. Nie może być prowadzone postępowanie dowodowe zmierzające do zebrania materiałów dowodowych w rozumieniu art. 187 w związku z art. 122 Ordynacji podatkowej. Organ ma obowiązek przyjąć do sformułowania oceny prawnej taki stan faktyczny, jaki podaje podatnik. Może co najwyżej żądać uszczegółowienia opisu stanu faktycznego, jeśli uzna, że jest to niezbędne do dokonania jego prawidłowej kwalifikacji prawnej. Organ podatkowy przyjmuje zatem za stroną określony stan faktyczny i wskazuje czy zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko - na gruncie przepisów prawa podatkowego - jest prawidłowe czy też nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.