IBPBII/2/415-890/13/ŁCz

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 6 grudnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBII/2/415-890/13/ŁCz

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 9 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tego lokalu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup tego lokalu.

We wskazanym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 8 marca 2010 r. wnioskodawca zakupił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego za cenę 70 000,00 zł przy wkładzie własnym w wysokości 1 550,00 zł. Na ten cel otrzymał kredyt hipoteczny w wysokości 79 952,00 zł, w którym również uwzględniona była kwota na koszty uruchomienia kredytu oraz w związku z faktem, że mieszkanie wymagało gruntownego remontu - kwota 10 000,00 zł na remont tego mieszkania. W dniu 31 sierpnia 2011 r. wnioskodawca sprzedał to mieszkanie za kwotę 82 000,00 zł.

W złożonej deklaracji podatkowej PIT-39 w rozliczeniu kosztów zostały ujęte następujące koszty:

* koszty notarialne - 1 760,00 zł,

* zaświadczenie z banku o kredycie hipotecznym, w którym kwota odsetek wynosi 7 617,90 zł.

W rozliczeniu PIT-39 jako koszty wnioskodawca przyjął tylko te pozycje nie będąc świadomym, czy ubezpieczenia, których bank wymagał do uruchomienia kredytu można odliczać. Wartości tych ubezpieczeń wynoszą odpowiednio:

* ubezpieczenie na życie - 636,00 zł - płatne z środków własnych,

* ubezpieczenie brakującego wkładu - 480,00 zł,

* ubezpieczenie nieruchomości - 68,00 zł,

* ubezpieczenie kredytu - 318,00 zł.

Urząd skarbowy wyraził opinię, że wnioskodawca może zaliczyć jako koszt tylko odsetki od kapitału na zakup mieszkania, koszt ubezpieczeń (których wnioskodawca nie rozliczył w PIT-39) oraz odsetki od kredytu na zakup niżej opisanej nieruchomości.

W dniu 12 maja 2011 r. wnioskodawca zakupił inną nieruchomość, w której obecnie mieszka. Na zakup również otrzymał kredyt hipoteczny w całości przeznaczony na zakup bez kosztów remontu.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może odliczyć odsetki ze spłaty kredytu zakup tej nieruchomości i w jakiej wysokości procentowej jako koszty, które będą zaliczone na poczet rozliczenia sprzedaży mieszkania.

Zdaniem wnioskodawcy, całość odsetek powinna być zaliczona jako koszt w związku z tym, że kredyt w całości przeznaczony był na cele mieszkaniowe - zakup oraz remont zakupionego mieszkania.

W umowie kredytowej zawartej z bankiem wnioskodawca miał prawo do wykonania remontu we własnym zakresie bez okazywania faktur. Bank weryfikował jednak prace nad remontem kontrolami pracownika banku, który dokonał dokumentacji fotograficznej na początku remontu (płatne 200,00 zł zgodnie z regulaminem kredytu) oraz po jego zakończeniu (również płatne 200,00 zł zgodnie z regulaminem kredytu). Remont obejmował między innymi: wymianę okien, położenie paneli podłogowych, wymianę sanitariatów, malowanie, wymianę instalacji elektrycznej. Z braku konieczności (bank nie wymagał!) wnioskodawca nie zbierał faktur, a paragony po jakimś czasie wyrzucił (przetrzymując je na okres gwarancji).v

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego przypisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wnioskodawca w dniu 8 marca 2010 r. zakupił za 70 000,00 zł spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które następnie sprzedał w dniu 31 sierpnia 2011 r. za kwotę 82 000,00 zł. Wnioskodawca w złożonym zeznaniu podatkowym wskazał jako koszt uzyskania przychodu koszty notarialne w wysokości 1 760,00 zł oraz odsetki od kredytu na zakup tego lokalu w kwocie 7 617,90 zł zgodnie z zaświadczeniem uzyskanym z banku.

Wnioskodawca powziął wątpliwości czy odsetki od zaciągniętego kredytu na zakup i remont lokalu mieszkalnego mogą stanowić koszty uzyskania przychodu przy sprzedaży tego lokalu.

Przy dokonywaniu oceny skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. Zgodnie bowiem z ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i art. 45 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, wynagrodzenie dla biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie itp., o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6c, gdyż zbywane spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało nabyte przez wnioskodawcę odpłatnie. W myśl powołanego przepisu koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Reasumując, podstawę opodatkowania stanowić będzie dochód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu obliczony jako różnica pomiędzy przychodem ustalonym zgodnie z art. 19 ust. 1a kosztami uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy.

Wnioskodawca zajmując własne stanowisko w rozpatrywanej sprawie uważa, że koszt nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 22 ust. 6c ustawy obejmuje także koszty obsługi kredytu, który został przeznaczony na zakup mieszkania t.j. odsetki od tego kredytu.

Zauważyć należy, że definicję kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego ustawodawca precyzuje w art. 22 ust. 6c ustawy poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tego lokalu oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem lokalu mieszkalnego. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaką zapłacił nabywca zbywcy za lokal będący przedmiotem sprzedaży, niezależnie od tego czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup lokalu pochodzą z oszczędności nabywcy. Zatem w rozpatrywanej sprawie kosztem nabycia sprzedanego przez wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będzie cena jaką wnioskodawca zapłacił za nabycie lokalu mieszkalnego w dniu 8 marca 2010 r. Kosztem nabycia oprócz ceny nabycia są również wydatki notarialne, czyli wydatki związane ze sporządzeniem aktu notarialnego związanego z nabyciem lokalu mieszkalnego tj. kwota 1 760,00 zł, pod warunkiem że w istocie poniósł ją wnioskodawca.

Natomiast kosztem uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego nie mogą być w żadnym wypadku odsetki od kredytu, są to bowiem wydatki związane z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie lokalu mieszkalnego i mają związek ze spłatą kredytu. Odsetki są kosztem pozyskania kapitału na zakup lokalu mieszkalnego a więc niejako "ceną" jaką podatnik musi zapłacić w związku z pożyczeniem przez bank pieniędzy. Odsetki to koszt kredytobiorcy ponoszony za pożyczone przez niego środki, a więc związany z obsługą kredytu i tego kredytu dotyczący.

Sytuacja, w której podatnik kupujący lokal mieszkalny za środki z kredytu w przypadku sprzedaży tego lokalu mógłby zaliczyć odsetki od kredytu do kosztów uzyskania przychodu prowadziłaby do nierównego traktowania podatników. Podatnicy, którzy zakupili lokal mieszkalny ze środków własnych nie mieliby bowiem możliwości pomniejszenia przychodu o żadne koszty poniesione w związku z nagromadzeniem tych własnych środków na nabycie lokalu - jego zakupu dokonali wszak z własnych oszczędności, natomiast podatnik, który środki na zakup lokalu pożyczył mógłby do kosztów zaliczyć wydatki zapłacone kredytodawcy za pożyczone pieniądze. Tymczasem ceną nabycia jest kwota należna zbywcy z tytułu sprzedaży a nie bankowi za udostępnienie kapitału. Zatem odsetki w żaden sposób nie mieszczą się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu, zawartych w art. 22 ust. 6c ustawy i wydatek na spłatę odsetek nie może być przyjęty jako koszt obniżający podstawę opodatkowania ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

Rozwiązanie sugerowane w stanowisku wnioskodawcy narusza konstytucyjne zasady sprawiedliwości i równości, a zatem jest niedopuszczalne. Brak jest uzasadnienia, aby w razie nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego ze środków pochodzących z kredytu (pożyczki) budżet państwa z tytułu podatku ze sprzedaży takiego lokalu miał być uszczuplony o kwotę podatku z części uzyskanego dochodu równej ww. odsetkom od kredytu. W istocie w takiej sytuacji budżet państwa współfinansowałby taki sposób nabywania lokalu. Wprawdzie ustawodawca może stosować preferencje podatkowe dla realizacji określonych uzasadnionych celów gospodarczych (np. dla popierania budownictwa mieszkaniowego), jednak takie preferencje (ulgi podatkowe) - jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania - muszą być w sposób jednoznaczny określone w ustawie, nie mogą być one wynikiem nieprawidłowej, naruszającej zasady równości i sprawiedliwości wykładni przepisów, w których treści nie zawarto takiej ulgi podatkowej.

W tym miejscu należy przypomnieć, że ustawodawca dał już wyraz w ustawie podatkowej swojej rezygnacji ze współfinansowania nabywania przez podatników nieruchomości na kredyt. Uczynił to likwidując od 1 stycznia 2007 r. ulgę odsetkową. Podatnicy utracili zatem możliwość odliczania od podstawy opodatkowania odsetek zapłaconych od kredytu zaciągniętego m.in. na zakup budynku lub lokalu mieszkalnego. Gdyby ustawodawca chciał zezwolić na odliczanie od przychodu ze sprzedaży także odsetek od kredytu, to musiałby postanowić o tym w ustawie wprost, gdyż nie jest to kategoria kosztu nabycia, ale wyłącznie kosztu pozyskania kapitału. Nie jest też wydatkiem koniecznym przy nabyciu lokalu mieszkalnego. Wszak w polskim prawie nie ma obowiązku nabywania nieruchomości i praw wyłącznie za pomocą kredytu bankowego. Tylko od nabywcy zależy w jaki sposób zgromadzi środki na zakup. Środki potrzebne do zakupu będą ceną za nabycie nieruchomości i praw, a więc kosztem ich nabycia. Jeśli nabywca chce gromadzić środki na zakup za pośrednictwem kredytów i pożyczek - obojętne czy udzielonych przez banki, czy przez osoby fizyczne - to jest to jego indywidualna decyzja i to on poniesie koszty związane z pozyskaniem kapitału a więc m.in. odsetki.

W związku z powyższymi argumentami należy powtórzyć za sądami powszechnie akceptowaną zasadę, że nie każdy "rzeczywiście" poniesiony przez podatnika wydatek może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu pomniejszając tym samym przychód. Ustawodawca w sposób nie budzący wątpliwości wskazał w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, które z poniesionych przez podatnika wydatków mogą stanowić koszt uzyskania przychodu przy odpłatnym zbyciu nieruchomości lub praw, nie pozostawiając podatnikowi dowolności w tym względzie.

Zapisy określające jakie wydatki w przypadku odpłatnego zbycia (sprzedaży) nieruchomości lub praw nabytych odpłatnie stanowią koszt uzyskania przychodu zawiera art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołany przepis art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazuje, że kosztami uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia mogą być tylko udokumentowane koszty nabycia lub wytworzenia powiększone o udokumentowane nakłady zwiększające wartość nieruchomości. Przepis ten formułuje katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu innych wydatków niż wymienione. Zatem sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. Pojęcie kosztów nabycia, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy zatem tych wydatków, które zbywca musiał ponieść aby nabyć zbywaną przez siebie nieruchomość lub prawo. Tylko w taki sposób wolno pomniejszyć przychód z odpłatnego zbycia - odejmując tym samym wydatki poniesione uprzednio na nabycie zbywanej nieruchomości lub prawa. Również w doktrynie podkreśla się, że wydatki na nabycie to wyłącznie wydatki bezpośrednio poniesione na nabycie, a nie koszty pośrednio związane z tym nabyciem. Wynika to wprost z literalnego brzmienia art. 22 ust. 6c ustawy, który posługuje się pojęciem "kosztów nabycia" a nie "kosztów związanych z nabyciem".

Podsumowując, art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny stanowi co może być uznane za koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego). Przepis ten posługuje się pojęciem kosztu nabycia oraz udokumentowanych nakładów. Zatem wyłącznie ww. koszty mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Koszt nabycia, co do zasady, określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości lub prawa. Kosztem nabycia sprzedanego przez wnioskodawcę spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego bez wątpienia będzie cena jaką wnioskodawca zapłacił zbywcy za nabycie lokalu mieszkalnego, niezależnie od tego czy zakup lokalu był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na jego zakup pochodziłyby z oszczędności nabywcy. Kosztem nabycia nie jest natomiast w żadnym wypadku kwota odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie sprzedanego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego ani innych wydatków związanych z tym kredytem (np. ubezpieczeń).

Na poparcie swego stanowiska Organ powołuje wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2012 r. sygn. akt II FSK 343/11 (uchylający wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2010 r. sygn. akt I SA/Wr 801/10), wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lutego 2013 r. sygn. akt II FSK 1203/11 (uchylający wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 1272/10), wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 2218/11 uchylający wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 2884/10. W tym ostatnim Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie jest zatem trafny odmienny pogląd Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, oparty na założeniu, że zastosowane w art. 22 ust. 6c u.p.d.o.f. pojęcie "udokumentowane koszty nabycia" jest szersze od użytego w art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. pojęcia "wartość wyrażona w cenie określonej w umowie". Pogląd ten pomija bowiem znaczenie pojęcia "koszt nabycia" jako sumy pieniędzy wydatkowanej na nabycie, wyrażonej ceną, znaczenia wyprowadzonego w oparciu zarówno o wykładnię językową, jak i celowościową i systemową, co prowadzi do nieuzasadnionych normatywnie wniosków natury słusznościowej. Z kolei założenie, że bez poniesienia kosztów kredytu skarżący nie nabyłby mieszkania, nie wynika w sposób pewny ze stanu faktycznego sprawy i oparte tylko na prawdopodobieństwie, bowiem okoliczność, że skarżący wybrał taki sposób sfinansowania inwestycji, nie oznacza, że nie mógłby jej sfinansować także w inny sposób. Jednak nawet przyjęcie jego trafności nie może prowadzić do wykładni nie dającej się pogodzić z treścią regulujących zagadnienie przepisów. Wbrew bowiem stanowisku zajętemu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny wydatek na spłatę odsetek od kredytu jest związany z pozyskaniem środków pieniężnych na nabycie nieruchomości, a nie z samym nabyciem nieruchomości; argument, że służy on obydwu wymienionym celom, pomija okoliczność, że stanowiąca o wartości nieruchomości jej cena nie zależy od źródła pozyskania przez nabywcę środków na jej pokrycie. Na ten aspekt zagadnienia trafnie wskazuje Minister Finansów, podnosząc, że krytykowany pogląd prowadzi do oderwania kosztów od rzeczywistej wartości rzeczy, bowiem jej wartość byłaby tym większa, im dłużej byłby spłacany kredyt zaciągnięty na jej nabycie, względnie im większy byłby wzrost wartości waluty, w której kredyt jest spłacany. Ponadto, skoro zaciągnięcie kredytu nie jest przychodem podatkowym, to także wydatki poniesione na jego spłatę nie mogą być uznawane za koszt uzyskania przychodu.

W tym kontekście bezcelowe zdają się rozważania czy wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu część odsetek przypadającą na kredyt, który sfinansował remont mieszkania. Wnioskodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatków na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na nabycie - w żadnej jego części. Fakt, że wnioskodawca nie posiada faktur na materiały i usługi remontowe, bo nie wymagał tego bank nie jest żadną przesłanką, która wpłynęłaby na treść rozstrzygnięcia. Bank ma prawo nie wymagać od swoich kredytobiorców przedstawienia faktur dokumentujących sposób wydatkowania środków uzyskanych z kredytu, jednakże ustawodawca prawo do odliczania wydatków na remont lokalu mieszkalnego, mających cechy nakładów zwiększających wartość lokalu, uzależnił od posiadania faktur VAT przez podatnika. To w interesie podatnika leżało gromadzenie tych faktur, a nie w interesie banku. Skoro podatnik ich nie posiada, to nie ma prawa do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wysokości wydatków poniesionych na remont ani w wysokości odsetek od kredytu, który ten remont sfinansował.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy sprowadzające się do twierdzenia, że koszty nabycia nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obejmują koszty obsługi kredytu (tekst jedn.: odsetki zapłacone do dnia sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl