IBPBII/2/4511-186/15/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 2 lutego 2015 r. (data otrzymania 6 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym i garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 lutego 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym i garażu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca nabył spadek w drodze dziedziczenia po zmarłym 21 grudnia 2013 r. małżonku. Nabycie nastąpiło z mocy ustawy i zostało potwierdzone aktem poświadczenia dziedziczenia z 7 lutego 2014 r., który to dokument stwierdza, że spadek po zmarłym nabyli w równych częściach po #189; Wnioskodawca oraz syn zmarłego.

W skład spadku wchodziły następujące składniki: lokal mieszkalny, lokal użytkowy nabyty przez spadkodawcę w lutym 2002 r., garaż nabyty przez spadkodawcę w lipcu 2002 r. Nabycie miało miejsce w czasie trwania związku małżeńskiego z Wnioskodawcą i pozostawania z nim w ustawowej wspólności małżeńskiej. W dniu 23 maja 2014 r. spadkobiercy (Wnioskodawca i jego syn) dokonali sprzedaży garażu, a 25 czerwca 2014 r. lokalu użytkowego w związku z czym powstał u nich obowiązek dokonania rozliczenia podatkowego.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedanych udziałów odziedziczonych po małżonku w wymienionych składnikach majątku nabytych przez zmarłego w 2002 r. do majątku wspólnego Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić podatek dochodowy oraz złożyć zeznanie podatkowe PIT-39 za 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, opierając się na stanowisku WSA w Warszawie wyrażonym w wyroku z 7 listopada 2013 r. w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości odziedziczonego po zmarłym małżonku, że interpretacja wydana przez organ podatkowy, który w odpowiedzi na wniosek podatnika stwierdził, że sprzedaż udziału w nieruchomości nabytego w spadku po zmarłej żonie będzie podlegać opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, mimo że podatnik był z żoną we wspólności majątkowej nabywając to mieszkanie w 2000 r. narusza prawo i nie może być wykonana w całości. Sąd przyznał rację podatnikowi i wskazał, że z uwagi na wspólność majątkową małżeńską, nie można wyodrębnić udziałów, które zmarła żona oraz odrębnie podatnik jako mąż posiadali w chwili nabycia nieruchomości w 2000 r. w trakcie trwania małżeństwa, zatem nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Stanowisko podatnika w sprawie znajduje oparcie m.in. w wyroku z 8 grudnia 2011 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego sygn. akt II FSK1101/10.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie Wnioskodawca uważa, że w jego przypadku nabycie nastąpiło w 2002 r., kiedy to zmarły małżonek, pozostając z nim we wspólności ustawowej nabył do majątku wspólnego sprzedany w 2014 r. lokal użytkowy i garaż, tak więc od daty nabycia przez niego do daty sprzedaży upłynęło 12 lat, co skutkuje tym, że nie jest obowiązany składać zeznania rocznego PIT-39 oraz opłacać podatku dochodowego w wysokości 19% od należnej jemu kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

* nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość),

* spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

* prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej przywołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości istotne znaczenie ma ustalenie daty ich nabycia.

Interpretacja pojęcia "nabycie" została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2002 r. w czasie trwania związku małżeńskiego małżonek Wnioskodawcy nabył lokal użytkowy i garaż na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej. W dniu 21 grudnia 2013 r. małżonek Wnioskodawcy zmarł a spadek po nim w równych częściach po #189; przypadł Wnioskodawcy i jego synowi. Następnie 23 maja 2014 r. spadkobiercy sprzedali garaż a 25 czerwca 2014 r. lokal użytkowy. Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu tej sprzedaży.

Przechodząc zatem do meritum sprawy należy ustalić datę nabycia przez Wnioskodawcę prawa własności do garażu i lokalu użytkowego.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności np. w wyniku śmierci jednego z małżonków dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym, według domniemania jest równy udziałowi drugiego małżonka.

Powyższe wyjaśnienie oznacza, że z chwilą śmierci jednego z małżonków posiadane przez niego udziały w majątku wspólnym wchodzą w skład masy spadkowej po tym małżonku i podlegają dziedziczeniu. Wówczas spadkobiercy zmarłego małżonka - w tym małżonek pozostający przy życiu - nie nabywają w spadku całych nieruchomości, a jedynie udział w nich wchodzący w skład masy spadkowej po zmarłym (i to w odpowiednich wysokościach jeżeli spadkobierców jest więcej niż jeden).

Zgodnie natomiast z art. 924 Kodeksu cywilnego - spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tym samym dniem nabycia przez spadkobiercę spadku jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Z analizy powyższych przepisów wynika więc, że Wnioskodawca, w opisanej przez siebie sytuacji prawnopodatkowej, powinien rozpoznać dwie daty nabycia udziałów w nieruchomościach (garażu i lokalu użytkowym), które sprzedał odpowiednio 23 maja 2014 r. i 25 czerwca 2014 r., a których nabycie nastąpiło na skutek dwóch zdarzeń prawnych tj:

* 2002 r. - Wnioskodawca nabył udział 1/2 w lokalu użytkowym i garażu w trakcie trwania związku małżeńskiego czyli na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej, kiedy małżonek nabył obie nieruchomości do majątku wspólnego małżonków,

* 2013 r. - w dacie śmierci małżonka Wnioskodawca nabył udział #188; w obu nieruchomościach. Przypadający na małżonka udział #189; odziedziczyło dwóch spadkobierców i w rezultacie Wnioskodawca nabył w spadku po zmarłym małżonku udział #188; w lokalu użytkowym i garażu. Pozostały udział #188; przypadł na rzecz drugiego spadkobiercy tj. syna Wnioskodawcy.

Zaakceptowanie poglądu Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie nieruchomości nastąpiło w 2002 r. na zasadach wspólności ustawowej małżeńskiej, kiedy zmarły małżonek nabył obie nieruchomości pozostając z Wnioskodawcą w związku małżeńskim oznaczałoby, że Wnioskodawca nie mógłby dziedziczyć po małżonku, gdyż to Wnioskodawcy w całości, a nie małżonkom wspólnie przysługiwały nieruchomości. Po za tym nie mógłby dziedziczyć syn Wnioskodawcy jako spadkobierca, który również nabył udział w obu nieruchomościach wchodzących uprzednio w skład wspólności ustawowej rodziców skoro do masy spadkowej po ojcu nie należałoby nic, gdyż właścicielem obu nieruchomości miałby być rzekomo Wnioskodawca od 2002 r. Co jest oczywiście nieprawdą. Wysnucie takiego wniosku stoi w sprzeczności z całokształtem regulacji dotyczących majątkowej wspólności ustawowej oraz dziedziczenia i oznaczałoby przyjęcie tezy graniczącej z "bezsensem", że śmierć małżonka będącego w ustawowej wspólności majątkowej nie ma żadnego wpływu na przysługujące mu za życia prawa majątkowe, prawa własności do nieruchomości, gdyż te w pełnym zakresie przysługują pozostającemu przy życiu małżonkowi - jako że prawa te zostały nabyte przez nich wspólnie na własność a nie na współwłasność. Tymczasem współwłasność - w tym także współwłasność łączna - oznacza, że własność przysługuje obojgu małżonkom. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków.

Przepis art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu zgodnie z zasadami prawa spadkowego, a więc nabyciu. W omawianej sprawie udział 1/2 w lokalu użytkowym i garażu należący do zmarłego małżonka przypadł jego spadkobiercom tj. Wnioskodawcy i jego synowi w chwili śmierci spadkodawcy. Dopiero od tej daty Wnioskodawca w drodze spadkobrania stał się właścicielem udziału #188; w nieruchomościach wchodzących w skład spadku. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że nabycie udziałów w garażu i lokalu użytkowym w omawianej sprawie należy utożsamiać wyłącznie z datą 2002 r. kiedy Wnioskodawca nabył z małżonkiem obie nieruchomości na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej. Bezsprzecznie należy przyjąć dwie daty nabycia obu nieruchomości tj. 2000 r. i 2013 r. z uwzględnieniem wielkości nabywanych w tych datach udziałów w obu nieruchomościach.

Końcowo dodać należy, że ustawodawca mówiąc o zbyciu nieruchomości lub praw miał na myśli również prawa objęte wspólnością majątkową, w stosunku do których następuje przekształcenie wspólności bezudziałowej we wspólność udziałową. Przekształcenie to likwiduje stan dotychczasowej bezudziałowości prawa rodząc skutki prawne od dnia jego nabycia. Nie można bowiem zasadnie twierdzić, że majątek nabyty we współwłasności ustawowej pozostaje takim majątkiem mimo ustania takiej współwłasności, oraz że po wyodrębnieniu jej udziałów (ułamków) nie zmienia się ich stan z dnia nabycia prawa. Majątek wspólny przestaje istnieć m.in. z chwilą śmierci małżonka, co oznacza, że przedmioty bądź prawa nabyte przez małżonków pozostających we wspólności ustawowej zyskają wartość (np. własność) udziałową bez możliwości powrotu do wartości czy stanu bezudziałowego, co nie pozwala traktować tych rzeczy czy praw do nich jako praw o innym niż udziałowy (ułamkowy) charakterze.

Powyższe argumenty Organu potwierdza m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 29 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Gl 1061/08, który został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 listopada 2010 r., sygn. akt II FSK 1054/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 grudnia 2011 r., który także został utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 18 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 832/12. Podobnie orzeczono w najnowszym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 3 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 879/14.

Oznacza to, że w rozpatrywanej sprawie przychód Wnioskodawcy ze sprzedaży w 2014 r. udziałów w lokalu użytkowym i garażu w części odpowiadającej udziałowi 1/2 nabytemu w 2002 r. na zasadzie wspólności ustawowej małżeńskiej nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie udziału przez Wnioskodawcę upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast z uwagi na fakt, że Wnioskodawca w spadku po małżonku nabył udział 1/4 odpowiednio w garażu i w lokalu użytkowym w dacie śmierci spadkodawcy, czyli w 2013 r., to przychód ze sprzedaży tych udziałów nabytych w tej właśnie dacie będzie podlegał opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawca poniósł takie koszty, to odliczyć może jedynie taką ich część która odpowiada udziałom 1/4 w obu nieruchomościach nabytym w 2013 r. w drodze spadku, bo tylko przychód ze sprzedaży nieruchomości przypadający na te udziały stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 2002 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu (a skoro tak, to nie generuje także kosztów).

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (art. 22 ust. 6d ustawy). W przypadku nabycia udziału w spadku nie występuje cena nabycia, gdyż spadek nabywa się po spadkodawcy nieodpłatnie.

Natomiast wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jak wynika z powyższych przepisów - podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomościach określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przytoczone wyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że uzyskane przychody ze sprzedaży udziałów w dwóch nieruchomościach przed upływem 5 lat od końca roku, w którym nastąpiło nabycie tych udziałów (w sytuacji, gdy ww. sprzedaż nie nastąpiła w ramach wykonywania działalności gospodarczej) dotyczą tego samego źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. odpłatnego zbycia nieruchomości. Tak więc prawidłowym jest w PIT-39 zsumowanie przychodu ze źródła jakim jest odpłatne zbycie przypadającego na udział #188; w jednej nieruchomości z przychodem uzyskanym ze sprzedaży przypadającym na udział #188; w drugiej nieruchomości a więc z tego samego źródła w tym samym roku podatkowym.

W podobny sposób postąpić należało z kosztami uzyskania przychodów.

Zatem Wnioskodawca powinien obliczyć podatek od łącznego wyniku (od łącznej podstawy opodatkowania) osiągniętego na sprzedaży dwóch nieruchomości w tym samym roku tj. 2014.

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 - podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, Wnioskodawca przy sprzedaży udziałów w omawianych nieruchomościach (garażu i lokalu użytkowym) powinien przyjąć dwie daty ich nabycia - 2002 r., w którym nabył udział #189; na zasadzie wspólności małżeńskiej w trakcie trwania związku małżeńskiego oraz datę śmierci małżonka, czyli 2013 r. kiedy nabył udział #188; w tych nieruchomościach. Przy czym sprzedaż udziału 1/2 nabytego w 2002 r. w obu nieruchomościach nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychód uzyskany ze sprzedaży udziału 1/4 w tych nieruchomościach nabytego w 2013 r. w drodze spadku podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym - na podstawie art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r., Skoro tak, to Wnioskodawca przychód uzyskany w 2014 r. ze sprzedaży udziałów w lokalu użytkowym i garażu był zobowiązany rozliczyć w zeznaniu PIT-39 za 2014 r. w terminie do 30 kwietnia 2015 r. i w tym samym terminie uiścić należny podatek.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku, który zdaniem Wnioskodawcy potwierdza jego stanowisko należy stwierdzić, że Organ nie podziela stanowiska Sądu wyrażonego w przywołanym orzeczeniu. W uzasadnieniu interpretacji indywidualnej wskazano, że istnieje szereg orzeczeń, które potwierdzają stanowisko Organu - zarówno orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.