IBPBII/2/415-934/14/ŁCz - Skutki podatkowe sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 września 2014 r. (data otrzymania 24 października 2014 r.), uzupełnionym 14 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 października 2014 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 29 grudnia 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-934/14/ŁCz, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 14 stycznia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca i S.S. są od 2007 r. małżeństwem. W skład ich majątku objętego wspólnością ustawową wchodził m.in. lokal mieszkalny nabyty w 2009 r. za kwotę (dla przykładu) 100 000,00 zł. Małżonkowie 8 lutego 2011 r. ustanowili w formie aktu notarialnego rozdzielność majątkową, a 11 lutego 2011 r. zawarli umowę o podziale majątku wspólnego. Przedmiotem podziału majątku wspólnego była nieruchomość o powierzchni 0,0398 ha, o wartości 110 000,00 zł oraz lokal mieszkalny o powierzchni użytkowej 105,74 m², o wartości 435 000,00 zł. W wyniku podziału Wnioskodawca nabył na własność nieruchomość i lokal mieszkalny. Wartość majątku otrzymana przez Wnioskodawcę w wyniku podziału wynosiła 545 000,00 zł, z kolei małżonek nie otrzymał żadnego majątku. Podział majątku nastąpił bez jakichkolwiek spłat. W sierpniu 2014 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny za kwotę (dla przykładu 150 000,00 zł). Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę lokalu mieszkalnego przed upływem 5 lat od dnia nabycia będzie on mógł obliczyć dochód z transakcji zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 2, ustalając koszt zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy kosztem nabycia będzie cała kwota wynikająca z aktu notarialnego zakupu ww. lokalu.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2014 r. kosztem uzyskania przychodu będzie cała kwota zapłacona wraz z małżonkiem w 2009 r., czyli 100 000,00 zł.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych #8722; koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej: k.r.o.) #8722; z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przepis art. 51 k.r.o. zastrzega, że w razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później.

Z kolei przepis art. 46 k.r.o. wskazuje, że w sprawach nieunormowanych w artykułach poprzedzających od chwili ustania wspólności ustawowej do majątku, który był nią objęty, jak również do podziału tego majątku, stosuje się odpowiednio przepisy o wspólności majątku spadkowego i o dziale spadku.

Małżonkowie kupili nieruchomość na wspólność majątkową. Nastąpiło to ze środków zgromadzonych na majątku objętym wspólnością majątkową.

Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu małżeńska wspólność majątkowa jest wspólnością łączną. Wspólność łączna między małżonkami jest jedną z postaci wielości podmiotów praw majątkowych. Nie została ona w polskim prawie uregulowana w sposób ogólny, a to z uwagi na to, że nie jest ona stosunkiem prawnym samoistnym, ale może wynikać wyłącznie ze szczególnego stosunku łączącego podmioty tej wspólności (J. S. Piątkowski, System prawa rodzinnego i opiekuńczego, Warszawa 1985, 329-338), czyli w tym przypadku - z małżeństwa. Charakteryzując ten rodzaj ustroju majątkowego małżeńskiego podkreśla się, że "Wspólność ustawowa małżeńska zaliczana jest do wspólności łącznej (tzw. niepodzielnej ręki), bezułamkowej, bezudziałowej, przez co należy rozumieć, iż żaden z małżonków nie ma określonego w ułamku udziału w majątku wspólnym. Zatem dopóty trwa wspólność małżeńska, nie da się wydzielić udziałów małżonków". (A. Karnicka-Kawczyńska, J. Kawczyński, Stosunki majątkowe w małżeństwie, Prawo Spółek 3/2002, s. 22).

Skoro zatem nieruchomość została nabyta ze środków pochodzących ze wspólności majątkowej małżeńskiej, to nie można określić tego, w jakiej części dany małżonek uczestniczył w kosztach jej nabycia.

Wprawdzie przepis art. 43 § 1 k.r.o. stanowi, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym, jednakże powiązać należy ten przepis z brzmieniem przepisu sąsiadującego i znajdującego się w tym samym dziale, tj. art. 46 k.r.o. Ten zaś przepis stanowi, że od chwili ustania wspólności ustawowej stosuje się odpowiednio do majątku, który był nią objęty, przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych. Prowadzi to do wniosku, że przepis traktujący o równości udziałów małżonków w majątku wspólnym (będący przepisem poniższym) odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której pomiędzy małżonkami ustała wspólność majątkowa.

Można stwierdzić, że skoro małżonkowie nabyli nieruchomość na majątek wspólny ze środków pochodzących z majątku wspólnego, to tym samym niejako "zamienili" środki pieniężne (składnik majątku wspólnego) na nieruchomość (też składnik majątku wspólnego). Skoro zaś następnie w ramach umowy zniesienia wspólności majątkowej, ta nieruchomość przypadła tylko jednemu małżonkowie, to konsekwentnie przyjąć należy, że nastąpiło to z całą "historią" i wszystkimi zaszłościami. Skoro zatem pieniądze z majątku wspólnego (koszty) #8722; których nie można było wówczas podzielić pomiędzy małżonków #8722; zostały wydatkowane (zamienione) na nieruchomość, która weszła do majątku wspólnego (i też nie była wówczas do podzielenia między małżonków), to tym samym rozporządzenie składnikami majątku wspólnego po zniesieniu wspólności w ten sposób, że nieruchomość przypadła jednemu z małżonków powinno skutkować tym, że i koszty (pieniądze "zamienione" na tę nieruchomość) powinny w całości przypaść tylko temu jednemu z małżonków.

Dlatego też w sytuacji opisanej w pytaniu małżonek, który dostał całą nieruchomość (jako składnik majątku wspólnego) dostał ją z całymi kosztami poniesionymi na jej nabycie (też poniesionymi z majątku wspólnego). W związku z tym #8722; małżonek powinien wykazać całość kosztów poniesionych na nabycie z majątku wspólnego, tj. 100 000,00 zł.

Powyższe stanowisko potwierdzają również organy podatkowe w swoich interpretacjach np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lipca 2010 r. Znak: IPPB4/415-438/10-4/JC.

"W przedmiotowej sprawie bezspornym jest, że Wnioskodawczyni zbywaną nieruchomość nabyła łącznie z mężem w 2010 r. od dewelopera. W związku z faktem, iż przedmiotowa nieruchomość przypadła w całości Wnioskodawczyni w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego należy stwierdzić, że w przypadku zbycia przedmiotowego mieszkania nabytego od dewelopera kosztem uzyskania przychodu będzie cały koszt, który zapłacono deweloperowi."

Z kolei 31 stycznia 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (sygn. akt I SA/828/12) stwierdził, że: "(...) z uwagi na to, iż wskazane składniki majątkowe zostały nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej na zasadach tzw. współwłasności łącznej, nie można określić, który z małżonków w jakim procencie poniósł wydatki na ich nabycie. Z tego względu w razie podziału majątku wspólnego należy przyjąć, że koszty są związane z danym przedmiotem, który przypadł małżonkowi w związku ze zniesieniem wspólności ustawowej. W konsekwencji wydatki (koszty) na nabycie tych składników, które zostały poniesione w trakcie trwania wspólności, związane są z określonymi składnikami majątku, które na tym etapie #8722; po zawarciu intercyzy oraz podziale majątku wspólnego (dorobkowego) #8722; mają podlegać odpłatnemu zbyciu."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przepisu każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw w nim wymienionych stanowi źródło przychodów, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wobec powyższej regulacji prawnej należy wyjaśnić, że w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób jego nabycia.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca po zawarciu związku małżeńskiego nabył w 2009 r. wraz z małżonkiem do majątku wspólnego lokal mieszkalny. W dniu 8 lutego 2011 r. małżonkowie ustanowili w formie aktu notarialnego rozdzielność majątkową a 11 lutego 2011 r. dokonali podziału majątku wspólnego w ten sposób, że Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność przedmioty z majątku wspólnego (nieruchomość o wartości 110 000,00 zł oraz lokal mieszkalny o wartości 435 000,00 zł) bez spłat na rzecz współmałżonka. Wnioskodawca w sierpniu 2014 r. sprzedał lokal mieszkalny.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd bądź w przypadku ustania małżeństwa między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast - w myśl art. 501 Kodeksu - w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z przywołanych przepisów wynika zatem, że z chwilą ustania wspólności majątkowej między małżonkami współwłasność łączna zostaje zastąpiona przez współwłasność w częściach ułamkowych.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Za datę nabycia nieruchomości, która przypadła danej osobie w wyniku podziału majątku wspólnego, należy przyjąć datę jej nabycia w czasie trwania związku małżeńskiego (do majątku wspólnego), ale tylko pod warunkiem, że podział taki jest ekwiwalentny w naturze i odbył się bez spłat i dopłat lub wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości w wyniku podziału tego majątku mieści się w udziale, jaki tej osobie przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tego udziału w nieruchomości lub w prawie, który przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Bowiem wszelkie przypadki gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowany być musi w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (prawem) jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość lub prawo przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności w rozumieniu analizowanego przepisu. Przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zatem nie ma wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości lub praw w drodze podziału majątku wspólnego, w przypadku gdy wartość otrzymanego majątku jest nieekwiwalentna lub przekracza udział, jaki przysługiwał małżonkowi w majątku wspólnym, zawiera się w pojęciu "nabycie", jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że podział majątku dorobkowego małżonków dokonany 11 lutego 2011 r. nie był ekwiwalentny w naturze dla obojga małżonków. O ekwiwalentnym podziale w naturze mówić bowiem można jedynie wówczas, gdy w wyniku podziału majątku dorobkowego każdy z małżonków otrzymuje na wyłączną własność majątek o tej samej wartości. Tymczasem na mocy umowy z 2011 r. Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości oraz lokalu mieszkalnego bez spłat i dopłat a z wniosku wynika, że podział majątku nie obejmował innych rzeczy czy praw. Powyższa okoliczność jednoznacznie przesądza o braku ekwiwalentnego podziału majątku dorobkowego małżonków. Sposób podziału wskazuje również, że Wnioskodawca otrzymał majątek, który przekracza jego udział w majątku wspólnym, gdyż wartość otrzymanych przez niego składników majątku jest większa niż udział jaki Wnioskodawca posiadał w majątku dorobkowym tj. #189;. Wnioskodawca z chwilą ustania wspólności ustawowej był właścicielem udziału #189; zarówno w nieruchomości jak i w lokalu mieszkalnym. Taki sam udział w tych rzeczach należał do małżonka Wnioskodawcy. Wynika to wprost z art. 50¹ Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Otrzymując zatem na wyłączną własność nieruchomość oraz lokal mieszkalny Wnioskodawca otrzymał więcej niż przysługiwało mu z tytułu udziału w majątku wspólnym, gdyż w majątku wspólnym miał jedynie udział #189; w nieruchomości jak i lokalu mieszkalnym.

W świetle powyższych okoliczności stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabył lokal mieszkalny w różnym czasie i w różny sposób:

* udział #189; nabył w 2009 r. w trakcie związku małżeńskiego (do majątku wspólnego),

* udział przekraczający jego udział w majątku wspólnym (#189;) nabył w wyniku podziału majątku dorobkowego w 2011 r. - podział ten był bowiem w sposób oczywisty nieekwiwalentny i przekraczał udział w majątku dorobkowym małżeńskim do jakiego prawo miał Wnioskodawca.

Z uwagi na to, że nabycie opisanego lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2009 r. oraz w 2011 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki Wnioskodawca nabył.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie zarówno przychód z tytułu odpłatnego zbycia przypadający na udział w nieruchomości nabyty w 2009 r. w trakcie trwania związku małżeńskiego do majątku wspólnego (#189;), jak i udział nabyty w 2011 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego (#189;), ponieważ zbycie nastąpiło w 2014 r. a więc dokonane zostało przed upływem pięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto oba udziały.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania - zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej - mają zastosowanie do dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r., a więc będą miały zastosowanie w rozpatrywanej sprawie.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. - od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy - podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawca poniósł tego rodzaju koszty, to koszty te dotyczyły całego lokalu mieszkalnego, który w udziale #189; nabył w 2009 r. oraz w udziale #189; w 2011 r. Jak już wyżej wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega zarówno zbycie udziału nabytego w 2009 r. jak i 2011 r. W związku z tym całość przychodu podlegająca opodatkowaniu będzie mogła zostać obniżona o całość poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów odpłatnego zbycia. Połowa kosztów odpłatnego zbycia przypada bowiem na udział #189; nabyty w 2009 r. a druga połowa na udział #189; nabyty w 2011 r.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie zarówno art. 22 ust. 6c (w odniesieniu do udziału nabytego w 2009 r.) jak i art. 22 ust. 6d (w odniesieniu do udziału nabytego w 2011 r. ponieważ z wniosku wynika, że podział majątku dorobkowego był nieodpłatny).

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy - koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W świetle obowiązujących przepisów nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że kosztem uzyskania przychodu będzie cała kwota zapłacona przez Wnioskodawcę wraz z małżonkiem w 2009 r., czyli jak wskazuje Wnioskodawca 100 000,00 zł. W pierwszej kolejności zauważyć należy, że tego kosztu nie poniósł jedynie Wnioskodawca. Koszt ten poniesiony został również przez małżonka. Tymczasem Wnioskodawca udział od małżonka nabył na wyłączną własność dopiero w 2011 r. I wyłącznie z tym nabyciem powinien łączyć swoje koszty przypadające na udział nabyty od małżonka. Jak wyjaśniono powyżej koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia (w niniejszej sprawie sprzedaży lokalu mieszkalnego) ustala się zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość (lokal mieszkalny) lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. Wnioskodawca - co wynika bezsprzecznie z wniosku - udział #189; nabył nieodpłatnie, albowiem z tytułu podziału majątku dorobkowego nie był zobowiązany do dokonania spłaty, jak również nie był zobowiązany do przeniesienia na drugą stronę umowy (małżonka) jakichkolwiek rzeczy bądź praw. Wnioskodawca nabył w 2011 r. udział #189; w lokalu mieszkalnym bez ponoszenia jakichkolwiek wydatków, w konsekwencji nie może przypisać sobie wydatków poniesionych przez inną osobę (nawet poniesionych w trakcie związku małżeńskiego). Wnioskodawca w odniesieniu do udziału nabytego w drodze podziału majątku wspólnego może uwzględniać, jako koszt, jedynie wydatki poniesione przez siebie w 2011 r. i to tylko takie, które spełniają przesłanki z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto zauważyć należy, że skoro udział #189; w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca nabył w sposób nieodpłatny, to wówczas #8722; w momencie podziału majątku wspólnego #8722; Wnioskodawca odniósł ewidentną korzyść, albowiem majątek wspólny, przynależny obojgu małżonkom, nabył sam bez ponoszenia jakichkolwiek wydatków w postaci spłaty lub dopłaty dla swojego małżonka. Nie ma znaczenia dla ustalenia kosztów nabycia nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego) fakt, że jeden z małżonków odstępuje od dochodzenia przysługujących mu praw do majątku wspólnego. Taka sytuacja nie oznacza jednak, że można niejako "przejąć" koszt poniesiony przez osobę trzecią. W 2009 r. Wnioskodawca nabył zaledwie udział #189; w lokalu mieszkalnym i w tej części może wykazać poniesienie kosztów na nabycie. Pozostały udział nabył małżonek i on także poniósł koszty tego nabycia. Nie ma podstaw aby koszty ponoszone przez małżonka przejmował Wnioskodawca. Wszak Wnioskodawca w żaden sposób nie spłacił małżonka z jego udziału. Małżonek swój udział przekazał Wnioskodawcy nieodpłatnie.

Równocześnie w odniesieniu do nakładów wyjaśnić należy, że do momentu zawarcia umowy majątkowej Wnioskodawca może odliczyć połowę nakładów poniesionych przez siebie na opisany lokal, natomiast po ustaniu wspólności majątkowej Wnioskodawca może odliczyć całość poniesionych na lokal mieszkalny nakładów.

Podstawę obliczenia podatku stanowi zatem dochód, czyli w rozpatrywanej sprawie różnica pomiędzy przychodem (ustalonym zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) uzyskanym ze sprzedaży lokalu mieszkalnego a kosztami uzyskania przychodu, ustalonymi w niniejszej sprawie:

* w odniesieniu do udziału nabytego w 2009 r., zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy,

* a w odniesieniu do udziału nabytego w 2011 r. zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy, ponieważ z wniosku jednoznacznie wynika, że nabycie wynoszącego #189; udziału w lokalu mieszkalnym nastąpiło nieodpłatnie.

Zgodnie z art. 30e ust. 4 ww. ustawy - po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Podsumowując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca sprzedany lokal mieszkalny nabył odpowiednio w udziale #189; w 2009 r. wraz z małżonkiem do majątku wspólnego oraz w udziale #189; w 2011 r. w wyniku podziału majątku wspólnego. Ponieważ od końca roku, w którym nabyto udziały do momentu sprzedaży (2014 r.) nie minęło pięć lat zatem cały przychód uzyskany z odpłatnego zbycia stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a tym samym będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Opodatkowanie nastąpi na podstawie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Podatek wynosi 19%, przy czym przychód ze sprzedaży stanowi cena sprzedaży lokalu mieszkalnego pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia (o ile były poniesione). Natomiast dochodem jest różnica pomiędzy kwotą tak ustalonego przychodu a kosztami jego uzyskania określonymi w odniesieniu do udziału nabytego w 2009 r. zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w odniesieniu do udziału nabytego w 2011 r. zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy. W przypadku Wnioskodawcy w żadnym bądź razie kosztami nabycia lokalu mieszkalnego nie będą całe wydatki poniesione wraz z małżonkiem na nabycie lokalu mieszkalnego w 2009 r. Jak powyżej wyjaśniono Wnioskodawca udział #189; w lokalu mieszkalnym nabył w drodze podziału majątku wspólnego w 2011 r. w sposób nieodpłatny, zatem zastosowanie znajdują tylko koszty wskazane w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych wyjaśnień stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę wyroku wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu podkreślić należy, że z przyczyn omówionych w uzasadnieniu interpretacji Organ nie podziela stanowiska sądu. Orzeczenie to jest nieprawomocne, została od niego złożona skarga kasacyjna.

Końcowo Organ wyjaśnia, że ma świadomość wydania przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji odmienne traktującą podobną kwestię, niemniej podjęte zostały kroki w celu wyeliminowania tej interpretacji z obrotu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie - w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.