IBPBII/2/415-887/13/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 6 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu przymusowego umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nabytych w drodze darowizny - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów z tytułu przymusowego umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nabytych w drodze darowizny.

We wskazanym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Na podstawie umowy darowizn wnioskodawca otrzymał od matki 8 udziałów w kapitale zakładowym Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz 1 udział w kapitale zakładowym Spółki od siostry. Umowa darowizn została sporządzona w formie aktu notarialnego, w którym wskazano, że zarówno wnioskodawca i jego matka jak i wnioskodawca oraz siostra są osobami zaliczonymi do I grupy podatkowej. Strony umowy podały również aktualną wartość rynkową przedmiotu darowizny.

Wnioskodawca stał się jednym z pięciu udziałowców Spółki z siedzibą oraz miejscem zarządu w Polsce, która podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych w Polsce. Pozostali udziałowcy są osobami fizycznymi i posiadają łącznie 27 udziałów w kapitale zakładowym Spółki, który dzieli się na 36 równych i niepodzielnych udziałów.

Następnie wnioskodawca otrzymał ofertę zakupu wszystkich posiadanych udziałów w Spółce. Biorąc pod uwagę, że zgodnie z umową Spółki zbycie lub zastawienie udziału wymaga zgody zgromadzenia wspólników w drodze uchwały podjętej jednomyślnie przy obecności całego kapitału zakładowego Spółki, wnioskodawca zwrócił się do Spółki na piśmie o wyrażenie zgody na zbycie udziałów na rzecz określonego podmiotu.

W trakcie nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników Spółki, zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę o nie wyrażeniu zgody na zbycie przez wnioskodawcę 9 posiadanych przez niego udziałów w Spółce na rzecz osoby wskazanej w piśmie skierowanym do zarządu Spółki.

Umowa Spółki przewiduje, że udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez Spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe).

W umowie Spółki określono niezbędne przesłanki i tryb przymusowego umorzenia, które może nastąpić w następujących przypadkach:

* prowadzenia przez wspólnika działalności konkurencyjnej wobec Spółki, bez wyrażenia zgody na powyższe przez Spółkę,

* działania przez wspólnika na szkodę Spółki,

* niewyrażenia przez zgromadzenie wspólników zgody na sprzedaż, zbycie lub zastawienia udziału bądź niepodjęcia uchwały w tym zakresie w przeciągu miesiąca od zgłoszenia przez wspólnika zamiaru zbycia lub zastawienia udziału.

Umorzenie udziału może nastąpić z czystego zysku Spółki lub poprzez obniżenie kapitału zakładowego.

Biorąc pod uwagę powyższe zapisy, w związku z niewyrażeniem zgody przez zgromadzenie wspólników na zbycie posiadanych udziałów w Spółce przez wnioskodawcę, zgromadzenie wspólników postanowiło umorzyć przymusowo 9 udziałów posiadanych przez wspólnika w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Przymusowe umorzenie nastąpiło z czystego zysku bez obniżania kapitału zakładowego Spółki. Z tytułu przymusowego umorzenia udziałów wnioskodawcy przyznano określone wynagrodzenie, którego wysokość nie była niższa od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. Postanowiono również, że wynagrodzenie zostanie wypłacone w określonych terminach, częściowo w gotówce, a częściowo poprzez przeniesienie na rzecz wnioskodawcy prawa własności nieruchomości (datio in solutum). Uchwała o umorzeniu udziałów posiadała stosowne uzasadnienie. Po umorzeniu udziałów w spółce pozostali wspólnicy będący osobami fizycznymi. Opisane powyżej zdarzenie nastąpiło w 2013 r.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy, że na podstawie art. 24 ust. 5 pkt 1 oraz art. 24 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie przymusowego umorzenia udziałów Spółki otrzymanych przez wnioskodawcę na podstawie umowy darowizn, koszty uzyskania przychodu - dla celów ustalenia dochodu z tytułu umorzenia udziałów Spółki - ustala się w wysokości wartości rynkowej udziałów Spółki z dnia dokonania darowizny, tzn. dochód z tytułu umorzenia udziałów Spółki stanowi różnica pomiędzy wynagrodzeniem otrzymanym przez wnioskodawcę z tytułu umorzenia udziałów Spółki oraz wartością rynkową udziałów Spółki z dnia nabycia w formie darowizny.

Zdaniem wnioskodawcy, w przypadku przymusowego umorzenia udziałów nabytych w drodze darowizny kosztem uzyskania przychodów będzie wartość tych udziałów z dnia nabycia darowizny ustalona zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc wartość rynkowa z dnia nabycia darowizny. Zatem dochód z tytułu umorzenia przymusowego udziałów nabytych w drodze darowizny, podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, stanowić będzie nadwyżka przychodu z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością rynkową na dzień nabycia darowizny.

Instytucja umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością została uregulowana w art. 199 Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z powyżej powołanym przepisem udział może być umorzony za zgoda wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Umorzenie udziałów może nastąpić również automatycznie, tj. w razie ziszczenia się zdarzenia określonego w umowie Spółki.

Przepis art. 192 § 2 Kodeksu spółek handlowych stanowi, że w przypadku przymusowego umorzenia udziałów, uchwała zgromadzenia wspólników Spółki powinna określić wysokość wynagrodzenia należnego wspólnikowi za umorzone udziału w wysokości nie niższej od wartości przypadających na umarzane udziały aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszoną o kwotę przeznaczoną do podziału pomiędzy wspólników. Niezależnie od trybu umorzenia udziałów przychód stanowi faktycznie otrzymane od Spółki wynagrodzenie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów są w szczególności kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Jednocześnie stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną. Zgodnie zaś z art. 24 ust. 5 pkt 1 ustawy, przychodem z udziału w zyskach osób prawnych jest przychód faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód z umorzenia udziałów.

Od przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się zgodnie z art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy 19% zryczałtowany podatek dochodowy, przy czym, stosownie do art. 30a ust. 6 ustawy, zryczałtowany podatek dochodowy m.in. od dochodów (przychodów) z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się bez pomniejszenia przychodu o koszty jego uzyskania.

Sposób obliczenia dochodu osoby fizycznej z tytułu umorzenia udziałów został uregulowany w art. 24 ust. 5d ustawy (przepis szczególny w stosunku do art. 30a ust. 6 ustawy), zgodnie z którym dochodem z umorzenia udziałów w spółkach mających osobowość prawną jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1ł, albo art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy, jeżeli zaś nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny, koszty ustala się do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzują, w jaki sposób należy określić wartość udziałów z dnia nabycia darowizny, a ponieważ należy przyjąć, że ogół ustaw podatkowych stanowi jedną spójną całość to należy się pomocniczo posłużyć przepisami ustawy o podatku od spadków i darowizn. Toteż wnioskodawca uważa, że wartość udziałów na dzień nabycia darowizny określa się zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj. wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Następnie w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (nabycia darowizny). W związku z tym, jeżeli w umowie darowizny zostanie określona wartość udziałów i wartość ta będzie korespondowała z wartością rynkową udziałów na dzień dokonania darowizny, wówczas za koszt uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu z udziału w zyskach osób prawnych w związku z umorzeniem tych udziałów należy przyjąć ich wartość określoną (wskazaną) w umowie darowizny.

Reasumując, w przypadku umorzenia przymusowego udziałów nabytych w drodze darowizny kosztem uzyskania przychodów będzie wartość tych udziałów z dnia nabycia darowizny ustalona zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc wartość rynkowa z dnia nabycia darowizny. Zatem dochód z tytułu umorzenia przymusowego udziałów nabytych w drodze darowizny, który podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, stanowić będzie nadwyżka przychodu z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością rynkową ustaloną na dzień nabycia darowizny. W przypadku jeżeli wynagrodzenie z tytułu umorzenia przymusowego lub automatycznego udziałów będzie równe lub mniejsze od ich wartości z dnia nabycia darowizny obowiązek zapłaty podatku dochodowego w ogóle nie powstanie. Powyższe oznacza również, że jeżeli wartość udziałów z dnia nabycia darowizny (odpowiadająca wartości rynkowej) będzie równa wartości osiągniętego przychodu albo będzie większa, to po stronie wnioskodawcy nie wystąpi dochód do opodatkowania.

Stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest powszechnie akceptowane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. W tym zakresie można przykładowo wskazać następujące interpretacje indywidualne wydane z upoważnienia Ministra Finansów przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 maja 2013 r. (sygn. IBPBII/2/415-183/13/MM), z dnia 19 lutego 2010 r. (sygn. IBPBII/2/415-1144/09/AK), z dnia 30 kwietnia 2013 r. (sygn. IBPBII/2/415-135/13/HS),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 4 lipca 2012 r. (sygn. IPTPB2/415-256/12-2/AKr), z dnia 22 listopada 2012 r. (sygn. IPTPB2/415-622/12-2/AKr),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 16 października 2012 r. (sygn. IPPB2/415-734/12-2/AK i IPPB2/415-735/12-2/AK), z dnia 2 marca 2011 r. (sygn. IPPB2/415-1034/10-4/MG), z dnia 7 listopada 2008 r. (sygn. IPPB2/415-1200/08-2/SP),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 12 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB2/415-673/08-2/WM),

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2012 r. (sygn. ITPB1/415-1078/12/HD), z dnia 28 czerwca 2011 r. (sygn. ITPB1/415-405a/11/MR), z dnia 23 października 2012 r. (sygn. ITPB1/415-880/12/IG), z dnia 9 maja 2013 r. (sygn. ITPB1/415-203/13/MW).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Umorzenie udziałów polega na ich prawnym unicestwieniu, tj. wygaśnięciu wszelkich praw, zarówno o charakterze majątkowym jak i korporacyjnym, wynikających z udziałów. Tryb umarzania udziałów reguluje art. 199 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030).

Umorzenie może być przeprowadzone:

* za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę - tzw. umorzenie dobrowolne;

* bez zgody wspólnika - tzw. umorzenie przymusowe;

* w razie ziszczenia się określonego zdarzenia - tzw. umorzenie warunkowe (automatyczne).

Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa Spółki. W myśl art. 199 § 2 Kodeksu umorzenie udziału wymaga uchwały zgromadzenia wspólników, która powinna określać w szczególności podstawę prawną umorzenia i wysokość wynagrodzenia przysługującego wspólnikowi za umorzony udział. Wynagrodzenie to, w przypadku umorzenia przymusowego, nie może być niższe od wartości przypadających na udział aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między wspólników. W przypadku umorzenia przymusowego uchwała powinna zawierać również uzasadnienie.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe.

Katalog przychodów należących do kapitałów pieniężnych wymieniony został w art. 17 wyżej powołanej ustawy, w myśl którego, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in. dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych, których podstawą uzyskania są udziały (akcje) w spółce mającej osobowość prawną lub spółdzielni (art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Dochodem (przychodem) z udziału w zyskach osób prawnych stosownie do art. 24 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy, jest dochód (przychód) faktycznie uzyskany z tego udziału, w tym także dochód z umorzenia udziałów (akcji).

Jak stanowi art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) z tytułu dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy.

W świetle art. 30a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d.

Zastrzeżenie zawarte w tym przepisie oznacza, że w określonych sytuacjach opodatkowaniu podlega dochód ustalony dokładnie według zasad przewidzianych w art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a i 5d ww. ustawy.

Sposób obliczenia dochodu osoby fizycznej z umorzenia udziałów został uregulowany w art. 24 ust. 5d ww. ustawy, zgodnie z którym dochodem z umorzenia udziałów lub akcji w spółkach mających osobowość prawną jest nadwyżka przychodu otrzymanego w związku z umorzeniem (niezależnie od sposobu wypłaty wynagrodzenia za umorzane udziały - czy to w gotówce, czy też rzeczowo) nad kosztami uzyskania przychodu obliczonymi zgodnie z art. 22 ust. 1f albo 1ł, albo art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy; jeżeli nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny, koszty ustala się do wysokości wartości z dnia nabycia spadku lub darowizny.

Zatem w przypadku przymusowego umorzenia udziałów nabytych w drodze darowizny, koszty uzyskania przychodów ustala się do wysokości wartości przedmiotu darowizny z dnia jej nabycia. Należy przyjąć, że wartość tę ustala się zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 z późn. zm.), który w ust. 1 stanowi, że wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw, a wartość praw do wkładów oszczędnościowych - w wysokości tych wkładów. Z kolei wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego (art. 8 ust. 3 ustawy). Jeżeli zaś nabywca nie określił wartości nabytych rzeczy lub praw majątkowych albo wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny naczelnika urzędu skarbowego wartości rynkowej, organ ten wezwie nabywcę - zgodnie z art. 8 ust. 4 przytoczonej ustawy - do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast, jeżeli nabywca, pomimo wezwania, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, naczelnik urzędu skarbowego dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez nabywcę, koszty opinii biegłego ponosi nabywca.

Przytoczone normy ustawy o podatku od spadków i darowizn ustanawiają generalną zasadę, w myśl której wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę. Ustawa ta nie daje jednak możliwości ustalania wartości w sposób dowolny. Warunkiem uznania określonej przez nabywcę wartości jest stwierdzenie, że "odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw". Tym samym ustalona na dzień dokonania darowizny wartość udziałów, spełniająca warunki określone w przytoczonych przepisach ustawy o podatku od spadków i darowizn, stanowić będzie - w przypadku uzyskania przychodu z umorzenia przymusowego tych udziałów nabytych w drodze darowizny - koszty uzyskania przychodu dla potrzeb obliczenia dochodu w rozumieniu art. 24 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten jest przepisem szczególnym w stosunku do uregulowań zawartych w art. 30a ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 30a ust. 6 ustawy, stanowiącym zarazem wyjątek od ogólnej zasady opodatkowania przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania.

W świetle powyższego wyjaśnienia, dochód z umorzenia przymusowego udziałów stanowić będzie nadwyżka przychodu otrzymanego z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością ustaloną w wyżej opisany sposób.

W sytuacji gdy przychód z tytułu umorzenia przymusowego udziałów będzie równy lub mniejszy od ich wartości z dnia nabycia darowizny obowiązek zapłaty podatku dochodowego w ogóle nie powstanie. Powyższe oznacza również, że jeżeli wartość udziałów z dnia nabycia darowizny (odpowiadająca wartości rynkowej) będzie równa wartości osiągniętego przychodu albo będzie większa, to po stronie wnioskodawcy nie wystąpi dochód do opodatkowania.

Reasumując, w przypadku umorzenia przymusowego udziałów nabytych w drodze darowizny kosztem uzyskania przychodów będzie wartość tych udziałów z dnia nabycia darowizny ustalona zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc wartość rynkowa z dnia nabycia darowizny. Zatem dochód z tytułu umorzenia przymusowego udziałów nabytych w drodze darowizny - podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym - stanowić będzie nadwyżka przychodu z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością rynkową ustaloną na dzień nabycia darowizny.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy, że w przypadku przymusowego umorzenia udziałów nabytych w drodze darowizny kosztem uzyskania przychodów będzie wartość tych udziałów z dnia nabycia darowizny ustalona zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a więc wartość rynkowa z dnia nabycia darowizny. Zatem dochód z tytułu umorzenia przymusowego udziałów nabytych w drodze darowizny, podlegający opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, stanowić będzie nadwyżka przychodu otrzymanego z tytułu umorzenia udziałów nad ich wartością rynkową na dzień nabycia darowizny, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym czy zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.