IBPBII/2/415-954/14/MMa - Ustalenie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, z 19 września 2014 r. (data otrzymania 19 września 2014 r.), uzupełnionym 1 i 12 grudnia 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 września 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismami z 25 listopada 2014 r. i 5 grudnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-954/14/MMa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 1 i 12 grudnia 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 24 grudnia 2013 r. zawarto porozumienie pomiędzy stronami sporu, ustalające jednoznacznie prawo do uzyskania Patentu oraz prawo do Patentu na wynalazek. W ww. porozumieniu zawarto również kwoty jakie zostaną wypłacone twórcom z tytułu zrzeczenia się wszelkich roszczeń oraz sposób ich obliczenia i terminy wypłat. Do porozumienia doszło po kilkuletnim sporze dotyczącym zwłoki w wypłacie wynagrodzenia, należnych odsetek oraz ustalenia prawa do patentu.

W ujęciu chronologicznym kwestę sporu przedstawiają następujące dokumenty:

W dniu 15 września 2004 r. podjęto decyzję o przyjęciu projektu nr 4/2004 do prób. W dniu 16 stycznia 2007 r. podjęto decyzję w sprawie wykorzystania i klasyfikacji prawnej projektu wynalazczego 4/2004. W dniu 7 lipca 2011 r. podjęto decyzję w sprawie wypłaty wynagrodzenia twórcom projektu nr 4/2004 za I i II okres obliczeniowy. Z uwagi na obowiązujący w spółce Regulamin, wystąpiono z wnioskiem do zarządu spółki o podjęcie decyzji w sprawie prawa do wynagrodzenia dla Zastępcy Dyrektora ds. Technicznych - współtwórcy projektu nr 4/2004. Następca prawny ww. spółki - spółka T. - do 17 stycznia 2012 r. nie podjął decyzji w sprawie wypłaty wynagrodzenia twórcom projektu nr 4/2004. W dniu 18 stycznia 2012 r. ponowiono wniosek do zarządu spółki T. dotyczący zatwierdzenia wypłaty wynagrodzenia dla współtwórcy projektu nr 4/2004. W dniu 13 kwietnia 2012 r. Urząd Patentowy RP podjął decyzję w sprawie udzielenia na rzecz następcy prawnego Patentu.

Zgodnie z art. 22 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117) oraz zgodnie z Regulaminem wynagrodzenie za poszczególne okresy obliczeniowe powinno zostać wypłacone w określonym terminie. Jednak zarząd spółki T. do 14 czerwca 2012 r. nie podjął decyzji o wypłacie wynagrodzenia dla twórców projektu wynalazczego 4/2004. W dniu 3 października 2012 r., z uwagi na brak jakichkolwiek działań ze strony spółki T., twórcy projektu wynalazczego 4/2004 wystosowali pismo do zarządu T. W dniu 18 października 2012 r. twórcy projektu otrzymali odpowiedź na powyższe pismo, które było podstawą do podjęcia negocjacji pomiędzy stronami sporu. W dniu 14 grudnia 2012 r. uzgodniono treść Protokołu z negocjacji wynagrodzenia dla twórców projektu wynalazczego nr 4/2004. Niestety spółka T. nie wywiązała się z ustaleń zawartych w Protokole. Dlatego 26 marca 2013 r. wystosowano pismo do Przewodniczącego rady nadzorczej spółki T., na które otrzymano ogólnikową odpowiedź. W dniu 21 maja 2013 r. ponownie wystosowano pismo do Przewodniczącego rady nadzorczej spółki T. oraz wystosowano pismo do zarządu spółki T., w którym zażądano wypłaty należnego wynagrodzenia za projekt wynalazczy 4/2004. W dniu 4 czerwca 2013 r. spółka T. przekazała odpowiedź wraz z propozycją treści porozumienia. W odpowiedzi 9 lipca 2013 r. wystosowano pismo, w którym precyzowano proponowaną treść porozumienia o IV i V okres obliczeniowy. Ponieważ nie otrzymano odpowiedzi w ustalonym terminie, dlatego 30 sierpnia 2013 r. ponownie wystosowano pismo do Przewodniczącego rady nadzorczej spółki T., w którym to zarzucono spółce T. celową strategię "działania na zwłokę".

W międzyczasie spółka T. otrzymała za projekt 4/2004 nagrodę. Certyfikat nadano 17 września 2012 r. o czym spółka T. poinformowała w dwóch czasopismach, całkowicie pomijając w treści artykułów twórców projektu wynalazczego 4/2004, co było sprzeczne z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Twórcy projektu wynalazczego 4/2004 uznali, że dalsze działania prawne związane z projektem wynalazczym 4/2004 będą podejmowane przez wynajętą przez twórców kancelarię prawną. W przypadku, kiedy porozumienie okazałoby się niemożliwe, kancelaria prawna miała skierować pozew do sądu oraz przygotować pismo do Urzędu Patentowego RP podważające prawo spółki T. do Patentu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca precyzując warunki porozumienia z 24 grudnia 2013 r. wskazał, że:

"Kwota opisana w § 2 obejmuje zarówno wynagrodzenie Uprawnionego za udział w realizacji projektu, jak i wynagrodzenie za prawo do korzystania z projektu przez spółkę T.".

Treść oświadczenia stron co do prawa własności wynalazku została zawarta w § 1, ust. 2 Porozumienia: "Spółka T. i Uprawniony oświadczają, że prawo do uzyskania Patentu oraz prawo do Patentu na Wynalazek zostało nabyte i przysługuje spółce T.".

Kwota wynagrodzenia wyczerpywała wszelkie roszczenia związane z wynalazkiem, w tym: wynagrodzenie za przeniesienie praw własności wynalazku, wynagrodzenie za prawo do korzystania z projektu przez spółkę T., wynagrodzenie za udział w realizacji projektu oraz roszczenia związane z odsetkami za opóźnienia w zapłacie. Ustalenia związane z roszczeniami zawarto w § 4 ust. 1 rozpatrywanego porozumienia, w treści: "Uprawniony oświadcza, że kwota

wskazana w § 2 wyczerpuje wszelkie jego roszczenia za I, II, III, IV okres obliczeniowy w jakikolwiek sposób związane z realizacją projektu, w tym roszczenia o odsetki za opóźnienia w zapłacie i nie będzie kierował ani obecnie, ani w przyszłości wobec spółki T. oraz jej następców prawnych żadnych roszczeń bezpośrednio lub pośrednio związanych z realizacją projektu oraz uprawnieniami, które spółka T. uzyskała do projektu." W domniemaniu do wynalazku, który był finalnym celem projektu.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku otrzymania wynagrodzenia wypłaconego na podstawie zawartego porozumienia uwzględniającego przeniesienie prawa własności wynalazku Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, treść zawartego porozumienia wskazuje, że Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zawarte porozumienie wypracowano od podstaw, w drodze przedprocesowych negocjacji pomiędzy stronami sporu. Porozumienie w pierwszej kolejności (§ 1 ust. 2) ustala prawo własności wynalazku. Pozostałe ustalenia określają wartość wypłaconej kwoty oraz terminy wypłat. Spór dotyczył praw własności wynalazku, kwoty wartości wypłaconego wynagrodzenia oraz umownych odsetek za zwłokę w wypłacie wynagrodzenia. Wszelkie wcześniejsze warunki umowy, w tym przestrzeganie zapisów obowiązującego regulaminu postępowania z projektami wynalazczymi w spółce, którego następcą prawnym jest spółka T., jak i wcześniejsze porozumienia nie zostały dotrzymane przez jedną ze stron sporu, przez spółkę T.

Wnioskodawca wskazuje - przywołując art. 58 § 2 Kodeksu cywilnego - że czyn dokonany przez spółkę T. skutkuje nieważnością względną wcześniejszych umów. Celowo unikano wypłaty wynagrodzenia twórcom Patentu przez spółkę T., co zostało wykazane w korespondencji przedprocesowej i w domniemaniu miało znamiona próby wyłudzenia własności. Dlatego w treści rozpatrywanego porozumienia zawarto § 1 ust. 2 - "spółka T. i Uprawniony oświadczają, że prawo do uzyskania Patentu oraz Prawo do Patentu na Wynalazek zostało nabyte i przysługuje spółce T.". Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby prawo własności wynalazku było niepodważalne i jednoznacznie wskazywało, że to spółka T. jest właścicielem wynalazku, wtedy powyższy zapis w porozumieniu byłby zbędny. Treść § 4 ust. 1 porozumienia wskazuje, że wypłacona kwota wyczerpuje wszelkie roszczenia związane z realizacją projektu oraz uprawnieniami. Prawo własności wynalazku spółka T. bezspornie nabyła w chwili podpisania rozpatrywanego porozumienia, a nie na podstawie art. 11 ust. 3 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady - wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 18 ww. ustawy - za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na mocy Porozumienia z 24 grudnia 2013 r. otrzymał od spółki T. wynagrodzenie. Wynagrodzenie to zostało przyznane i wypłacone za udział w realizacji projektu jak również za prawo do korzystania z projektu przez spółkę T. Wynagrodzenie to wyczerpuje wszelkie roszczenia Wnioskodawcy wobec spółki T. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do otrzymanego od spółki T. wynagrodzenia.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ww. ustawy - koszty uzyskania niektórych przychodów określa się:

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3 nie mogą przekroczyć #189; kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ww. ustawy).

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcom projektów wynalazczych należy rozpatrywać w kontekście przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) określających między innymi zasady, na jakich przedsiębiorcy mogą przyjmować projekty wynalazcze i wynagradzać ich twórców.

Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 ustawy - Prawo własności przemysłowej - ilekroć w ustawie jest mowa o projektach wynalazczych - rozumie się przez to wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy - na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej - prawo do uzyskania patentu na wynalazek albo prawa ochronnego na wzór użytkowy, jak również prawa z rejestracji wzoru przemysłowego przysługuje, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, twórcy.

Współtwórcom wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawnienie do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje wspólnie (art. 11 ust. 2 ww. ustawy).

W razie dokonania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego w wyniku wykonywania przez twórcę obowiązków ze stosunku pracy albo z realizacji innej umowy, prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje pracodawcy lub zamawiającemu, chyba że strony ustaliły inaczej (art. 11 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 20 przywołanej ustawy - twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej, jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21.

Z przywołanego powyżej art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym wynika, że koszty uzyskania przychodu z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego wynoszą 50% uzyskanego przychodu. Jak wynika z jego treści - odnosi się on jedynie do tych sytuacji, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu wynalazczego wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu. Zatem omawiany przepis ma jedynie zastosowanie w przypadku przeniesienia prawa własności wynalazku, nie zaś do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku przez przedsiębiorcę - co ma miejsce w omawianej sprawie. Wynika to bezpośrednio z przywołanych przez Wnioskodawcę zapisów Porozumienia z 24 grudnia 2013 r. pomiędzy Wnioskodawcą a spółką T.

Własność wynalazku to zespół skutecznych uprawnień dających ich podmiotowi pełną możliwość korzystania z wynalazku, rozporządzenia nim oraz dochodzenia roszczeń z tytułu naruszenia tych uprawnień. W omawianej sprawie Wnioskodawca był jedynie współtwórcą projektu wynalazczego przyjętego do prób 15 września 2004 r. To nie na rzecz Wnioskodawcy tylko na rzecz spółki T. Urząd Patentowy RP przyznał patent na wynalazek. Skoro zatem prawo do uzyskania patentu posiadała od początku spółka T., to nie jest prawdą twierdzenie Wnioskodawcy, że otrzymał wynagrodzenie za przeniesienie prawa własności wynalazku. Wnioskodawcy jako współtwórcy wynalazku przyznano wyłącznie wynagrodzenie za korzystanie z tego wynalazku przez spółkę T., o którego wypłatę Wnioskodawca starał się kilka lat. Nie doszło zatem w przedstawionym stanie faktycznym do przeniesienia prawa do wynalazku, lecz jedynie do wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Wobec tak przedstawionego stanu faktycznego przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może mieć zastosowania do otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia, bowiem nie jest ono wynagrodzeniem za przeniesienie prawa własności do wynalazku. Jak bezsprzecznie wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w ramach przyznanego wynagrodzenia Wnioskodawca uzyskał świadczenie za korzystanie z wynalazku. Stan faktyczny sprawy nie pozostawia tutaj żadnych wątpliwości. Wnioskodawca w istocie nie posiadał prawa do wynalazku, a zatem nie mógł go przenieść na inny podmiot. Prawo to - jak wynika z treści wniosku - posiadała spółka T. Współtwórcy tj. Wnioskodawcy w omawianym przypadku przysługiwało więc jedynie wynagrodzenie za korzystanie przez spółkę T. z wynalazku. Nie ma racji Wnioskodawca sugerując, że zapis § 1 ust. 2 porozumienia wskazuje, że prawo do wynalazku nie przysługiwało spółce T., bo w przeciwnym wypadku zapis ten byłby zbędny. Z treści § 1 ust. 2 porozumienia wynika jedynie, że strony potwierdziły, że prawo do patentu na wynalazek zostało nabyte i przysługuje spółce T. Strony potwierdziły zatem jedynie uprawnienie spółki T. wynikające z art. 11 ust. 3 ustawy - Prawo o własności przemysłowej, co wzmocnione zostało użyciem czasu przeszłego "zostało nabyte". Zapisowi temu nie można przypisywać znaczenia jakie chce mu nadać Wnioskodawca, gdyż istotne jest w niniejszej sprawie, że prawo do patentu spółki T. nigdy nie zostało podważone. Wnioskodawca wspomniał jedynie we wniosku, że w razie gdyby porozumienie ze spółką T. okazało się niemożliwe twórcy projektu rozważali podważenie praw spółki T. do patentu. Do takiego podważenia praw nigdy jednak nie doszło, mało tego - w Porozumieniu twórcy projektu zrzekli się wysuwania jakichkolwiek roszczeń bezpośrednio lub pośrednio związanych realizacją projektu oraz z uprawnieniami jakie spółka T. uzyskała do projektu. Nie ma więc podstaw prawnych do wysnuwania domniemań, że spółka T. płaciła wynagrodzenie za przeniesienie praw do wynalazku skoro prawa te miała od początku, w porozumieniu jedynie je potwierdziła i zadeklarowała wypłatę wynagrodzenia za udział w realizacji projektu i wynagrodzenia za korzystanie z niego. Wnioskodawca wyprowadza zatem z zapisów porozumienia wnioski, które nie mają oparcia w faktach.

Podsumowując, ustawodawca w cytowanym art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dał uprawnienie do zastosowania szczególnej normy, tj. zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu do zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego. Wynagrodzenie za przeniesienie prawa nie jest tym samym co wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku. Gdyby ustawodawca chciał objąć omawianym przywilejem także wynagrodzenie za korzystanie z wynalazku, to wyraziłby to wprost w przepisach ustawy.

Biorąc pod uwagę uregulowania zawarte w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że nie dotyczą one każdego przychodu z praw majątkowych twórcy, a tylko konkretnie w nim określonego jako przychód z przeniesienia prawa własności wynalazku. Koszty uzyskania przychodu w zryczałtowanej wysokości przysługują tylko temu twórcy, któremu jednocześnie przysługuje ogół praw do wynalazku i który prawo to przenosi na osobę bądź podmiot trzeci. W świetle powyższych wyjaśnień 50% koszty uzyskania przychodu przysługujące na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy nie mają zastosowania do otrzymanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.