IBPBII/2/415-892/09/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 września 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 9 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - jest prawidłowe.

W dniu 9 września 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania wydatków poniesionych na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

11 grudnia 2007 r. wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie, do którego prawo nabyła 10 lutego 2004 r. Złożyła oświadczenie (deklarację PIT-23) w urzędzie skarbowym, że skorzysta z ulgi mieszkaniowej i pieniądze uzyskane ze zbycia mieszkania wydatkuje na inne cele mieszkaniowe. 26 października 2007 r. kupiła mieszkanie. W dniu podpisania aktu notarialnego tj. 26 października 2007 r. wpłaciła zaliczkę na to mieszkanie w wysokości 50 000 zł. Resztę kwoty tj. 53 500 zł wnioskodawczyni zobowiązała się wpłacić do 31 stycznia 2008 r. 26 stycznia 2008 r. zrobiła przelew na tę kwotę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwotę 53 500 zł wnioskodawczyni może rozliczyć w uldze mieszkaniowej.

Zdaniem wnioskodawczyni, może rozliczyć wszystkie wydatki po dniu zbycia mieszkania. Druga wpłata pieniędzy na jej obecne mieszkanie nastąpiła po dniu zbycia. Wnioskodawczyni uważa, że kwota 53 500 zł została wydatkowana zgodnie z przepisem, więc może ją rozliczyć w uldze mieszkaniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588) zmieniono zasady opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy zmieniającej do przychodu (dochodu) uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ww. ustawie - w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prawo do sprzedanego w 2007 r. mieszkania wnioskodawczyni nabyła 10 lutego 2004 r., a więc zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do końca 2006 r.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Natomiast do kosztów odpłatnego zbycia zaliczyć można m.in. poniesione przez wnioskodawcę opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową, koszty prowizji agencji nieruchomości z tytułu pośrednictwa w sprzedaży.

Zgodnie z art. 28 ust. 2, ust. 2a i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., podatek od przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10 % uzyskanego przychodu.

Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w terminie płatności podatku podatnik jest obowiązany złożyć deklarację według ustalonego wzoru (PIT-23), chyba że podatnik w tym samym terminie złoży oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczy nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r. wolne od podatku są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od sprzedaży:

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

* na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

* na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 1 pkt 32 lit. a), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie (art. 21 ust. 16 ustawy).

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1 pkt 32 i 32a nie mają zastosowania, jeżeli:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż 11 grudnia 2007 r. wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie, do którego prawo nabyła 10 lutego 2004 r.

Złożyła oświadczenie (deklarację PIT-23) w urzędzie skarbowym celem skorzystania z ulgi mieszkaniowej, że pieniądze uzyskane ze zbycia mieszkania wydatkuje na inne cele mieszkaniowe. Dnia 26 października 2007 r. dokonała zakupu mieszkania. W dniu podpisania aktu notarialnego, tj. 26 października 2007 r. wpłaciła zaliczkę na to mieszkanie w wysokości 50 000 zł. Resztę kwoty tj. 53 500 zł wnioskodawczyni przelała w dniu 26 stycznia 2008 r.

Z istoty powołanego wyżej zwolnienia wynika, że aby kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości lub prawa mogła być przeznaczona na ww. cele mieszkaniowe, sprzedaż ta powinna nastąpić wcześniej lub co najmniej jednocześnie z poniesieniem wydatku na cele mieszkaniowe. W określonych przypadkach zwolnieniem, o którym mowa powyżej, mogą być objęte również przychody uzyskane na poczet ceny sprzedaży (zadatek, przedpłata, zaliczka) i wydatkowane na cele wskazane w ustawie przed zawarciem definitywnej umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, jeżeli ich otrzymanie przez sprzedawcę zostało udokumentowane umową przedwstępną a na poczet ceny sprzedaży jest zaliczony zadatek. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika jednak, aby sytuacja taka miała miejsce w przedmiotowej sprawie.

Jednocześnie wyjaśnia się, iż punktu widzenia powołanego przepisu momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych ze sprzedaży na nabycie określonych rzeczy lub prawa jest data faktycznego wydatkowania przychodu. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) wiąże bowiem skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie z faktem zawarcia umowy, lecz z terminem wydatkowania środków pieniężnych określonych w umowie.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż za wydatki na własne cele mieszkaniowe mogą zostać uznane w przedmiotowej sprawie jedynie środki pochodzące ze sprzedaży lokalu mieszkalnego faktycznie wydatkowane na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po sprzedaży mieszkania czyli po 11 grudnia 2007 r. Zatem kwota wpłaconej przez wnioskodawczynię zaliczki z dnia 26 października 2007 r. uiszczona przed sprzedażą mieszkania nie może zostać objęta zwolnieniem, o którym mowa w wyżej przytoczonym art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ww. ustawy. Momentem wydatkowania przez podatnika kwot uzyskanych ze sprzedaży na nabycie nieruchomości lub praw określonych w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) jest bowiem data ich faktycznego wydatkowania.

Natomiast zapłata pozostałej części kwoty już pochodzącej ze sprzedaży mieszkania dokonana przez wnioskodawczynię dnia 26 stycznia 2008 r. jest sposobem wydatkowania środków na własne cele mieszkaniowe, albowiem została wydatkowana po podpisaniu umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego i w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży. Bezspornym jest, że cała kwota ze sprzedaży mieszkania nie może być uznana za wydatkowaną w całości na zakup nowego lokalu. W przedmiotowej sprawie poza sporem jest bowiem, że środki ze sprzedaży mieszkania nie zostały w całości faktycznie wydatkowane na zakup nowego mieszkania, gdyż z okoliczności sprawy jasno wynika, że na zakup nowego mieszkania została wydatkowana tylko druga część zapłaty za nowe mieszkanie uregulowana ze środków pochodzących ze sprzedaży mieszkania.

Zauważyć należy, iż w opisanym stanie faktycznym do drugiej części zapłaty za mieszkanie dokonanej w dniu 26 stycznia 2008 r. nie ma znaczenia, że wnioskodawczyni nie dokonała chronologicznie czynności sprzedaży, a następnie kupna lokalu mieszkalnego. Istotne znaczenie ma tutaj data faktycznego wydatkowania przychodu tj. data wydatkowania środków ze zbycia mieszkania na nabycie nowego mieszkania.

Mając więc na względzie przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że wnioskodawczyni przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia, przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a), ale tylko w odniesieniu do kwoty 53 500 zł, która została wydatkowana na własne cele mieszkaniowe po sprzedaży lokalu i okresie dwóch lat od dnia sprzedaży.

Uwzględniając fakt, iż stanowisko wnioskodawczyni odnosi się do wydatków poniesionych po dniu zbycia mieszkania, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.