IBPBII/2/415-94/11/NG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 kwietnia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/2/415-94/11/NG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 24 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od brata nieoprocentowanej pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania od brata nieoprocentowanej pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 20 listopada 2008 r. otrzymał pożyczkę od brata w wysokości 210 000 zł z przeznaczeniem na budowę domu.

Jako że wnioskodawca nie był w stanie spłacić tej pożyczki ani też kontynuować budowy, w dniu 22 lipca 2010 r. przeniósł na rzecz brata (pożyczkodawcy) 51/100 nieruchomości (działka z domem w budowie), o wartości 210 000 zł w zamian za zwolnienie z długu. Odsetek nie naliczano.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek dochodowy z tytułu otrzymania pożyczki bez odsetek, w wysokości podatku należnego od odsetek, które byłyby płacone, gdyby umowa pożyczki była oprocentowana.

Zdaniem wnioskodawcy umowa pożyczki nie mówiła nic o odsetkach, pożyczka była pomiędzy braćmi, więc wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego, bo nie ma przychodu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymywane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia "nieodpłatnego świadczenia". Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za "nieodpłatne świadczenie" uznać należy świadczenia "nie wymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003 r.). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca zawarł ze swoim bratem umowę pożyczki nieoporcentowanej na kwotę 210 000 zł, a następnie w zamian za zwolnienie z długu wnioskodawca przeniósł na brata udział w nieruchomości wynoszący 51/100 nieruchomości o wartości 210 000 zł.

Przez umowę pożyczki w świetle art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z powyższego wynika zatem, iż oprocentowanie pożyczki nie należy do elementów przedmiotowo istotnych umowy pożyczki co oznacza, że może być ona odpłatna lub nieodpłatna w zależności od woli stron.

W niniejszej sprawie strony nie zastrzegły odsetek skutkiem czego udzielona pożyczka miała charakter nieodpłatny. Z wniosku nie wynika również, że brat wnioskodawcy jest osobą, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek. Skoro zatem strony umowy pożyczki nie zastrzegły odpłatności w postaci odsetek, a pożyczka nie została udzielona przez podmiot profesjonalnie zajmujący się udzielaniem pożyczek, to brak jest podstaw aby w niniejszej sprawie zakwalifikować wartość odsetek od nieoprocentowanej pożyczki udzielonej wnioskodawcy przez brata do przychodu wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl