IBPBII/2/415-949/11/MW - Określenie skutków podatkowych w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaży nieruchomości nabytej uprzednio jako współwłasność w drodze darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 22 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 7 lutego 1994 r. został sporządzony akt notarialny - umowa darowizny, w której zapisano, że rodzice wnioskodawcy przekazują swoim dwóm synom (wnioskodawcy i jego bratu) i ich małżonkom po #189; części posiadanych przez nich nieruchomości, tj. działki rolne i dom mieszkalny. Wnioskodawca cytując zapisy z aktu notarialnego wskazał, iż "Darczyńcy postanowili, że przedmiot powyższej darowizny objęty będzie wspólnotą ustawową, w jakiej pozostają obdarowani".

Następnie w dniu 17 grudnia 2010 r. zawarta została umowa zniesienia współwłasności, w której zapisano, że "wnioskodawca i jego żona nabywają na wyłączną własność na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej zabudowaną działkę o numerze (...). Wartość przedmiotu niniejszego zniesienia współwłasności stawający określają na łączną kwotę sto tysięcy złotych i jak oświadczają z tytułu powyższego zniesienia współwłasności nie czynią względem siebie żadnych spłat ani dopłat. Stawający oświadczają, że dokonana tym aktem czynność nie powoduje przekroczenia wartości udziałów we współwłasności należących do wnioskodawcy i jego żony i (dane osobowe brata)".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży swojej części w 2011 r., tj. budynku mieszkalnego z działką wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Zdaniem wnioskodawcy, darowiznę otrzymał w 1994 r., a teraz w grudniu 2010 r. strony umowy uporządkowały wydzielenie konkretnych nieruchomości, czyli podzieliły się po równo, tym co już kiedyś otrzymały.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Z przedmiotowego wniosku wynika, iż w dniu 7 lutego 1994 r. został sporządzony akt notarialny - umowa darowizny, w której zapisano, że rodzice wnioskodawcy przekazują swoim dwóm synom (wnioskodawcy i jego bratu) i ich małżonkom do majątków wspólnych po #189; części posiadanych przez nich nieruchomości, tj. działki rolne i dom mieszkalny. Następnie w dniu 17 grudnia 2010 r. zawarta została umowa zniesienia współwłasności, na podstawie której wnioskodawca i jego żona otrzymali na wyłączną własność na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej zabudowaną działkę. W ww. umowie stawający określili wartość przedmiotu zniesienia współwłasności na łączną kwotę sto tysięcy złotych i oświadczyli, że z tytułu powyższego zniesienia współwłasności nie czynią względem siebie żadnych spłat ani dopłat oraz że dokonana tym aktem czynność nie powoduje przekroczenia wartości udziałów we współwłasności jakie posiadali.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy - o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy.

Zgodnie z art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności to fizyczny podział rzeczy wspólnej, polegający na przyznaniu każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej rzeczy wspólnej, a wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności. Jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazuje wnioskodawca cytując zapisy z umowy zniesienia współwłasności dokonana tą umową czynność nie spowodowała przekroczenia wartości udziałów we współwłasności jakie posiadali współwłaściciele. Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wnioskodawca wskazał, iż strony umowy podzieliły się po równo, tym co już kiedyś otrzymały.

Jeżeli zatem w istocie wartość nieruchomości otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności odpowiada wartości udziału nabytego w darowiźnie w 1994 r., to w dacie zniesienia współwłasności w 2010 r. nie doszło do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w 1994 r., co oznacza, iż pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1999 r. Tym samym sprzedaż działki w 2011 r. nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.