IBPBII/2/415-837/10/MW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 28 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 30 września 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lipca 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z dnia 17 września 2010 r. Znak: IBPB II/2/415-837/10/MW wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniu 30 września 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 24 lipca 1982 r. zmarł ojciec wnioskodawcy. W 1985 r. matka wnioskodawcy napisała testament, w którym działkę o powierzchni 0,3508 ha podzieliła na trzy części, dla wnioskodawcy, jego siostry i brata. Siostra otrzymała budynek oraz ziemię według ogrodzenia, natomiast wnioskodawcy i jego bratu przyznała pole po równej połowie.

W 1989 r. geodeta dokonał podziału z tym, że pole podzielił nie na dwie równe części, lecz na trzy, tłumacząc, że taki sposób podziału wynika z przepisów.

W akcie notarialnym z dnia 25 stycznia 1990 r. matka darowała wnioskodawcy i jego bratu po jednej działce, natomiast trzecia działka pozostała. W dniu 19 lipca 1990 r. zmarła matka wnioskodawcy, natomiast w 1996 r. zmarł jego brat pozostawiając dwóch synów.

W dniu 12 lipca 2000 r. Sąd dokonał stwierdzenia nabycia spadku po ojcu i matce wnioskodawcy, natomiast nie dokonano podziału trzeciej działki ponieważ synowie brata byli niepełnoletni. Sąd zawiesił zatem postępowanie do uzyskania przez nich pełnoletniości.

W dniu 14 stycznia 2009 r. Sąd dokonał działu spadku po matce przyznając wnioskodawcy i jego bratu po połowie pozostałej trzeciej działki, tj. po działce o powierzchni 231 m²

W dniu 31 maja 2010 r. wnioskodawca sprzedał m.in. ww. działkę o powierzchni 231 m².

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż wartość majątku przed działem spadku i po przeprowadzeniu działu spadku po matce odpowiada wartości udziału, jaki wnioskodawca nabył wcześniej w spadku po matce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy za działkę o powierzchni 231 m^2, która była przepisana na wnioskodawcę (orzeczenie Sądu) w spadku dopiero w 2009 r. nie z jego winy, będzie musiał wnieść jakieś opłaty w urzędzie skarbowym.

Zdaniem wnioskodawcy, za działkę o powierzchni 231 m² przyznaną przez Sąd w dniu 14 stycznia 2009 r., którą otrzymał od matki w 1985 r. w spadku zgodnie z testamentem nie musi wnosić żadnych opłat, co wynika z art. 10 ust. 1 pkt 8 oraz art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a lub e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotowa działka była rodzinnym dobrem, a poza tym jest ona terenem bez prawa zabudowy i stanowi tylko dodatek do działki budowlanej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis cytowanego wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości upłynęło 5 lat. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub ich części lub udziału w nieruchomości do dnia sprzedaży upłynęło 5 lat, sprzedaż tej nieruchomości nie podlega w ogóle opodatkowaniu.

W myśl powyższego, rozstrzygającym faktem odnośnie ewentualnego opodatkowania odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości będzie moment i forma prawna pierwotnego nabycia.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 1985 r. matka wnioskodawcy sporządziła testament, w którym działkę o powierzchni 0,3508 ha podzieliła na trzy części. Siostra wnioskodawcy otrzymała budynek oraz ziemię według ogrodzenia, natomiast wnioskodawcy i jego bratu przyznała pole po równej połowie. W 1989 r. geodeta dokonał podziału z tym, że pole podzielił nie na dwie równe części, lecz na trzy. W dniu 25 stycznia 1990 r. matka darowała wnioskodawcy i jego bratu po jednej działce, natomiast trzecia działka pozostała. W dniu 19 lipca 1990 r. zmarła matka wnioskodawcy, natomiast w 1996 r. zmarł jego brat pozostawiając dwóch synów. W dniu 12 lipca 2000 r. Sąd dokonał stwierdzenia nabycia spadku po ojcu i matce wnioskodawcy, a w dniu 14 stycznia 2009 r. działu spadku po matce przyznając wnioskodawcy i jego bratu po połowie pozostałej trzeciej działki, tj. po działce o powierzchni 231 m². W dniu 31 maja 2010 r. wnioskodawca sprzedał m.in. ww. działkę o powierzchni 231 m².

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Nabycie spadku w przedmiotowej sprawie nastąpiło zatem w dniu 19 lipca 1990 r., czyli w dniu śmierci matki, a nie jak twierdzi wnioskodawca w 1985 r., tj. w roku spisania testamentu. Samo sporządzenie testamentu nie daje jeszcze tytułu własności osobom w tym testamencie wymienionym, do wskazanych rzeczy lub praw. Tytuł własności nabywają jako spadkobiercy z chwilą śmierci spadkodawcy.

Natomiast stosownie do treści art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku. Z instytucją działu spadku mamy natomiast do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. W wyniku działu spadku prawa majątkowe objęte spadkiem przyznane poszczególnym spadkobiercom stosownie do wielkości ich udziałów, przechodzą na nich. Ustaje więc wspólność majątku spadkowego. Umowa o dział spadku lub prawomocne orzeczenie sądowe o dziale spadku stanowią tytuł własności rzeczy, które w dziale przypadłyby poszczególnym spadkobiercom.

Tak więc, na skutek działu spadku następuje "konkretyzacja" składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom. Jeżeli jednak w drodze działu spadku spadkobierca nabywa udział ponad wielkość, którą uprzednio nabył w spadku, to nabycie w drodze działu spadku, w części przekraczającej udział w spadku (nawet wówczas, jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie) należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wartość majątku po przeprowadzeniu działu spadku po matce odpowiada wartości udziału, jaki wnioskodawca nabył wcześniej w spadku po matce. Nie doszło zatem do nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż nabycie przedmiotowej działki o powierzchni 231 m² nastąpiło w 1990 r. (w dniu śmierci matki). Oznacza to, że pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynął z końcem 1995 r. Tym samym sprzedaż działki w 2010 r. nie stanowi w ogóle źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże stanowiska wnioskodawcy nie można było uznać za prawidłowe albowiem wnioskodawca nie jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego w związku z faktem, iż jak wykazano powyżej, sprzedaż nieruchomości nie stanowi dla niego w ogóle źródła przychodu, a nie z uwagi na przedstawioną przez niego argumentację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.