IBPBII/2/4511-110/15/MM - Ustalenie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2015 r. (data otrzymania 23 stycznia 2015 r.), uzupełnionym 25 i 26 marca 2015 r. oraz 8 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 stycznia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismami z 19 marca 2015 r. i 30 marca 2015 r. Znak: IBPBII/2/4511-110/15/MM, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 25 i 26 marca 2015 r. oraz 8 kwietnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 5 kwietnia 2005 r. Wnioskodawca podpisał akt notarialny z przyrzeczeniem woli, że po umowie przedwstępnej zostanie przeniesiona na Wnioskodawcę w drodze kupna własność mieszkania. Cenę ustaloną na 50.000 zł (mieszkanie całkowicie do remontu) Wnioskodawca zapłacił w całości. W chwili spisania aktu notarialnego 5 kwietnia 2005 r. sprzedający wymeldował się z mieszkania. Wszystkie media zostały przepisane na Wnioskodawcę. W tym okresie Wnioskodawca z małżonkiem całkowicie wyremontował mieszkanie własnymi środkami finansowymi. Wnioskodawca przez 6 lat sam przeprowadzał remont i nie może okazać faktur za remont. Wnioskodawca posiada jedynie faktury na zakup materiałów na kwotę 36.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że zgodnie z terminem zawartym w umowie przedwstępnej właściwą umowę sprzedaży zawarto 21 stycznia 2011 r. Lokal został zakupiony z majątku wspólnego jako własność Wnioskodawcy i jego małżonka. Małżeństwo Wnioskodawcy rozpadło się. Majątek wspólny obejmował tylko mieszkanie, które 10 września 2012 r. zostało sprzedane a otrzymana kwota podzielona po połowie między małżonków stosownie do sprzedawanych przez nich udziałów. W ten sposób małżonkowie dokonali podziału majątku wspólnego. Wartość rynkowa całego majątku tj. mieszkania wynosiła 150.000 zł. Wzrost wartości mieszkania spowodowany był remontem, który obejmował instalacje, okna, drzwi, podłogi, meble. Wnioskodawca wykonał go samodzielnie doprowadzając do stanu komfortowego. Podział majątku wspólnego odbył się poprzez sprzedaż mieszkania, którego właścicielami był Wnioskodawca i jego były małżonek w udziale 1/2 każdy. Na wyłączną własność w wyniku podziału majątku Wnioskodawcy przypadła kwota 75.000 zł czyli 1/2 ceny mieszkania. Podział majątku odbył się bez spłat i dopłat na czyjąś rzecz.

W chwili sprzedaży Wnioskodawca i jego były małżonek byli właścicielami mieszkania. We wniosku Wnioskodawca opisał swoją sytuację życiową i wskazał, że po sprzedaży mieszkania nie był w stanie - mimo złożonej deklaracji - kupić drugiego mieszkania i obecnie nie posiada mieszkania. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca przeznaczył na spłatę alimentów na rzecz syna oraz leki, operacje i zabiegi.

Z tytułu sprzedaży mieszkania Wnioskodawca dokonał wpłaty 7.280 zł podatku po uwzględnieniu faktur za materiały. Koszty Wnioskodawcy to 1/2 ceny zakupu mieszkania (tekst jedn.: 25.000 zł) oraz 1/2 faktur na zakup materiałów remontowych (tekst jedn.: 18.000 zł), Wnioskodawca nie uwzględnił własnej robocizny. Wnioskodawca powołuje się na okoliczność, że przed sprzedażą posiadał mieszkanie przez 6 lat a przy okazji podpisywania umowy przedwstępnej informowano go, że stają się z małżonkiem właścicielami mieszkania.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca musi zapłacić podatek od sprzedaży lokalu mieszkalnego.

2. Czy faktury VAT zastaną zaliczone na poczet remontu (podniosły wartość mieszkania o 100.000 zł).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien płacić z tytułu sprzedaży mieszkania podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktury VAT powinny być zaliczone na poczet zapłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 5 kwietnia 2005 r. Wnioskodawca podpisał ze sprzedającym przedwstępną umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego. Środki w wysokości 50.000 zł na nabycie tego lokalu mieszkalnego pochodziły z majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonka. Po zawarciu umowy przedwstępnej Wnioskodawca rozpoczął generalny remont mieszkania. Umowę właściwą zawarto 21 stycznia 2011 r. Następnie między małżonkami orzeczono rozwód i w ramach podziału majątku wspólnego 10 września 2012 r. sprzedali lokal mieszkalny i podzielili się uzyskaną ceną po połowie.

Wobec regulacji wynikających z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment nabycia. Należy zatem ustalić czy lokal mieszkalny został nabyty w dniu podpisania umowy przedwstępnej tj. 5 kwietnia 2005 r., czy w dniu podpisania umowy właściwej 21 stycznia 2011 r.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między osobami fizycznymi, a tym samym umowy sprzedaży nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży - przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 ww. ustawy). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 ustawy, w myśl którego - umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły. Natomiast stosownie do art. 158 ustawy - umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność nieruchomości, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Zatem w umowie przedwstępnej jedna ze stron albo obie zobowiązują się do zawarcia w przyszłości oznaczonej umowy, którą ustawa - Kodeks cywilny w art. 389 określa mianem umowy przyrzeczonej. Umowa przedwstępna jest jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego - ani umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, ani dokonanie zapłaty, nie powodują przeniesienia praw własności nieruchomości.

W konsekwencji powyższych regulacji prawnych, a także w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nabycie lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę w ramach wspólności majątkowej nastąpiło dopiero z chwilą podpisania ostatecznego aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu mieszkalnego, a więc 21 stycznia 2011 r.

W rozpatrywanej sprawie z uwagi na orzeczony rozwód należy również wyjaśnić, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy - z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, że niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Zatem ustanie współwłasności małżeńskiej np. poprzez prawomocne orzeczenie o rozwodzie powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych. Zgodnie z art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Tym samym z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego małżonka i wynosi 1/2. Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Rozwiedzieni małżonkowie mogą sami zaproponować sposób podziału, na przykład przez przyznanie całego mieszkania jednemu z nich, podczas gdy drugi zostanie spłacony; poprzez fizyczny podział na dwie części, ale tylko w takich przypadkach, gdy jest to możliwe; poprzez zamianę mieszkania na dwa mniejsze lub sprzedanie go i podzielenie otrzymanej kwoty.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w chwili ustania małżeństwa Wnioskodawca był właścicielem wynoszącego 1/2 udziału w lokalu mieszkalnym, podobnie jak jego małżonek. Sprzedaż przez Wnioskodawcę i jego byłego małżonka lokalu mieszkalnego oznacza, że oboje sprzedali swoje udziały w tym mieszkaniu.

Podsumowując, przychód jaki Wnioskodawca uzyskał w 2012 r. ze sprzedaży udziału 1/2 w lokalu mieszkalnym stanowi podlegające opodatkowaniu źródło przychodu, gdyż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - odpłatne zbycie nastąpiło przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto mieszkanie tj. 2011 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ww. ustawy - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W świetle powyższego przepisu koszt uzyskania przychodu stanowią w szczególności udokumentowane koszty nabycia lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem odpłatnego zbycia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły jego wartość, poczynione w czasie posiadania mieszkania. W konsekwencji za koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, można uznać kwotę 50.000 zł, gdyż stanowi ona koszt nabycia sprzedanego mieszkania.

Kosztami uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego mogą być również udokumentowane fakturami VAT nakłady, poniesione w czasie posiadania mieszkania, które zwiększyły jego wartość. Pojęcie "posiadanie" użyte w cytowanym wyżej art. 22 ust. 6c ustawy należy rozpatrywać w znaczeniu cywilistycznym. Zgodnie z art. 336 Kodeksu cywilnego - posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Z przytoczonego przepisu wynika, że posiadanie jest określonym rodzajem władztwa nad rzeczą, którego nie należy utożsamiać z prawem własności.

Zatem nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy, poniesione w trakcie posiadania lokalu mieszkalnego, a więc również poniesione po podpisaniu umowy przedwstępnej, ale przed nabyciem prawa własności mieszkania, czyli w okresie kiedy sprzedający przekazał już Wnioskodawcy mieszkanie i Wnioskodawca przeprowadzał w nim generalny remont, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jego odpłatnego zbycia.

Należy jednak pamiętać, że ustawa wymaga aby wysokość nakładów ustalać na podstawie faktur VAT. Zatem nakłady poczynione na zbywany lokal mieszkalny, które nie są udokumentowane fakturami VAT (w tym praca własna podatnika) - nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

W omawianej sprawie do nakładów zwiększających wartość lokalu mieszkalnego, poczynionych w czasie jego posiadania, można zaliczyć wydatki poniesione na remont tego lokalu o ile są udokumentowane fakturami VAT. Przy czym mając na uwadze wskazane we wniosku prace remontowe jakie Wnioskodawca wykonał w lokalu mieszkalnym należy zauważyć, że do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć faktury za materiały remontowe instalacji, okien, drzwi i podłogi. Natomiast nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na umeblowanie mieszkania. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wyposażenie mieszkania w meble (w tym również w formie zabudowy stałej oraz sprzęt AGD) nie mogą w żadnym wypadku stanowić pomniejszających podstawę opodatkowania kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego, gdyż nie są nakładem na lokal, lecz kosztem jego umeblowania.

Ponadto Wnioskodawca do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć jedynie połowę ceny nabycia zbywanego lokalu mieszkalnego oraz połowę poniesionych wydatków na remont mieszkania. Zauważyć bowiem należy, że ciężar finansowy wydatków, które Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu ponosił zarówno on jak i jego były małżonek - były one ponoszone ze środków stanowiących ustawową wspólność majątkową Wnioskodawcy i jego byłego małżonka. Ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej oznacza, że oboje małżonkowie mają równe prawo do odliczenia ponoszonych w trakcie trwania małżeństwa wydatków.

Słusznie zatem Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jego koszty to 1/2 ceny nabycia lokalu mieszkalnego oraz 1/2 udokumentowanych fakturami VAT kosztów remontu.

Myli się jednak Wnioskodawca twierdząc, że faktury VAT powinny być zaliczone na poczet zapłaconego podatku. Faktury VAT w takim zakresie jak wyjaśniono powyżej mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, w żadnym jednak wypadku nie będą zaliczane na poczet zapłaconego podatku.

Z przepisów wynika, że podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę między przychodem z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tekst jedn.: wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie, pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak obliczony dochód będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Wnioskodawca mimo złożenia deklaracji, że przychód z odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym przeznaczy na nabycie mieszkania, wydatkował środki ze sprzedaży na spłatę alimentów, zakup leków, operacje i zabiegi. Tym samym Wnioskodawca nie spełnił warunków przedmiotowego zwolnienia i jest zobowiązany do zapłaty podatku z tytułu sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym. W tym zakresie stanowisko Wnioskodawca uznano za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 30e ust. 7 ww. ustawy - w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie. W rozpatrywanej sprawie termin płatności podatku upływał 30 kwietnia 2013 r.

Wyjaśnić należy, że o zwolnieniu z opodatkowania decyduje wyłącznie ustawodawca określając w ustawie przesłanki jakie trzeba spełnić aby ze zwolnienia skorzystać. Skoro Wnioskodawca przesłanek tych nie spełnił, to nie ma takiej prawnej możliwości aby zwolnił go z zapłaty podatku Organ podatkowy w drodze interpretacji indywidualnej. Rolą interpretacji indywidualnej jest przedstawienie wykładni przepisów i ocena stanowiska Wnioskodawcy w kontekście tej wykładni, nie zaś zwalnianie z zapłaty podatku.

Reasumując, z tytułu sprzedaży należącego do Wnioskodawcy udziału w lokalu mieszkalnym winien on rozpoznać przychód w wysokości 50% całkowitej kwoty ze sprzedaży mieszkania oraz w takim samym procencie podzielić wszystkie wydatki i nakłady uznawane za koszty uzyskania przychodu (a więc bez wydatków na umeblowanie i wyposażenie mieszkania) a poniesione przez małżonków do dnia ustania ustawowej wspólności. Wnioskodawca nie ma prawnych podstaw do zaliczania faktur VAT z tytułu remontu na poczet podatku.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.