IBPBII/2/415-963/09/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 1 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych aportu przedsiębiorstwa osoby prawnej do spółki osobowej dla wspólnika tejże spółki będącego osobą fizyczną - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych aportu przedsiębiorstwa osoby prawnej do spółki osobowej dla wspólnika tejże spółki będącego osobą fizyczną.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest komandytariuszem handlowej spółki osobowej - spółki komandytowej, której przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa pojazdów mechanicznych. Jednocześnie w odnośnej spółce, obok wnioskodawczyni, uczestniczy także jako komandytariusz inna osoba fizyczna, a także osoba prawna - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, której wkład do spółki komandytowej na dzień dzisiejszy wynosi 1.000,00 zł.

Zamiarem wspólników jest w terminie późniejszym podwyższenie wkładów w spółce komandytowej poprzez wniesienie aportem całego przedsiębiorstwa do przedmiotowej spółki komandytowej przez jednego z komandytariuszy - spółkę z o.o. Wnoszony przez tego wspólnika majątek w postaci przedsiębiorstwa będzie obejmował wszystko, co wchodzi w jego skład, mianowicie: nieruchomości, ruchomości, wierzytelności, zobowiązania, jak również pracowników, licencje i inne składniki majątkowe. Przez wniesienie przedsiębiorstwa rozumie się aport przedsiębiorstwa, którego pojecie jako całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym odpowiada definicji zawartej w art. 55 Kodeksu cywilnego. Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność gospodarczą jako sukcesor uniwersalny przedsiębiorstwa osoby prawnej. Wartość wnoszonego majątku oscyluje w granicach 5.000.000,00 zł, a ustalona będzie w oparciu o wartość księgową wynikającą z ksiąg rachunkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wniesienie aportem przedsiębiorstwa osoby prawnej do spółki osobowej, w wyniku czego wzrośnie majątek spółki komandytowej, spowoduje powstanie przychodu po stronie beneficjenta tego majątku - spółki komandytowej, a co za tym idzie, po stronie wnioskodawczyni jako jej wspólnika - osoby fizycznej i czy przychód ten będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawczyni, na wstępie przytoczyć należy regulacje Kodeksu spółek handlowych w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z treścią art. 28 w zw. z art. 103 k.s.h, wszelkie mienie wniesione do spółki komandytowej staje się jej majątkiem, który przez czas jej trwania jest traktowany jako majątek odrębny od majątku każdego z jej wspólników.

Majątek spółki (aktywa i pasywa) także w relacjach wewnętrznych jest dla wspólników majątkiem odrębnego podmiotu - nie ma mowy o istnieniu jakiejkolwiek wspólności.

W związku z tym, że spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, nie może po jej stronie powstać przychód podlegający opodatkowaniu, z uwagi na przytoczone argumenty, że wkłady wniesione przez wspólników stanowią majątek spółki, a nie jej wspólników. Nie ma żadnych podstaw do traktowania wspólników spółki osobowej (spółki komandytowej) jako współuprawnionych do majątku samej spółki na zasadzie przykładowo współwłasności łącznej. Zatem nie może być mowy o powstaniu przychodu po stronie wspólników, skoro majątkiem spółki nie mogą dysponować.

Jako dodatkowy argument przemawiający za brakiem przychodu po stronie wspólników z tytułu objęcia przez spółkę komandytową wkładów w postaci aportu należy wskazać, że zgodnie z przepisami k.s.h, wniesiony przez wspólników wkład może być zwrócony w całości lub części na rzecz wspólników (co jest niedopuszczalne w przypadku spółek kapitałowych). Zatem wnioskować należy, iż wniesienie wkładów przez wspólników nie stanowi definitywnego przysporzenia majątkowego na rzecz spółki.

Do przychodów podatkowych zaliczane są jedynie wszelkie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe w postaci środków pieniężnych, dóbr majątkowych oraz świadczeń w naturze, a także kwoty należne, nawet gdy nie zostały faktycznie otrzymane. Przychodem nie są przysporzenia, które ze swej istoty mają zwrotny charakter.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawczyni powołała:

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 listopada 2003 r., sygn. III SA 3382/02;

* wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 1998 r., sygn. SA/Sz 1305/97;

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 21 lutego 2008 r., znak IPPB3/423-490/07-2/KB;

* interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 18 marca 2009 r., znak IBPBI/2/423-308/09/PP;

* postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. 1471/DPD2/423-135/06/MB.

Reasumując, zdaniem wnioskodawczyni, w dacie objęcia aportu nie powstaną w spółce komandytowej przychody, a tym samym również u wspólników z tytułu udziału w spółce komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 - określanego w dalszej części skrótem k.s.h.) spółka komandytowa jest spółką osobową.

W myśl art. 102 k.s.h. spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Wkład wniesiony do spółki komandytowej stanowi podstawę jej majątku. Zgodnie bowiem z art. 28 k.s.h., w związku z art. 103 k.s.h., majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Stosownie do treści art. 8 § 1 k.s.h. spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka osobowa posiada zatem zdolność do czynności prawnych, ale nie posiada osobowości prawnej.

Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wniesienie do istniejącej spółki komandytowej przez jednego z jej wspólników przedsiębiorstwa celem podwyższenia wkładu stanowi zwiększenie majątku spółki, lecz w świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nie generuje przychodu u pozostałych wspólników tej spółki.

W szczególności zaznaczyć należy, iż ww. czynność prawna nie powoduje powstania przychodu o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym za przychody z działalności gospodarczej uważa się również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy.

Przytoczony wyżej przepis nie dotyczy czynności wniesienia wkładu do spółki osobowej, bowiem wartość wnoszonego wkładu nigdy nie jest nieodpłatnym świadczeniem dla pozostałych wspólników spółki. Celem powstania i funkcjonowania spółki jest prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, a wspólnik może w tym celu wnieść wkład do spółki.

Zatem czynność wniesienia wkładu wynika z samej istoty tworzenia i funkcjonowania takiej spółki. Tym samym brak jest podstaw do kwalifikacji tego typu zdarzenia jako przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, wniesienie do spółki komandytowej przez jednego z jej wspólników (spółkę z o.o.) wkładu niepieniężnego w formie przedsiębiorstwa nie powoduje w momencie wniesienia tego wkładu u wnioskodawczyni jako wspólnika tej spółki, powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż czynność ta nie generuje przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko wnioskodawczyni uznać należało zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.