IBPBII/2/415-924/10/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 26 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie:

* możliwości zaliczenia do wartości początkowej środka trwałego wydatków poniesionych z tytułu mediów zużytych w trakcie przeprowadzania robót budowlanych oraz odprowadzonych w tym okresie opłat do spółdzielni mieszkaniowej - jest nieprawidłowe,

* sposobu określenia wysokości wydatków związanych ze zużytymi w trakcie trwania robót budowlanych mediami - jest prawidłowe,

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu - jest prawidłowe.

W dniu 26 sierpnia 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup wynajmowanego lokalu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zakupił w 2008 r. mieszkanie (lokal stanowiący odrębną własność) z przeznaczeniem na wynajem. Mieszkanie zostało oddane przez spółdzielnię mieszkaniową do użytku właściciela (wnioskodawcy) we wrześniu 2009 r. Do czerwca 2010 r. roku trwały w nim roboty budowlane polegające na wykończeniu mieszkania oraz inne prace zmierzające do jego odpowiedniego wyposażenia (m.in. montaż zabudowy kuchennej, mebli, instalacja sprzętu gospodarstwa domowego). Mieszkanie zostało oddane do użytkowania pierwszemu najemcy z dniem 1 lipca 2010 r.

W okresie trwania prac budowlanych i innych prac wykończeniowych właściciel nie zamieszkiwał w tym lokalu i lokal nie ma służyć zaspokajaniu jego potrzeb mieszkaniowych w przyszłości, gdyż od samego początku było ono przeznaczone na wynajem. Pierwszy przychód z tytułu najmu został osiągnięty w lipcu 2010 r. Najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca zdecydował rozliczać podatek dochodowy z tego tytułu na zasadach ogólnych. Wnioskodawca wprowadził mieszkanie do ewidencji środków trwałych i podjął decyzję o jego amortyzacji w równych miesięcznych ratach, które będą stanowić koszty uzyskania przychodu. W okresie od momentu uzyskania dostępu do mieszkania do momentu wynajęcia mieszkania, wnioskodawca poniósł następujące koszty:

* odprowadził do spółdzielni naliczone opłaty z tytułu użytkowania lokalu (w tym: koszty administracji, zaliczki na wodę i kanalizację, opłaty za wywóz nieczystości, koszty utrzymania części wspólnych, fundusz remontowy);

* opłacił rachunki za media (prąd i gaz).

Na zakup mieszkania został zaciągnięty kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich (CHF). Rata kredytu w części kapitałowej i odsetkowej określona w CHF jest pobierana przez bank obsługujący kredyt z rachunku prowadzonego w złotych polskich (PLN) w ten sposób, że bank odsprzedaje po określonym kursie franki szwajcarskie za złotówki. W związku z tym, wysokość odsetek zapłaconych w danym miesiącu w CHF odpowiada konkretnej kwocie PLN pobranej z konta złotówkowego na podstawie zastosowanego kursu sprzedaży. Odsetki od kredytu na zakup mieszkania, naliczone do dnia przekazania mieszkania do użytkowania, zostały zaliczone przez wnioskodawcę do kosztów wytworzenia środka trwałego.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku zakupu mieszkania z przeznaczeniem na wynajem, w okresie, w którym prowadzone są roboty budowlane oraz inne prace wykańczające i doposażające lokal do pewnego standardu, koszty mediów oraz odprowadzone do spółdzielni opłaty z tytułu użytkowania lokalu powinny być zaliczone do kosztów wytworzenia tego środka trwałego na podstawie art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym zapisano, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, a także wartość innych kosztów dających się zaliczyć do wartości wytwarzanego środka trwałego.

Koszty mediów oraz odprowadzone do spółdzielni opłaty z tytułu użytkowania lokalu powinny zwiększać wartość początkową tego lokalu do celów amortyzacji, nie byłoby bowiem możliwe przeprowadzenie prac mających na celu przystosowanie środka trwałego do użytkowania bez dostępu do mediów, jak woda, prąd, gaz oraz usług świadczonych przez spółdzielnię dla całego budynku.

Ad. 2

Do wartości początkowej środka trwałego powinny zostać zaliczone koszty mediów takich jak prąd, woda, gaz, tylko w wysokości faktycznego zużycia, na podstawie samodzielnie dokonanych odczytów z liczników na dzień podsumowania kosztów wytworzenia środka trwałego, następujący przed dniem oddania środka trwałego do użytkowania. Tylko w ten sposób, w sytuacji braku faktur rozliczeniowych ze strony dostawców mediów, w momencie określania wartości początkowej mieszkania, zostaną uwzględnione w niej koszty mediów faktycznie wykorzystanych przy jego wytworzeniu jako środka trwałego. W ten sposób wnioskodawca prawidłowo określi koszt wytworzenia środka trwałego. Zgodnie z art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tylko w przypadku, gdy podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, powinien w tym celu powołać rzeczoznawcę.

Ad. 3

Rata odsetkowa od kredytu hipotecznego zaciągniętego we frankach szwajcarskich na zakup mieszkania przeznaczonego na wynajem, która jest spłacana poprzez zakup franków szwajcarskich za złotówki według kursu zastosowanego w danym dniu przez bank obsługujący kredyt, stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu najmu w kwocie PLN wynikającej z opisanej operacji finansowej.

Pomimo że art. 22 ust. 1 ustawy stanowi, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, to ze względu na zapis art. 24c ust. 10 ustawy stałoby się niemożliwe ustalenie różnic kursowych według zasad określonych w art. 24c ust. 1-9. Zasady te stosują bowiem podatnicy prowadzący działalność gospodarczą. Przychody z najmu składników majątku nie związanych z działalnością gospodarczą zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tego względu najem lokalu mieszkalnego nie związanego z działalnością gospodarczą nie jest traktowany jako prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. c). Przeliczanie rat odsetkowych z CHF na PLN według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia tego kosztu i brak możliwości wyznaczenia różnic kursowych oznaczałoby zawyżenie lub zaniżenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 i 3. Ocena stanowiska w zakresie pytania nr 4 została zawarta w odrębnej interpretacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W przypadku opodatkowania dochodów z najmu według skali podatkowej, podatnik ma prawo do obniżania osiągniętego przychodu o koszty jego uzyskania.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Z treści art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że koszty uzyskania przychodów, za wyjątkiem kosztów związanych z działalnością gospodarczą u podatników prowadzących księgi rachunkowe i podatkową księgę przychodów i rozchodów, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji nie podlegają natomiast grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów (art. 22c pkt 1 ww. ustawy).

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W przypadku najmu, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie wydatki, które mają związek z uzyskaniem przychodu z najmu, w tym również wydatki dotyczące wykończenia mieszkania będącego przedmiotem najmu. Poniesienie wydatków przed rozpoczęciem najmu nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów z najmu, jeżeli wydatki te miały na celu osiągnięcie przychodu. Poniesione wydatki mające na celu przygotowanie lokalu do wynajęcia, niewątpliwie mają wpływ na osiągnięcie przychodów z najmu.

Nie zawsze jednak jest możliwe zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodu bezpośrednio. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawca zakupił w 2008 r. mieszkanie (lokal stanowiący odrębną własność) z przeznaczeniem na wynajem. Mieszkanie zostało oddane przez spółdzielnię mieszkaniową do użytku właściciela (wnioskodawcy) we wrześniu 2009 r. Do czerwca 2010 r. roku trwały w nim roboty budowlane polegające na wykończeniu mieszkania oraz inne prace zmierzające do jego odpowiedniego wyposażenia (m.in. montaż zabudowy kuchennej, mebli, instalacja sprzętu gospodarstwa domowego). Mieszkanie zostało oddane do użytkowania pierwszemu najemcy z dniem 1 lipca 2010 r. W okresie od momentu uzyskania dostępu do mieszkania do momentu wynajęcia mieszkania, wnioskodawca poniósł następujące koszty:

* odprowadził do spółdzielni naliczone opłaty z tytułu użytkowania lokalu (w tym: koszty administracji, zaliczki na wodę i kanalizację, opłaty za wywóz nieczystości, koszty utrzymania części wspólnych, fundusz remontowy);

* opłacił rachunki za media (prąd i gaz).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż poniesione przez wnioskodawcę przed oddaniem lokalu do użytkowania najemcy wydatki, związane ze zużytymi w czasie przeprowadzania robót budowlanych mediami powiększać będą wartość początkową wynajmowanego lokalu, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Jednakże nie sposób zgodzić się z wnioskodawcą, iż powyższa okoliczność wynika z powołanego przez niego art. 22g ust. 4 ww. ustawy, który mówi o kosztach wytworzenia środka trwałego. Wnioskodawca nie wytworzył bowiem środka trwałego będącego przedmiotem najmu, lecz zakupił lokal mieszkalny, który następnie został ulepszony w myśl art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do odprowadzonych do spółdzielni przed oddaniem lokalu do użytkowania najemcy opłat, związanych z użytkowaniem przedmiotowego lokalu stwierdzić należy, iż wydatki te nie powiększają wartości początkowej środka trwałego ponieważ ponoszone są one niezależnie od tego czy w lokalu tym trwają roboty budowlane, czy też nie. Tego rodzaju wydatki ponoszone są przez wnioskodawcę w związku z jego uprawnieniami właścicielskimi a więc niezależnie od tego jakiego rodzaju prace i w związku z jakimi okolicznościami prowadzi w lokalu. Podobny charakter wydatku jak czynsz do spółdzielni będzie miał np. podatek od nieruchomości. Wydatki te należy zatem zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu bezpośrednio, tj. w momencie poniesienia.

Zatem stanowisko wnioskodawcy w powyższym zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

Za prawidłowy uznać należy natomiast przedstawiony przez wnioskodawcę sposób określenia wysokości wydatków związanych ze zużytymi w trakcie trwania robót budowlanych mediami, tj. uwzględniając ich faktyczne zużycie na podstawie odczytów z liczników, o ile wnioskodawca jest w stanie udokumentować te wydatki stosownymi dowodami.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 32 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Artykuł 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi zaś, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z powyższego wynika, że istotny jest moment poniesienia przez podatnika wydatków związanych ze spłatą odsetek od kredytu aby prawidłowo rozliczyć koszty. Od momentu przekazania lokalu do użytkowania zapłacone odsetki od kredytu należy zaliczać bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odsetki zapłacone do dnia przekazania lokalu do używania zwiększają jego wartość początkową i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na zakup przedmiotowego mieszkania został zaciągnięty kredyt hipoteczny we frankach szwajcarskich (CHF). Rata kredytu w części kapitałowej i odsetkowej określona w CHF jest pobierana przez bank obsługujący kredyt z rachunku prowadzonego w złotych polskich (PLN) w ten sposób, że bank odsprzedaje po określonym kursie franki szwajcarskie za złotówki. W związku z tym, wysokość odsetek zapłaconych w danym miesiącu w CHF odpowiada konkretnej kwocie PLN pobranej z konta złotówkowego na podstawie zastosowanego kursu sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż rata odsetkowa od kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup mieszkania przeznaczonego na wynajem, udzielonego we frankach szwajcarskich jest kosztem uzyskania przychodu z tytułu najmu poniesionym w walucie polskiej. Wydatek ten może zatem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w wysokości odpowiadającej kwocie pobranej przez bank obsługujący kredyt z rachunku prowadzonego w złotych polskich.

Rację ma zatem wnioskodawca twierdząc, że na gruncie przedmiotowej sprawy nie znajdzie zastosowania art. 22 ust. 1 zdanie drugie, jak również art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczący ustalania różnic kursowych w przypadku podatników prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie uznać należało za prawidłowe.

Zauważyć ponadto należy, iż z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotem najmu jest lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość, a zatem z lokalem tym związany jest udział w gruncie. Należy więc mieć na uwadze następujące przepisy:

* art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, który stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia;

* art. 22c pkt 1 ww. ustawy, w myśl którego amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Z przepisów tych wynika zatem, że odsetki od części kredytu przeznaczonej na nabycie gruntu (prawa wieczystego użytkowania gruntu) nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów ani poprzez odpisy amortyzacyjne (w przypadku gdy odsetki powiększają wartość początkową gruntu) ani też bezpośrednio w dacie poniesienia wydatku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.