IBPBII/2/423-37/11/MMa

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 grudnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/2/423-37/11/MMa

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 7 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów w wysokości niższej niż ich wartość rynkowa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów w wysokości niższej niż ich wartość rynkowa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością należy do Grupy A. 100% udziałowcem wnioskodawcy jest spółka A. S.A. Zarówno wnioskodawca, jak i A. S.A. są polskimi spółkami kapitałowymi, podlegającymi w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Dodatkowo, wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w obrębie specjalnych stref ekonomicznych i korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu działalności w strefie.

W najbliższej przyszłości, planowana jest restrukturyzacja Grupy A., która ma zostać przeprowadzona według następującego scenariusza:

1.

Wnioskodawca wyemituje nowe udziały, które zostaną objęte przez inną polską spółkę kapitałową. Wskutek powyższej operacji, A. S.A. nie będzie już wyłącznym udziałowcem wnioskodawcy, niemniej jednak wciąż będzie posiadał więcej niż 10% udziałów.

2.

Jednocześnie lub w późniejszym terminie, cześć lub całość udziałów wnioskodawcy posiadanych przez A. S.A. zostanie umorzona w drodze umorzenia przymusowego lub umorzenia automatycznego. Wynagrodzenie za umorzone udziały zostanie ustalone i wypłacone według wartości, która może być niższa od wartości rynkowej umorzonych udziałów (w szczególności może się to odbyć według wartości księgowej).

W związku z powyższym, wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jeżeli wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów będzie niższe od ich wartości rynkowej, to w opisanym stanie faktycznym znajdą zastosowanie przepisy art. 11, art. 12 ust. 5a oraz art. 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jeżeli wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów będzie niższe od ich wartości rynkowej, to wypłata takiego wynagrodzenia będzie neutralna dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, w szczególności nie będą miały zastosowania przepisy art. 11, art. 12 ust. 5a lub art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem wnioskodawcy, umorzenie udziałów za wynagrodzeniem niższym od wartości rynkowej tych udziałów będzie neutralne z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności nie będą miały zastosowania przepisy art. 11, art. 12 ust. 5a oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zasady umarzania udziałów zostały uregulowane w art. 199 § 1-7 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.). Udział może podlegać umorzeniu m.in. bez zgody wspólnika (tzw. umorzenie przymusowe) albo w razie ziszczenia się określonego zdarzenia (tzw. umorzenie automatyczne).

W przypadku umorzenia przymusowego oraz automatycznego, umorzenie udziałów wymaga odpowiedniej uchwały, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia oraz wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzone udziały. Wynagrodzenie to nie może być jednak niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników.

W ocenie wnioskodawcy fakt, iż wartość rynkowa umorzonych udziałów może być wyższa od wartości, według której zostanie ustalone wynagrodzenie należne A. S.A. z tytułu umorzenia, nie będzie skutkować oszacowaniem dodatkowego przychodu po stronie wnioskodawcy. W szczególności, zdaniem wnioskodawcy, w analizowanym zdarzeniu przyszłym nie znajdą zastosowania przepisy, zgodnie z którymi organy podatkowe mogłyby oszacować przychód wynikający z różnicy między wartością rynkową a wartością księgową umarzanych udziałów, tj. art. 12 ust. 5a, art. 14 lub art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy przychodami są w szczególności wartość otrzymanych częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Z kolei, jak wynika z art. 12 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku rzeczy oraz praw majątkowych otrzymanych częściowo odpłatnie, przychodem jest różnica pomiędzy wartością tych rzeczy i praw ustaloną na podstawie cen rynkowych, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zdaniem wnioskodawcy, w wyniku planowanego umorzenia udziałów, brak jest jakiegokolwiek faktycznego przysporzenia po stronie wnioskodawcy, uzyskanie którego jest niezbędnym elementem dla powstania przychodu z tytułu częściowo nieodpłatnych świadczeń. W wyniku wypłaty wynagrodzenia wspólnikowi z tytułu umorzenia udziałów, majątek wnioskodawcy nie wzrośnie. Spółka bowiem w sensie ekonomicznym nic nie uzyskała i nie nastąpiło po jej stronie żadne przysporzenie majątkowe. W konsekwencji, wnioskodawca stoi na stanowisku, że art. 12 ust. 5a w związku z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania do wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów w wartości niższej niż wartość rynkowa takich udziałów.

W ocenie wnioskodawcy, w omawianym zdarzeniu nie znajdzie również zastosowania art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wartości rynkowej. Z przytoczonego przepisu wynika, że powstanie dodatkowego przychodu do opodatkowania będzie miało miejsce w przypadku przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych pomiędzy podatnikami, które łącznie spełniają następujące cechy:

* przeniesienie jest dokonywane w oparciu o tytuł prawny przewidujący ich odpłatne zbycie

* strony transakcji łączy umowa, która przewiduje zapłatę ceny.

Zdaniem wnioskodawcy, umorzenie udziałów za wynagrodzeniem nie spełnia żadnej z wymienionych cech. W ocenie wnioskodawcy, czynność umorzenia udziałów nie stanowi czynności odpłatnego zbycia, w szczególności nie jest to sprzedaż udziałów, co więcej wnioskodawca nie jest posiadaczem unicestwianych udziałów.

Reasumując, wnioskodawca stoi na stanowisku, że konstrukcja umorzenia udziałów uregulowana w Kodeksie spółek handlowych wyklucza zastosowanie art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów poniżej wartości rynkowej.

Spółka wskazuje, że powyższe stanowisko znalazło potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2010 r. sygn. I SA/Po 251/10, w którym Sąd stwierdził, że "wypłata wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów nie może być zrównana z czynnością odpłatnego zbycia, o której mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych".

W ocenie wnioskodawcy, w omawianym zdarzeniu nie znajdzie również zastosowania art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym jeżeli w wyniku powiązań między podmiotami krajowymi, w tym m.in. kapitałowych, majątkowych oraz personalnych, zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego, podatnik nie wykazuje dochodów jakich należałoby oczekiwać gdyby wymienione powiązania nie istniały, dochody takiego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W ocenie wnioskodawcy przytoczony powyżej przepis nie będzie miał zastosowania z uwagi na fakt, iż w przypadku umorzenia udziałów za wynagrodzeniem, nie mamy do czynienia z transakcją dla celów przepisów o cenach transferowych. Umorzenie udziałów bowiem stanowi operację techniczną mającą na celu unicestwienie udziałów. Ponadto powyższy przepis odnosi się do sytuacji, kiedy w wyniku powiązań zostaną narzucone warunki odbiegające od warunków rynkowych. Natomiast w przypadku umorzenia, nie jest możliwe ustalenie czy transakcja została przeprowadzona na warunkach rynkowych, bowiem umorzenie udziałów z samej swojej natury następuje pomiędzy spółką a jej udziałowcem. Podmioty niepowiązane w myśl art. 11 nie dokonują takich czynności. Tym samym, brak jest porównywalnych transakcji pomiędzy niezależnymi podmiotami i z tego względu, zdaniem wnioskodawcy, przepisy art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będą miały zastosowania do wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów.

Reasumując, w świetle powyższych argumentów, wnioskodawca stoi na stanowisku, że umorzenie udziałów za wynagrodzeniem niższym od wartości rynkowej tych udziałów będzie neutralne z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności nie będą miały zastosowania przepisy art. 11, art. 12 ust. 5a oraz art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołuje:

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w imieniu Ministra Finansów z dnia 2 listopada 2010 r., Znak: IBPBII/2/423-20/10/AK,

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów z dnia 12 grudnia

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów z dnia 3 października 2008 r., Znak: ILPB3/423-420/08-3/KS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Wskazać jedynie należy, iż obwieszczeniem Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 marca 2011 r. został ogłoszony jednolity tekst ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji Ministra Finansów, tut. Organ informuje, że orzeczenia podatkowe wydawane są w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl